Jaarlijkse vaccinatie van de hond(en)

Ik ben benieuwd naar jullie mening nu ik het volgende heb gehoord..

Ik ben vorige week met Déwan bij de homeopaat geweest.. het ging met namelijk over het opbouwen van bepaalde stoffen e.d.

Nu ging het ook over de jaarlijkse vaccinatie. Vaccineren jullie je hond(en) juist wel of niet? En waarom wel/niet?

De homeopaat had het over parvo.. dat dit juist voor pups een ziekte is en niet zozeer voor volwassen hond, en dat het ook afhankelijk is in welk gebied je woont of je bepaalde vaccinaties wel of niet nodig hebt..

Nu vraag ik me af wat jullie mening hierover is, zelf wil ik eerst nog wat meer er over lezen voordat ik mijn mening wil geven, maar Déwan (en al onze vorige honden) zijn altijd gevaccineerd.. en ze zijn nooit ziek geweest...

Zowel onze katten als honden kregen alleen entingen toen ze klein waren.
Soms moest het later toch nog weleens als we met ze naar het buitenland wilden of ze naar een pension moesten.
Het heeft met geld niks te maken maar al dat gespuit maakt de huisdieren over het algemeen alleen maar zwakker en minder bestand tegen ziektes ( onze mening hoor).

Ik vaccineer, omdat ik naar shows en buitenland ga.

Ik heb er nog niet een goed beeld over, dus blijf deze topic goed volgen.. ben heel benieuwd naar de reactie's van anderen..

Dat hoorde ik dus ook van de homeopaat.. het spul van de vaccinatie.. de vlooien en teken behandelingen etc etc.. het gif bouwt zich op.. en dat doet een hond ook niet goed..

Ik denk dat het er vanaf hangt of je al dan niet gaat reizen naar het buitenland, of je hond in een pension brengt of mee naar shows gaat. Als je de hond uitsluitend voor de gezelligheid hebt, zou ik het niet doen. Mijn moeder deed ook nooit aan entingen en haar honden waren nooit ziek en werden minimaal 15 jaar oud!

Ik snap dat het daar mee te maken heeft, maar Déwan gaat dus niet naar een pension en komt nooit in het buitenland.. en wat dan? Wel of niet vaccineren?

Hier wordt alleen Luka geent , ook vanwege de shows.
Darcey en Tammy zijn alleen geent als pup/jonge hond en daarna nooit meer.
Krijgen alleen een spuit tegen hondsdolheid omdat we al eens naar belgie of duitsland op vakantie gaan.

Als we niet meer met Luka naar shows gaan stop ik met hem ook met enten, want hij wordt er iedere keer ziek van. Dat uit zich in een paar dagen koorts, braken en diaree en hij ziet er dan echt miserabel uit, zo zal hij zich dan ook wel voelen.

Groetjes Annelies

Ik ben daar ook nog niet uit wat ik over een aantal jaren doe !

Woezel is nu natuurlijk al 3x geeent (hij is bijna 3 maanden) Maar de 2x die wij hebben meegemaakt was hij er echt niet lekker van !
Bij onze poes zijn we op een gegeven moment ook gestopt met de jaarlijkse enting en ze is al 13 inmiddels

Als je niet ent zou ik wel de titers laten bepalen. Niet zomaar niet meer gaan enten, je moet wel weten of je hond wel genoeg beschermd is.

Voor degene die net als ik niet wisten wat titers zijn:

De titer van een bepaalde stof in het bloed is de verdunning waarbij deze nog aantoonbaar is. De term wordt meestal gebruikt voor antistoffen die worden gemeten met een agglutinatiereactie. De titer is de grootste verdunning van het serum waarbij de reactie nog kan worden aangetoond, en wordt vaak opgegeven in machten van 2, zoals 1:32 of 1:256; maar ook wel als macht van 10: 1:10, 1:100, 1:1000.

Mexx, moet je dit dan elk jaar laten bepalen of kan je een tijdsduur van bijv. een jaar of 5 nemen?

Groet,
Carla

Daar moeten we Ilja even voor hebben Zij weet dat allemaal goed uit te leggen en ent niet. Ik doe het zelf niet aangezien Mexx geent moet worden.

Dus ILJA!!!!!!!! hulup!

inenten of niet ?

sinds ik hier op het forum zit, heb ik me goed laten voorlichten wat betreft inenten. ook heb ik een rapport van dierenartsen {dat heb ik hier geplaatst} uit het buitenland, dat enten niet nodig is na het eerste jaar.

bamse is geent en na een jaar weer, nu heb ik bamse niet meer geent, om dezelfde reden wat ik hier boven schrijf.

het is een kwestie van durven, en niet van geld, mijn vorige honden waren altijd na een enting, ziek, niets ernstigs maar toch.

en dan wat ik hierboven lees, wat dat titteren betreft.

mooi en aardig, en leerzaam.
ik woon in scheemda, vlakbij winschoten, er is geen ene dierenarts hier te benaderen voor zoiets, heb me suf gebeld .

en wat was hun reactie ? laten enten.

dus niks bloed prikken om te kijken of mijn bamse antistoffen heeft. nee dan moet ik heel nederland afreizen , misschien dat er dan ergens een dierenarts is die wel titterd ? {gek woord trouwens}

dus ik heb de stap gewoon genomen om bamse niet te laten enten. de kinderen worden ook geent als ze klein zijn, daarna niet meer, nee een hond laten we ieder jaar tot zijn dood enten, kul.

Hoi,

Er zullen altijd voor en tegenstanders zijn..

Ik ben anders de wereld in gaan kijken sinds ik met de klass. homeopathie in aanraking ben gekomen..

Het begon met ''en van mijn collie meisjes..
onwillekeurig urine verlies..
Het zou een blaasontsteking zijn volgens de DA..
Oké, wat doe je...; natuurlijk een AB kuurtje..

Maar het urine verlies hield niet op..
Weer een kuurtje..

toen leerde ik een klass. homeopathie student kennen teijdens één van de wandelingen..

Zij heeft mij een middel gegeven voor Dropje binnen we week was het urine verlies over en uit..
Het hele gedrag van Dropje veranderde,tijdens het ineven van het middel, ze werd ineens veel zekerder van zichzelf..

Toen had ik iets met m'n andere colliemeisje; Kazoo..

Tot twee keer toe - als zij loops was - kreeg zij kennelhoest..
Zij was er voor/tegen geënt want ik wist niet beter dan dat dit je honden beschermde..

Tot twee keer toe een AB kuurtje en ben beide keren nog een extra kuur erbij gaan halen omdat Kazoo blijf roggelen en kokhalsen...

Toen Kazoo de derde keer loops werd, wist ik gelukkig wat klass. homeopathie toe in staat was..

Ik kreeg een middel voor Kazoo..
Na drie innmamen was het weg de kennelhoest..
Ze heeft de kennelhoest NOOIT meer terug gekregen..
Ik besloot te stoppen met enten en ging me steeds meer in de homeopathie verdiepen...

Ooit had ik een reddingswerk ongeluk met Jip..
Hij sprong van een eerste etage; de kortste weg terug naar mij..
De verwondingen waren een ontplofte voorpoot..
Zijn kop had een megaklapper op het beton gemaakt en had een mega snee boven zijn oog...

Gelukkig hadden we een DA in osn team die eerste hulp kon verrichten..

Ik ben direct met de Arnica begonnen...

De dierenarts was de volgende ochtend met stomheid geslagen..
Jip, die zo'n mega klapper had gemaakt, liep volkomen normaal en er was geen dikke bult te zien of te voelen...

Terwijl de DA wel had gezegd; die heeft morgen een hele grote bult op de kop en zijn ogen zullen dicht zitten..

Zo sprong Jip ooit eens een een beek waar heel scherpe stenen op de bodem lagen..
Hij kwam er uit met 4 poten met kapotten tenen...
Ook toen had ik gelukkig met ehbo kit bij mij..
Terwijl we naar huis reden gaf ik Jip om de zoveel minuten middel om te snuiven..
Het bloeden werd minder..
Ik had ook hypercal bij mij om de wonden te ontsmetten..

Binnen een week waren de teentjes weer dicht en geen ontstekingen gezien.. over enten er is nog een topic waar elle lange ellende over entingen te lezen staan...
http://www.hondenpage.com/hondenforum/7315/pup-eet-slecht,-slaapt-meer...enting-oorzaak?.php

http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtopic.php?f=16&t=169234&view=next


De jaarlijkse enting, is dat nu nodig?

Lezing door Tannetje Koning, holistisch dierenarts

Virussen

Virussen zijn eencellige organismen die zich niet alleen voort kunnen planten. Ze hebben cellen nodig om zich te kunnen vermenigvuldigen. Dat zijn vaak hele specifieke cellen van specifieke diersoorten. Het parvovirus van de hond heeft bijvoorbeeld darmcellen nodig en het HCC-virus (besmettelijke leverziekte) heeft levercellen van de hond nodig. Doordat ze in de cellen gaan zitten is het ook moeilijk om ze te bestrijden. Alle chemische stoffen die virussen dood zouden kunnen maken moeten eerst de cellen waarin ze leven stukmaken en daardoor is het middel erger dan de kwaal.

De enige bescherming tegen virussen bestaat uit het afweermechanisme van het dier zelf. Dat kan zelf opgebouwde weerstand zijn of weerstand die op een kunstmatige manier tot stand is gekomen, namelijk door een enting. Bij een natuurlijke infectie met een virus komt het virus in het lichaam met verschillende soorten afweermechanismen in aanraking. De aspecifieke afweer, die ook werkt tegen bacteriën en zelfs tegen bijvoorbeeld een splinter die door de huid heen prikt. Het lichaam gaat dan aan het werk om dat wat er niet hoort af te breken en op te ruimen.

Naast deze aspecifieke afweer is er een specifieke afweer. Deze reageert op antigenen die op het virus (of de bacterie) voorkomen. Antigenen zijn eiwitten die op cellen voorkomen. Op alle cellen. Op virussen, bacteriën maar ook op de eigen cellen van het lichaam. Hierdoor herkent het lichaam eigen cellen en maakt het onderscheid tussen eigen en niet-eigen. Tegen niet-eigen cellen worden antilichamen gemaakt die de antigenen herkennen en de cel onschadelijk maken. Deze antilichamen blijven aanwezig.

Er zijn verschillende soorten antilichamen. IgA die in de slijmvliezen voorkomen, IgM die al heel snel na een infectie gemaakt worden en na enige tijd worden afgebroken en IgG die langere tijd aanwezig blijven als een soort bewaker om snel te kunnen reageren als er weer een infectie met hetzelfde virus optreedt. De hoeveelheid antilichamen kun je meten in het bloed. Een antilichamentiter wordt dat genoemd. Behalve de antilichamen omvat de specifieke afweer ook geheugencellen. Deze cellen worden opgeslagen in het lichaam en kunnen ook in actie komen als de indringer weer opduikt.

Deze geheugencellen kunnen niet worden gemeten en het is dus niet bekend of die aanwezig zijn. De enige manier om dat te testen is op proefdieren in zogenaamde challenge proeven. Hierbij worden zowel geënte als niet geënte dieren besmet met het betreffende virus. De dieren die niet voldoende beschermd zijn door eigen of kunstmatige weerstand zullen ziek worden of doodgaan, de dieren die wel bescherming hebben, of de een of andere manier, zullen niet of minder ziek worden. Maar dit is voor individuele dieren niet mogelijk.

Entingen

Eigenlijk proberen we met een enting een infectie met een virus na te doen, zonder dat het dier er ziek van zal worden. Dat doen we op twee manieren: met levende entstof en met dode entstof.

Levende entstof is een virus dat vermenigvuldigd is in een celsoort die hij eigenlijk niet zo prettig vind maar waarin het toch lukt om te vermeerderen. Baby-hamster-niercellen, of kippeneicellen worden er nog wel eens voor gebruikt. Hierdoor wordt het virus minder gevaarlijk, verzwakt. Geattenueerd heet dat. Het lichaam gaat wel antilichamen maken maar wordt niet ziek.Het risico van deze entstoffen is dat een dier met een slechte weerstand er toch ziek van kan worden of dat de ziekte verspreid wordt doordat het pas geënte dier virus gaat uitscheiden.

Dode entstoffen worden op een andere manier gemaakt: het virus wordt in stukjes gehakt, zodat de anti-genen wel in het lichaam komen maar het niet ziek kan maken doordat het zich niet voort kan planten. Om ervoor te zorgen dat het lichaam wel reageert met het maken van antilichamen worden er stoffen toegevoegd die het lichaam aan het werk zetten. Adjuvantia worden die stoffen genoemd. Het nadeel van deze vorm van enten is dat het korter werkt, en dus herhaald moet worden. En dat de toegevoegde stoffen soms vervelende reacties kunnen geven.

Een enting is een zeer onnatuurlijke manier om met een virus in aanraking te komen.De aspecifieke weerstand wordt overgeslagen en het lichaam wordt in een keer geconfronteerd met verschillende virussen in zijn lichaam waartegen het opeens antilichamen moet gaan maken. Hierdoor wordt het immuunsysteem tijdelijk even overbelast. Hierdoor kunnen er ondertussen allerlei andere virussen of bacteriën hun gang gaan. Of een tumor die met veel moeite in de hand gehouden werd kan ineens de kop opsteken.

In Nederland gaat men er vanuit dat AIHA (Auto-immuun Hemolytisch Anemie) veroorzaakt kan worden door enten. Ik heb zelf gezien hoe een hond tijdelijk last kreeg van auto-immuun myositis na een enting. En Jean Dodds in Amerika heeft gevonden tijdens onderzoek naar schildklierproblemen bij Golden Retrievers dat er na een enting enige tijd meer antilichamen tegen eigen schildklierweefsel in het bloed circuleren.Allemaal aanwijzingen dat entingen een rol spelen bij auto-immuunziekten.

Ook zie ik geregeld dat allerlei virusinfecties de kop opsteken na een enting. Bijvoorbeeld dat een hond kennelhoest krijgt na een cocktailenting, of bloederige diarree. En een keer heb ik gezien dat een hond direct (twee dagen) na de enting een lymfosarcoom kreeg. Dat werd niet door de enting veroorzaakt maar waarschijnlijk wel doordat het immuunsysteem tijdelijk onderdrukt werd.

Naast deze reacties van het immuunsysteem zijn er ook acute reacties, zoals de allergische reactie. Hierbij kan de kop opzwellen of kunnen er jeukende bultjes (urticaria) ontstaan. Ook de honden die even geheel buiten westen raken hebben een allergische reactie.En sommige entstoffen kunnen vervelende tumoren veroorzaken. Vooral bij de kat zijn deze tumoren enorm kwaadaardig en vrijwel niet geheel te verwijderen.

Wat veel dierenartsen nog wel eens uit het oog verliezen is dat uitsluitend gezonde honden geënt mogen worden. Dus ook chronisch zieke honden en zeker als het immuunsysteem er bij betrokken is: niet enten! Dat staat ook nadrukkelijk vermeld in de bijsluiters van alle entingen.

Werkingsduur

Gelukkig, na al deze enge verhalen, werken de meeste entingen vrij lang.Uit onderzoek uit Amerika blijkt dat van 1400 willekeurige honden 95% een voldoende titer heeft tegen parvo en 98% tegen hondenziekte. Ander onderzoek geeft aan dat 85% van de honden die meer dan 4 jaar geleden waren geënt tegen hondenziekte een goede titer hadden. Ook in Utrecht zijn ze nu bezig met zo´n soort onderzoek.

Zelf heb ik een sneltest voor hondenziekte en parvo titers en kom ik ook tot de conclusie dat entingen zeer lang werken. De vier honden die langer dat twee jaar geleden waren geënt (drie daarvan 4 jaar geleden) hadden allemaal een goede titer. Alleen een Dobermann had een te lage titer voor parvo en die werd niet hoger na een enting. Dus de zongenaamde “gevoeligheid” van Dobermann´s en Rottweilers is geen gevoeligheid voor parvo maar een onvermogen antilichamen te maken als reactie op de enting.

Entingen tegen bacteriën zoals de ziekte van Weill, werken kort en moeten zeker elk jaar herhaald worden. Van de ziekten die in de cocktail zitten zijn parvo, hondenziekte en weill (leptospirose) het belangrijkste. Voor HCC is een keer enten genoeg en parainfluenza, adeno 2 en kennelhoest zijn geen gevaarlijke ziekten.

Jonge honden

Jongen honden zijn veel gevoeliger voor hondenziekte en parvo dan volwassen honden. Het is dus belangrijk ze goed te beschermen. Het lastige is dat de maternale antilichamen die ze van hun moeder meekrijgen, het aanslaan van een enting voorkomt. Dus zolang als de maternale antilichamen hoog zijn heeft het geen zin om te enten.

Alleen weten we niet wanneer die uitgewerkt zijn. Ergens tussen de 6 en de 12 weken loopt dat af. En dat gaat geleidelijk. Er is altijd een periode dat de maternale antilichamen verminderen en een enting nog niet aan kan slaan. Dat is de meest kwetsbare periode en die kun je niet omzeilen. In Amerika enten ze om die reden pups elke twee weken.Het mooiste is om de titer te bepalen en zo in te schatten hoe het met de bescherming gesteld is.

De zes weken enting is om deze reden, naar mijn mening veel te vroeg. Als deze een week uitgesteld zou kunnen worden is dat beter. Alleen moet de pup wel zeker een week voordat hij van eigenaar verandert geënt worden. Het verhuizen naar een andere omgeving geeft een behoorlijk risico op ziekten en de bescherming moet dan goed werken.

Als het lukt om dat op 7 weken te doen, dan kan er op 11 of 12 weken de cocktailenting gegeven worden. Alleen ziekte van Weill moet dan nog een keer herhaald worden. Verder zou het het mooist zijn om pas weer te enten als de titer laag wordt. Vanzelfsprekend kunnen we niet onder verplichte entingen uit. Dus voor pensions, shows en cursussen moet er gewoon geënt worden. Ware het niet dat er al fabrikanten zijn die aangeven dat de cocktail maar eens in de twee tot drie jaar hoeft. Mijn voorkeur gaat dan ook naar deze manier van enten uit.

Ook bij de rabiësenting is er al een fabrikant die aangeeft dat het maar eens in de drie jaar hoeft. Er is dus geen standaard entingsplan te maken. Zo min mogelijk maar dan zonder risico´s te lopen, dat zou het uitgangspunt moeten zijn. Mocht u behoefte hebben aan overleg over uw hond betreffende entingen dan kunt u altijd contact met mij opnemen:

Tannetje Koning,

Centrum De Oase

Dorpsstraat 15b

6731 AS Otterlo

tel. 0318 590403

[email protected]

www.holistischedierenartsen.nl

Lieve groet, Ilja