Onze Rocky

Ik heb het verhaal over Rocky even gekopieerd van een memorium site.

Lieve klein Rocky,

Toen we jou 13.5 jaar geleden achter een hooibaal vonden bij de boer
heb je gelijk ons hart gestolen.
Die harten heb je nu meegenomen.
Ze zijn voor jou en blijven voor jou.

Toen bleek dat je om bepaalde tijden medicijnen en eten nodig had omdat
je teveel maagzuur aanmaakte en je vertering wat langzamer ging als bij een
ander hondje ben ik met liefde minder gaan werken zodat we nog beter
voor je konden zorgen.
Jij en ik tegen de rest van de wereld zeiden we altijd.
Jij en ik Samen EEN.
Jij was mijn alles, mijn betere helft. mijn liefde en mijn leven.
Trouw ging je met mee, overal naar toe soms vond je het niet leuk zoals naar de dierenarts
maar je deed het voor mij. omdat je wist dat ik jou tegen alle gevaar op deze aarde
wilde beschermen.
Tot mijn groot verdriet kon ik je niet beschermen tegen het kwaad wat kanker heet.
Mijn enige troost is dat het een soort was die jij zelf ook niet in de gaten had.
Volgens dr Arjan heb je de laatste dag alleen maar ongemak in je buik gevoeld en
Ik geloof dat wij samen zo’n sterke band hadden dat je me het duidelijk gemaakt had als je pijn had.
Ik hoefde tenslotte maar te denken: "zal ik een koekje voor hem pakken"en dan stond jij al bij de pot.


Maandag 31-08-2009 kregen we na een weekend tussen letterlijke vrees en hoop te horen
dat je een tumor in je milt had, die was uitgezaaid naar beide nieren en lever.
Gelukkig was een nier nog maar een klein beetje aangetast en heb je daar dus nooit last van gehad.
Er was niets wat we meer voor je konden doen.
Je milt was zachtjes gaan bloeden en daardoor kreeg je bloedarmoede.

Toen..toen stortte onze wereld in, we gingen voor antibiotica spuit omdat we dachten dat
je een darminfectie had, dit had je wel vaker en het heerste bij ons in de buurt.
En we gingen weg met een terminale diagnose.

Arjan zou die avond komen na overleg met ons om je thuis bij ons in te laten slapen.
We hebben de hele dag afscheid van je genomen, we hebben met je gepraat, je alles proberen uit te leggen
je gestreeld, je gekust.Alles proberen in ons op te nemen... je was zo moe...
Toen ik je vroeg knip maar met je ogen als je alles begrijpt en je het goed vind toen knipoogde je naar me
,weet je nog dat we altijd naar elkaar knipoogde, ik begon en jij deed me na.

En toen was je er niet meer..
Niet meer... kussen, stelen, kijken, voelen, ruiken... daar kwam intens verdriet en gemis voor in
de plaats.
Het enige wat we nog hebben is houden van want dat stopt niet en zal ook nooit stoppen.

Het enige waar wij een soort van troost in kunnen vinden is dat je geen pijn hebt gehad,
Vorige week hebben we nog een gesprek gehad met Arjan en die heeft ons alles verteld, uitgelegd en
al onze vragen beantwoord
Want wat voel ik me schuldig en ik had zoveel vragen waar ik al eerder antwoord op gehad heb van Arjan maar
die heb ik gewoon niet opgeslagen.

Voor ons was het belangrijk te weten of je pijn gehad hebt, toen de ziekte aan het groeien was
maar ook de laatste dagen.
Dit was absoluut niet het geval, je was de laatste dag alleen maar ontzettend moe.

We missen je nu al 17 dagen
17 dagen zonder jou
17 nachten zonder jou
Ik mis je zo intens.

En ik weet dat jij daar op de regenboog een feestje bouwt met al je lieve vriendjes die ook zo gemist worden.
En dat je al het lekkers krijgt die hier op aarde niet kon krijgen vanwege je maagje...
En ik hoop dat je me niet zo mist als ik jou want dat zou ik nog erger vinden.

Wees daar gelukkig, eet alles wat hier niet mocht, ik hou zoveel van je dat ik je loslaat

Maar op een dag dan zie ik je weer op de Regenboogbrug, en zullen we voor altijd samen zijn en laat ik je nooit meer gaan.

Dikke kus op je droppie

Je vrouwtje

Ik heb het zo moeilijk met zijn verlies.
Het was echt mijn kindje mijn alles.
Het gebeurde zo plotseling en ik kan er nog steeds niet echt bij.
Ik zie van allelei tekenen denk ik dan...
Maar ik zou zo graag weten of alles ok is daar boven maar durf geen foto te laten lezen o.i.d.
Want ik ben bang dat hij daar niet gelukkig is en daar kan ik hier op aarde niets aan doen..
Tja misschien raaskalk ik wel maar ik mis hem zo..
Toen hij ziek was heb ik hem gevraagt een walnoot uit onze walnotenboom op mijn hoofd te laten vallen als het goed was daarboven of een roodbostje te sturen met een zonnenstraal.
Die walnoot is gevallen maar op het hoofd van mijn man...
En elke morgen zit er een roodbostje tegen me te praten.
maar niet in een zonnenstraal.
Ook wonen er sinds 5 weken twee eekhoorns in mijn tuin.
Maar kan ik dat zien als teken.
Ik voel hem wel maar zie hem niet.
Maf mens ben ik he.

groetjes van lousanne

een heel mooie tekst, ben er ontroerd van , en wij weten wat "missen" wil betekenen, ik leef met je mee en hoop dat het vlug beter gaat met je ander hondje.Blijf de mooie herinneringen koesteren, en hij zal nooit uit je hart verdwijnen "jou rocky"

Veel sterkte

liefs

Martine

helemaal niet maf hoor, ik kijk elke avond naar de sterren, en die het hevigste blinkt aan de hemel, dat is mijn Urbahn, en spreek elke avond tegen hem

Heel ontroerend. Ik denk wel dat Rocky gelukkig is. Hij heeft een mooi leven bij jullie gehad en is nu verlost van zijn pijn. En hij kijkt zeker naar jullie en wenst jullie het allerbeste zoals alleen een hond dat kan: onvoorwaardelijke liefde en steun voor alles wat jullie doen.
Wat een schitterende foto van Rocky trouwens, prachtig.

ik leef zo met je mee lousanne, ik voel presies hetzelfde, 3 weken lang heb ik verdriet en het word niet minder, ik mis mijn jerry, mijn zonnestraaltje ook heel erg, en vraag mij nog steeds af: WAAROM!!!!.
hij was de gangmaker in mijn huis en nu is het zo verschrikkelijk stil in huis. ik heb ook nog mijn andere honden en voor hun moet ik er ook zijn, eigenlijk slepen zij me er een beetje doorheen, als ik hun niet had dan had ik het niet geweten. met tranen in mijn ogen heb ik dat mooi stukje van je gelezen, soms denk ik dat ik hem hoor en volgens mij rende hij voor mij uit van de week, en liet hij me zo zien dat het wel goed gaat met hem en dat hij voor altijd bij me is, veel sterkte meid

Ik ben mijn Chinees naakthondje in dec 2006 kwijtgeraakt en het gemis blijft hoor. Heel veel sterkte.

Liefs,

Mona Liza en Shabby

Heel ontroerend verhaal.
Zelfs ik ben er even stil van.
Hij heeft zeker een heel mooi leven bij jullie gehad en is nu verlost van zijn pijn.
Een beter baasje kon die zeker bijna niet treffen.
Wens jullie heel veel sterkte nog toe.

Liefs Jo

Wat heb je dat ontroerend geschreven en wat een liefde spreekt daar uit.Jullie hebben echt een geweldig mooi leven samen gehad. De vriendschap en de liefde tussen jullie zal altijd blijven bestaan, zelfs de dood kan daar geen eind aan maken.
Ooit zullen jullie weer samen zijn.

Heel veel sterkte.

Groetjes Marianne

Lieve Lousanne,

Ik wil je heel veel sterkte wensen met je verlies.Ik ben erg ontroerd door je hele verhaal en je liefde voor Rocky.Ik hoop snel op vrolijkere tijden voor jou en je man.

Soraya&Mila.

Ik denk zeker dat je die dingen als teken kan zien.Op die momenten voel je hem dus,dus is dat een teken.

En ik ben er van overtuigd dat hij het goed heeft waar hij nu is.Misschien komt hij wel beter door als het zijn tijd is.Of misschien in een droom.Maar ik denk dat hij je die tekenen nu al gegeven heeft.

En een foto laten lezen moet je doen als je er aan toe bent. En een goede en bekende kiezen,er zijn helaas genoeg mensen die maar een beetje aanrommelen en dan is de teleurstelling groot.

Sterkte Marianne

lousanne, heel ontroerend
jou lief honden-maatje voor altijd in je hart.

Lieve lousanne,

Het blijft een vreselijk gemis, ook ik weet wat het is. Je hebt het heel mooi verwoord. Die gevoelens zijn voor mij heel herkenbaar. Maar ik weet zeker dat hij het daar op de regenboogbrug heel fijn heeft.

En daar moet je vertrouwen in hebben,

Sterkte Ingrid

Bedankt allemaal voor de hele lieve woorden.
Het is en blijft allemaal zo moeilijk.
Hij was het hondje wat we kochten toen we gingen samenwonen, het eerste echte hondje voor mij en mijn man.
Voor hem ben ik 3 uur per dag gaan werken zodat hij op tijd zijn medicijnen en eten kon krijgen.
Voor hem lieten we alles en deden we alles.
En nu , nu ben ik mijn doel kwijt.
Geen even knuffelen meer s. morgens bij het opstaan.
Geen kusjes meer.
Geen kroepen meer samen op de bank.
Geen schaduw meer die me overal volgt.
En aangezien ik een echte controlle freak ben ik dit allemaal zo moeilijk want ik weet niet hoe het nu met hem is... en misschien wil ik dat ook wel niet weten.
Daar voel ik me dan weer schuldig over.
Ik mis hem zoooo verschrikkelijk en voel me ook wel schuldig dat we al aan een ander hondje denken.
Wel bewust een ras die qua karakter op lacy lijkt en totaal niet op Rock maar toch....
Pff moeilijk is dit allemaal he.

Wat betreft de foto's ik ben amateurfotograaf dus er zijn een heleboel foto;s gemaakt de afgelopen jaren..
Ik zal er een paar in het album zetten dan krijgen jullie een idee..

Groetjes lousanne

Ja ik begrijp je helemaal,ik had ook een golden,en we hadden elkaar zo ontzettend nodig,hij was mijn wederhelft,mijn alles.Zonder hem zou ik nooit kunnen,en nu moet ik het.Ik weet hoe verschrikkelijk het is je beste allerbeste vriend te moeten verliezen.Het is een stortvloed van verdriet,ik kan je alleen maar sterkte wensen met dit grote verlies.Ik leef met je mee hoor...

Hier hetzelfde verslagen gevoel ook nog na het verlies van onze hond afgelopen juli.
Vooral het gevoel van kon ik nog maar een keer mijn armen om d'r nek slaan en d'r zachte haar voelen.Kon ik nog een keer een lekkere boswandeling met haar maken.
Schuldgevoel als je over een 'nieuwe' hond denkt is er ook volop.
Ik geloof echter wel dat onze hond het nu goed heeft.
Door dit forum leer ik dat dit erbij hoort en dat het intense verdriet mag ( en begrepen wordt)en dat helpt mj wel.
Hoop dat julie er ook een beetje doorheen komen met bv hulp van dit forum.
Heel veel sterkte!!

Dag Lousanne,
tranen met tuiten ja, wat prachtig dat je voor Rocky minder bent gaan werken.
Je liefde voor hem spreekt boekdelen. Hij voelt dat zeker, en wees maar gerust, hij is hierboven lekker aan het smullen en genieten van al dat lekkers dat hij op aarde niet mocht hebben.

Een foto laten lezen kun je later altijd nog, eens je iemand vindt waaraan je je vertrouwen kunt schenken.
Je kunt immers niet zomaar de eerste de beste kiezen.
Ik ken dat gevoel wat je beschrijft... Zelfs al zie ik mijn hondje nooit meer, als ik alleen maar zou weten dat ze gelukkig is, heb ik er vrede mee.
Maar iets in mij is er wel van overtuigd dat onze lievelingen hierboven gelukkig zijn, anders zouden ze immers terugkomen, niet?
Ooit zie je Rocky weer terug.
Heel veel sterkte
groetjes
Caimin

Hoi Lousanne,

Wat een mooi verhaal heb je geschreven.
Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies.

Liefs, Marleen

wat een prachtig ontroerend verhaal
wil je veel sterkte toewensen


gr liesbeth

Hoi Lousanne,

Ik weet precies hoe het voelt om je maatje te verliezen. Heel heel veel sterkte met dit verlies.

gr. Marlen

Dank jullie wel allemaal!
Het troost wel dat er mensen zijn die hetzelfde verdriet herkennen.
Sommige mensen doen net alsof je gek bent,
Gelukkig hebben wij hele fijne vrienden en familie om ons heen die ons wel begrijpen!

en hoe dubbel ook we hebben wel besloten een pup erbij te nemen.
Want dat is beter voor lacy maar ook voor ons.
En of ik nu 6 weken wacht of 6 jaar ik krijg hem nooit meer terug,
Dubbel is het wel want ik voel me heel erg schuldig.
13.5 jaar was hij de spil van mijn bestaan en het idee dat we een andere pup toelaten is wel erg dubbel.

Toch is het tijd voor vrolijkheid in huis.
Dat gedribbel van z'on klein frutje dat kan me alleen maar helpen.
En misschien kunnen zowel ik als Lacy het dan een plekje proberen te geven.

Groetjes van lousanne

Dat hoop ik ook Lousanne...

hoi zo krijg je een berichtje in je email privebericht niet
wilde even weten hoe het gaat en ik heb nog wat spoed nieuws evt als je intresse hebt?

Kippenvel.....

Ik weet zeker dat hij je heel dankbaar is dat hij niet heeft hoeven te lijden en niet veel pijn heeft gehad, hij mag blij zijn met een baasje zoals jij.
Het gemis en de pijn zal nog wel blijven ik voel het ook nog steeds, ik ben ook op deze site gekomen na het verlies van onze max ik mis hem ook zo verschrikkelijk elke dag weer net wat je zegt de stilte het knuffelen ik heb ook het gevoel dat ik mijn kindje kwijt ben en mijn schat was net een jaar geworden en is door een auto aangereden heb geen afscheid van hem kunnen nemen en dat kan ik geen plaats geven...

Ik wens jullie heel veel sterkte en laat je tranen maar lekker in de vrije loop helpt het aller beste.

liefs klaske

Hoi allemaal,

Het is en blijft heel moeilijk, veel meer dan ik me ooit kon voorstellen.
de afgelopen weken ben ik dan ook niet veel aanwezig geweest hier. sorry daarvoor.
Tanja sorry meis, ik ben je gewoon compleet vergeten een berichtje te sturen en dat heb ik inmiddels gedaan en daarin je alles verteld.

Bedankt allemaal voor het meeleven!

groetjes lousanne

Hoi lousanne

Ik voel met je mee, weet wat je voelt ik voel het ook.
Ik heb gisteren twee foto's besteld op herinneringoplinnen, mijn dochter wou dat zo graag omdat het er echt heel erg mooi uit ziet.
Ze wou dat 1 van haar max en haar poes poekie samen op een foto..want als er wat met poekie gebeurde dan had ze hun alle twee alvast op de foto....

Hoi Lousanne

Ik wens je heel veel sterkte.

Ik ben helemaal stil en heb tranen in mijn ogen
door je lieve worden over Rocky...
HEEL VEEL STERKTE gewenst!

Groetjes, Anita.

Dit is Liefde met een hoofdletter !
Veel sterkte. Heb begin november onze Baloe moeten laten inslapen.... de gemis doet héél véél pijn.