Als het de hond maar niet is...

Haha heel herkenbaar
Zo ging ik juist eens naar boven, kroop in bed, nog even op ipod. Tot plots hoorde ik een raar geluid van beneden. Ik rennen naar beneden, Joekie verwelkomt me uitgebreid, ik zie dat hij niks heeft, dus ga ik terug naar boven. Bleek dat mijn ma gestruikeld over iets was, nog juist niet gevallen. Haha

Is vaak zo, denk ik, mensen vinden vaak zelfs SPULLEN nog belangrijker..
Een koppel die ik ken gingen op vakantie. Op de heenweg naar het adres waar ze verbleven raakten ze bij een auto-ongeluk betrokken. Auto's voor hun gingen op de rem, klapten op elkaar, zij konden nét op tijd remmen maar degene achter hun klapte er wel weer bovenop (op hun dus, hé).

Waarop de eerste reactie van de vrouw was: "OH NEE! Mijn FIETS!" (die zat achterop de auto op het fietsenrek)

Is overigens uitgelopen op een enorme ruzie, want de man kon niet geloven dat ze als eerste aan haar fiets dacht terwijl ik veel mensen gewond konden zijn door dit voorval!

Ik heb het overigens ook wel eens gehad. Met mijn nieuwe Dr. Martens op de fiets, kwam in botsing met een andere fietser, het eerste wat ik riep was: "MIJN DR. MARTENS!" Niet eerst even kijken of de ander iets heeft of zo.. 

Hahaha ohh nee zo erg ben ik dan net niet Spullen zijn vervangbaar denk ik altijd. Altijd wel mega ^^/#@@^(()) $#!* natuurlijk!

Maar je verhaal doet me denken aan een oude vriend van mijn broertje. We zaten toen nog allemaal op de middelbare school en gingen eten halen in de pauze. Deze jongen had wat ze tegenwoordig morbide obesitas noemen. Ontzettend lief en grappig, gewoon een leuk persoon maar ja de feiten logen er niet om, extreem dik. Zo dat mijn broertje en ik naast elkaar in zijn jas pasten, daar is nog een foto van bedenk ik me maar goed...

Puntje bij paaltje we fietsen terug en deze jongen wilt een drempel op fietsen. Op de rand bovenaan zat echter een stalen rand. Het regende dus glad en BOEM daar ging hij. Als zo'n persoon valt ziet het er komisch uit maar iedereen onderdrukte zijn lach want het zag er ontzettend pijnlijk uit en hij zag er ook uit alsof hij erge pijn had.

Iedereen stormde op hem af al paniekerig roepend of alles goed ging...

Schreeuwt hij ineens: AAAHHHHH MIJN M&M'S!!!!!

Echt, tot op de dag van vandaag lig ik in een deuk hierom. Het was allemaal duidelijk

Hahahaa, oh ik mag hier helemaal niet om lachen want ik ben zelf een dikkertje maar.. HAHA! *proest*

Ik herken het stiekem ook van mezelf, vorig jaar lelijk gevallen met mijn wielrenfiets. Veel mensen om me heen vroegen bezorgt of ze een ambulance moesten bellen, en ik maakte me alleen maar zorgen om mijn fiets hmmm misschien toch een steekje los.

Herkenbaar ja, op me werk vertelde ze laatste dat ze een ongeluk op de weg zagen door een hond en het 1e wat ik vroeg is hoe het met de hond ging 

Hahaha, ik zie het voor me

Hahhaha, arme vader van jou .... Heb je het wel goed gemaakt met een dikke knuffel .

Haha kan het me goed voorstellen. Denzel was laatst misselijk en moest overgeven ik had al de tranen in me ogen staan en riep hij moet naar de da, uiteindelijk viel het wel mee gelukkig maar als me vriend ziek is zeg ik vaak ah vervelend voor je of stel je niet aan haha. Soms ook wel lullig natuurlijk 

jullie rijden vast ook allemaal heel rustig door de bocht als de hond achterin zit?  Ik wel iig. Zo van: aaahhh lastig voor hem om evenwicht te houden...

Jessy zit voorin, achter is alleen laadruimte, maar idd wel rustig door de bochten of nog erger even waarschuwen "Jessy bocht"  Zo grappig want ze gaat dan gelijk zitten en wachten tot we de bocht om gaan om zich schrap te zetten 
Volgens mij gaat ze iets te vaak met me mee 

Hahaha wat een leuke verhalen allemaal

ja hier ook

Super om deze verhalen te lezen, ben al net als jullie als de honden maar niks mankeren.
In oktober 2011 ging ik voordat ik naar mijn werk ging nog even 1 van mijn honden uitlaten, mijn australian sheperd van toen 10 maanden jong.
Woon in een appartement op 1 hoog, mijn hond liep nog geen trap dus nam ik haar op mijn arm, nu was ik bijna beneden, stapte al met mijn rechter voet op de vloer van de begane grond, wil mijn linker voet er bij zetten, zak door mijn rechter enkel, welke ik op 3 plaatsen breek, de hond valt op de grond, schrikt een beetje, heeft verder niks, komt bij mij kijken en ik voelde me schuldig dat ik haar had laten vallen.
Ik wqas heel blij dat zij niks mankeerde, ondertussen kon ik naar het ziekenhuis met een 3 dubbele enkel breuk.

Hahaha ja als de hond maar niks heeft  
Jessy had een paar weken terug een botsing met mijn vriend zijn knie, hij viel op de grond en Jessy schudde met haar kop, het eerste wat ik doe is vragen aan Jessy of het gaat  Pas daarna gevraagd aan me vriend hoe het ging 

Ik lig helemaal in een deuk! De verhalen zijn wel herkenbaar, helaas voor mijn man .

haha, heel herkenbaar!

Hahaha Sammy! Inderdaad herkenbaar.

Hahahahahaha ja, zo herkenbaar. Moest er wel erg om lachen, hoor.Ik ben ook zovaak zo stom met die opmerkingen.
Hoe maak je het weer goed, hè?

Ik had het toen Dobby het uitgilde van de pijn toen hij zich, bleek later, in het water op een stuk hout had gespietst en ik er in gestrekte sprint naartoe ging. Ik rende de helling af, bleef overeind ondanks de wortels en presteerde het om beneden aan bij het water op tijd te remmen. Daar stond Dobby in gedrukte houding, durfde zich niet te bewegen. En ik denken "moet ik nu met mijn schoenen het water in???".

Was uiteindelijk niet nodig, kon hem bij de halsband pakken en hem zo uit het water leiden. Maar dat ik eerst aan mijn schoenen dacht (hardloopschoenen, 80 euro) en aan het naar huis lopen met natte voeten...

Oh dat klinkt bekend! Vorig jaar, eind juni, ben ik van het paard van een vriendin van me afgevallen. Heel angstig, jong paard, schrok ergens van, ging aan de kletter, en daar ging ik. Ik lag kermend op de grond, en wat deed zei? "Sorry hoor, maar ik moet even jouw fout eruit rijden anders gaat het mis!" En hop, ze springt op d'r paard. 
Uiteindelijk ben ik alleen (zelf dus) naar huis gereden in de auto, daar gedoucht en huilend in bed gelegen van de pijn. Ik kreeg die dag visite, mijn Zweedse vrienden kwamen vijf dagen over. Dus een hoop pijnstillers er in, spierontspannende zalf op m'n rug, en gaan met de banaan. Vijf dagen gevuld met leuke dingen, museum-bezoekjes, dagje Amsterdam, etc. Traplopen, gaan zitten, weer opstaan, etc. ging héél erg moeilijk. Toen ze naar huis gingen ging ik toch maar eens langs de dokter. Na een hele hoop foto's bleek dat ik een rugwervel gebroken had en ontzettend veel geluk heb gehad dat ik niet verlamd ben.

Maar gelukkig was mijn fout wel weer uit haar paard gereden..

Als mn hond n bloedneus heeft ga ik huilen.. Want ik heb nog nooit een hond met een bloedneus gezien..

Maar als iemand een bloedneus zou hebben door de hond.. Ja jammer voor die bloedneus maar die is binnen n paar minuten weer over :P

Hahaha, geniale verhalen :P

Toen ik aangereden werd, is het eerste wat ik gevraagd heb of de hond niets had... Zelf had ik mijn schouderblad gebroken, maar dat maakte mij niet zoveel uit.

Norman was gelukkig ongedeerd!

(Hoezo een beetje gek...)

Uhh, ja schuldig....