even voorstellen en tegelijk een kwestie over mijn 14 jarige shi tzu

Goedemorgen, mijn naam is saskia en ben het baasje van NERO, mijn zwart/witte shi tzu...

Ik heb Nero ooit weggehaald bij mensen die niet voor hem konden zorgen, een spontane beslissing maar kon hem daar niet aan zijn lot overlaten.. Nero was net een jaartje toen en was in 2000. Nero is verder gegroeit naar een volwasse shi tzu en hebben ontzettend veel plezier met elkaar in het gezin al die jaren lang.. Nero is echt een aanvulling, samen met zijn (zg) broertje de yorkshire terrier Mickey.. het lijken ook net broertjes, in gedrag en gevoel..maar afijn, dat terzijde..

Al die jaren heeft Nero nooit wat gemankeerd, ja kleine dingetjes, ook shi tzu eigen, zoals bv slecht werkende nieren (dus Nero zit aan het speciale voer), Nero heeft ook een andere uitgang voor zijn urine gekregen omdat het niet goed liep in de plasbuis, maar ook tranende ogen, soms onstoken ogen, last van zijn oren..maar je neemt het op de koop toe, je zorgt dat het voor zover mogelijk verholpen wordt en draagbaar is voor hemzelf..

Maar nu, Nero is nu 14 jaar, begon verleden jaar een bult te krijgen op zijn linkerschouder,gek genoeg kwam dat pas tevoorschijn bij zijn knipbeurt en we konden er niet over uit dat we het nooit zo gevoeld hadden.. we zijn met Nero naar de dierenarts gegaan en gelijk doorgestuurd naar het grotere verwante ziekenhuis voor dieren in de stad. Er zijn hier meerder foto's genomen van de bult, uitslag, er was niks ernstigs te zien en ze wisten geen raad, maar de bult konden we aanraken en verder geen probleem, diagnose, hier kan hij zijn leven wel mee uitzitten.. oké.. hij is de dierenarts.. een man met verstand van zaken..

Maar thuis werd de bult steeds groter, al gaf Nero geen centje pijn aan, dat gedeelte bleef ook gewoonn aaibaar en reageerde zelfs met starterspootje (zo noemen we dat) bij het aaien op die plek dus toch écht wel een teken dat er geen pijn was op die plek..
Maar door zorgen van mijn kant, toch maar weer naar de dierenarts, het voelde niet goed.. daar is een punctie gedaan op de bult zelf, die inmiddels was uitgegroeit naar niet meer te omvatten met 1 hand. Maar uit de punctie kwam niets, geen vocht, geen bloed, het is een massieve bult.. toch weer aangedrongen op foto's, misschien was er dan toch meer te zien.. Maar nee, het is gewoon een massieve bult en de woorden "goedaardig gezwel" was de diagnose..

Nu, vandaag, maak ik me zorgen, enja zal wel een overbezorgde moeder zijn van mijn shi tzu, maar alle factoren bij elkaar zorgt er nu voor dat ik zie dat mijn Nero een oude hond wordt.. 
Hij lijkt wel een bodybuilder zo breed loopt hij, ik heb het gevoel dat zijn poot helemaal naar buiten wordt gedraait, (de bult zit er net boven) en tegenwoordig slipt hij dus weg met dat pootje bij het lopen, daar komt bij dat hij qua verdere gezondheid,de benauwdheid die bekend staat voor shi tzu's is gaan ontwikkelen, maar dan in heftigere mate, hier heeft hij vaker prednison kuurtjes voor gekregen maar zijn we mee gestopt omdat het dan heel even hielp maar het effect snel weg was, hij heeft veel last van ontstekingen bij zijn ogen, en hij mist bijna al zijn voortanden.. hij wordt oud..

Ik zit er ontiegelijk mee in mijn maag, ik ben bang dat hij pijn heeft, hij geeft het niet aan, maar ik zie hem voor mijn gevoel elke dag weer struggelen... hij is het aan het verliezen en ik weet me er geen raad mee.
De vraag die ik mezelf stel is , moet ik hem laten gaan... ik tik het met tranen nu op mijn laptop maar het zit me zo hoog.. 
Ik vind het zo moeilijk maar heb altijd gezegd, als de tijd daar is, wil ik mijn kameraadje het respect geven wat hij me al heel zijn leven geeft en laat ik hem gaan... ik wil niet dat hij pijn heeft maar wil ook niet dat hij het gaat krijgen.. maar ik kan het niet zien bij hem.. 
Ik ben wel van plan vanmiddag de dierenarts op telefonisch spreekuur te bellen, want ik moet er iets mee... mijn tranen zitten zo hoog.. gewoon bij het idee...

En ik weet dat er hier ws niemand is die me kan helpen... maar moest het even kwijt.. 
Nero is er nog en voor wat mij (ons) betrefd blijft hij dat nog wel even, maar ik wil niet dat hij door struggel en misschien pijn,ouder moet worden omdat wij dat zo graag willen...

dank je wel iig voor het lezen... 

saskia

Verschrikkelijk dat je voor deze keuze gesteld wordt, maar het is inderdaad iets waar je op deze leeftijd van Nero wel over na moet gaan denken.Zelf weet ik niet heel veel over Shih Tzu's, maar volgens een beetje googlen, ligt de levensverwachting tussen de 13 en 16 jaar. Jouw Nero zit daar dus al op. 
De dierenarts heeft je verteld dat het gezwel goedaardig is, maar een gezwel kan nog zo goedaardig zijn, als het blijft groeien, kan de hond er natuurlijk last van krijgen, wat nu dus ook het geval is bij Nero. 
Misschien hard om te zeggen, maar wel waar: Nero zal het waarschijnlijk niet heel veel langer dan een paar jaartjes volhouden, met of zonder gezwel.
Je kunt voor jezelf de keuze maken of je het gezwel toch wil laten verwijderen, zodat hij zijn oude dagen zonder loopproblemen kan doorbrengen. Daar tegenover staat natuurlijk wel dat zo'n operatie geld kost en dat Nero al een oude hond is. En een narcose kan gevaarlijk zijn voor oudere honden...
Ik denk dat dit nu de belangrijkste keuze is die je even moet overdenken. Je kunt, als je het wilt laten verwijderen, met je dierenarts de mogelijke risico's bespreken. Misschien kan hij je ook vertellen hoe lang hij denkt dat Nero nog heeft (of het wel de moeite waard is om de operatie te laten doen).
Als je het niet wilt laten verwijderen, moet je voor jezelf beslissen hoe lang je Nero wilt laten rondlopen. Als hij er echt veel last van lijkt te hebben, dan denk ik zelf dat het voor hem het beste is om hem te laten gaan. Maar dat is een keuze die ik voor jou natuurlijk niet kan en wil maken.

Houd ons op de hoogte en heel veel sterkte!

Onze Shi-Tzu is 13 jaar geworden. Ze had hartprobleempjes maar verder was ze op en top. Totdat het hart toch te veel ging opspelen. We hebben haar toen wel medicatie gegeven, maar je zag haar aftakelen.
Op een nacht ging het slecht en ben bij haar gaan slapen op de grond in de woonkamer. Ze wilde niet gaan. Toen ik met mijn reumalichaam toch heel eventjes op bed was gaan liggen, is ze er tussenuit gepiept. Ze wilde dus niet dat ik daarbij was, zo heb ik dat gezien en zo zie ik het nog.

Het is moeilijk om zelf een beslissing te maken, wel of geen operatie, wel of niet laten gaan. Dat kan niemand anders voor je doen. Maar diep in je hart als je naar je hondje kijkt, dan voel je het van binnen wanneer het tijd is. Dat is jouw innerlijk weten plus je hondje geeft het aan je door, dat voel je dan.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht, maar ook wijsheid. Hou je ons op de hoogte?

wat jammer dat toendertijd de bult niet weggehaald is. de bulten die ontstaan kunnen op oudere leeftijd vetbulten zijn, maar ook deze kunnen groeien en gaan drukken op zenuwen en pezen.

wat nu. zou er toch over praten, je hondje is wel op een leeftijd dat een narcose altijd een risico is maar als het lopen nu niet bepaald makkelijk gaat door de aanwezige grote bult op haar schouder, zou ik daar toch eens over gaan praten.

en ik heb alle begrip dat je tranen zo hoog zitten, het is altijd verdrietig als je lieverd achteruit gaat, vanmiddag naar de dierenarts ? laat maar weten wat tie gezegd heeft.

Dank je Willemijn voor het reageren, idd ik heb toen ook echt gezegd van mij mag het weggehaalt worden, gelijk!!! maar de dierenarts zag het probleem niet zo en hij kon er oud mee worden... het zou zo'n vaart niet lopen..De woorden vetbult is toen ook gevallen..vooral ook omdat er geen vloeistof uit getrokken kon worden..
Maar het kan niet anders dan drukken op zijn longen, pezen, spieren en botten.. en zijn linkerpoot lijkt wel een soortje mee te gaan in het verhaal door zich al vergroeiend aan te passen aan zijn nieuwe lichaamshouding.. 

afijn, heel erg bedankt allemaal voor het reageren, ik ga eerst bellen..

@DJ-Sophie-Angela
Dank je wel....en ik snap hoe jij in het afscheid heb gestaan, en dat ze er toch alleen tussenuit ging..
Nero heeft ook ooit eerder slecht gelegen en ik week ook niet van zijn zijde.. Maar kon toen niet de beslissing nemen om hem in te laten slapen... 
En later leefde hij weer helemaal op, dus kreeg toen erg de bevestiging van luisteren naar mijn gevoel, het was zijn tijd nog niet..maar nu...ja heb ik dus een heel ander gevoel en wil het er eigenlijk niet over hebben, want dat betekend dat ik actie moet ondernemen en afscheid moet gaan nemen..en dat wil ik dus eigenlijk helemaal niet.. 

Maar het gekke is , als Saar, onze poes voorbij komt lopen, waar hij altijd en eeuwig een jacht van maakt doet hij dat dus nog steeds, dus als ik hem dan ineens (voor zover mogelijk) een sprint zie trekken om Saar weer op de kast te jagen denk ik , van nah, sas het valt toch nog wel mee, hij voelt zich nog een jonge god en zo praat ik het weer goed.. maar eigenlijk weet ik wel beter..

Hij heeft idd de leeftijd , maar ga zo eerst de arts bellen en voorleggen wat ik voel, ik denk dat hij het wel begrijpt, hij heeft de nodige tijd al met Nero doorgebracht en weet hoe hij is... en eigenlijk hé, hoop ik dat hij zegt, maak je niet druk... je bent te overbezorgd..dat hoop ik.. 
Maar ik ben bang dat hij zegt, kom maar langs... dan kijken we nog een keer en gaan we in eerlijkheid praten.. 

ik hou jullie op de hoogte... dank je wel voor je lieve woorden...

kom maar hier Saskia, praten hier gaat makkelijke, en je krijgt van iedereen steun, en aan jou blijft de keuze, we kunnen je alleen maar helpen, in het steunen en advies geven zover dat gaat.

en dat je er om huilt , Saskia, we hebben allemaal honden, en echt we zijn allemaal ook behept om anders mans hond, en nu ook om de jouwe.

Weet je, als ik heel eerlijk ben, en ik heb het zelf ondervonden..............toen mijn geliefde bouvier zo vanuit het niets opeens overleed, dat vond ik zo erg. Erger dan dat ik mijn andere honden moest laten inslapen vanwege ziektes, zoals kanker. Juist omdat het zo vanuit het niets ging. Ze lag op mijn schoot, ze sprong er vanaf om wat te gaan drinken, en ze viel dood neer.
Dit heeft een aardige impact gehad op mij en nog denk ik er  vaak aan. Het was in 2001, net voor mijn trouwen met mijn lief.
Zorra was mijn alles, samen met de Shi-Tzu Savannah van mijn bericht hierboven. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, helemaal niets. Niet even een laatste knuffel in leven, ze was er opeens niet meer.

Het heeft mij wel aan het denken gezet; het leven is vaak oneerlijk in al zijn facetten. En hoe graag we het ook willen sturen, het is niet altijd te voorkomen.
En daarom is het vaak ook zo moeilijk om de juiste beslissing te kunnen nemen, we willen niet egoïstisch zijn ten opzichte van onze geliefde huisdieren, maar iets laten gaan waar we veel van houden......ja, dat is moeilijk, heel moeilijk.

Overleg met je dierenarts die je hond goed kent en die je misschien ook nog wel op weg kan helpen.
Schrijf en huil het maar lekker van je af, meis. Wij luisteren wel.

Hallo lieve mensjes, want tjee, mijn eerste keer op dit forum en gelijk zo fijn aangevoeld worden, wonderlijk in de wereld soms met zijn zo harde kanten.. bedankt hiervoor..
Net de dierenarts gesproken en kan om 16:45 terecht met al mijn vragen en natuurlijk met Nero onder mijn arm.. Er gaat nog helemaal niks gebeuren maar wil weer een lichamelijk onderzoek en dat hij eens goed naar Nero kijkt... gewoon even meningen delen en kijken waar het naar toe gaat.. 

Ik ben nu wel wat rustiger, vanmorgen zat ik echt even in een gigantische emotionele rit, gewoon omdat hij me aan lag te kijken van nou, hier lig ik dan en het gaat niet zo fijn .. (al vul ik dat natuurlijk voor hem in, maar ken hem het beste) 

Maar ben blij dat er vanmiddag al een plekje is..en wie weet kom ik gewoon heerlijk gerustgesteld terug en hou ik Nero nog even wat langer bij me.. 

Ik geloof echt in respect voor elkaar, maar ook voor mijn honden..  maar iig heel erg bedankt voor jullie respect.. hoe gek ook, je kent elkaar niet... maar hebt wel heel wat aan elkaar woorden..dus dank je wel...

En daar doen we het voor, ik wilde dat er meer zoals jij waren die onze reacties oprecht waarderen.
Ik ben blij dat je wat aan ons hebt. Het is logisch dat je in een emotionele achtbaan zit, nu het niet goed gaat met je lieve Nero. Ik hoop dat de dierenarts je uitsluitsel kan geven meis. Sterkte vanmiddag!

nou, weer terug van de dierenarts met toch wel een opgelucht hart...voel me een dwaas maar toch.. het idee dat ik misschien afscheid moest nemen was killing me.. pff eerlijk waar..
maar onderzoek gehad, en alle vragen gesteld die op mijn hart lagen... 
hij heeft schijnbaar bronchitus, en heeft nu en kuur van 2 weken gekregen... (vind dat dan wel weer apart want hier is hij al meerdere malen op onderzocht en het kwam er niet uit) maar ben allang blij.. dat snap je...

verder heeft hij een flinke cortisone injectie gehad gelijk,  dus ook mede voor die luchtwegproblemen.. die bronchitus en hetgeen wat in de genen zit bij shi tzu's, nl de korte/platte snuit wat voor problemen zorgt als ze ouder worden..

het goedaardige gezwel was idd gegroeit met zo'n 7 cm omvang, maar zolang hij er nog mee om kan gaan is het leefbaar voor hem.. GEEN PIJN!!! en dat is wat ik wilde horen.. verder wordt wel zijn poot naar buiten geduwd, zodat hij zeg maar met zijn (waar bij ons onze elleboog zit) elleboog naar voren/zijjkant  loopt ipv naar achteren. maar dit geeft hem ook geen pijn, het lichaam past zich schijnbaar aan..

hij heeft slijtage aan zijn rechterachterpoot en heeft verminderde kracht hierin..maar is gewoon van ouderdom en ws het opvangen van die bobbel ook op zijn lijf..

Nog wat kleine dingen, maar dat heeft dan ook weer betrekking op die bronchitus schijnbaar, bv zijn onstoken ogen en continu snottebellen aan zijn neus... maar is ook wel weer een verschijnsel wat blijkbaar hoort bij shi tzu's... 

afijn, heel verhaal.. ik ben eerlijk waar zo blij dat er geen pijn is... hij gaat nu een stoot krijgen door die cortisone.. en wie weet wat deze kuur weer voor hem doet.. nog geen afscheid en ik ben blij...

we zien wel hoe het gaat, en nemen het dag bij dag, het is een oud hondje voor zijn ras, maar het is zijn tijd nog niet, maar is toch fijn om hier even de steun te krijgen...en de dierenarts die weer ontzettend lief was... met hart voor mijn hondje..en ik weet dat hij het eeuwige leven niet heeft maar stel het dolgraag nog even uit... pfff 
de dierenarts heeft wel gezegd dat als de bobbel nog groter wordt we weer terug moeten komen, maar dat is niet meer dan logisch lijkt me, en er komt een punt dat hij het niet meer kan dragen.. maar voor nu... moeten we het aanzien.. en is het acceptabel..én ik moet me niet zo druk maken... maarja dat was ff makkelijk gezegd....

wederom bedankt!! dat ik mijn ei kwijt kon..

Fijn dat je uitsluitsel hebt gekregen.
Ler er wel op hoor, met die bronchitis. En die snottebellen, die had Savannah van mij ook, en dat kwam toch ook weer vanuit de longen en haar hartje.

Maar ik ben blij voor je en als er met zekerheid gezegd kan worden dat Nero geen pijn heeft, en jij hebt daar houvast aan............wie zijn wij dan om wat anders te zeggen.

Geef Nero van mij een dikke knuffel en ik hoop dat Nero nog lang bij je kan blijven!!

ja dat was mijn houvast, bij pijn ga ik beslissingen nemen en geen pijn, dan ga ik hem nog even voor het stukje wat hij nog heeft schandelijk verwennen.. dussss die knuffel heeft hij gehad, in het kwadraat!!!! hardstikke bedankt!!!

Wauw Saskia, wat een verhaal! Wat kan ik je goed begrijpen en wat ben ik blij voor je met het laatste bericht! Hoop dat de medicatie aansluit en dat je nog een mooie oude dag met je lieverd kan beleven. Fijn dat je de mensen hier hebt getroffen die je deze dag door hebben getrokken! Super! 

dank je wel nicoline!! en idd, ik moest het vanmorgen ff van me af gillen... en dat heb ik voor mijn gevoel ook letterlijk gedaan.. en ik heb er zeker wat aan gehad, ben blij dat ik me aangemeld heb en dat jullie zo lief en begripvol reageerde, ik ben voor de rest een nuchtere meid hoor, maar dit deed me wel ff heel erg goed...
en ik weet dat ik er met nero nog niet ben, tis geen jonge god meer..dus het gaat wel komen.. maar ik was even blij met vanmiddag... want als de dierenarts had gezegd, nou sas, het lijkt me beter om hem te laten gaan...dan was mijn dag heel anders gelopen... en ik roep wel heel erg vaak bedankt, maar je merkt dat in the real life niet iedereen zo begripvol is... het is toch maar een hond , je voelt het ze denken... en dan denk ik, och je hebt niet meer verstand... maar toch.. het was fijn het hier even kwijt te kunnen...

Dat is waar, niet iedereen is altijd even begripvol in je omgeving, anderzijds kan je die mensen ook hier treffen hoor, niets menselijker als een...  Hoop dat je nacht hebt kunnen slapen nu je wat meer rust hebt en voor nu, sterkte!