Hallo iedereen,
Heeft er iemand van jullie ervaring met volgend onderwerp?:
Ik woon nog thuis bij mijn moeder, wij hebben daar samen een border collie. Nu zouden mijn vriend en ik willen gaan samenwonen. In het weekend waren wij altijd bij mij thuis, zodat wij voor de hond konden zorgen want dan was mijn moeder bij haar vriend.
In de week is ze wel thuis maar het is onmogelijk om de hond mee te nemen naar haar vriend aangezien hij katten heeft en ze regelmatig naar de stacaravan gaan die ze samen hebben gekocht. Daar is het immers veel te klein voor zo een actieve hond. (Ze is nu 4 jaar).
Wij zouden ze meegenomen hebben naar onze nieuwe woonst maar aangezien de woningen zo duur zijn hebben we geopteerd om voor een appartement te gaan, met een klein tuintje. Maar veel te klein om de border mee te nemen.
Mijn schoonouders hadden ons voorgesteld om de hond over te nemen. Maar heeft hier iemand ervaring mee? Mijn hond gaat ons immers nog zien en gaat zij dat kunnen plaatsen, al die veranderingen en opeens een nieuw baasje en dan komt het oude baasje ook opeens terug..? En die gaat dan weer weg zonder haar terug mee te nemen..?
Ik wil dat zij haar goed voelt daar anders ga ik dat ook niet kunnen :(..
Maar hoe ga je hier het beste met om? Hoe laat je die hond het beste wennen aan de nieuwe omgeving, etc?
Alvast bedankt, ik hoop dat iemand mij goede raad kan geven!
Mvg,
Ellen
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Hond adopteren van familie, oorspronkelijk baasje blijft hond zien" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
misschien stomme vraag, maar waarom is het te klein, jullie appartement?
ik woon samen met mijn vriend en onze husky kruising op 65 m2 met klein balkon en dat gaat prima zolang we hem voldoende uitlaten (5x 20-30 min per dag).
een hond hecht geen waarde aan de grote van een huis, het gaan om de uitdaging die je hebt bied en dan maakt het niet uit wat voor ras je hebt, zolang je maar voldoet aan wat hij qua beweging nodig heeft.
dus in mijn ogen is het voor jullie mogelijk om de border collie mee te nemen, mits jullie bereid zijn om elke dag voldoende te wandelen en hem wat braintraining geven.
ik sluit me aan bij marloes.
Ik heb de husky van mn buren over genomen en ze komen hier regelmatig over de vloer maar hij heeft geleerd wie er de baas is
Sire heeft na zijn herplaatsing zijn vorige baasjes nog een aantal keer gezien. De eerste paar maanden niet, maar toen hij gewend was wel. We zijn een keer daar heen geweest, maar dat leek wel stressvoller te zijn. Zij zijn 1x bij ons geweest en wij hebben 1x gewandeld, dat ging beter.
Maar ik ben het eigenlijk wel met Marloes eens.
Ik woon ook met 2 Markiesjes en 1 kat in een klein appartement (40m2) in het centrum. Wij hebben niet eens een tuin, wel een dakterras maar dat is een vluchtroute dus afzetten mag niet.1 van mijn Markiesjes is echt een pittig ding en heeft veel uitdaging nodig. Dit gaat prima zolang ik maar zorg dat ze die uitdaging krijgt. In een groot huis was het misschien iets makkelijker geweest beweging te geven, balletje in de tuin gooien etc. Maar mentale uitdaging is juist erg belangrijk, zeker voor een BC, en daar heb je weinig ruimte voor nodig.
Dingen die je oa. kunt doen:
Speeltjes verstoppen
Speeltjes begraven in een zandbak
Snoepjes verstoppen
Rally-O oefeningen
Gehoorzaamheidsoefeningen
Verschillende vormen van apporteren
Een paar hoogtesprongen opzetten en in patronen laten springen.
Treibball oefeningen
Intelligentiespeelgoed (Kong, Wobbler, Voerbal, Aikiou, Dogdizzy, Pyramide)
Zelfbeheersingsoefeningen
Dit doe ik allemaal, op zandbak na, binnenshuis en op het terras (2x8) met mijn honden.
Ik zou het super vinden om huis met een tuin te hebben, dan zou ik een hele behendigheidsbaan hebben waarschijnlijk (en een grote vriezer). Maar ik denk niet dat de honden dit echt missen. Het vergt soms wat meer discipline van de baas, ipv balletje gooien in tuin moet je naar buiten voor beweging. Maar over het algemeen maakt het niet uit of je in een huis of appartement woont het gaat er vooral om wat je met je hond doet.
Kun je door onvoorziene omstandigheden je hond niet meer goed verzorgen dan kan herplaatsen beter zijn voor de hond. Maar als het slechts je woning is denk ik dat dit zowel voor jezelf als voor je hond heel naar is.
Succes ermee, ik ben blij dat ik niet in jouw schoenen sta!
een tuin is nimmer te klein, de hond is al vier jaar oud, zou toch erg zijn om te herplaatsen als het helemaal niet nodig is ?
allebei werken ? smorgens goed uitlaten, een uurtje eerder opstaan, smiddags voor een uitlaatsirvice zorgen, savonds een uurtje er op uit, en dan is tie toch de hele avond lekker bij jullie, ga je op bezoek, misschien kan die mee ? vier jaar is al een rustige hond toch, goed opgevoed ?
en in de weekenden, zijn jullie samen om de hond een goed weekend toch te geven ?
als de tuin de enige mogelijkheid is, een klein plekje in de tuins is al voldoende. misschien toch nog even wachten met te herplaatsen ?
Ellen; het gaat wel dat 'herplaatsen' maar ik denk dat jij en je moeder er meer last van gaan hebben...
Nu lijkt dat een oplossing, maar over een jaar?(vraag is hoe graag je je hond wilt houden natuurlijk.)
Tenzij je eigenlijk al afstand hebt genomen van de hond...
Eens met eerder genoemde antwoorden, ook ik zie niet waarom jullie de hond niet mee kunnen nemen.
Maar over het herplaatsen. Wij hebben onze vroegere hond(en) ook meegekregen na een scheiding van mijn partner en ook hier was nog regelmatig contact. Wel was het zo dat de hond het bij ons gewoonweg beter had. (Meer uitlaten, meer aandacht, minder stress enz.) Hierdoor was ze blij het ex-baasje te zien maar nog blijer als ze toch weer bij ons bleef.
Nu denk ik dat dit bij jullie misschien niet opgaat want het zal misschien niet zo zijn dat je hond het per definitie beter gaat krijgen bij je schoonouders. (verbeter me maar als het wel zo is en ik het verkeerd begrijp hoor!) En ik denk ook dat het voor jezelf heel moeilijk zal worden je hond steeds te zien en weer achter te moeten laten. Dus in dit geval denk ik dat het best moeilijk kan worden voor jullie allemaal.
Bij je schoonouders zal gewoon heel veel contact zijn - lijkt mij - als verjaardagen, gewone visite en ook zal waarschijnlijk je moeder nog (regelmatig) in contact komen met de hond.
En hoe gaat het straks lopen qua regels en opvoeding? Wat als ze anders met je hond omgaan dan jij altijd hebt gedaan? Wat als ze willen dat jij minder contact omdat ze 'hun' hond minder stress willen geven... enz. Ook dan kan het gewoon heel moeilijk worden.
Als je echt 100% zeker weet dat je haar wilt herplaatsen zou ik echt op zoek gaan een ander huis. Iemand die je bijv. via foto's en mail op de hoogte houdt, waar je misschien nog eens langs kan gaan, maar meer ook niet.
Maar in de eerste plaats blijf ik toch bij mijn eerste zin, neem de hond lekker mee!
Gr. Alexandra
hier een apartement van 45m2 en een border collie van 11 maanden.....er is ook nog zoiets als de hond gewoon uitlaten....
andere woorden heb ik er niet voor sorry.
je zoekt een huis voor alle familie leden... ALLE!
dus ook die met vacht...
en herplaatsen kan natuurlijk door scheiding of weet ik wat maar dit is gewoon sneu...
omdat jullie kleiner gaan wonen en geen zin hebben er mee te lopen (als ik hier een tuin had gehad had ik als nog moeten lopen want ander hou ik geen tuin meer over) moet de hond maar weg?
sneu anders kan ik het niet zeggen, gewoon erg sneu
ik heb ook een nieuwe vriend, zoals je moeder, en hij heeft een kat, die cash graag op zou willen vreten. toch gaat cash mee naar hem, en wordt apart gehouden van de kat. volgend jaar gaan we samenwonen, en cash gaat dan natuurlijk ook gewoon mee. waar een wil is, is een weg, en ik begrijp niet dat je moeder haar hond zo gemakkelijk opgeeft. de hond kan ook gewoon mee naar een caravan, als hij genoeg beweging krijgt.jullie zouden hem, zoals al gezegd is, ook mee kunnen nemen naar jullie nieuwe huis. geen probleem, zolang je tijd steekt in uitdaging en beweging.
Ik heb 1 van mijn Lancashire Heelers moeten herplaatsen omdat het niet langer ging samen met mijn andere Heeler.
Gelukkig wilden mijn ouders haar in huis nemen.
Daar woont ze al een jaar of 6 en het is echt hun hond geworden. Ook al is mijn andere Heeler overleden, ze blijft daar wonen zolang ze voor haar kunnen zorgen.
We zien haar wekelijks en dan is ze door het dolle als ze ons ziet.
Ze zit elke zaterdagmiddag op de uitkijk voor het raam alsof ze weet dat we gaan komen.
Deze week zijn mijn ouders op vakantie en logeert ze hier.
Ze gaat dan weer als vanouds op haar oude plekje op de bank liggen en slaapt ze ook weer aan het voeteneind terwijl ze bij mijn ouders in de bijkeuken in de bench slaapt.
Ik zal voor jullie hond dus helemaal geen probleem zijn, lijkt mij.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Hond adopteren van familie, oorspronkelijk baasje blijft hond zien" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?