Onsterfelijkheid!

Gister had ik de hele dag last van het constant wegzakken in een hyperfocus tijdens het bloggen en schrijven over Logan. Alsof iemand de kraan open had laten staan in mijn hoofd dweilde ik de overvloeiende ideeën en verhalen wat paniekerig bij elkaar en flapte ik de resulterende schetsen en losse zinnen maar snel op mijn bureaublad. 'Ik weef er later wel een verhaal van' dacht ik. 
3 uur 's nachts, nog zittend aan mijn bureau en met een slapende Logan als een wokkel half onder mijn bureau en half over de poten van mijn bureaustoel schrok ik wakker uit een vrij diepe droom. Zoals wel vaker na zo'n intense hyperfocus was de droom vrij zwaar en zo realistisch dat ik met moeite de droom opzij kon schuiven om plaats te maken voor realiteit. Maar dit keer was 't niet erg. Het was een leuke droom. Haast een voorspelling. En als deze voorspelling waar is dan krijgt Logan in de verre toekomst een dochtertje genaamd Iduna. Leuk!
Droom-Robbie is geweldig met namen. Veel beter dan wakker-Robbie. Iduna is namelijk de Noorse godin van appels en onsterfelijkheid. De hint en knipoog naar kinderen en appels hoef ik niet uit te leggen lijkt mij, en iedereen zal het met me eens zijn dat kinderen hebben en opvoeden ons het dichtste bij de onsterfelijkheid brengt dan we ooit zullen komen. Door onze normen, waarden, ideeën en idealen een onderdeel van hen te maken. Dat werkt ook zo bij honden. En ik kan niet meer zonder Logan. De enige manier waarop ik kan omgaan met het onontkomelijke feit dat hij er over een dik decennium niet meer is, is als ik hem zijn eigen kind laat opvoeden zodat hij in hem of haar (blijkbaar is 't dus een haar) gewoon lekker doorleeft. Ik heb wel vaker een dagdroom, of eigenlijk een "dagmerrie" over de dag dat Logan er niet meer is. Elke seconde van de dag is hij bij me. Gewoon ook vrij letterlijk élke seconde. Als ik me nu omdraai dan ligt Logan daar. Half in de gang en half in de woonkamer omdat meneer wat vervelend was en op de gang moest. Maar omdat Logan ook een "compromis-hond" is en liever in de woonkamer ligt, heeft hij de deur open gedaan en is maar in de gang EN de woonkamer gaan liggen...

Anyway!... Wat is jullie manier om met het onontkomelijke om te gaan en willen jullie dan een pup van je hond of iets totaal anders of gewoon helemaal geen hond meer?

onsterfelijkheid, ja zeker heb ik vaak genoeg over Bamse gedroomd dat ze pups zou krijgen, en ze is daar dan ook goed genoeg voor bevonden, maar, sinds ruim een jaar weet ik nu dat mijn Bamse OT heeft, en de droom dat ze onsterfelijk zou worden is uit elkaar gespat.

en nu ? ik geniet iedere dag van mijn Bamse, en dat is mijn onsterfelijkheid tot heden.

wil je van je hond een pup ? dan zou ik nu al eens gaan kijken of daar mogelijkheden voor zijn, zoals testen laten doen, op erfelijke gebreken. misschien eens bij je fokker te raden gaan hoe het een en ander werkt, om onsterfelijkheid voor je hond te verkrijgen.

ik hoop nog heeeel lang van Bamse te kunnen genieten, maar na haar, zeker weer een hond, een pup het liefst.

Oei, das een tegenvaller. Ik was ook zeker van plan Logan te laten testen. Maar hey, bamse kan natuurlijk ook een pup adopteren. Het hoeft natuurlijk niet perse eigen vlees en bloed te zijn

Ik zou erg graag een pup van Punk willen. Punk is gesteriliseerd maar heeft toen ze drie was een nestje (bij haar vorige eigenaar) gehad. Ik ken enkele van haar pups, zelfs enkele "kleinkinderen" van haar, en ik zou graag de "legacy" van Punk voortzetten want ik kan me niet voorstellen hoe het is als ze er niet meer zou zijn, en gezien ze dit jaar 14 wordt, is de kans dat ze binnen aanzienlijke tijd er niet meer is echt wel aanwezig. Maar, Punk komt uit een kraakpand, al haar nakomelingen zitten ook bij krakers en leiden een heerlijke leventjes in alle vrijheid. 

Cosmic is gesteriliseerd, zou me niets verbazen als die ooit pups gehad heeft (aangezien ze zwerver is geweest) maar die zouden nu dus in Spanje zitten - niet meer te achterhalen.

Ik zou niet zonder hond kunnen. Cosmic is er stiekem al een béétje om mij op te vangen als Punk straks gaat. Waarschijnlijk, mocht er daarna een maatje voor Cosmic bij komen, wordt dit héél iets anders. Herders (zoals Punk) vind ik doorgaans helemaal niet zo leuk, en Podenco's (zoals Cosmic) zijn vrij moeilijk qua opvoeding, ik zou pas een tweede Podenco aan durven schaffen als Cosmic "klaar" is (een hond is nooit klaar) en de basis snapt en kent.

Ik sta er heel anders tegenover. Elke hond is uniek en zelfs een pup van je hond is niet dezelfde. En tja, ik ga altijd voor asielhondjes, dus mijn manier om met het onvermijdelijke om te gaan, is het proberen een plekje te geven (niet altijd makkelijk) als de tijd daar is en een andere, in de steek gelaten hond, gelukkig te maken.

En de hond die er niet meer is, leeft toch altijd verder in je hart en is sowieso onvervangbaar.

goh, wat schrijf je ehmm gaaf

voor nu, ontkenning en niet aan denken dat lootje er over een hopelijk lange tijd niet meer is..
ik zou geen pup van lootje willen, hoe geweldig ze ook is..al, nu ik erover denk, het lijkt me ook wel mooi om iets door te zien van je overleden hond in een nieuwe hond..maar nee..

ik zou wel graag weer hetzelfde ras willen, een staffy, tja dat blijft gewoon gaaf en "mijn ras"

maar een 2e lootje...dat krijg ik toch niet...
wel de eigenschappen die ik in dit ras waardeer, en dan bouw je weer iets op met een nieuwe hond

mijn manier is dus vooral er niet te veel mee bezig te zijn

Okay, nu heb je me nieuwsgierig gemaakt naar waarom je niet een pup van haar wilt.

langs de ene kant een emotioneel aspect, grote kans dat het te confronterend is, en dat ik teveel ga vergelijken...

aan de 2e kant een ras-aspect...dit is al een aardig verziekt ras, met overschotten en volle asielen

als ik pups krijg en hou er 1, wat met de rest?
nee, dan laat ik het liever aan de fokkers die er verstand van hebben, hun lijnen kennen, en die de pups een goed thuis kunnen bezorgen. ik wil niet meehelpen een het vermeerderen..

Heel verstandig. Dat is ook nog een issue met Logan. Niet iedereen kan met een wolfhond overweg maar heel veel mensen vinden het "wel stoer" en denken er niet bij na en vervolgens doen ze een hond weg waarbij het vormen van een band heel erg belangrijk is. Uiteindelijk zit je dus met een onhandelbaar en zelf mogelijk gevaarlijke hond die weinig kans heeft. Maar goed, ik heb nog een lange tijd om over te filosoferen en de juiste mensen te zoeken.

precies, als mensen een staffy willen kunnen ze die op de hoek van de straat nog krijgen bv..dus dan ga ik me er als leek niet ook nog mee bemoeien

al is dat voor jou in mindere mate misschien, ik zie eigenlijk nooit een wolfhond, en misschien valt het daar met het aantal onverantwoorde fok nog wel mee?

je hebt idd nog even om erover te brainen, en te bedenken wat je ermee wilt

Logan komt zelf al uit een twijfelachtige fok. zogenaamd "per ongeluk zwanger" bij particulieren. En bij de Saarloos zit je vaak met inteelt. En dat er zo weinig van zorgt voor het probleem dat maar weinig mensen weten hoe je er mee om moet gaan en nog veel minder mensen je daarbij kunnen helpen. Puppy training heeft in de meeste gevallen al vrijwel geen zin. Ik heb zelfs een puppy cursus gevonden die zijden dat ze liever geen wolf hybriden hadden. Dat probeer ik dus eerst allemaal even op te lossen

Nee voor gucci word het niet een dochter of zoontje want ookal is die niet gecastreerd wij laten dat gewoon niet toe Ookal droom ik wel heel af en toe over een kleine gucci :angel:.
Maar een maatje dat zal ik er wel graag bij willen maar dan iets totaal anders.
Hey heb je trouwens al aan gedacht om Logan misschien in te zetten voor de tamaskan fok ?
Er worden namelijk meer kruisingen op het moment gebruikt om het ras wat meer te bevorderen.
Misschien kan je er in gaan verdiepen

Ja! zal ik zeker doen. Ik heb pas recentelijk een beetje gehoord over het bestaan van de tamaskan maar het klinkt wel erg interessant wat jij nu zegt. Dank voor de tip!

mijn hondjes zijn geholpen, op de pup na. Ondanks dat ze allemaal geweldig zijn, zijn ze ook allemaal anders. En als je ze allemaal in 1 grote hond zou voegen zou ik nog gelukkiger zijn. Of juist niet, omdat ik dan weer maar 1 hond heb. Maar dan zijn ze perfect.

Voor mij hoeven ze geen afstammelingen. Ik bedenk me soms wel dat ik wou dat ik ze voor altijd bij me kan houden. Maar dat zou oneerlijk zijn. Ik kijk tegen de dag op dat ze elk hun laatste adem uit blazen. Ik denk dat ik kapot zijn. We hebben weer en wind mee gemaakt, zij hebben gemaakt wie ik nu ben. Ik was nog maar 20 toen ik mijn eerste hond nam. En nu 3 jaar later heb ik er 4!
Ze hoeven voor mij geen nakomelingen. Ze hebben elk wat unieks. En ik zou nooit kunnen kiezen. Maar ik weet zeker. Als ik weer zou moeten kiezen, het word een pup en een herplaatser! Alle 2 weer Want met wat ik nu heb doorgemaakt de laatste 3 jaar zeg ik, kom maar op. Ik kan het wel aan

Mooi verhaal  Het klinkt mij enigszins bekend. Toen ik Logan in huis nam heeft hij zich figuurlijk vastgebeten, me totaal veranderd en nooit meer losgelaten. Het is alles behalve een cliché als ik zeg dat hij meer voor mij heeft gedaan dan ik voor hem.

Zo! ben je van het promotie team? Hahaha :P

Ik ben lid van de facebook pagina en ik zal zo even lekker met een bakje koffie die site doorlezen. Nogmaals bedankt!

och tjee ik wil er niet eens aan denken.

ik heb hier een hond die zo ontzettend op mij gefocust is, de wereld kan vergaan maar zolang ik er ben is er geen paniek.
het is mijn schaduw en dat dus echt letterlijk, ik zou het verschrikkelijk vinden als hij er niet meer is.
ik kan lezen en schrijven met dat beest, hij vrolijkt me regelmatig op met zijn rare fratsen of bedekt wat nieuws om samen met mij te doen (recentelijk heeft hij yoga ontdekt).

Harley D. is gecastreerd en de genen die in Harley rond zwerven wil je echt niet in je toekomstige pup hebben

ik zou als hij ouder is misschien een andere hond er bij willen, zodat hij toch wat mee krijgt van Harley, maar Harley blijft Harley en de pup blijft toch nog steeds een heel eigen persoonlijkheid.

de tijd zal het leren....

Ik weet nog, telkens ik dat hondelijf ineengekruld op mijn bed zag liggen,dacht ik....dat kan toch niet dat je er ineens niet meer gaat zijn? En telkens werd ik er met mijn neus opgedrukt,die vervloekte sterfelijkheid. Een nazaat van mijn hond ? Neen nooit aan gedacht. Na een jaar kwam er dan een andere, liefst ander geslacht zodat ikniet het gevoel kreeg dat ik hem verving....
We spreken nog voortduren over onze overleden honden, we hebben ze een goed lang leven gegund. De pijn is er niet meer. Al goed. Iedere hond is uniek. 
Wat kan jij goed alles verwoorden man, zelfs als het droevig is.....

Wauw, dat start bericht is net een verhaal uit een boek wat ik zit te lezen  Jij moet vast een schrijver zijn?

Helaas is dat onontkomelijke mij 10 mei dit jaar overkomen. Het voelt echt nogsteeds als vorige week.
Ik heb mijn lieve herder moeten laten gaan. Iets wat we op dat moment totaal niet hadden verwacht. Mijn herder is op 13 jarige leeftijd overleden aan een plotselinge en hevige vorm van kanker.
Wel heeft hij mijn bouvier van pups af aan opgevoed. Mijn bouvier is bij ons gekomen toen mijn herder 10 jaar was. Dit heeft mijn herder ook een enorme boost gegeven.

Ik moet eerlijk zeggen dat dat het verdriet niet minder maakt. Ik mis mijn herder dagelijks nog enorm.. Mijn lieve schat, mijn heerlijke knuffelkont, maar ook mijn waker, mijn held..
Mijn bouvier en hij waren samen 1. Ze hadden zo'n enorme close band, dat was geweldig om te zien. Dát mis ik ook enorm.

Ja, ik heb mijn bouvier nog, maar eigenlijk heb ik mijn bouvier ook niet meer.. Ze is totaal veranderd, alsof iemand haar ingewisselt heeft voor een totaal andere hond.. Veel zelfstandiger, veel minder speels etc. Het waakse begint er nu pas in te komen, want voorheen waakte m'n herder.

Eigenlijk ben ik die dag 2 honden en een deel van mezelf verloren en heb ik er 1 hond voor terug gekregen. Wel een hele lieve hond waar ik een enorme sterke band mee heb, maar toch... Stiekem verlang ik terug naar de tijd dat we allemaal nog samen waren..

(foto)
Dit was de laatste stranddag van mijn herder en de eerste stranddag van mijn bouvier, ongeveer een jaar terug.

Dank je. Nee, geen schrijver. Ik heb zelfs dyslexie en nog behoorlijk ADHD ook dus schrijven en überhaupt de aandacht erbij houden vergt nog al wat inspanning. (vandaar dat ik regelmatig in een hyperfocus zak :P) Maargoed, als je iets leuk vind om te doen...


Gecondoleerd... Erg emotioneel verhaal, dank voor het delen. 
Ik moet even slikken... Nu heb je een "stoere" kerel een traan bezorgt... 
Zo eerst maar even wat snoeiharde muziek aanzetten om vooral mezelf er weer van te overtuigen dat ik heus wel een stoere kerel ben nog.

Nogmaals bedankt voor je verhaal.

Ik kan en wil ook niet zonder Cyra....
Zal het ooit moeten zonder haar stond ik heel wat slechter in het leven..

Als er iemand ONVERWAARDELIJK voor me is is zij het....

En 2 Cyra nee.........
Ik zou teveel herinnerd worden,toen onze eerste Jack overleed na hellaas 5 dagen dat hij bij ons was zei ik...
Prima een Jack maar een vrouwtje en hele andere kleuren..
Anders wordt de herinnering mij te pijnlijk...

Wat een mooi verhaal... en een ge-wel-dige hond... wow!

Eentje op mijn lijstje van "ooit" samen met de Tjech.. ik ben er nog niet helemaal uit welke beter zou passen in ons leventje...

Hier zullen we, als alles volgens planning verloopt, eind volgend jaar een pup hebben van onze Enya..
Maar, ik zal Enya niet willen vergelijken met welke andere hond ook, ook niet met haar pups.
Uiteraard heb je altijd wel overeenkomsten, die zijn heerlijk, kleine puntjes van herkenning..

Zo zijn de pups van onze twee reuen (een aantal nestjes, bij collega fokkers) waarvan er sommige zijn die écht zulke treffende overeenkomsten hebben dat ik uren kan wegdromen na een foto te hebben gezien...
Nu is een zoon van onze brindle, ook pappa geworden, de eigenaren van deze "pappa" krijgen zelf ook een van de pups, ook een reutje... die heeft dus pappa en zoon... ik vind het wel wat hebben.. niet als vergelijking of als onsterfelijkheid maar gewoon, als lekker idioot gek stel...

Robby, dan is het geen onsterfelijkheid van Bamse he.... en ja een pup komt er zekers, van een hele andere lijn, maar voorlopig nog niet, Bamse heeft te veel zorg nodig.

Natuurlijk wel joh . Moet je de tekst nog maar eens goed doorlezen  Of het van eigen vlees en bloed is maakt weinig tot geen verschil. Net als met mensen.

Dyslexie ? zie geen taalfouten , en als ze er staan, dan lees ik er goed overheen.