Welke emoties hebben honden?

@ slapende husky
rotzakken van honden ? maar wel eerlijk
Zelf nog geen rotzak meegemaakt

Ik denk wel het inderdaad heel moeilijk is om te vertalen hoe dieren emoties 'voelen"wat het voor hen betekent. 
Ik ben het niet met je eens dat angst aangeleerd gedrag is. Chimpansees bijvoorbeeld zijn bang voor slangen zonder er ooit een gezien te hebben. Ook wolvenpups net uit het nest vertonen angst voor nieuwe dingen. Dat wil niet zeggen dat ze er bang van blijven: ervaring leert wel waar ze wel en niet angstig voor hoeven te zijn, maar angst is heel primair. We socialiseren pups toch volgens mij ook met name om ze te leren waar ze niet bang voor hoeven te zijn, angstig gedrag vertonen ze toch echt spontaan

Honden hebben in principe elke basis emotie die een mens ook heeft (ieder dier overigens). Alleen dat is qua niveau niet te vergelijken met de emotie,s van een mens. Zo is het ook wetenschappelijk onderzocht dat honden empathie hebben, alleen ook dat is niet te vergelijken met de empathische niveau van de mens.

Daarom is het ook zo lastig om er onderzoek naar te doen. Omdat je altijd je eigen menselijk-denken moet projecteren op een hond of andere dieren. Toch hebben wij het wel voor elkaar gekregen om erachter te komen dat sommige dieren redelijk ver gaan in hun emotie,s qua complexiteit.

@Peter,

Wat bedoel je precies met verschil in niveau in emotiebeleving?

Ik denk niet dat dit altijd op gaat, vluchten kan een reactie zijn op een stressrespons. Ik denk namelijk niet dat alle dieren vluchten omdat ze stress of angstig/bang zijn, ik denk dat de meeste dieren vluchten om dat andere te vermijden, en vermijding heeft niet altijd te maken met angst of bang zijn. 
Ik vermijd bv. een snel rijdende trein, of vlucht wanneer ik mij bevind binnen het traject waarop de trein op dat moment rijdt omdat ik geleerd heb dat wanneer ik daar blijf staan de kans groot is dat ik het niet overleef, maar ik vermijd het traject niet omdat ik bang ben.
Een cheeta vlucht voor een leeuw om hem te vermijden, de cheeta is niet bang voor de leeuw want hij weet dat hij hem er gemakkelijk uit kan lopen.
Angst houd mij niet scherp tijdens mijn rondwandeling op aarde, een schrikreactie kan je daarentegen weer even met beide benen op de grond zetten, maar een schrik reactie is een respons op een onverwachte intense gebeurtenis, deze schrikrespons is natuurlijk maar niet per definitie vanuit angst. 

En hoe weet jij dat iets onbekends gevaarlijk is? of ben je automatisch bang voor iets onbekends? ik denk het niet. Wat je wel doet, je bent iets terughoudend naar dat onbekende toe, en heel voorzichtig met een hoge concentratie onderzoek je dat nieuwe onbekende, je hartslag gaat omhoog, je pupillen verwijden, het adrenaline peil gaat omhoog enz. maar niet vanuit angst maar vanuit concentratie, het onbekende, het niet weten wat er gaat gebeuren enz, iets wat je heel vaak ziet bij honden of bij andere dieren. Vluchten wolven voor mensen omdat ze bang zijn? ik denk het ook niet, maar wolven vluchten voor mensen omdat ze ons willen vermijden, ze hebben helemaal niets met ons en het "verleden" heeft hen geleerd dat contact met mensen niet verstandig is.

Ik denk dat je hier ook weer in een definitie discussie terecht komt; wegspringen voor een aanstormende bus is toch wel een angstreactie, een die ons in staat stelt te reageren voor we er bewust over nadenken.
En het terughoudende naar iets onbekend, is dat niet een gradatie van de primaire emotie angst? Angst = niet altijd 'doodsbang".

Met je voorbeeld van de trein moest ik wel aan iets denken; ik ben een keer gevallen met de fiets met Janouk, hij werd toen niet bang van de fiets maa wilde niet meer langs dat stukje weg. Dat is wel een verschil tussen mens en hond, het kostte mij heel wat moeite om hem te leren dat er daar niks was om bang voor te zijn

Maar 't is niet eens hetzelfde tussen mensen onderling.

Zo ken ik bijvoorbeeld het gevoel 'heimwee' niet. Ik weet wat het is om iets of iemand te missen, of om ergens naar te verlangen, of om verdrietig te zijn. Maar die combinatie van als deze gevoelens dat specifiek 'heimwee' wordt... nee, nog nooit gevoeld. Terwijl ik wel merk dat het iets heel heftigs kan zijn: er zijn mensen die erom moeten huilen, die er niet meer van kunnen eten of slapen, die er lichamelijk ziek van worden. Zo zal de ene mens ook een groot empathisch vermogen hebben, en een andere helemaal niet. Niveaus verschillen dus sowieso al van individu tot individu, laat staan van diersoort tot diersoort, en dan nog es van dier tot dier.

Heimwee is een gevoel, ik heb het over de basis emotie,s.

Die zijn universeel. Alleen psychopaten en mensen met andere stoornissen hebben die niet.

Dat lijkt een hele makkelijke vraag, maar eigenlijk is die zeer lastig te beantwoorden.

Ik zal het toch proberen. De mens is het meest zelfbewuste en intelligente dier op de wereld. Wat ervoor zorgt dat wij ook onze emotie,s kunnen begrijpen, en dus veel intenser beleven en of juist kunnen relativeren.

Een dier kan dit niet. Al zijn er dieren die bijna eng in de buurt komen, zoals apen, olifanten, dolfijnen enz.

Je kan ook beargumenteren dat juist doordat we kunnen relativeren we onze emoties minder intens / primair beleven.
Overigens vind ik het niet eng dat ze in de buur komen maar mooi. En soms zou ik willen dat ik de intense vreugde van een dier om iets simpels zou kunnen evenaren. Zoals het bekende grapje; sluit je man en je hond op in de garage en wie is het meest blij om je te zien als je de deur weer open doet

1: Nee.. je kunt pas iets relativeren als je het echt hebt ervaren.

Als het slechts oppervlakkig blijft heb je niets te relativeren.

2: Hahah... dat zou wel lachen zijn inderdaad.

Alleen een man kan dan ook heel blij zijn hoor. Bind je man vast met zijn handen achter zijn rug.. ga een beetje sexy doen, fluister hem dingen in zijn oor enz. En ga dan opeens voor een gehele dag weg, en kom terug in mooi lingerie.

Om hoeveel zulle we wedde dat hij blij is je te zien?

Volgens mij heeft ie dan razende honger of is ie in slaap gevallen... 

Met wat voor mannen ga jij om?

Als een knappe vrouw dat bij mij zou doen dan zit ik met hondenoogjes en blauwe ballen op haar te wachten...

Maar goed.. dit is een beetje offtopic denk ik zo?

Als heftigste vorm van vrees......waarom niet? Honden die bv. veel te vroeg uit het nest zijn gehaald, ergens weg worden geduwd en helemaal geen socialisering hebben gehad (zowel niet door de moeder als door de mens).....

Dat de minder sterke persoonlijkheden daar paranoia van kunnen worden vind ik eigenlijk zo gek nog niet.

Er zullen heus een deel van de honden (lang niet alle) om die reden in slaap worden gebracht.

http://http://www.hopeanddreams.nl/De%20emoties%20van%20honden.htm

http://http://www.nu.nl/wetenschap/3374751/mens-kan-emoties-van-hondengezicht-lezen.html

Dat waag ik te betwijfelen, dat je iets pas kunt relativeren als je het mee gemaakt heb. Juist bij mensen kun je ze uitleggen wat er gaat gebeuren en zit er een demper op angst. Voorbeeldje; als je iemand een injectie moet geven en je legt uit wat er gaat gebeuren, zal dat minder angst meebrengen dan wanneer je op iemand afloopten er een naald insteekt. De onverwachte pijn wordt vaak als erges ervaren dan pijn waarvan je weet dat 'ie gaat komen. Ookal heb je het niet meegemaakt. Er is dan ook een root verschil tussen jonge kinderen en volwassenen, zelfs al is de handeling bij beiden voor se eerste keer. Een jong kind dat niet snapt wat er gebeurt, is veel banger dan de volwassene die het wel snapt.

Alleen als je weet dat het staat te gebeuren. Anders zou denk ik ergernis toch wel voorop staan
Overigens zou mijn man ook not amused zijn, de garage is bij ons nou niet bepaald een gezellige plek om een dagje door te brengen.

Dat is geen relativeren...

http://http://www.encyclo.nl/begrip/relativeren

Het betekent dus eigenlijk gewoon dat je iets minder erg maakt dan het eerst misschien zou lijken. Maar voordat je dat kunt doen moet je wel iets erg hebben gevonden.

Anders valt er niets te relativeren. Dan vond je het gewoonweg niet erg.

Maar wat bedoel je dan met het 'niveau' van de emotie? Want het niveau van een emotie bij een dier kan toch net zo goed vermeerderen of verminderen? 
Als ik met m'n hond bij de DA zit, is ie misschien wat behoedzaam. Je zou de basis wantrouwen kunnen noemen, of angst. Door mijn houding kan ik die angst van m'n hond aanwakkeren of net doen afnemen. Net als bij een mens: je kan hem geruststellen, of net nog banger maken. Dus waar zit het verschil?

Van discussiëren kan je leren toch? en dit zijn toch leuke dingen om over na te denken...vind ik ' 

Ik denk dat wegspringen voor een aanstormende bus een schrikreactie is i.p.v een angstreactie, en ik denk ook dat hier een wezenlijk verschil in zit. Een schrikreactie is een natuurlijke reflex op een intense prikkel(de aanstormende bus dus) en een angstreactie is een reactie wanneer er toch gebeurt waar je al bang voor was, angst op zichzelf is dat je al in een bepaalde toestand verkeerd(je voelt je bv. niet op je gemak) voor een bepaalde tijd en door bepaalde omstandigheden, dus stel je bent op voorhand al bang dat er een aanstormende bus aan kan komen terwijl die er nog niet eens is, en wanneer die bus er dan ineens is kan dit tot uiting komen in een angstreactie zoals bv. een angstaanval, of paniekaanval o.i.d.

Wat is het gerschil tussen schrik en angst ? Een schrik reactie gaat in mijn ogen gepaard met de emotie angst. Daar hoeft geen angstgevoel aan vooraf te gaan. Ik denk ook even aan jonge weidevogels. Wanneer er een vogel overvliegt met een bepaalde vorm duiken die instinctef in elkaar om te schuilen. De onderliggende emotie is hierbij volgens mij angst. Als je kijkt naar het gedrag, wat er gebeurt in de fysiologie, is dat een angst reactie. 

Wat jij beschrijft lijkt alsof je er vanuit gaat dat je alleen maar angst kan voelen als je vantevoren al angstg bent, 'gestressed' bent, maar hoe verklaarje dan mijn kloppend hart, vergrote pupilen etc op het moment dat die bus de hoek om komt zeilen terwijl ik daar nog nooit een auto tegen ben gekomen en dur niet al ongerust ben?

is het niet zo dat het angstgevoel na het schrikgevoel komt? 
maar zoals ik het ervaar is het een ander soort angst als wanneer ik bv alleen in het donker moet lopen. 

Ik schrik van het minste geringste, iemand kan ineens voor me staan of zo en ik schiet zo uit mijn stoel, vaak gaat dit nog gepaard met een gil. Daarna komt het kloppende angst, bang, ongemakkelijke gevoel. Maar dat was voordat ik schrok dus nog niet aanwezig. 

Als ik in het donker loop dan is er eerst de angst, bang zijn, en als er dan iets gebeurd komt de schrikreactie pas. Dus eigenlijk andersom. Doch als er niks gebeurd ook geen schrik alleen bang. 

Maar geloof wel dat deze 2 samen gaan ongeacht in welke volgorde. Maar het hoeft niet van te voren aanwezig te zijn. Hier is het maar een klein stukje wat dat gevoel naar voren brengt ik ga niet angstig / bang de deur uit het overvalt me ineens, als ik terug loop en dan meer het licht van de lantaarns voor me hebt is het gevoel weer weg. 

pfff lastig iets om uit te leggen maar wel een leuk punt.

Je bent waakzaam en dus reageer je sneller angstig op prikkels. Zoiets? Je algehele staat van paraatheid is een paar tikken omhoog, dus alles komt harder binnen?

Angst is een basisgevoel. Een basisangst, die niet eens bewust als hevige angst ervaren hoeft te worden, maar die wel je gedrag bepaald. Zonder angst is het onmogelijk jezelf in leven te houden. Alle informatie
die binnenkomt in de hersenen wordt gescreend op mate van gevaar. Ook prikkels die niet eens tot het bewustzijn doordringen. Als een prikkel beoordeeld wordt als mogelijk gevaar wordt die informatie naar het bewustzijn gebracht en gaat het dier (en ook de mens) gedrag vertonen om het gevaar af te wenden.

Dit sluit wel mooi aan bij jouw voorbeeld. Ergens in jouw onderbewuste weet je dat er een reële angst is dat je het waarschijnlijk niet overleefd als jij op het moment dat de trein eraan komt je net op dat traject bevindt. Dus vermijd jij die confrontatie, je vermijd dat je in een gevaarlijke situatie beland. Die onderliggende basisangst is op dat moment wel degelijk de aangever voor jouw gedrag. Zou jij het gevaar niet weten en dus niet vermijden zou je dus in doodangst kunnen belanden. Angst maakt dat we alert zijn op gevaarlijke situaties die onze overlevingskansen verkleinen.

Hoe te reageren op gevaar wordt veelal aangeleerd. Bewust zijn van gevaar betekent nog niet dat er altijd op de beste keuzes worden gemaakt in reageren/adequaat gedrag.

Angsten kunnen aangeboren zijn (schuwheid of angst in bepaalde rassen) en ook aangeleerd. Aard van het individu speelt hierin ook een rol. De een is onzekerder aangelegd dan de ander en kan dus sneller iets als bedreigend ervaren. Trauma's kunnen een individu angstiger maken. Maar ook angst via associatieleren of het overnemen van angstgevoelens in een sociale groep.

Het voorbeeld wat ik gaf op de vorige pagina over vechten, vluchten, bevriezen heeft betrekking op een individu die zich al in een vermeende (levensbedreigende) situatie bevindt. Ik gaf dit aan omdat ik in je schrijven niet helder had dat je een onderscheid maakte tussen vluchten en vermijden.

Edit (er miste een stukje) ;

Vermijden is gedrag om te voorkomen dat je je in een (levens)bedreigende/angstige situatie begeeft en vluchten is de reeds angstige/bedreigende situatie verlaten voordat de angst verdwenen.

Beide gedragingen worden geleid door angst als basisgevoel en beiden houden de angst in stand.

Ijdel hoor Ik vind mezelf niet op voorhand het meest zelfbewuste en intelligente dier op aarde...maar dat is weer een andere discussie.

Is het niet zo dat emoties 'an sich' gewoon heel puur zijn. Ik denk dat wij juist met ons willen begrijpen en relativeren (met ons hoofd dus) juist heel veel teniet doen aan de pure beleving van emoties en ze dus juist veel minder intens beleven dan het dier.

*op het moment dat je in je hoofd zit, zit je niet in je emotie*

Ik heb het over de beleving van de emotie: Angst.

Die is bij een mens van een veel hoger niveau van bij een hond.

Angst = een basis emotie en schrikken = een gevoel.

Uit de basis emotie: Angst kan een schrikreactie ontstaan maar dat hoeft niet.

Hehe true true.

1: Jij hebt niets te willen dat is gewoon wetenschappelijk bewezen. Moeder-natuur heeft dat nu eenmaal zo geregeld.

2: Dat is meer een filosofische discussie. Ik heb het echt over het mechanisme .

De emotie bij dieren zijn voornamelijk instinctief. Bij ons ook, alleen wij kunnen het ook rationaliseren en begrijpen.

3: Uh?

Tja... zo'n uitleg zegt me nog steeds niks, hoor.