Help! Parvo besmetting ... 
O wat erg :(
Had gehoopt dat je terug zou komen met goed nieuws!
Heel erg veel sterkte met het verlies van jullie lieve Sam.
Misschien is het nu niet iets waar je aan denkt maar laat wel autopsie enzo doen.
Met wat geluk kan je hem gewoon aanklagen.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Help! Parvo besmetting ..." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Ach wat een vreselijk bericht.
Ik had ook zo gehoopt op en geduimd voor een goede afloop.
Dat moet heel zwaar voor jullie zijn.
Heel erg veel sterkte.
Bedankt iedereen voor het medeleven. Sam was ons eerste pupje. We hebben hier in elk geval een goeie les uit geleerd alleen jammer dat we Sam op deze manier moeten afgeven ... 
Ook al was hij nog niet lang bij ons, mijn verdriet is toch groot.
Nu heb ik natuurlijk al direct een ander probleem ... Mijn jongens weten nog van niets. Zij zijn nog altijd in de veronderstelling dat Sam er gaat door komen. Den oudste (10j) begon er gisteren over tegen mij dat hij op school een vrij moment had en dat de klas op de pc een spelletje mocht spelen. Hij heeft in plaats van te spelen 1 en ander proberen opzoeken over parvo en mogelijke behandelingen. Hij zit daar heel hard mee bezig.
Ik heb deze morgen men mama gezien en zij vond het misschien een idee om Sam te 'vervangen' allee om een nieuw retrieverke te zoeken ( uit een nestje bij mensen thuis weliswaar en die erkend is bij de Sint hubertus vereniging) en de kids in de waan te laten dat het onze Sam is. Langs de ene kant vind ik dit misschien wel een oplossing om men kindjes het verdriet te besparen maar langs de andere kant vind ik het een verschrikkelijk geheim en haat ik het om te liegen tegen men kids.
Wat denken jullie hiervan of heeft er iemand tips hoe ik dit het beste kan aanpakken?
Mijn menig niet doen, altijd eerlijk zijn over dit soort dingen tegen je kinderen.
Leg uit wat er precies gebeurt is en dat jullie er alles aangedaan hebben om Sam te helpen beter te worden.
Heb je toevallig een foto van Sam gemaakt?
Je zou dan samen als gezin een soort afscheidceremonie kunnen doen.
Kinderen zijn slimmer dan je denkt en helaas verdriet en verlies en dood hoort nu eenmaal bij het leven.
Maak er niks engs van maar praat er open over.
Hier hebben de kinderen al op jonge leeftijd afscheid moeten nemen van 2 katten en een hond en ook nog eens een opa en 2 oma's.
Nooit een geheim van gemaakt altijd overal bij betrokken en uitgelegd hoe alles in elkaar zit.
Ben altijd blij dat ik het zo heb aangepakt want ze gaan er nu 10-12 jaar heel nuchter en rustig mee om.
Als ouder mag je verdriet hebben en ook dat mogen je kinderen zien samen huilen om het verdriet maakr samen sterk.
Als je weer de ruimte hebt voor een nieuwe pup kijk dan heel goed uit voor die handelaren en broodfokkers want dit wil je niet nogmaals mee maken.
Ook al was hij nog niet lang bij ons, mijn verdriet is toch groot.Nu heb ik natuurlijk al direct een ander probleem ... Mijn jongens weten nog van niets. Zij zijn nog altijd in de veronderstelling dat Sam er gaat door komen. Den oudste (10j) begon er gisteren over tegen mij dat hij op school een vrij moment had en dat de klas op de pc een spelletje mocht spelen. Hij heeft in plaats van te spelen 1 en ander proberen opzoeken over parvo en mogelijke behandelingen. Hij zit daar heel hard mee bezig.
Ik heb deze morgen men mama gezien en zij vond het misschien een idee om Sam te 'vervangen' allee om een nieuw retrieverke te zoeken ( uit een nestje bij mensen thuis weliswaar en die erkend is bij de Sint hubertus vereniging) en de kids in de waan te laten dat het onze Sam is. Langs de ene kant vind ik dit misschien wel een oplossing om men kindjes het verdriet te besparen maar langs de andere kant vind ik het een verschrikkelijk geheim en haat ik het om te liegen tegen men kids.
Wat denken jullie hiervan of heeft er iemand tips hoe ik dit het beste kan aanpakken? "
Ik zou het je kinderen eerlijk vertellen.
Dit soort dingen horen bij het leven hoe hard en hoe moeilijk het ook is.
verschrikkelijk dat hij het niet haalde
ik zou het zeker je kids vertellen.
Als je van plan bent een nieuwe Sam te nemen, zeg dat er gewoon bij.
Leg uit wat er is gebeurd met Sam.
En dat je graag een nieuwe Sam wil nemen die gezond is
Ik denk dat je het beste eerlijk kunt zijn, en hoe verdrietig ook, moet vertellen dat Sam overleden is.Dan kunnen jullie samen rouwen en bedenken hoe jullie Sam een laatste plekje gaan geven en hoe jullie hem het beste kunnen blijven herdenken.
Stel dat het al zou lukken om op zo'n korte termijn een 'vervanger' voor Sam te vinden. Dan lijkt het me voor jou heel moeilijk om je verdriet voor de kinderen verborgen te houden. Ze zullen dat toch wel oppikken op een of andere manier. Dat lijkt mij voor jou erg zwaar.
Verdriet hebben en afscheid nemen horen bij het leven. En ik begrijp dat je dat je kinderen het liefst zou willen besparen. Maar samen afscheid nemen kan ook heel mooi zijn.
Als het verdriet een beetje gesleten is, kunnen jullie samen op zoek gaan naar een nieuw puppy.
Heel veel sterkte bij het nemen van de juiste beslissing.
Ik ben het eens met de berichtjes hier boven, vertel het eerlijk aan de kinderen. De dood hoort helaas ook bij het leven en samen kunnen jullie elkaar steunen.
Ook mijn kids hebben al een aantal trieste momenten mee moeten maken in hun leven, maar ik heb ze nooit afzijdig gehouden. Het hoort er idd bij.Probeer het met elkaar een plaatsje te geven. Neem de tijd om het met elkaar te verwerken.
mijn moeder vond de dood van de dieren verschrikkelijk om te vertellen.
Ik zei altijd: 'Ach, zo is de natuur'
misschien gebeurd dit ook met jouw kinderen, dat ze zo reageren, maar ik zou het dus gewoon vertellen.
Ik zei altijd: 'Ach, zo is de natuur'
misschien gebeurd dit ook met jouw kinderen, dat ze zo reageren, maar ik zou het dus gewoon vertellen. "
Elk kind is idd anders, mijn jongste d'r goudvis was 2jr geleden overleden,als ik er nu over begin kan ze zo weer huilen....
Maar dat hoort bij het leven vind ik.
Maar wat hierboven ook al gezegd is, jij hebt ook je verdriet, en geen enkele hond zal jouw Sam kunnen laten vergeten lijkt mij
gecondoleerd met het verlies van Sam.
ook ik ben het met bovenstaande eens dat je het toch het beste wel aan je kinderen kan vertellen, het hoort inderdaad bij het leven, en bovendien proberen we onze kinderen allemaal te leren dat ze eerlijk moeten zijn, en niet moeten liegen, dan moeten we daar zelf ook het goede voorbeeld in geven.
dus wees eerlijk naar je kinderen, dan kunnen jullie samen het verdriet om Sam een plekje geven, en daarna rustig op zoek gaan naar een geschikt pupje van een goede fokker.
bijkomend praktisch voordeel, vaak krijg je bij goede fokkers niet zomaar pups mee. daar zit vaak een bepaalde wachtperiode voor omdat er een wachtlijst is of de pups nog niet oud genoeg zijn.
Ach wat sneu dat het zo is afgelopen voor jullie en Sam.
Ik zou de kinderen zeker wel vertellen dat Sam te ziek was om in leven te blijven en dat hij nu bij de Regenboogbrug is, daar geen pijn en narigheid meer heeft en dat hij daar kan spelen met de hondjes die al eerder naar de Regenboogbrug zijn gegaan.
Komt nog bij dat het Parvovirus wel een jaar lang kan overleven in de omgeving en dus ook in jullie huis.
Het lijkt mij daarom niet verstandig nu al zo snel een ander pupje te nemen. Je wilt toch niet dat dat hondje het ook oploopt.
Ik wens je heel veel sterkte.
De regenboogbrug ... Nog nooit van gehoord maar wel een mooie plaats. Allee of toch een mooie naam om te zeggen dat Sam daar naartoe is gegaan. Elke keer als ze een regenboog zien (toevallig zijn mijn jongens er dol op) gaan ze weten dat Sammeke bij hun is.
De dierenarts sprak over een periode van 6 weken maar aangezien ik hier al gekuist heb op het maniakale af, ook met haar kuismiddel (ik wou zeker zijn dat Sammeke in een bacterievrije omgeving zou kunnen terugkomen) denkt ze dat er weinig problemen zouden kunnen zijn.
1 jaar wachten voor een nieuw pupje vind ik persoonlijk verschrikkelijk lang. Sam was ons eerste pupje maar de liefde die je voelt voor zo een klein schatje vind ik toch wel bijzonder. Daarbij komt dat ik ziek ben (komt waarschijnlijk wel weer goed maar met zeeeeeeeer veel tijd en geduld) dus ik ben altijd thuis om voor ons pupje te zorgen en hem alle liefde en aandacht te geven. Toen Sam net bij ons was dacht men dat hij mij wel op een manier kon helpen om men ziekte te overwinnen. Ik bedoel daarmee dan helpen bij de psychische kant van het verhaal natuurlijk. Nu zit ik het grote deel van de dag alleen thuis, hopen tijd om na te denken maar ook te doemdenken ... Wat dan weer negatief is voor mijn herstel. Ook voor de kindjes was het positief. Ze zagen ook af en toe al eens een blije mama tevoorschijn komen toen Sam bij ons was. Eentje die terug ook alles een beetje positief kon bekijken.
Mijn gevoel zegt ook om gewoon eerlijk te zijn. Ik ben over alles eerlijk met de kids en nu zoiets verzwijgen zou ik verschrikkelijk vinden. Mijn mama heeft dit natuurlijk met de beste bedoelingen gezegd om de kindjes niet verdrietig te maken. Maar dan nog zou het voor mij echt een zware opdracht zijn. Wetende dat men jongens denken dat Sam er weer bovenop is gekomen en dan zou ik moeten zorgen dat ik es niet per ongeluk iets verkeerd zeg.
En inderdaad verdriet is een deel van het leven. Ik kan niet voor hen ook niet wegsteken dat ik geweend heb. Ik ga ze straks na school de waarheid vertellen. Ze weten dat we alles geprobeerd hebben om Sammeke erdoor te krijgen. Ze gaan veel verdriet hebben maar dan troosten we elkaar wel. Gelukkig hebben we enkele foto's genomen.
We gaan wel opnieuw een golden retriever pupje zoeken. Maar het hoeft niet morgen al bij ons te zijn. We gaan de tijd nemen om verdriet te hebben voor Sam en dan gaan we de tijd nemen om een pupje te zoeken bij de juiste mensen.
Ik heb nu wel daarjuist al eens rondgekeken en opgezocht naar tips om ons geen 2e keer meer te laten vangen. Hoe meer ik opzoek, hoe meer ik weet maar toch kan ik nog wel wat hulp gebruiken. Ik zou denk ik iemand zoeken die alleen maar een nestje heeft van retrievers. Maar niet iedereen is aangesloten bij de Sint Hubertus, sommige doen het gewoon voor het plezier of zo. Zijn die dan ook te vertrouwen? En als ze bvb een kennel hebben maar toch maar 2 verschillende honden kweken, zijn die dan ok? Ik wil deze keer echt heel goed voorbereid zijn! Ik heb ook lijst gevonden met tips om te kijken welk karakter je pupje heeft of gaat hebben. Kan je daar eigelijk op voort gaan?
Sorry voor de vele vragen maar dit wil ik echt geen 2e keer meemaken!
heel veel sterkte bij het verlies van je pupje. Wat erg toch dat die broodfokkers toch steeds maar door gaan... Wat de kinderen betreft : ik zou het vertellen. de dood hoort bij het leven en als het later zou uitkomen dat je gelogen hebt zouden ze je niet meer vertrouwen. Je kan dit hele spijtige voorval proberen uit te leggen op een manier dat ze het begrijpen. Kinderen zijn sterker dan je denkt.
vertel het je kinderen en als lullie direct een ander pupje willen DOEN , alleen jullie zelf beslissen of het tijd is voor een ander pupje, wil je een heel klein pupje of liever iets groter, ik wil je nog iets zeggen maar ga het in pb doen omdat ik niet wil dat dit verkeerd wordt uitgelegdnogmaals veel sterkte met jullie verlies
Karen,
Vertel je kinderen eerlijk wat er met Sam gebeurd is. Sommige mensen zeggen ook wel dat hun overleden hond/hondje een sterretje aan de hemel is.
Dat puppy Sam overleden is, is nog erger voor jou, omdat een hond jou zou kunnen helpen om beter met ziekte om te gaan. Ik heb daar zelf ook ervaring mee.
Ik weet niet of de volgende info up-to-date is op de HondenPage. Hier staan verschillende fokkers die aangesloten zijn bij Hubertus. Zorg dat de ouders van de Golden Retriever pup getest zijn op Heup dysplasie, Elleboog dysplasie en ogen op ECVO of misschien doet men in België alleen PRA test.. Dit zijn erfelijke aandoeningen, die regelmatig bij de GR voorkomen. Vraag aan de fokker de uitslagen van de testen op papier.
http://www.hondenpage.com/fokkers/golden-retriever.php
zou het ook vertellen dat hij overleden is, maar als je een nieuwe hond neemt zorg ervoor dat je alles en dan ook echt wat in contact is geweest schoonmaakt met chloor, is zo'n beetje het enige middel wat helpt dettol e.d. helpt niet, ook kan je via engeland parvovirucide bestellen, dan reinigt en dood het virus ook.. sterkte!!!
wat betreft waar je de pup vandaan moet halen, mijn persoonlijke mening is dat je het beste een pup kunt halen bij een goede fokker die test op erfelijke afwijkingen, die pups zijn vaak duurder, maar je hebt helaas al ondervonden dat goedkope pups vanwege slechte zorg ook veel geld kosten. doorsparen voor een gezonde goed gefokte pup kan je dus veel geld en zorgen besparen.
als je het lastig vind om te bepalen wat nu goed is, zou ik kijken bij fokkers die aangesloten zijn bij de rasvereniging, www.grcb.be uiteraard zijn er bij een rasvereniging ook verschillen tussen fokkers, maar er is toch al een bepaalde standaard waar ze aan voldoen. je kan ook contact op nemen met de rasvereniging voor meer informatie over de golden, en misschien kunnen ze je ook wel begeleiden bij de aankoop van een pup. lees jezelf in ieder geval in over de golden, wil je een show of werklijn golden, wat zijn de erfelijke afwijkingen die voorkomen bij de golden, en wat betekenen de verschillende gezondheidsuitslagen? zoek checklists op over waar je goede en slechte fokkers aan kan herkennen, enz. kennis is macht 
juist de voorbereidingstijd vond ik altijd heel leuk, het inlezen over je lievelingsras, het kijken naar foto's van aankomende papa's en mama's, kletsen met andere golden liefhebbers en fokkers, en ondertussen dromen over je aankomende eigen mooie golden.
ook als je bij fokkers gaat kijken is het belangrijk om niet te overhaast te beslissen, ook als er al schattige pups liggen, spreek bijvoorbeeld af dat je de dag erna belt om je definitieve beslissing door te geven, of dat je de week erna nog een 2e keer komt kijken voordat je de beslissing neemt.
Ach, wat een verdrietige afloop....
Heel veel sterkte gewenst, ook voor de kinderen.
Verder sluit ik me bij 'vorige sprekers' aan, neem niet te snel een nieuwe hond in huis, gezien de kans op besmetting. Dan zou het je nog een keer overkomen.
Wees verstandig!
wat erg !
heel veel sterkte !
ik zou het wel gewoon je kinderen vertellen.
toen ik 9 was is ook onze eerste hond dood gegaan en mijn broertje was toen 6 mijn moeder heeft het ons verteld ik was er zelfs bij.
sterkte
Pfff wat een ellende voor jou en Sam en wat zou ik die br^^dfokker graag eens vriendelijk toespreken maar niet heus.
Zelf hier ooit een pup gehad die ook Parvo had maar helaas wel bij een goede fokker vandaan
Hoe dat mogelijk was ik weet het niet en de DA denkt dat de pup het toch buiten op gelopen heeft.
Mijn andere honden hebben er overigens geen last van gehad en waren ook jonge honden maar wel
inge-ent
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Help! Parvo besmetting ..." wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?