Cobus.

O wat erg, knuffel van mij...

Nu woont Epke bij mij, een boerboel reu van dezelfde moeder als Cobus had, dit nadat ik van de spoedarts uit Utrecht had gehoord dat Cobus helaas een bacterie in zijn linker voorpoot opgelopen had die bij honden helaas altijd dodelijk is.
Epke was al 'gereserveerd' door een nieuwe eigenaar maar deze zei vlak voordat hij opgehaald kon worden af. Misschien omdat Epke aan het eind van zijn staart een knikje heeft en 1 bal nog niet is ingedaald wat ws ook nooit zal gebeuren. Maar dat is voor mij niet zo van belang, het karakter vind ik belangrijker. En Epke helpt mij nu op zijn wijze enorm goed om het verdriet te verwerken. Want verdrietig over het overlijden van Cobus ben ik nog steeds, maar dat zal echt wel slijten.............
Voor Cobus: If tears could built a stairway and memories a lane,
I would walk right up to heaven and bring you back to me again. I will forever love you...........

Epke, 9 weken oud.

Wat super lief!!!!!!
Dank je wel Willemijn...........
Veel liefs, Carol Odie, Aigo en Epke

Cobusje, mijn allerliefste

Soms, ineens, overdonderd mij dat enorme rotgevoel,
er is nog geen dag dat ik niet aan je denk,
en ergens 'daar boven' weet jij ook wel wat ik bedoel,
terwijl ik nu heel veel liefde aan Epke schenk.

Maar jij was voor mij zo veel meer,
uitleggen kan ik het niet,
begrijp mijzelf ook niet elke keer,
het doet alleen zo veel verdriet.

Jij gaf mij zo enorm veel en ik jou,
je bracht mij mezelf terug,
misschien is dat de reden dat ik nog zo veel van je hou,
alleen ging je snel weer weg, veel en veel te vlug.

Lieve, lieve, lieve schat,
als ik je terug kon halen had ik het allang gedaan,
wat het mij dan ook gekost had,
ik mis je zo, en kan dat soms even niet aan......

Mijn allerliefste Cobusje,
ik mis jou rust en steun en optimale tevredenheid,
blijf daar op mij wachten, ik wil je niet kwijt,
ik hoop je zo snel als mogelijk weer te zien,
om samen verder te gaan naar onze plek daar ergens misschien.......


Terwijl mijn gevoel voor Epke ook steeds dieper ligt, we komen steeds meer en vaker op één lijn, maar gelukkig is Epke ook zo anders van karakter dan Cobus, Epke is mijn liefie, en voor een hele lange tijd hoop ik!!!
Ook Epke is zeer bijzonder, ik leer van hem en hij veel van mij...............

Ik heb het spijtig genoeg niet allemaal kunnen lezen want de tranen stromen uit mijn ogen.

Ik kan het niet...lees niet verder want...

Dit is nu net wat ik voor mijn Shadow ook voel.

Ik kan het niet zo mooi verwoorden zoals jij maar de pijn blijft hetzelfde, die verdwijnt niet.

Ook ik hou nu heel veel van mijn Ioki, hij doet me veel denken aan mijn lieve beer

ik zoek ook de gelijkenissen en de verschillen in Ioki.

Gelukkig is hij ook heel lief en ontdek ik terug andere leuke dingen maar...

De band die ik met mijn Shadow heb gehad kan niet meer, de omstandigheden zijn nu anders

Hij heeft me geholpen mijn leven verder te zetten toen ik het echt niet meer zag zitten!!

We moeten hoe dan ook verder , Jij met Epke en ik met Ioki

Het gaat zeker lukken, zeker weten en ondertussen...

mijmeren en zien we in ons gedachte elke keer opnieuw....onze overleden  lieveling.

Veel succes met jouw lieve Epke lieve meid !!

Brrr, ik zit hier met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen bij het lezen van dit verhaal.

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van Cobus en ik hoop dat met de tijd jullie dit drama een plekje kunnen geven.

weet je meiden, als men niet meer aan onze overleden dierbare denken , dan zijn ze er nimmer geweest.

Mooie herinneringen bewaard men in ons hart, en spreekt men uit , zolang dat gebeurt , zijn ze er nog.

Houd de herinneringen levend, een mooi plekje in huis , een gedenksteentje, een urn, een bloementje erbij, en ja tranen mogen, dat is verwerking.

Houden van , tot de maan en terug, voor eeuwig en niet voor even.

Dierbaren die heel jong zijn heen gegaan, is de verwerking vele malen moeilijker dan dierbaren die een mooi leeftijd hebben behaald, net zo erg, alleen de verwerking gaat beter, ze hebben een heerlijk leven bij ons gehad, en ja het is dan een tijd van komen en een tijd van gaan, en als het zo ver is als de hond van ouderdom gaat, heeft men er vrede mee, en als de hond nog zo jong is, zoals Cobus en ook van vele anderen forummers, is de verwerking bijna niet te bevatten.

Weet je Noëlla, bij Cobus had ik het gevoel dat hij mij hielp!!
Hoe idioot dan ook, want leg maar eens aan mensen uit dat een hond jou vanaf pup zijn helpt om jezelf weer goed terug te vinden.
Ik kan en mag niet zeggen minder van Odie, Aigo of Epke te houden, zeker niet!!!
Maar wel gewoon anders, Cobus voelde mij voor ik het zelf in de gaten had en andersom ook.................
Ook de manier waarop hij gestorven is, is zeer bijzonder, zijn kop tussen de stoelen in de auto steken, kusjes krijgen en zeggen hoeveel ik van hem hou, toen en altijd, hem aaien en hopen............
Terwijl ik ervoor al wist dat hij de IC in UMC niet zou halen.
Toch was ons afscheid zo super mooi, en lief en eigenlijk omgeven in een wolk van intense liefde voor elkaar!!!
Cobus is en was een meer dan super de super hond waar ik dagelijks even aan denk.
Hoe blij ik ook ben met reu Epke, zo verschillend zijn ze gelukkig ook.
En ach, mijn mopsenkindjes horen ook gewoon bij mij, voor nu en altijd.
Dank je Cobus voor alle prachtige herinneringen en nog honderdduizend dingen en momenten meer...............
Tot straks, ook al duurt het nog even, jij wacht op mij en ik op jou, love you, Carol