Klassiek conditioneren deurbel

Hmm oke maar wat ik hier mis is wel het hoe en waarom.

Om het simpel te houden neem ik gewoon mijn eigen hond. Hier kun je zo naar binnen lopen als we er zijn, altijd. Zodra de bel ging werd ze gek en blokkeerde ze ook de deur. Het hield vervolgens ook niet op wanneer ik die mensen naar binnen liet. Maxine haar vriend bijvoorbeeld bleef ze naar grommen van afstand.

Dan kan ik deze methode toe gaan passen en dan kan ik hoogstwaarschijnlijk dat gedrag ombuigen. Als er niet gereageerd wordt op de bel schiet ze immers ook niet door is er niets aan de hand.

Maar waarom doet ze het? Gebrek aan vertrouwen en onzekerheid. Daardoor dus het heft in eigen poot nemen zegmaar.

Als ik dan de keuze heb om mijn hond meer vertrouwen in zichzelf, haar thuis en mij als baas te geven dan verkies ik dat boven de bel "leuk" maken. Duurt wel langer maar het is niet onhaalbaar, sterker nog het is gelukt.

Tenzij ze je echt niet moet maar dat heeft niets meer te maken met de bel op zich.

Iedere hond is anders en met zijn/haar eigen motivatie en achtergrond. Lijkt me beter daar naar te gaan kijken.

er wordt dan ook niet gezegd dat het de enige manier is om blaffen naar de bel af te leren he

Dat zeg ik ook niet he

Maar je vraagt om een mening en ik zeg zeer uitgebreid dat ik het symptoombestrijding vind haha.

Interessant onderwerp, Senne rent al blaffend naar het raam en hoort en ziet niets anders meer als de deurbel gaat, hij heeft alleen aandacht voor degene die voor de deur staat. Ga het toch eens proberen met de bel linken aan iets lekkers, en dan uiteindelijk het commando stil eraan koppelen.

Laat ik nu hier elke avond het zelfde hebben met onze asielzoekrt.
En...heel grappig, niet dat ik het bewust getraint heb, maar het werkt super.
Bij onze Landseer dan niet, maar da's landseergebonden denk ik.(wel grappig om het verschil te zien qua ras.)

Mijn vrouw komt thuis van haar werk, parkeert de auto voor het hek.
Honden gaan totaal uit hun dak.(het hek van 1.60 is net hoog genoeg om het even duidelijk te maken).
Meestal lok ik de honden naar binnen doormiddel van de top 3 met ultieme beloningen.
Frikandel, salami, of pensstaafjes.
Nu, na een jaar blaft onze asielzoekrt 2 keer, en gaat voor de deur staan.
Ik doe de deur open, en meneer gaat bij het raam staan zodat ik de poort open kan doen.
En op dat moment staat hij z'n staart eraf te kwispelen, te grommen...du  hij is toch echt dol enthousiast, maar gaat niet meer naar buiten.
Landseer blijft gewoon buiten, want....die is dus totaal niet voedselgericht.(of kent het trucje nu gewoon )
Al gooi ik een heel kalf voor haar neus.?..lekker belangrijk zal ze denken.
Ze moet buiten het vrouwtje begroeten, en krijg ik dus ook met geen mogenlijkheid binnen..

Maar dat belonen tetwijl de hond helemaal uit z'n dak staat te gaan werkte bij onze (voedsel gerichte) asielzoekrt echt heel goed.

dus hij had niet de klik gemaakt van "hee, als ik gek doe krijg ik snoep" maar "hee, vrouwtje komt en baasje heeft dan lekkers". Leuk om te weten dat het bij sommige honden positieve resultaten heeft

ik heb het nooit bij de deurbel geprobeerd
maar ik heb weleens een hond geleerd zo gauw hij iets hoorde wat hij eng vond
(onweer, rotjes) 1 specifieke speel te pakken, en dat had hij razendsnel door
echt wonderlijk

dus voor hij in zijn angstmodus ging (en hij was heel bang ervoor) sprintte hij naar de
speeltjes mand en dook deze specifieke knuffel op en kwam hem enthousiast brengen
waarna er een intensieve speeltijd ontstond, met verstoppen enzo, ik heb hem door heel wat onweersbuien "heen gespeeld"

was ook een vorm van ombuigen denk ik, en eigenlijk ging dat verrassend makkelijk
vanuit die ombuiging heb ik er heel wat "angst" weer kunnen uit trainen

hij heeft het nooit ervaren dat ik zijn angst beloonde, maar ik kreeg altijd de indruk dat hij
blij was dat er een alternatief was
(maar ik gebruik dus eigenlijk nooit voer als beloning, maar interactie tussen baas en hond)

das wel een valkuil, het moet iets zijn waar de hond echt zijn andere gedrag voor wil loslaten
maar met voer werk ik nooit, staat me tegen (maar das persoonlijk hoor)

Lola blaft ook als er iemand bij de voordeur is bij sommige postbodes stopt ze uit zichzelf ook niet voordat hij of zij weer weg is. Ik doe het altijd zo: beloon even met mijn stem dat ze het goed gehoord heeft en kriebel haar even in haar nek, dan snapt ze dat ik het serieus neem dat ze blaft en is stil. In het begin heb ik het ook met lekkers gedaan dat is inmiddels niet meer nodig.
Zo blijft ze dus blaffen als er iets is, wat ik juist fijn vindt,  maar is ook snel te kalmeren als het nodig is.

Zo heb ik ook het uitvallen naar van alles afgeleerd in combinatie met afstand maken. Nu nog regelmatig als er iemand langloopt die voor haar waarschijnlijk bedreigend overkomt kijkt ze me nog aan dat ze dan een snoepje verdiend heeft.

Ik heb niet alle reacties gelezen maar hier ook een chi die blaft bij de bel. Ooit de methode met het koekje geprobeerd maar toen veranderde 'Bel? BLAF!' in 'Bel? Koekje! .... BLAF!' 
Ach, kennelijk moet de spanning van de bel er gewoon even uit. Het is niet zo dat hij compleet uit z'n dak gaat maar even aanslaan krijg ik er denk ik nooit uit. Geeft ook niet.

bij de klassieke conditionering gaat men bij de prikkel een respons geven. De hond gaat na verloopvan tijd niet meer denken bel = mensen , maar bel = koekje... de hond zal dan niet meer gefocust zijn op de deur want daar komen mensen uit maar op het koekje die het baasje in de hand heeft

Dat zeg ik jah  in het derde ga je de leerprincipes helemaal uitgebreid leren trouwens