Geschrokken, maar super trots op onze houdini

Pff.. M'n hart zit nog in mijn keel

Mikey heeft als pup zijnde een nogal nare ervaring opgedaan hier op de drukke laan. (winkels, auto's, trams, scooters en toen schoot ze in paniek uit het tuigje en moest ik haar heel snel grijpen voor ze de weg op rende)
Nu ruim een jaar verder, veel positief geoefend en geduld en we kunnen al aardig goed over de laan lopen.
Mikey is nog steeds angstig, maar toch kan ze voor wat lekkers die angst aardig opzij zetten. Zelfs met stevig doorlopen zonder lekkers gaat het ondertussen als goed.

Maar nu..

Omdat ze met haar tuigje toch wel flink trekt op z'n tijd heb ik een halsband gekocht. Een hunter, van stof, heel comfortabel en het gaat echt super goed. Dus ik denk, laten we de laan eens proberen aangezien ze nu ook minder trekt.
Dus wij lopen.. en dat ging in de eerste instantie goed. Ik blij, Mikey was redelijk ontspannen. Tot het blijkbaar ineens doordrong dat we weer eens op dié weg liepen.

Mikey ging ineens vol in de ankers en floep, daar stond ik met alleen de riem en halsband eraan. Mikey stond me wat verbaasd aan te kijken terwijl er dus 10 auto's langs raceten op de weg pal naast ons, en met dr staart heel laag rende ze ong. 1 meter bij me vandaan richting de weg. 
Ik deed alles om niet in paniek te raken en zei heel vrolijk iets van 'wat ben jij nu weer aan het doen dan'. In plaats van weg te rennen maakte ze nu even een jippie-ik-ben-los-huppeltje. En dr staartje ging weer omhoog.
En ik weer heel vrolijk 'Kom gauw hier dan eikeltje' ' Ik ging door m'n knieën en ze kwam gelukkig wat verbaasd maar vrolijk aangehuppeld. Gauw de halsband weer om en heel vrolijk lokte ik haar nog een paar passen mee richting het enge. Heel blij beloond en met m'n hart in me keel en uitgebroken zweet gauw weer teruggelopen (van de laan weg de wijk in).

... Het wordt dus voorlopig nog even terug naar de combinatie van de halsband én het tuigje  Tot ze echt zo volwassen is dat ik voor deze acties niet meer bang hoef te zijn

Maar toch ben ik ook super trots dat ze niet in paniek wegrende, maar keurig terug kwam en ik heel rustig de halsband weer om kon doen.

Gr. Alexandra

PS. Ik weet ook wel dat het achteraf gezien echt wel een domme actie was en heb er ook wel van geleerd hoor! Maar ik heb al meerdere keren de band proberen af te krijgen om te kijken of ze kan ontsnappen en dit lukte niet. Maar blijkbaar wanneer ze het zelf doet dus wel..

wat een brave mikey! Echt super, stiekem beb ik wel een beetje jaloers.....
bij die van mij hoef ik dat niet te proberen, die zoeft weg en komt echt niet als ik roep

Dat had ik ook verwacht, maar gelukkig ging het goed!
Wat een prachtig koppie heeft Nyx zeg met dat blauwe oogje!

Gelukkig is het goed afgelopen en luisterde ze zo goed! Eng is dat hé? Zo stond ik onlangs ook ineens met alleen de lijn in mijn hand. Op de één of andere manier was Orga uit zijn halsband geglipt bij het naar buiten gaan. Pff ik voelde mijn hart ook bonken!! Gelukkig kwam hij ook direct terug als ik enthousiast riep, maar man wat was ik geschrokken

Ja ik reageerde ook zo rustig mogelijk en lekker vrolijk. Als je het zag zou je waarschijnlijk denken dat het de normaalste zaak van de wereld was Maar ik schrok echt wel even hoor..

Pfff, dat liep goed af. Knap van je om zo rustig te blijven.
Ik had laatst dat de sluiting spontaan losliet, tijd voor een nieuwe halsband want dit wil niet langs drukke wegen.

Ja, dan zou ik ook zeker voor een nieuwe halsband gaan!

Ja het eerste dat ook door me heen ging was idd 'niet wegjagen'

Oef dat is goed afgelopen!Je schrikt je toch dood,met een bange hond die net zo goed gaat vluchten of zo.
Gelukkig hebben jullie een goede band en luistert/kijkt ze eerst naar jou op dat moment. 

Ik doe met alles me best om haar zo goed mogelijk op te voeden. Ze luistert best wel redelijk maar pubert ook nog wel eens :( en af en toe ben ik nog erg onzeker met sommige dingen of ik het wel goed doe allemaal..
Ondanks dat ik echt liever niet had dat het zo gelopen was, ben ik toch wel dankbaar dat ze inderdaad naar me toe kwam en er dus blijkbaar wel vertrouwen in had. Dat geeft me wel weer wat meer zelfvertrouwen.
Haha, misschien zijn we er nog niet, maar we zitten in ieder geval wel op de goede weg

Je schrikt je kapot zeg! Gelukkig kwam Mickey toen je haar riep, dat moest vast een ontzettende opluchting voor je zijn!
Zo heb ik een keer met een kapotte halsband in mijn handen gestaan, clipje gebroken. Gelukkig was ik op jachttraining en ging ze gewoon naar de rest van de andere honden. Geïmproviseerd met de lijn en haar zo mee naar huis genomen.

Is een halfcheck niet wat voor Mickey of loop je daar liever niet mee?

Die hadden we voor onze vorige hond. Gewoon voor de makkelijkheid van het aan en af doen. Maar Kelly trok zelden en liep ook meestal zonder lijn, gewoon alleen het bandje.

Maar Mikey wilde als pupje echt, maar dan ook echt niet lekker lopen aan de lijn met halsband. (verschillende geprobeerd) Ze bleef zichzelf ophangen (naar achteren toe) en wilde maar enkele pasjes meelopen. Toen we op cursus gingen werd een tuigje aangeraden en sindsdien was het gevecht aan de lijn over Ja, nadeel nu ze 1,5 is en gewoon heel sterk, nu hangt ze met haar gewicht in het tuigje en dus vandaar dat ik weer een gewone band wil proberen. - wat onder normale omstandigheden nu super werkt.

Maar ik wil niet dat ze ertegen gaat vechten zoals toen en met dr lange vacht ben ik bang dat ze erin komt als ze trekt. en dan wordt het weer een nare ervaring :( Maar voor het ontsnappen zou het misschien wel beter zijn..

Ik ben er dus nog niet helemaal uit, maar voorlopig even en de halsband en het tuigje voor de zekerheid