Pitbull opvoeding,

Ik moet bekennen dat die elementen uit de geschiedenis van de rassen mij persoonlijk niet zo heel erg interesseren. Nu bestaat natuurlijk de kans dat Debora juist op die oorsprong doelt. Dat zal ik ongetwijfelt lezen maar verder... ach, het boeit me niet zo welke eerder was. Ik heb alleen het idee/gevoel dat Debora ook doelt op karakter en gedrag, in welk geval ik het wel weer zeer interessant vindt

Pitbull en SBT zijn voortgekomen uit de pithonden uit engeland en ierland. Vanuit deze landen zijn de fighting dogs meegebracht naar de usa. Hier zijn deze doorontwikkeld en is de pitbull ontstaan waar de pitbull heel lang heel puur is gebleven doordat men ondanks dat het illegaal is er tot op heden ten dage nog het oude werk mee wordt gedaan. De sbt is ook doorgeevolueerd echter is die uiteindelijk door show voornamelijk kapot gefokt en vervormt tot de hond die het nu is. In de "ierse" lijnen is men nog met veldwerk bezig geweest en is op die manier nog iets in stand gehouden. Daardoor zie je ook dat die lijnen nog heel dicht bij de pit liggen en de oorsprong van het ras.

De amstaff is door dubbele registratie als showras ontstaan en door te fokken op uiterlijke kenmerken steeds verder verwijderd van zijn ontstaan en daardoor is de vergelijking met de pitbull zijn "broer" steeds verder vervaagd. Een andere wijze van selectie doet bepaalde kenmerken veranderen uiteindelijk.

best interesting
toch, al met al ook nog een nuttig topic geworden dit

duidelijk een photoshop van  laurel & hardy.

Geen idee of die echt is, maar het komt wel uit de tijd dat deze honden de "All American" dogs waren. Toen de honden het toonbeeld waren van alles dat een hond moest zijn. Kan je zien hoe snel de opinie kan omslaan.

van de trots van een natie, naar de vrees van een natie...
inderdaad apart...

kun je nagaan eigenlijk wat een bizar grote invloed alleen media al heeft op ons denken..

Media, maar zeker ook enorme veranderingen van wat mensen verwachten van een hond en vinden wat een hond moet zijn. "Wij" AST/APBT/SBT fans zweren bij het heerlijke lompe, extroverte en energieke karakter van onze honden, hun intelligentie, veelzijdigheid en zeker ook de drive van de honden. Wij accepteren de scherpe randjes die de rassen in z'n algemeen bezitten. Wij vinden die ook niet zo belangrijk en accepteren de verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt.

Maar ik snap hartstikke goed dat mensen die een gemoedelijke huishond zoeken die buiten met alle dieren om kan gaan moeite hebben om zich in te leven in onze fascinatie. Die mensen verwachten nu eenmaal iets heel anders en zij zijn wel ruim in de meerderheid en vertegenwoordigen op bepaalde fronten wat mensen tegenwoordig van een hond verwachten. Het is vervelend dat de media daarmee aan de haal gaat, nog vervelender wordt het als blijkt dat veel van die dingen in de media berusten op halve of hele onwaarheden... maar dat veranderen "wij"  alleen door te blijven hameren op verantwoord hondeneigenaarschap.

Daarom ben ik ook blij van een topic als deze.

Mooi! 
.

De pitbull, hoe een ras door de media is verkl##t.

Communicatiewetenschappers maken een onderscheid tussen imago en identiteit.
Hoewel er verschillende definities zijn, kan imago worden omschreven als "het beeld dat anderen van iets of iemand hebben" terwijl identiteit staat voor "wat iets of iemand in werkelijkheid is".
Imago en identiteit kunnen soms ver uiteenlopen: Franse auto's hadden lang de reputatie roestbakken te zijn (imago), terwijl ze in werkelijkheid echt niet sneller roestten dan bijvoorbeeld hun Duitse concurrenten.

Imago en identiteit kunnen elkaar ook wederzijds versterken: als een nieuw model auto in de reclame wordt gepresenteerd als een echte sportwagen (imago) dan zullen met name sportief ingestelde autorijders deze auto aanschaffen. Na enige tijd zullen dus vooral sportievelingen in deze auto gezien worden (identiteit), waardoor het imago van sportwagen wordt bevestigd.

Ook bij de American Pit Bull Terriër is het imago vooruitgelopen op zijn identiteit: nog vóór het eerste bijtincident werd het ras al als "moordmachine" aan kijkers en lezers gepresenteerd. Deze opgedrongen reputatie trok een bedenkelijke groep "liefhebbers" aan, die dat imago bevestigden en zo uiteindelijk een ongewenste identiteit creëerden. Niet ten onrechte concludeert communicatiewetenschapper drs. Eliaan Schoonman dat de pitbull door de pers naar zijn imago van "time bomb on legs" is toegeschreven.

In de afgelopen twee decennia hebben de media de meest verrukkelijke onzin over de American Pit Bull Terriër en andere "vechthondenrassen" verkondigd. Helaas hebben publiek en beleidsmakers de veelal gekleurde berichtgeving vol verzinsels en halve waarheden met graagte overgenomen en tot waarheid verheven. Communicatiewetenschapper drs. Eliaan Schoonman concludeert zelfs dat de pitbull door de pers naar zijn reputatie van "time bomb on legs" is geschreven: nog vóór het eerste serieuze bijtincident werd het ras al als "moordmachine" aan kijkers en lezers gepresenteerd. De reportages van de pers zijn uiteindelijk tot een zichzelf vervullende profetie geworden.

In 1983 komt het Duitse familieblad Geo Magazine met de eerste berichtgeving over pitbullgevechten, op de voet gevolgd door haar Nederlandse evenknieën Panorama en Nieuwe Revu. De materie leent zich uitermate voor sappige strofes: iedere journalist die in de jaren erop volgend over het onderwerp zal schrijven, slijpt zijn pen tot een scherpe punt. Of, om in lijn met de terriërmaterie te blijven, zet zijn tanden gretig in de gruwelijke taferelen. Van enige bedreiging van de openbare orde en veiligheid is dan nog geen sprake: de pitbull wordt tot 1986 in geen enkel krantenbericht over hondenbeten genoemd. Het accent in de berichtgeving ligt in de eerste jaren tot 1986 bij de training voor hondengevechten.

Trouw schrijft op 12 september 1986: "Zo zou het gebeuren dat katten in een jutezak aan een boom worden gehangen. De pitbullterriërs springen dan naar de zak en bijten erin. De Vereniging Dierenambulance Groningen vertelt dat de kat na afloop uit de zak gehaald wordt en door de hond verscheurd wordt als een soort beloning". En de Volkskrant in dezelfde periode: "In Groningen zijn al enkele honderden bomen door pitbullterriërs zwaar beschadigd. Bezitters laten ze aan takken hangen om hun kaakspieren te ontwikkelen. De gemeente werkt nu aan voorzieningen waar de honden dan in hemelsnaam maar op moeten oefenen, zodat de bomen gespaard blijven. Er komen bijvoorbeeld autobanden, opgehangen aan kettingen".

Frappant genoeg blijkt uit onderzoek van de gemeentepolitie Groningen dat er nauwelijks of geen sprake is van overlast en dat er géén aanwijzingen zijn dat de verhalen uit beide kranten op waarheid berusten. Aan de bron van de latere problemen rond de American Pit Bull Terriër ligt het menselijke gegeven dat dit genre "horror" zo gruwelijk tot de verbeelding spreekt. In 1987 gaat Vrij Nederland op zoek naar hondengevechten in ons land. Het feit dat de journalisten van het blad tijdens hun speurtocht niet één hondengevecht of aanwijzing daarvan hebben kunnen vinden, weerhoudt ze er vervolgens niet van om twee kolommen uit te wijden over hondengevechten en daarbij allerlei mensen aan het woord te laten die ook wel denken dat het waar is. Kortom: een vermoeden wordt bevestigd door mensen die dat vermoeden ook hebben. Journalistiek is dit een onacceptabele manier van werken. Het imago van de pitbull is hiermee echter een feit.

In de periode hierna verschijnen er steeds vaker berichten in de dagbladen over pitbulls die buiten de vechtring bijten. Aan het eind van 1988 gaat zelfs meer dan de helft van het aantal bijtberichten in de krant over pitbulls, aldus de krantenknipselregistratie van de stichting Consument en Veiligheid. Onderzoek van dezelfde stichting in het najaar van 1988 leverde een lijst op van 508 slachtoffers van hondenbeten naar ras. Slachtoffers die zich bij een EHBO-post hadden moeten laten behandelen.

Anders dan je op grond van de krantenberichten zou verwachten, bestond de lijst geregistreerde hondenbeten echter niet uit 254 pitbulls. Immers, als de helft van alle berichten daarover gaat, zou je ook een vergelijkbare hoeveelheid incidenten verwachten! Voor journalisten is het dus interessanter om over bijtende pitbulls te schrijven, dan over bijtende herdershonden. Daarmee is de slechte reputatie van de pitbull ten onrechte bevestigd voor het krantenlezend publiek.

Na de gruwelverhalen in de Europese pers mag de pitbullterriër zich plots in een enorme belangstelling verheugen. De pups zijn niet aan te slepen en in elke volksbuurt of betonwijk is er wel een quasi-fokker die in dit gat in de markt springt. Binnen enkele jaren loopt het aantal pitbulls op tot zo'n vijftienduizend. Daar zitten dan inmiddels duizenden tussen met een driedubbel probleem: een lukraak gefokte hond, met een maatschappelijk minder stabiele eigenaar én een omgeving, een kleine woonruimte drie hoog bijvoorbeeld, waar het gedrag van de hond in ieder geval al sneller kan ontsporen dan op een ruime boerderij met 6 hectare eigen grond. Sommige eigenaren kunnen hun hond niet hanteren en laten het beestje daarom de hele dag maar op het balkon zitten. De identiteit van de pitbull begint geleidelijk aan zijn - door de pers opgedrongen - imago in te halen.

Op 22 februari 1990 wordt de eerste peuter door een pitbull doodgebeten. De kinderen spelen in de keuken in gezelschap van de hond Tom. De kinderen krijgen ruzie en Tom verdedigt het eigen kind. Moeder doet boven de was en verneemt van haar kind dat de hond het vriendinnetje aan het bijten is. Zij grijpt niet in, maar haalt hulp. Die komt te laat, want het meisje overlijdt in het ziekenhuis aan haar verwondingen. Nederland reageert geschokt op het ongeluk. De impact van het ongeluk is echter niet los te zien van de lange "incubatietijd" van imago, naar identiteit naar issue. Precies hetzelfde ongeluk, maar zonder "incubatietijd" heeft namelijk nagenoeg geen impact.

De Sint Bernard die in augustus 1991 een peuter doodbeet, haalde de krant, maar daar bleef het dan ook bij.
De eenzijdige en gekleurde belangstelling van de pers hebben er uiteindelijk toe geleid dat de pitbullterriër in 1993 door de Regeling Agressieve Dieren in Nederland werd verboden. Bij gebrek aan stof tot schrijven stortten de journalisten zich daarom op enkele andere stoere hondenrassen, steevast gepresenteerd als "Opvolgers van de pitbull". Waarbij de kop van de reportages meer dan eens werd ingeluid door de retorische vraag: "Nóg erger dan de pitbull?". Daarmee is de toon gezet voor een herhaling van de media-hetze en heeft de pers wellicht opnieuw een zichzelf vervullende profetie gecreëerd.

Munja, als jij verantwoord met je hond omgaat, is er toch geen probleem. Licht mensen voor, leg ze dingen uit. Schoppen tegen vooroordelen helpt niet, helemaal niet als je boos wordt. Ik denk dat je dan vooroordelen bevestigt.

Succes met de strijd tegen de vooroordelen! 

@Munja

Deze had ik nog niet gelezen, buitengewoon boeiend stuk. Wat is de bron?

Mooi verwoord Frank

en Munja, inderdaad een goede post, interessant

En Moos, ik denk niet dat het in dit topic zo bedoeld is om vooroordelen tegen te gaan, eerder gewoon info uitwisselen

.Zo bedoel ik het niet, vond de post wat straf. Vindt info uitwisselen alleen maar goed. Maar ik trek me terug, volg het wel, want ik vind het wel interessant 

Vooroordelen moet een ieder zelf weten, ik weet wat ik van mijn honden verwacht en wat ik ervoor doe en hoe ik ermee om ga.

Dit stuk is een oud stuk waarvan ik helaas de bron zo snel niet meer kan vinden, maar vond het zelf buitengewoon interessant om te lezen en het leek mij hier een goede aanvulling.

*edit
Bron: Issues Management, door drs. Eliaan Schoonman ( communicatiewetenschapper )

@modteam, heel erg prettig dat off topic word toegestaan! Zo zie je dat het leid tot zeer interessante info!

Frank een mooie passende beschrijving van een vaak zeer onbegrepen groep!

Munja, leuk en interessant stuk om te lezen. Misschien een idee om eens een stuk over de geschiedenis te plaatsen? (Misschien een topic apart starten) ik weet dat je een hoop info bezit!

Idd een zeer goed stuk Munja! Een nieuw topic lijkt me idd niet verkeerd.

Ik krijg dus ook een pitbull, van 10weken. Ik heb al veel informatie gelezen enzo. Ik heb altijd al een pitbull willen hebben. Ik weet dat deze hond vrijwel zeker niet met andere honden om kan gaan, en erg pittig is. Maar dat zijn de keuzes die je maakt. Ik wil geen wandelingen maken en met andere honden socialiseren. Daar hou ik gewoon niet van. Van gezellig met mijn eigen hond wandelen vind ik natuurlijk wel leuk. 

 

Maar informatie uitwisselen over de opvoeding van een pitbull pup (zeker voor mensen die nog nooit een pup hebben gehad) is erg handig. Ik lees hier veel goede tips enzo.

 

Alleen heb ik een vraagje. Ik wil graag op puppycursus maar ze willen geen pitbull pups. Wat kan ik nu doen? 

 Vanwaar ben je ongeveer? 

Misschien kun je een aantal privé lessen nemen bij een trainer die ervaring heeft met het ras.

 

Uit welke regio kom je? Er zijn namelijk een aantal cursussen enkel voor staffs en pits.

 

Verder helemaal super om te horen hoe je er tegen aan kijkt.

 

 

 

Ik kom uit Eindhoven. En de puppyscholen die ik heb gebeld willen mijn pitbull niet hebben daar. Wat ik overigens echt belachelijk vind hoor!

 Jeroen stallen zit daar geloof ik ook in de buurt. Heeft ervaring met het ras en geeft ook normale cursussen geloof ik.

dat is ook niet normaal dat het niet mag. Zou eigenlijk niet eens weten hoe dat hier in de regio zit. Ben met die van mij met beide niet naar een cursus gegaan maar gewoon alles zelf geleerd. 

 Ik kom uit Eindhoven.. Maar ik weet niks van cursussen alleen voor staffs en pits.. zal eens even googlen!

Helaas weet ik niets in jou regio

 

Alles zelf aangeleerd? Was dat niet moeilijk? Ik zat er over te denken om het ook zelf te doen.. Maar ik denk niet dat ik daar goed in ben. Ikzelf vind dat ik daar begeleiding in nodig heb.. Ik zal een googelen naar Jeroen stallen, misschien kan ik daar wel terecht 

 

 

Haha maakt niet uit toch bedankt!!

Ik heb 1x geprobeerd een cursus te doen op een normale puppycursus dus met andere rassen en ben er na 2 lessen weg gestuurd puur om het feit dat mijn jonge pup van 8 weken toen al iedere andere pup even de les ging lezen en ze daar ook niet wisten hoe ze ermee om moesten gaan. Dacht ik het even een keer anders te doen dan normaal en dan is het ook niet goed haha.

 

Maar zoals ik al eerder aangaf in het andere topic, de opvoeding is heel makkelijk met dit ras maar dat zul je snel zelf merken

 

Haha leuk om te lezen dat je pup toen al de andere de les ging lezen!! Maar belachelijk dat die trainers niet wisten hoe ze er mee om moesten gaan. Persoonlijk vind ik dat onder andere de media heel het ras heeft verkloot. Mensen worden al bang als ze het woord pitbull horen.. Terwijl ze zo lief kunnen zijn..

 

Ik zal snel zelf ervaren hoe het is om een pit op te voeden ;)

 Nou t ligt er aan wat je ze leert. M'n reu is echt heel slim en leergierig qua commando's dus die kan van alles, ook kunstjes haha. 

M'n teef vindt het maar onzin om dat soort dingen te doen (die kijkt me aan of ik gek ben en gaat vervolgens d'r bijtrol pakken om mee te klooien haha) en die is ook meer sport gericht opgevoed, die leerde als pup hoe ze een bijtrol moest vasthouden ipv pootjes geven haha. 

Maar mn teef is vanaf kleins af aan al intolerant dus wou t m'n mede cursisten ook niet aandoen om opgescheept te zitten met die terrorist haha. 

Ze kan natuurlijk wel wat commando's maar niet zo uitgebreid als m'n reu. 

 

Maar je gaf aan zelf weinig ervaring te hebben dus dan vindt ik een cursus wel aan te raden. Zo bouw je ook een goede band op met je pup en je leert toch weer net ff wat dingen bij. 

 

Haha leuk om te lezen dat ze beide zo verschillen!! Ik denk toch maar dat ik naar een cursus ga. Dan maar ietsjes verder weg.. Net zoals je al zei ik heb weinig ervaring en zo kan ik ook meer leren ;) Bedankt nog voor alle informatie!!