Herplaatser of pup? We willen een weloverwogen keus maken.

Ik kom er niet helemaal uit of wat ik wil plaatsen beter onder Volwassen hond aanschaffen of onder Pup aanschaffen categorie kan plaatsen, omdat het onderbeiden zou kunnen.

Na Beauty willen we hoe dan ook weer een Berner. Beauty kwam bij ons op een leeftijd van 9½ maand en raakt op leeftijd.
De fokker die we hebben gekozen, heeft af en toe een nest, daarnaast bemiddelen ze voor Berners die een nieuw thuis zoeken, zowel Berners die vanuit de samen werkende groep fokkers zijn terug gekomen van een baasje en Ex-fokreuen voornamelijk af en toe een teef. Maar de meeste teven worden ondergebracht bij familieleden. Het is af en toe dat een Berner elders terecht komt zeg maar.

Wij staan voor de keus om straks op op de wachtlijst te gaan voor een pup, zou wel heel graag weer een pup willen en ook die tijd intens mee te mogen beleven. En een basis neer te zetten. 
Aan de andere hebben de Berners die bemiddeld worden ook recht op een thuis.

Nu heb ik autisme, dat weet ik pas een jaar en heb periodes dat ik spanning opbouw, nu wil ik in die keus voor een andere Berner wel reëel ook naar mezelf en de hond kijken. Zou het beter zijn om een pup te kiezen zodat je met elkaar meegroeit zeg maar, of juist een volwassen Berner met een stabiele achtergrond. Een volwassen Berner zou misschien dubbel moeten wennen terwijl een pup er mee op zou groeien en niet beter weet?

Behalve dat ik het heerlijk vind om dieren om me heen te hebben heeft beauty voor mij ook een hulp functie. Via haar maak ik makkelijker contact. Hoewel ze geen hulphond is, is ze dat voor mij wel. Zoals Beauty kan geen ander ooit worden. Maar ik kan bij wijze van spreke een boek schrijven over hoe belangrijk zij in mijn leven is en wat ze zonder dat het haar aangeleerd is voor me doet. Zonder haar bijvoorbeeld had ik nooit mijn huidige vriend in mijn leven toegelaten. Zonder haar had ik nooit aan mijn gevoel toegegeven en hem mijn vertrouwen gegeven.

Op de supermarkt, ziekenhuis tandarts en huisarts na, gaat ze letterlijk overal mee naar toe.

Sommigen zouden zeggen je hond is er nog waarom denk je er over na, maar ik wil op tijd duidelijk hebben wat verstandig zou zijn qua keuze, op de wachtlijst kom je sowieso maar ik weet hoe groot het gat is waar ik in terecht kom zonder hond... maar ik wil mijn keuzes goed maken en ben hier voortijdig mee bezig met afwegen en mensen laten meedenken omdat ik absoluut de juiste keus wil maken, niet alleen voor mezelf maar vooral ook voor de hond.

denk ik daar niet vooraf goed over na zou ik als Beauty ineens wegvalt misschien een te impulsieve keus maken.

Had het met Beauty gekund was er een tweede hond bij gekomen, maar Beauty kan dat absoluut niet aan. Dat is dus geen optie.

Ook heb ik een autisme hulphond overwogen daarbij kun je ook een ras voorkeur opgeven, maar behalve dat de training van de hond niet vergoed word, heb je je hond gewoon een half jaar niet in huis.... ik zou gek worden denk ik.

Ik zou graag willen horen wat argumenten zouden zijn vanuit jullie inzicht, zonder beladen discussies, maar uitgangspunten die we in onze serieuze afweging kunnen meenemen om tot een goede keus te komen voor ons en onze toekomstige hond.

 beter goed afgewogen dan niet over nadenken.ik heb geen idee wat het beste zou zijn, omdat dat echt per persoon verschillend is.

Ik denk dat beide opties voor jou haalbaar zijn.
Autisme is natuurlijk een ruime omschrijving en iedereen is weer anders daar in.

Ik kan je alleen mijn mening geven en dan zeg ik: herplaatser. Om de reden die jij ook aan gaf dat ze ook een tweede kans verdienen. Pups vinden altijd wel een thuis. Maar dat is dus persoonlijke keuze.
Aan de andere kant denk ik dat een volwassen hond misschien beter bij je zou passen als je, zoals je zegt, periodes hebt dat je spanning opbouwt.
Ik denk dat een pup toch een boel meer stress oplevert dan een volwassen (en afhankelijk waar hij vandaan komt: stabiele) hond.

Ik denk zelf ook eerder aan een herplaatser (afgezien van het feit dat ik van het asieldier-promoteam ben ) 
 
Een pup gaat puberen en ik weet niet hoe dat in combinatie met autisme zou gaan. Heb er niet dusdanig verstand van wat dat voor problemen zou kunnen gaan geven (zie het wel op mijn werk, maar niet van zo dichtbij). 
En als jij misschien in een moeilijke periode zit en je puberhond is vervelend zoals alleen pubers dat kunnen zijn... Die gaat uitproberen tot en met! 

Merkte het hier al (en dan heb ik bij mijn weten geen autisme of autismeverwante 'stoornis'): als ik niet lekker in mijn vel zat had ik een draak van een hond of zij pikte mijn gevoelens dusdanig goed op dat het van slecht nóg slechter met haar ging. En met mij...

Wel fijn trouwens dat Beauty zó'n enorme steun en hulp voor je is 

De steun die ik van Beauty krijg is niet in woorden te omschrijven.
De pup die ik heb opgevoed toen ik bij mijn ouders woonde is op zich heel goed gegaan.
Ik heb een bepaald passie voor honden in het speciaal voor de Berner Sennen.
Ik en mijn vriend hebben ook wel eens over andere rassen gesproken, omdat ik van mening ben dat we met twee verschillende personen zijn en Beauty was er al toen we elkaar leerden kennen.

Toch zijn we "ben ik blij mee" bij de Berner Sennen gebleven, mede omdat Mijn vriend in de omgang van dieren erg soft is. Komt niet elk ras in aanmerking. En ik heb hem ook wel aangestoken met mijn passie.

Het is wel zo dat ik erg aan het werk ben met mijn autisme en steeds sneller door heb wanneer ik een pas op de plaats moet maken om oplopende spanning te voorkomen/beperken.
verder luister ik ook heel veel naar wat dieren aangeven, niet letterlijk, maar ik zie bijvoorbeeld aan Beauty wanneer ze op mij reageert. Soms zie ik eerder aan haar hoe ik me voel dan dat ik bij mezelf waarneem. 

Mijn autisme beperkt me in communicatie met mensen.
Mijn informatie verwerking verloopt anders dan laten we zeggen bij de gemiddelde mens.
Het is niet zo dat mijn intelligentie of vermogen om voor een dier te zorgen afwijkt.
Mijn drang om de dingen goed te doen of het liefst nog beter is sterk.

Ik realiseer me heel goed dat een andere Berner herplaatser of pup uniek is en in alles anders kan zijn Beauty. 

Enerzijds denk ik zelf dat een herplaatser stabieler kan zijn omdat die al een basis heeft. Echter Heb ik Beauty ook niet vanaf pup en toen ik haar kreeg was ze een beschadigde hond die niet wist hoe hond te zijn en bang voor alles wat bewoog of onbekend was. De band die we hebben is onbeschrijflijk en het heeft veel tijd en geduld gekost, maar ze is uitgegroeid tot een hond die met een volle staart een beker van de tafel slaat en alleen nog omkijkt van oh deed ik dat? Terwijl ze eerder wegvloog en in elkaar dook alsof ze een pak rammel zou krijgen. Dat hebben we samen overwonnen. Ik heb haar mogen steunen en bijstaan en andersom. Het pleziert me dat we samen deze groei hebben mogen doormaken.

Feitelijk denk ik dat zelf dat zowel pup als herplaatser zou kunnen, een pup van een goede fokker zou wel de garantie geven dat het niet een Berner is die ellende heeft meegemaakt, aan de ander kant sterkt het uiteindelijk alleen de band.

Natuurlijk hoop ik uit de grond van mijn hart dat Beauty er nog wat jaren bij krijgt maar gezien haar 8½ jaar en de statistieken van de gemiddelde Berner leeftijd mag ik daar niet vanuit gaan en ben ik dankbaar voor elke dag die ze er bij krijgt.
Als het had gekund zou ik bereid zijn enkele van mijn eigen jaren in te leveren om de hare te verlengen. tegelijkertijd heb ik wel heel duidelijk de stelling dat als ik zie dat ze niet meer kan, of pijnklachten krijgt ga ik niet haar leven verlengen voor mijzelf. Ook ga ik niet aan haar trekken en sjorren om haar leven kost wat kost te verlengen, omdat dit voor haar veel stress zou opleveren en in de begin fase heeft ze zoveel meegemaakt dat ik alleen maar wil dat het voor haar goed is. Hoe moeilijk dat te zijner tijd voor mijzelf ook zou zijn. Ook al draait een "in sommige ogen onrealistisch wijze" mijn leven om haar. 

Maar ik dwaal af '

Een ander punt voor een herplaatser is natuurlijk wel dat als het een oudere volwassen Berner is de kans groter is dat je eerder weer afscheid moet nemen, al heb je tegenwoordig bij een pup ook niet de garantie hoe de "goede" fokkers ook hun best doen het ras in oorsprong te herstellen het bied geen garantie dat de hond niet bepaalde levens verkortende problemen krijgt.

Vooralsnog ga ik wel vanuit dat we enige tijd hebben om zaken duidelijk op een rij te krijgen.
En denk dat ik bovenstaande onderwerp ook bij de fokker zelf voorleg. Hun hebben ook hun ervaring in het plaatsen van pups en herplaatsers. 

En via de fokker zou je een herplaatser kosteloos krijgen, na een keuring of zij je geschikt achten etc. puur met als doel dat de herplaatser een gouden mand krijgt ondanks dat een herplaatser al wat ouder is en rekening houdend dat een oudere hond vaker kwaaltjes krijgt en kosten met zich mee brengt.. Een pup is alleen in aanschaf 1000 tot 1200 euro en alle logische en normale extra kosten en opbouw voor bijzondere en onvoorziene uitgaven. 

Maar ik ga/ we gaan niet voor een herplaatser alleen maar, omdat die geen aanschafkosten meebrengt. De keus moet gewoon goed zijn ongeacht de kosten.

Betreft de autisme wil ik wel nog benoemen dat ik qua prikkels e.d. van honden vele malen meer kan hebben dan van mensen. Heb met dieren ook veel meer geduld. En de grootste passie is die band opbouwen, een hond zien die plezier in  haar leven heeft en voldoende luistert waar dat nodig is, maar tegelijkertijd ook de ruimte heeft om hond te zijn. Zoals ik het voor mezelf ook belangrijk vind dat ik mezelf kan en mag zijn.

Bedankt voor de reacties tot nu toe 

Wil alleen even zeggen dat je dit heel mooi hebt verwoord.

Voor het sociale aspect zou een pup natuurlijk super zijn, je krijgt enorm veel reacties en aanspraak op straat en natuurlijk de puppycursus en gehoorzaamheidscursussen ik kan je natuurlijk niet inschatten maar ik denk dat beide opties heel goed zouden kunnen hoor, volg dus je hart

PS: het eerste wat ik dacht toen ik de topictitel las was dat je het in 'Volwassen hond aanschaffen' hebt gezet en niet in 'Puppy aanschaffen', misschien is dat wel een onderbewuste keuze geweest?

Het liefst had ik het in beide topics gezet ' omdat het voor mijn gevoel onder beide topics hoort, maar ik weet dat, dat op een forum niet gewenst is  schept alleen verwarring. Ik denk niet dat het een onbewuste keus is geweest. eerder een kwestie van dobbelen welke ik het in moest zetten omdat ik niet kon kiezen.

Ik denk dat je op je gevoel moet afgaan.
Ik wist zodra ik mijn honden op en foto zag dat dit die van mij waren....
Wannneer je een herplaatser gaat is het karakter al gevormd, en zal het meteen duidelijk zijn of je een klik hebt met de hond, en de hond met jou.

Een herplaatser of adoptiedier is vaak heel dankbaar en  zeer bereid om iets voor de baas te  doen.
Maar als je je beter voelt bij een pup moet je dat misschien doen.

Onze jongste zoon van 12 heeft ook autisme. Wij hebben zelf een Golden Retriever (Sam) van 9 maanden. Als onze jongste zoon "niet lekker in zijn vel zit" merk je dat meteen aan Sam. Op die momenten is de band tussen Sam en onze jongste zoon ook niet zo goed. Normaal gesproken luistert Sam echt super goed naar hem maar op die momenten is het al moeilijk om Sam normaal uit te laten. (gaat trekken aan de lijn, heel hard rennen en dan tegen hem opspringen en meer van dat soort rare dingen die zij anders niet doet).  Onze zoon kan hem dan niet gecorrigeerd krijgen wat normaal gesproken geen enkel probleem oplevert. Op die momenten nemen mijn man of ik Sam dan meestal over totdat onze zoon weer wat rustiger is. Nu is onze zoon natuurlijk nog maar een kind en wellicht zou dat bij jou wel anders zijn maar ik wou je toch even onze ervaring laten weten met een puberhond en autisme. (verder is Sam de beste therapie die je maar kunt krijgen voor een kind met autisme !!) Succes bij je keuze en hopen dat je nog heel lang van Beauty mag genieten.

Je bent autistisch zeg je?
Dan zou ik niet beginnen aan een oude hond.

Maar je kan wel een jonge herplaatser doen. Een pup vind ik ook met autisme weer niks. T zorgt toch voor n flinke verandering en daar kunnen mensen met autisme niet goed tegen. Een volwassen hond ook wel, maar heel anders. Die zijn vaak wat rustiger, kunnen soms al wat, zijn soms al zindelijk..

Niks tegen autistische mensen. Het is gewoon een feit dat autistische mensen minder goed tegen grote veranderingen kunnen. Ook als die zelf gekozen is. Daarom raad ik je een jonge herplaatser aan!

Als het een herplaatser zou worden heb ik sowieso wel de voorkeur voor een jonge herplaatser inderdaad.  
Zindelijk maken was destijds bij de pup (bij me ouders nog) geen probleem, Had Tosca in 4 dagen zindelijk. Beauty was al zindelijk toen ze kwam op 9½ mnd. 
Beauty heb ik de eerste ruim 3½ jaar alleen gehad. 

Het is niet zo dat een hond die veel aandacht nodig heeft bij een autist dus niet kan
En Beauty was beschadigd dus had ook veel aandacht inzet, geduld en tijd nodig.

En elke autist is anders behalve dat de vormen verschillen heeft de ene autist andere dingen waar die meer last van heeft dan de ander. En mijn passie ligt bij honden '

Toevoeging: Ik denk dat beide zou kunnen.

Onze Tosca destijds ging wel met gedrag op mij reageren tijdens het wandelen door wat harder trekken als ik niet lekker in mijn vel zit.
Onze Beauty daarin tegen neemt dan gas terug, en als er spanning oploopt tijdens de wandeling door een of andere reden dan pakt ze de riem vast en kijkt me aan en ja... geeft me dan het gevoel dat ze op dat moment wil zeggen van ik begeleid je wel naar huis. En elke keer dat, dat gebeurt raakt het me. Ze doet dat alleen op die momenten en vaak heel kort als we de weg over steken, bij het laatste stukje alsof ze vind dat ik moet opschieten '

mijn ervaring is dat de band met een herplaatser sterker is dan met een pup, maar dat ligt aan mij.bij een pup kan ik niet zien hoe het karakter zal worden, bij een herplaatser weet je dat al.
natuurlijk kun je het karakter van een pup veel zelf vormen, maar toch lang niet alles.

Ik snap wat je zegt. En deel het ook met je terwijl ik tegelijkertijd het gevoel heb dat je als je een pup hebt zeg maar met de pup meegroeit.
Ik heb heel veel met Beauty toch heb ik het gevoel dat er iets ontbreekt.
Wat voor Berner zou ze zijn geweest als ik haar wel van pup af aan had gehad? 

Ik zie een hond niet alleen maar als hond huisdier voor het huisdier, ik bedoel je ontwikkelt beiden, je groeit beiden. de hond leert van jou en jij leert van de hond althans zo ervaar ik het. 

Bij bepaalde signalen kijk ik niet alleen naar de hond maar kijk ook naar mezelf wat heb ik aan gevoel uitgestraald? werd er op mij gereageerd? hoe kan dat anders. Ik zie het als een leerweg. Ik denk dat ik qua zelfkennis meer van dieren heb geleerd door te spiegelen en ook naar mezelf te kijken dan dat ik op wat voor therapie ook geleerd heb.

Ik weet niet wat voor soort autisme je hebt, maar een pup brengt heeeel veel veranderingen en aanpassingen met zich mee, iets waar een autist vaak niet vrolijk van word.
Een volwassen hond daarentegen is meer what you see is what you get, je kunt er gelijk een hoop mee en ze zijn niet zo 'fragiel' meer en wel afhankelijk maar toch minder en anders dan een pup.
Ik ben dus geneigd te zeggen; ga voor een volwassen hond, je weet wat je er aan hebt.
Tenzij je iemand hebt die je erg wilt steunen bij het opvoeden van een pup.

Ik heb een milde vorm van autisme.

Mijn ervaring bij autisme is echt om veranderingen zo makkelijk mogelijk te maken. En je kan een makkelijke pup hebben, maar wat als je een spetter als Bryan in handen krijgt? Die is nu bijna een jaar en moet nu nog super veel leren.. Die gaat als ik m zo zie als nu nog jaren moeten oefenen.. Bryan was toen ik hem kreeg nog een mini hondje.. Hij was schattig.. lief.. Nu is het een spetter die gewoon heel veel energie heeft en dat gewoon kwijt moet. Dit wist ik niet vooraf..
Nu past Bryan gelukkig heel goed bij mij en Ben (Ben is heel rustig, alles op zn tijd..) maar met Bryan's karakter had t ook flink kunnen botsen met Ben. Als ze elkaar nu pas hadden ontmoet had Ben m alleen maar afgesnauwd.. Nu spelen ze gewoon samen.

Maar ik moest heel veel in mijn leven veranderen om aan de aandachtvraag van Bryan te voldoen. Ondanks dat ik Ben al had en er in de grote wandelingen eigenlijk niks is veranderd, ja een riem erbij..
Maar ik moet voor Bryan dus de speeltjes opruimen, anders is hij niet te stoppen. Er ligt nu standaard 1 speeltouw op de grond en de rest zit in een bak. Want als ik t laat liggen gaat Bryan dus niet slapen..
Ook heeft Bryan t veel meer nodig dat er even met m geknuffelt word, echt veel.

Als ik niet aan Bryan zijn aandachtvraag voldoe dan veranderd dit schattige beestje in een draak.. Hij gaat slopen, etteren, constant blaffen en dan valt hij Ben constant lastig. Als Ben moe is wilt Ben slapen.. Als Bryan goed word uitgelaten en veel aandacht krijgt accepteerd Bryan dat. Maar anders zou Bryan dus de hele tijd Ben treiteren en dat is niet goed voor de relatie tussen Ben en Bryan.

Dus je weet met een pup ook gewoon niet vooraf wat je in huis haalt. Een volwassen hond kan natuurlijk ook kleine dingen hebben, want hij heeft meer meegemaakt. Maar ik denk dat een volwassen hond makkelijker is, en die zal niet ineens heel druk zijn of heel rustig. Je krijgt een hond, dat is je hond. Je kan hem wel dingen leren, maar hij zal verder niet veel veranderen. Het maakt de verandering dus kleiner en makkelijker.

Dat is ook het mooie van samen groeien vind ik.Ik weet dat elke hond anders is en ik weet dat de ene hond me meer energie zou kosten als de ander, ik heb het er wel voorover.
Beauty heeft ook heel veel investering gekost, ze was zo bang Voor mensen, dingen die buiten lagen of stonden, andere honden. Ondernemingen om haar te helpen groeien die ik voor mezelf vermeed ging ik voor Beauty wel aan. Misschien was het proces sneller gegaan bij een niet autist, ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat we er samen uit zijn gekomen. Beauty is enorm gegroeid en ik ook.

Beauty ging mee naar de markt "ik haat markt" voor mezelf. Maar toen niet, elke vrijdag heel vroeg als ze aan het opbouwen waren ging er er heen. Als dat beter ging ging ik de keer erop een half uurtje later. Totdat we uiteindelijk heeft zeker een half jaar geduurd, samen over een markt vol mensen liepen. Ja als iemand zo ineens haar aaide vloog ze weg. Ik gaf dan aan liever niet de hond te aaien zonder eerst contact met haar te hebben en te luisteren of ze echt wil.
Soms ging het dan goed en soms niet want niet elke persoon is het zelfde. Kinderen precies zo, mag ik haar aaien ze is zo mooi zo lief. Ik ga dan aan dat ze niet altijd goed behandeld was geweest en alleen mocht aaien als de hond dat zelf wou. Soms liep Beauty heel duidelijk weg simpel ze wil niet, sorry andere keer.  En soms zag je wel onzekerheid bij beauty maar wou ze toch. Ben er altijd alert op wat ze uitstraalt, ook dat er niets geforceerd word. En zowel bij kinderen als ouderen volwassenen Beauty moet weg kunnen, niet dat bijten in haar zit nee totaal niet, maar ik wil dat ze ten alle tijden de ruimte heeft op dergelijke momenten om weg te kunnen. "ik wil zelf namelijk ook weg kunnen" Ze kan heerlijk kroelen, en ook bij tijd en whijle met onbekenden. Nu wel vroeger niet.


Maar bepaalde moeilijkheden kun je zowel bij een pup als een herplaatser tegenkomen. een herplaatser kan nog zo stabiel zijn, verandering van baas kan ook veel doen met een hond.

Tot nu toe: Als het een pup word, denk ik aan een pup van een goede fokker ongeacht de kosten.
Als het een herplaatser word, zal het niet via de fokker lopen die ik in gedachten heb, want die zijn dan toch al weer een stuk ouder.
Opties zijn dan - rechtstreeks van vorig baasje via,  de Nederlandse Berner Sennen Vereniging, Via bemiddelingssite, via asiel.

Ik denk dat de keus wat dat aan gaat een dilemma blijft.
Een pup zou niet mijn eerste pup zijn.
Een herplaatser zou niet mijn eerste herplaatser zijn.
Ik kan beiden, enige verschil is dat ik nu weet dat ik een vorm van autisme heb, wat ik destijds niet wist.


Qua Berner Sennen zou mijn voorkeur uit gaan naar een hond die niet zoals Beauty onzeker is, maar stabieler. Dat ligt aan de basis bij de fokker of de basis bij de fokker en de opvoeding en stabiliteit  bij vorige baas. Sowieso een teef en geen reu. de echte volle Berner Berner vind ik erg mooi, maar tegenwoordig zie je ook de wat ielere Berners waar Beauty er ook 1 van is, daar heb ik ook geen probleem mee, want hoe zwaarder gebouwd hoe makkelijker hd ontwikkeld. En zelfs de beste fokkers kunnen hd niet uitsluiten, want zelfs wanneer bij voorouders en ouders die hd en ed vrij zijn maakt een namekomeling alsnog 35% kans op HD of ED. 

Op dat vlak ben ik me goed bewust dat ons hart ligt bij een rashond die heel veel kosten met zich mee kan brengen. verzekeringen bieden geen ondersteuning bij erfelijke afwijkingen en sterker nog er zijn diverse verzekeringen die mensen met een Berner Sennenhond niet toestaan om een verzekering af te sluiten.

Dus het spaarpotje moet vooraf goed geregeld zijn.

In ons Dogboek staat zo'n beetje ons verhaal, of eigenlijk het verhaal van Beauty.  Misschien is het handig die link hier te plaatsen, omdat ik anders steeds hele verhalen over Beauty hier ga neerzetten. Klik hier om ons Dogboek over Beauty te lezen