Verdriet om castratie

Hallo,
Mijn reu is gecrastreert zo'n 5 maanden geleden.
Ik had dit gedaan omdat ik vaak tussen teven zat en hem overal mee naartoe wilde nemen.
Iok heeft hij een onderbeet dus mocht hij beslist niet dekken.
Ook was hij erg waaks wat me soms nogal zenuwachtig maakte.
Ik hoorde dat dit dan voorbij ging dus heb ik hem laten crastreren.
Mijn vriendin wist een goede kliniek en zijn we erheen gegaan.
Eigenlijk het moment dat we erheen reden wou ik het al niet meer maar toen uiteindelijk toch maar gedaan.
Het is een nare gedachten om hem daar zo te zien liggen op de operatie tafel.
Ook toen hij bij kwam was die helemaal zichzelf niet door de narcose.
Eenmaal thuis aangekomen wou die alleen maar liggen mijn arme jongen was zo zielig.
Het ging de dag erop niet goed met hem hy piepte kon niet meer lopen en ze plasjes liet die gaan terwijl die lag.
Ook verstopte hij zich onder het bed.
Ik belde de dierenarts die zei ach er is niks aan de hand joh.
Maar ik voelde dat er wel wat was er kwam ook etter uit zijn piemeltje uiteindelijk heb ik gesmeekt om anti biotica bij de dierenarts en is hij ietsjes beter geworden.
Ik heb zo een medelijden met hem nog steeds vooral omdat ik het gevoel heb dat ze eer eraf is zijn mannelijkheid.
Ik heb nu nog een reu die wel zijn testikels nog heeft en ik heb gekocht voor de show en fok.
Nu zie ik dat me gecrastreerde reu hem continu de baas probeert te zijn en hem probeert te bijten als die langs loopt.
Ook probeert hij de teefjes te dekken door op ze te rijden maar dat gaat naturlijk niet.
Ik heb er elke dag nog verdriet van ik probeer het weg te stoppen maar de pijn blifjft.

Toen ik daarna nogmaals naar die kliniek ging heb ik gezegt dat hij zo'n last had warom ze me verdomme geen pijnstillers en anti biotica direct hadden meegegeven.
De dierenarts lachte gewoon en ze zegt 'ach tis maar een chihuahua'.
Met andere woorden dat mijn reu een mietje is.
Mijn reu is een keiharde loopt door regen en sneeuw en gaat geen hond uit de weg.

Waarom heb je niet naar je vertrouwde dierenarts geweest? Je moet toch een dierenarts gehad hebben die hem jaarlijks controleert?
Gedrag verandert niet altijd door castratie hoor. Het kan, maar het hoeft daarom ook niet in de positieve zin zijn...

Ik heb ook verschrikkelijk veel miserie gehad na de castratie van Jerome (heeft zelf een 2de keer geopereerd moeten worden) en ik denk dat ik 2 keer ga nadenken als ik het van Lasco zou doen...

Maar wat een reactie was dit nou van 'het is maar een chihuahua'?? Ik zou die dierenarts allesinds niet meer willen.

Maar de castratie is nu zo'n 5 maanden geleden? Heeft hij nu nog pijn??

he wat vervelend en die dierenarts die spoort ook niet nee

Ik snap inderdaad ook niet waarom je naar een of andere kliniek bent gegaan ipv je eigen dierenarts. Dat afnemen van de mannelijkheid vind ik een beetje onzin, denk dat de hond zelf daar weinig last van heeft. Het zijn heus niet ineens mietjes als ze geholpen zijn, mijn herplaatserreu was toentertijd nog net zo fel tegen andere reutjes.. Als hij nu nog steeds last heeft van de castratie lijkt me dat toch niet helemaal goed! Mijn reu was er na een dag al weer helemaal bovenop (behalve dat hij even geen trap meer mocht lopen). Misschien toch nog maar eens terug gaan naar je EIGEN dierenarts om te onderzoeken of alles wel helemaal goed is gegaan. Sterkte en succes!

Ik was met een fokker naar de dierenarts gegaan.
Ze raadde me deze dierenarts aan dus ben ik met haar mee gegaan.
En de warom en hoezo vragen zijn een beetje moeilijk te beantwoorden het is nou eenmaal zo gegaan.

En nee hij heeft er nu geen last meer van.

Maar heb toch het idee van 'wie was ik om zijn mannelijkheid van hem af te nemen?'

Uiteraard is een operatiewond pijnlijk, direkt na operatie.
Het is een self-limiting-pijn, de hond houdt zich rustig omdat hij pijn heeft. Rust komt de wondgenezing ten goede. Als hij veel pijnstillers krijgt vergeet hij misschien dat hij een verse operatiewond heeft en maakt hij zich veel te druk.

Als het nu zoveel maanden geleden is, is de hond het allemaal alweer vergeten hoor!  Dus probeer het zelf ook te vergeten en er geen drama van te maken.

Wat betreft het 'rijden', dat moet je verbieden als je het ziet.

Dat is een zeer hardnekkig sprookje. Pijn draag niet bij aan de genezing. Een goede pijnstilling wel. Rust moet de eigenaar voor zorgen.

Nou niet om het een of ander maar je dierenarts heeft wel een beetje gelijk.
Jackie speelt ook met alle honden, loopt door regen en sneeuw maar toen ze geopereerd was was het een echte aanstelster.
Ze liep te gillen als een speenvarken terwijl ze geen pijn kon voelen dus ja ik geloof wel dat je dierenarts gelijk heeft wat dat betreft.

Snap alleen niet goed waarom je naar een vreemde arts gaat.
Sneu dat je zijn mannelijkheid hebt weggehaald is het niet beter zo dan nog meer ongelukjes lijkt me.

Ja de dierenarts zei 'tis maar een chihuahua'
met andere woorden, het is een chihuahua en dat zijn aanstellers.
Snapje wat ik bedoel.

Post operatieve pijnstilling voor minstens 3 dagen hoort bij een operatie.

Niet lullig maar dat is toch ook zo.
Je hebt meerdere chi's dus dan weet je hoe aanstellerig ze kunnen zijn.
Als ze achterna gezeten worden door een grote enge hond die wil spelen doen ze al alsof ze vermoord worden 

Gelukkig heeft hij geen last meer!

Maak je alsjeblieft niet te druk om het afnemen van zijn mannelijkheid. Hij is nog steeds een reutje, hij rijdt zelfs nog steeds zeg je en zoals ik al zei was mijn herplaatserreu (sheltie) toentertijd ook nog steeds echt wel het mannetje hoor tussen andere reuen. Wij vermenselijken alles vaak, je reutje weet niet eens meer dat er iets met hem gebeurd is don't worry!

Als het hondje er nu verder geen last meer van heeft zou ik me er verder ook niet druk om maken. Na de operatie zijn ze allemaal zielig en dan mogen ze best even vertroeteld worden. Daarna zijn ze gewoon weer hond en moet je ze ook niet anders behandelen. De hond zelf heeft er geen benul van dat hij 'ontmand' is. Er zitten alleen wat minder hormonen in zijn lijf en kan niks klaar spelen.  Rijden op andere honden moet je even los zien van dit probleem, het heeft vaak minder te maken met paargedrag en meer met rangorde/dominantie. 

De woordkeuze van de dierenarts is wel wat ongelukkig hij zal er waarschijnlijk niet veel mee bedoeld hebben maar het komt inderdaad over alsof jou hondje onder doet voor een ander ras. 
Wellicht zal hij gedoeld hebben op het overbezorgde/behandelen alsof het baby's zijn van de eigenaren, maar alsnog niet netjes om dit zo te suggereren.

Chihuahua's kunnen een beetje drama Queens zijn, toch?Dat zul je zelf ook wel weten.

''Het is maar een Chihuahua'' dat valt natuurlijk niet zo lekker, dat begrijp ik!
Vooral niet uit de mond van een dierenarts.

Inmiddels is het al wel een heel tijdje geleden toch?

Als ik jou was zou ik nu stoppen met je hond aldoor zielig te vinden. Hij voelt dat feilloos aan hij zal daar waarschijnlijk alleen maar meer 'Diva gedrag' door ontwikkelen.

Niets zo hinderlijk als een hond die constant een ander de baas wil zijn en op alles en iedereen wil rijden, dat moet je niet zielig vinden, dat moet je de kop indrukken!

Mijn reu mag best nog wat rijden.
Hij doet het ook op me nieuwe reu.
Ik wil het hem niet ontnemen het is en blijft een vent
maar dan zonder ballen!
Ja het kan zo nu en dan inderdaad best een aansteller zijn hoor.
Hij kan zo dominant en bazig uit de hoek komen maar dat vind ik juist zo geweldig aan hem dat mega ego!
Als er dan een hond achter hem aanzit dan lijkt het ook alsof die word vermoord ja haha. Geweldig vind ik dat.

Maar dankjulliewel voor jullie reacties.
Ik moet mezelf nu niet meer zien als iemand die een slechte daad heeft gedaan maar eerder een goeie.
Ik zou er niet aan moeten denken dat hij mijn teefjes dekt.
En anders was er geen houden meer aan.

Even plat uit gedrukt... dat rijden van je hond is geen masturberen hoor!
Geen zelfbevrediging of behoefte aan seksualiteit!

Je denkt dat hij dit nodig heeft om zich ''man'' te voelen?

Ik denk dat je er ernstig naast zit!

Ook teven kunnen heel erg rijden en de sfeer kan er erg grimmig en gespannen door raken!
Ben het eens met Goja, pas er mee op!

Wow, wat een heftig verhaal zeg,. je moet altijd naar je gevoel luisteren, als je er niet achterstaat echt niet doen,. ik heb een teefje en de dierenarts zegt ook de hele tijd dat het beter het is als ik haar steraliseer, omdat ze schijnzwanger is soms, maar ergens zegt mijn gevoel telkens dat ik het niet wilt,. dus ik doe wat ik zelf denk dat goed is, laat je niet ompraten,. het is jou hond en dus jou beslissing,.ik hoop dat je hondje gauw weer de oude is,. sterkte, !,.

ter info:
rijden heeft niets met sexualiteit of "mannelijkheid" te maken maar met gedrag, uitdaging, verstandhoudingen, en pas er mee op, want er kunnen lelijke vechtpartijen van komen
vroeg of laat zal je nieuwe reu er kwaad om worden
niet toestaan dus........

en zijn "mega ego" zal ook niet veranderen door een castratie
het karakter verandert namelijk niet wezenlijk
onzekere reuen kunnen wel nog meer onzeker worden

en tja..... die pijnstilling, ik heb al meerdere reuen moeten laten castreren, ik heb er nog nooit
1 pijnstilling of ab gegeven, paar daagjes rust en ze scheuren weer rond

Ik sluit me aan bij Goja.

Hier in huis wordt rijden niet toegestaan, of het nou door gecastreerde reuen of intacte reuen wordt gedaan. Onze toekomstige dekreu mag ook alleen rijden als hij daadwerkelijk een teef moet dekken. Als hij het nu op Lizzie probeert (en zij doet niets) dan zorg ik dat hij ermee stopt door hem af te leiden.

Ik denk dat jij het allemaal een beetje te menselijk ziet.Rijden heeft niks te maken met "mannelijkheid" immers teefjes rijden ook als ze overprikkelt zijn.
Gewoon verbieden.
Dominant zou het ? ik denk niet dat jou hond dominant is maar dat jij dat ervan maakt.

Je laat nu je nieuwe reu, helemaal over aan de grillen van van je gecastreerde reu.
Je geeft goedkeuring voor dit gedrag. Bij het rijden op teefjes vind je het zielig.


Vind je het zielig dat je hond geen seksleven heeft ofzo?

Want kennelijk koppel je dit aan het gedrag van je reu!

Ik denk net als Jacqueline dat je te erg aan het vermenselijken bent. 

Je moet zorg gaan dragen voor een stabiele roedel. Dat houd in dat je niet 1 hond vrijwaring geeft voor allerlei gedrag, in dit geval ''letterlijk'' over de rug van een andere hond.

Dit kan maanden/jaren goed gaan tot de bom een keer barst.

Los daar van zal je gecastreerde reu er bepaald niet socialer en kalmer van worden wanneer hij weet dat hij van zijn vrouwtje anderen honden mag berijden.  

Meer kan ik er niet over zeggen. Het is verder aan jou hoe je met dit gedrag wilt omgaan.

'k heb geen chihuahua, dus wat weet ik ervan eigenlijk
maar ik ben wel voorzichtig met dingen weg te wuiven bij een hond
een hond doet zelden alsof (volgens mij)
dat merk ik toch bij mijn hond
dus aanstellerij van een chihuahua is misschien een lage pijngrens?
ik zou toch ook graag pijnstilling hebben meegekregen voor enkele dagen

Hmmm, nou... een hond kan niet alsof doen?
De hond van een vriendin heeft jaren geleden een operatie aan haar poot ondergaan, er zat een glas scherf in, die ingekapseld was geraakt.

Als je vandaag de dag maar lang genoeg naar die poot kijkt en vooral aanmerkt hoe zielig je het vind gaat ze vanzelf expres hinken en die poot omhoog houden!

Terwijl ze al weer kilometers voort kan op die poot en er weer als een 'goud haantje' bij staat!

ja dat lijjkt op doen alsof
maar toch zie ik dat niet zo
je kijkt naar de poot en daar reageert hij op
maar goed... is mijn mening maar hoor

Toch wel frappand dat mijn reu, na castratie, nooit meer heeft 'gereden', terwijl hij dit voorheen wel deed.

Maar, ts; als hij straks is opgeknapt, zou je dan nog spijt hebben?

nee hoor is niet frappant
door het castreren neemt de behoefte van de reu af om andere honden uit te dagen en te testen
ze worden "milder" en dus lokken ze minder uit
dit is ook de reden waarom veel mensen hun reu (uiteindelijk) laten castreren en in dat opzicht
kan het heel goed werken, zeker als je als baas de hond daarin bevestigd en stuurt.

ik heb een reu gehad die was echt enorm "game", die vond het gewoon een heel prima manier
om zijn krachten fysiek te meten, hij had dan zefls geen haar in zijn bek, het had niets met agressie te maken, maar hij zocht het wel doelbewust op.

die hebben we uiteindelijk ook laten castreren, en gelijk stevig nog maar weer eens sturing gaan geven aan wat we wel gewenst gedrag vonden, en omdat net die scherpte eraf was van de ladingen hormonen, konden we hem wel bereiken in training en is hij nooit meer een gevecht op die manier begonnen............ hij was gewoon ...... milder, minder gefocused op andere honden.

dus nee, niet frapant
echter...... bij TS is het nog niet lang geleden de castratie (en dus nog niet volledig in de hond tot rust gekomen) en b. als de hond dit gedrag sterk toont is dat niet zomaar weg, dan moet je wel gaan bijsturen, vrijwel niks gaat vanzelf he.........

Je projecteert je menselijke gevoelens op de hond. De hond weet überhaupt niet dat mannelijkheid van precies die plek komt. Misschien heeft hij amper besef dat het weg is, en als hij nu voelt dat er iets anders is, is hij binnenkort al gewend aan de nieuwe situatie en wordt dat de norm. De enige invloed zal chemisch zijn, natuurlijk chemisch: de hormonen zullen veranderen. Maar de hond heeft hier geen weet van.

Je hond heeft niet dezelfde kennis en hetzelfde besef als jij. De hond -is- gewoon.

na je topic van gisteren, dat je je 8 maanden oude reu je loopse teef hebt laten dekken, en vroeg of de eventuele pups een stamboom konden krijgen, neem ik je eigenlijk niet erg serieus meer.je zegt dat je wilt gaan fokken? dan hoor je alles te weten over hondengedrag, dus hoor je ook te weten dat rijden niets te maken heeft met sexualiteit. het is meestal onzekerheid of overprikkeling.
heb je inmiddels al een morning-after prik gehaald bij de da, of ben je er blij mee dat je teefje is gedekt?

Direkt mijn gedachte...