Belangrijke informatie bij het aanschaffen van een buitenlandse hond

Mooie uitleg! Ik snap het discussiepunt heel goed hoor..

En ik snap je uitleg compleet, vooral het laatste stuk over eerlijk te werk gaan. Want zeg nu eerlijk, iedereen spreekt iedereen tegen. En uiteindelijk gaat het om het welzijn van de honden, niet om de mening van de mens  

Ik heb ook niet gezegd dat een aanpassing niet wenselijk is, maar ik schrijf niet meteen de hele tekst af.
Mensen van stichtingen vind ik allemaal wat zweverig, zo van "red ieder dieeeerrr". Tja, daar ben ik niet zo van. Maarja, daar worden de internetteksten ook soms wat zweverig van. Maar als je door die zinnen heen leest (zo ook het stukje vergelijking broodfok-straathond-rashond) is het meer informatie over een buitenlandse hond dan menig stichting zal geven.

Ik ben vóór het redden van buitenlandse honden, als er maar iets nuttigs met het adoptiegeld wordt gedaan. Onder nuttig versta ik de populatie huisloze honden tegengaan in het desbetreffende land. Ik ben tègen broodfok, maar als een broodfokhond in het dierenasiel zou zitten, zou ik deze niet onderstellen aan een rashond in hetzelfde asiel. Op dat moment zijn het beiden asielhonden die een huis nodig hebben.

De discussie loopt wat uit de hand helaas, ik voel me door sommigen persoonlijk aangevallen, en dat vind ik jammer. Een mening moet je kunnen uitspreken, helemaal op een forum als dit.

De site komt op mij ook wel erg 'geromantiseerd' over. Ik vind de opmerking ''Een buitenlandse hond is hetzelfde als een Nederlandse hond'' onwaar!

Echt,, ik pik de buitenlandertjes er zo tussen uit op een volle losloopweide! 

Ik noem ze altijd 'puur hond' maar daarmee zijn ze absoluut niet hetzelfde als een Lab, doodle  Golden you name it, bij een goede fokker vandaan. No way! 

Natuurlijk speelt het baasje een hoogst belangrijke rol in de verdere ontplooiing van het beestje, en ik welke mate het positieve gestimuleerd wordt, en het mindere wordt ontkracht!
Absoluut!

Maar he'!
Dat ziet niet iedereen zitten hoor! 

In een notendop.. houd niemand een slagroomtaartje voor als ze uiteindelijk slechts een droog biscuitje krijgen!

Wees eerlijk als organisatie. 
Hoe succesvol kun jezelf uiteindelijk noemen als je 500 honden aan een baas hebt geholpen, waarvan het er bij 150 op een tranendal is uitgedraaid?

Ik pleit voor kleine organisaties. Geen 2000 honden ter adoptie, 20 is genoeg! In ieder geval wel wanneer het je om het welzijn en een goede toekomst van het dier als individu te doen is.
Goede na-zorg en na-contrlole moet mogelijk zijn. 

''Door de bomen het bos niet meer zien'' is momenteel naar mijn mening wel het geval. 

Ik begrijp dat vele 'niet adoptanten' daar argwanend door raken. En 'face it' waar nood heerst wordt ook altijd geldt geroken.

Eens. 
Daarom; tussen de regels doorlezen.

Ik ben het ook niet eens met die opmerking, en daar gaan veel mensen de fout in. Ben zelf ook de fout ingegaan omdat ik dacht dat ik van Odi echt een Nederlandse huishond kon maken. Nou, dat heb ik heeeel snel uit mijn hoofd gezet. 
Een buitenlandertje is heel anders, in uiterlijk, maar ook zeker in gedrag.

De stichtingen waar ik op doel als "goede stichting" heeft ook zeker niet meer dan 30 honden ter adoptie staan. Ook vind ik dat de adoptiehonden in NL moeten zijn, of als ze nog naar NL moeten komen, de adoptant geen kosten betaalt tot deze de hond heeft ontmoet. Soort van, weten wat je aanschaft. En dan nog is een hond anders in de opvang dan in een huiselijke situatie.

Heel goed, zo denk ik er ook over 

Nog 1 puntje wilde ik aanhalen i.v.m de betreffende site...

''Buitenlandse honden zijn rustiger, conflict mijdend  en onderdaniger tegenover andere honden doordat ze gewend zijn in een roedel te leven'' 

Dit begrijp ik niet helemaal...
Inderdaad zal binnen een stabiele roedel, weinig tot nooit gevochten worden of een 'botsing' plaatsvinden. 

Maar...
Vreemde honden vormen geen roedel!

Vreemde honden hebben geen rangorde ten opzichte van elkaar... echter wel een status!

En wat doet een hond om zijn status te verdedigen???

Yep!..
Dat bedoel ik!

Lang niet altijd zal dit het geval zijn, maar zekers iets om serieus rekening mee te houden!

Buitenlandse (ex-roedelhonden) zo noem ik ze maar even.. zijn wel degelijk status bewuste honden. 

Ook t.a.v zijn nieuwe baasje zal de hond grenzen opzoeken en zijn status opnieuw trachten te bepalen!

Hierbij moet je zeker niet alleen denken aan een hond die zijn baas wil intimideren door bijvoorbeeld grommen of tanden laten zien. Oh' nee, de hond is slimmer dan dat!

Manipulatief gedrag verstaan deze rakkers vloeiend!

''Aai me nu eens!''
''Hier is mijn bal, ik wil spelen''
''Ik kom nu bij jou liggen''
''Ik sta bij de koelkast... ik wil eten, snap je?''
''Ik leg mijn poot op jouw schouder... leuk he?''

Enorme valkuilen voor een baasje als je het mij vraagt. Dit sterkt de positie van de hond 'enorm'! 
En jij als 'leider' verliest bakken leiderschap. 

Niet dat de hond je zal uitdagen voor een duel hoor! 

Maar zijn gedrag en positie... die zullen het aantonen en daarmee kom ik weer uit bij ''andere honden''

Ik heb de wijsheid niet in pacht.. en gedragstheorien zijn volgens mij nog nooit langer dan 10 jaar onomstotelijk gebleken. 

Maar hoewel ik op de site heus veel liefde en compassie proef... bespeur ik ook wel veel... hoe schrijf ik het netjes... Amateuristisch?

Of moet ik het als te 'idealistisch' beschouwen. 
Ik vind dit lastig, de beste stuurlui staan aan wal en ik vind het nooit correct te baggeren tegen diegene die vanuit een oprecht geweten handelen.


Daarom, als mijn verhaal of opvatting niet klopt.. zeg het me!

Als ik altijd gelijk krijg leer ik niks hoor!

En ik ben zeker niet uit op onenigheid! geloof me!

Ik wil hier maar 1 ding over zeggen. De hondjes die ik overlieg voor SHIN-ACE zijn allemaal gesteriliseerd of geneutraliseerd. En ik heb persoonlijk het asiel terplaatse bezocht, ken de stichtster en steek mijn hand in het vuur voor deze mensen.

Ik vertel dus hetzelfde als Suzanne, alleen op een andere manier. 
Had het dus zo moeten uitleggen dan had ik niet van die ...antwoorden gekregen.

En Tamara, als je het gevoel hebt dat je persoonlijk door mij werd aangevallen, dat is niet de bedoeling.

Suzanne verteld nu dat een en ander nogal amateuristisch is op die site. Zoals je in andere reacties kunt lezen zijn er toch meer die vraagtekens zetten bij sommige stukken tekst. Toch heb ik steeds gezegd dat er ook een heleboel goede dingen op staan. Maar ik blijf erbij dat sommige stukken wat Suzanne amateuristisch noemt, ik heel kortzichtig vind.

Ik denk eerder dat het idealistisch is.. niet helemaal realistisch!

Ja... dat is eigenlijk weer het zelfde als kortzichtig.. 

Ehhmmm?? 

Angelique.. interesse in een buitenlandse hond?  hi,hi,hi

(ik kan het weer niet laten)

Ik denk ook dat ze eerder idealistisch bezig zijn dan amateuristisch.
Dit maakt ze kortzichtig....

Er staan feiten in, maar ook enorm veel meningen, waardoor de feiten verdoezeld worden.
Helaas dacht ik dat HPers hier doorheen konden prikken.

Dat heb je heel goed omschreven Tamara 

En dit ter discussie stellen, scherpt en prikkelt onze alertheid ten opzichte van dit soort zaken.

Is op zich niks mis mee!

Jij bent een down to earth persoon, ik ben een down to earth persoon!
Dan moet je kritisch durven te zijn! 

Ik bemerk aan jou dat jij net als ik, de site met een bepaalde nuchterheid en (misschien een opgetrokken wenkbrauw) hebt gelezen.

Ik ken dat gevoel althans wel ''bladiediebla, zo lief, zo fijn, zo dankbaar, Hallelujahhhhh'' 

Ik denk dan met mijn buitenlandertjes ook heus wel, ''ja hoor, tuurlijk!''

Maar goed, ik denk dat het mensen zoals Angelique gewoon stoort dat er zo overdreven op het gevoel wordt ingespeeld wanneer het over buitenlandse honden adoptie gaat.

Ik begrijp haar kritiek.. jij en ik kunnen zeggen: ''ach, kom op! ze bedoelen het goed, het gaat ze om de beestjes!''

Okay, maar hun verhaal is daarmee nog altijd als het ware een ''halve waarheid'' en dit staat wellicht hard en onaardig maar...

Een halve waarheid is in feite een grote leugen!

Dus probeer verder te kijken dan Hp. Deze site wordt is namelijk toegankelijk voor tienduizenden mensen!

Maar goed, we hebben ons punt inmiddels wel gemaakt, toch? 

Hihi, mooi geschreven!
Is inderdaad wat er nu speelt.


Er zijn altijd mensen die in de geromantiseerde verhalen trappen, daarom worden er zoveel buitenlanders geadopteerd. En waarschijnlijk wordt de helft ook weer teruggebracht.
Dus dat er al een site als deze bestaat, vind ik heel prettig, ook al staan er dan veel meningen in. Er staat informatie, en dat is al iets.

Ik vind het kopje ''hoe vind je een goede stichting'' juist erg belangrijk, omdat men die keuze zelf in de hand heeft. Ik vind het voor de hand liggend welke stichting goed is en welke niet, maar ik kan me goed voorstellen dat mensen hier 0,0 verstand van hebben en dus ook de verkeerde stichting zouden kunnen kiezen.

Al dat gedoe met die dankbaarheid enzo, hangt me de keel uit. Ieder dier is dankbaar op hun eigen manier. Odi was helemaal niet dankbaar. Hij vond het helemaal niet leuk om in NL te zijn. Hij is soms nog steeds niet dankbaar, vooral als hij zijn zin niet krijgt. Maakt hem niet minder geliefd hier hoor. Dus nee, ik ben niet van de dankbaarheid. Ik ben van het harde werken, grenzen verleggen en de wereld stukie bij beetje veranderen in een wereld waar ik trots op kan zijn

Ik denk dat veel mensen ook niet echt letten op de stichting waar de hond vandaan komt, maar enkel of de hond hen leuk lijkt/of ze er een klik mee hebben. En waarschijnlijk of de adoptieprijs ook binnen het budget valt. 
Meer dan dat...? Voor mensen die alleen zoeken naar een leuke hond, doet meer er ook niet toe denk ik. 

Daar schuilt denk ik een probleempje. 

Ik persoonlijk vind het contract erg belangrijk en de verplichtingen die de koper... uh, 'adoptant' op worden gelegd. Ik heb tot nu toe nog maar één contract gevonden van een stichting, waar ik me helemaal in kon vinden.

Kun je misschien uitleggen,, waarmee dat ene contract zich voor jou onderscheidde van alle andere contracten??

Deze hele belangrijke zin: 

Welke stichting heeft dit in hun contract staan dan?
Want zelfs dierenasiels hebben dit er vaak niet in staan...  

Wat je schrijft als tegenovergestelde, dat moet je bij de meeste stichtingen met een korreltje zout nemen. Ze staan echt niet ineens op je stoep om je hond of kat weer mee te nemen... Vaak staat dit alleen in het contract zodat je het dier niet kan doorverkopen aan derden.  Het dier moet terug naar de stichting als je hem wilt herplaatsen of de stichting zoekt met je mee.

Een fantastische stichting genaamd ProZUS heeft dit in het contract staan en bij deze stichting zou ik later wel een hond willen halen. 

En inderdaad, ik snap dat stichtingen hun honden proberen te beschermen... tenminste, daar zouden ze voor moeten zijn. Maar er zijn genoeg horrorverhalen bekend en ik wil geen risico nemen met belachelijke regels in een contract. 

Ik zou denken, neem het met een korreltje zout. En als je van zo'n stichting een hond will hebben... glimlachen, knikken en amen zeggen, als je je schat van een hond maar in huis krijgt. Maar stel er gebeurt wel iets, om wat voor reden dan ook, en je krijg problemen met de stichting? Dan is het "Ja, de hond is en blijft van ons en wij vinden jou geen goed baasje dus de hond komt met ons mee!" 
Ik zou zo'n scenario niet in mijn achterhoofd willen hebben rondspoken. 


Daarbij ben ik van mening dat zodra je geld voor een hond betaald, een flinke aankoopsom nog wel van vaak tussen de 200 en 300 euro, de hond in jouw huis woont, jij voor de hond zorgt en alles voor de hond betaald, de hond per definitie van jou is. 


Ik hou niet van het idee dat een stichting je dan alsnog dingen op wil gaan leggen en meent eigendom van de hond te hebben. 

Wat Suzan zegt over levensbeëindiging van de hond vind ik ook een raar iets. Als het de tijd van mijn hond is, jawel, mijn hond  niet die van de stichting, dan beslis ik of het zo goed is. Ik ga niet overleggen met de stichting. Natuurlijk zal de stichting naderhand wel op de hoogte gebracht worden. 

Zo ging het destijds ook met Charlie, onze hond uit een Nederlands asiel. Hij was ziek, hij was aan het sterven, wij lieten hem inslapen. Naderhand werd het asiel op de hoogte gesteld, we kregen condoleance met het verlies en klaar.

De horrorverhalen die je beschrijft over de stichtingen, gebeuren net zo goed in de dierenasiels...
En daar haal je wel gewoon een dier vandaan?

Ik heb vorig jaar een kater uit het plaatselijke dierenasiel gehaald, hij moest vroegtijdig ingeslapen worden omdat zijn pijn ondraaglijk was en zijn overlevingskans 5%. Ik heb hem rust gegeven en daarna het asiel op de hoogte gebracht. Echt niet dat zij het ermee eens waren... Ik had ze moeten bellen, ze hadden meebetaald aan de operatie, ze hadden meegevochten etc.
Dit dierenasiel had ook in hun contract staan dat het dier in principe van mij was, maar indien (30 situaties) het dier ook opgehaald kon worden door hen en dan eigendom van hen werd.

Ik snap heel goed dat stichtingen (en dierenasiels) zich zo indekken. Ze moeten het welzijn van het geplaatste dier kunnen waarborgen en dat gaat niet als het dier wettelijk van de eigenaar zelf is. Als het dier wordt mishandeld, kan de stichting niets voor het dier doen, want hij is niet meer van hen.

Ik was niet op de hoogte van horrorverhalen over Nederlandse asiels. Ik heb enkel mijn ervaring met onze Nederlandse asielhond (asiel van de Dierenbescherming) en die was helemaal prima. Aan de hand van deze ervaring zou ik in de toekomst geen terughoudendheid hebben wat betreft adoptie uit zo'n asiel. 

Wat naar dat het dierenasiel waar je kater vandaan kwam zo moeilijk deed. Aan de ene kant mooi dat ze hadden willen meebetalen enzo--maar uiteindelijk is het jouw kat, jij kent hem het beste en jij kan het beste bepalen wanneer het genoeg is of wanneer een operatie het nog waard is. 

Jij hebt een weloverwogen keuze gemaakt in het belang van je kat, mijn insziens heeft het asiel zich daar dan verder niet mee te bemoeien.

In het contract van de dierenasiels van de dierenbescherming staat ook dat het dier NIET van jou wordt...
Dat probeerde ik er duidelijk mee te maken... Een stichting dekt zich hetzelfde in als een Nederlands asiel.

Ah, op zo'n manier. Dan blijf ik erbij; ik ben niet op de hoogte van horrorverhalen van Nederlandse asiels van de Dierenbescherming en mijn eigen ervaring was heel goed, het asiel heeft zich nooit met ons en onze beslissingen bemoeit. Daarom schrikt dat contract me niet af. 

Ik ben echter wel op de hoogte van horrorverhalen van buitenlandse stichtingen. Samen met het feit dat er geen overkoepelende organisatie is die toezicht houdt op de diverse stichtingen (zoals de Dierenbescherming toezicht houdt over haar asielen) heb ik minder vertrouwen in de contracten van deze stichtingen, ondanks dat ze misschien hetzelfde zijn opgesteld als contracten van asiels aangesloten bij de Dierenbescherming. 

Ik hoop dat ik het zo duidelijk heb uitgelegd. '

Dus de overkoepelende organisatie geeft voor jou de doorslag? Als ik het goed begrijp dan he...

Ik ben op de hoogte van beiden qua horrorverhalen, maar heb geen enorm slechte ervaringen bij beiden. En heb bij 2 stichtingen en 2 dierenasiels geadopteerd.. De horrorverhalen komen van de stichtingen met verkeerde bedoelingen, en tja, die zijn er heeeel veel...

De voornaamste doorslaggevende reden is mijn eigen ervaring met Charlie.  Maar ik vind het fijn dat de Dierenbescherming inderdaad als overkoepelende organisatie toezicht houdt. Het is niet een groot ondoorzichtig gebeuren waarbij je niet weet waar je van opaan kunt. Je weet dat de asiels horen bij de landelijke Dierenbescherming en het is in principe goed geregeld. Zo komt het op mij over dan. 

Maar ik ben wel nieuwsgierig, wat voor horrorverhalen ken jij over Nederlandse asiels? En gaat het daar om asiels aangesloten bij de Dierenbescherming? Dat zou mijn mening wellicht kunnen beïnvloeden. 

Ik weet dat het heus niet overal rozengeur en manenschijn is, maar ik ken de verhalen niet, en heb zelf een goede ervaring. Vandaar dat ik in de toekomst opnieuw uit een Nederlands asiel zou kunnen adopteren. 

Ik heb nooit het gevoel of idee gehad dat de hond eigenlijk nog eigendom van het asiel was. Charlie was van ons, hij stond op onze naam, zowel bij de gemeente als zijn chip, en na één enkele controle om te zien of wij echt wel woonden waar wij woonden, heeft het asiel zich nooit meer met ons bemoeit. Wel kregen we nog een condoleance bericht nadat we hadden laten weten dat Charlie was heengegaan.

Ik ga geen voorbeelden noemen van horrorverhalen, maar ze komen aardig overheen met de negatieve verhalen over stichtingen. 
Ze zijn overkoepeld door de Dierenbescherming ja, maar ze hebben alsnog een eigen bestuur. Dit bestuur is vaak onwetend wat er in hun asiel gebeurt, omdat ze vanuit een andere locatie werken.
Dit kan heel goed gaan, maar er zijn ook asielen waarbij dit mis gaat, omdat ze toch geen controle hebben.

Het laatste dat je schrijft, je had nooit het gevoel dat de hond nog eigendom van het asiel was. Dit is hetzelfde als met een stichting. Mijn Odi (uit Roemenie) en mijn nieuwe kater Tommy (uit Egypte) staan beiden op mijn naam, bij de gemeente, bij de DA en op de chip ook. En toch zijn ze van een stichting. Als je zelf niets laat horen, zul je een mail krijgen hoe het gaat met het diertje, maar verder zul je niet lastiggevallen worden.

Ik blijf van mening dat men een goede en verantwoorde stichting op moet zoeken voordat ze adopteren. Hetzelfde geldt voor de NLse dierenasiels. Een asiel/stichting kan jou en je hondje maken of breken.

Het lijkt me prima om mails te sturen, graag zelfs. Ik vind het leuk om over mijn honden te vertellen. ' Als de 'bemoeienis' daarbij blijft vind ik dat niet erg. 

Ben het helemaal met je eens om een goede en verantwoorde stichting te zoeken. Goed om te weten dat je ook bij Nederlandse asiels, ook van de Dierenbescherming, goed moet blijven opletten.

Veel mensen struikelen over dat zinnetje ''de hond blijft eigendom van de stichting''

Ik begrijp dat het in de eerste instantie afschrikt, deed het bij mij ook.

Echter is het puur ter bescherming van het dier. 

Zou de dierenbescherming bijvoorbeeld 1 van mijn honden meenemen omdat ik ze mishandel. Dan komt de stichting op de proppen en mogen zonder 'onteigeningen rompslomp' de hond weer tot zich nemen. 

Het is echt een 'just in case' regel. 

Steekproefsgewijs voor je deur staan en dat je ze dan verplicht je hond moet tonen, zou enkel het geval zijn wanneer zij sterke vermoedens of aanwijzingen zouden hebben, dat er iets met het dier gebeurt wat niet in de haak is. Denk aan broodfok of wederom mishandeling of verwaarlozing.

Zo'n contract lijkt heel wurgend, is het echt niet.
Alles moet gewoon goed ingedekt zijn.

In mijn contract staat zelf: ''U mag het dier niet doden''
Levens beeindiging mag enkel op humane wijze uitgevoerd worden door een erkent dierenarts nadat U de stichting op de hoogte hebt gebracht.

Kun je nagaan... het is gewoon een stukje veiligheid voor het dier.

Ja, dankzij jou heb ik de stichting gevonden!  
Ik las waar je honden vandaan kwamen, jouw ervaring met de stichting en ben toen op hun site gaan kijken. Ben helemaal enthousiast!

Wat leuk ...., ben benieuwd of er in de (nabije) toekomst een Prozus dame of heer hier op HP mee komt kletsen '

Ben bang dat dat nog een paar jaartjes zal duren helaas, maar ik ben zeker van plan een buitenlandertje te nemen en wanneer dat gebeurt, zal ik cantact zoeken met ProZUS ' Het lijkt me een betrouwbare stichting, kleinschalig en persoonlijk.

Ach, we hebben geduld...., en ook in de toekomst zullen er nog genoeg honden zijn die een eigen gouden mandje verdienen, van welk asiel of stichting dan ook.

Soms komen er dingen op je pad die schijnbaar zo horen te zijn, zo zijn wij aan Misty gekomen....., nooit één seconde spijt van gehad, niet qua hond, niet qua stichting, niets.

Aysa was een 'oepsje', ondanks dat we een tweede hond wilden, was een Galgo voor mij niet de eerste keus...., maar dan komt je man thuis met verhalen en foto's, je zoon is al jaren fan van Galgo's...., en als je dan in die enorm mooie ogen kijkt en ervaart hoe een hond na zo'n ellendige jeugd zo'n geweldig open karakter heeft naar zowel mensen als dieren...., dan verdiend dat een kans 

Spijt van Aysa...., nee absoluut niet...., handen in het haar door Aysa....., regelmatig ..., maar wat een wereld hond is ze, de gebruiksaanwijzing is nog steeds niet leesbaar, maar langzamerhand beginnen we elkaar te begrijpen en respecteren...., dus we komen er wel met die dame