hartfalen bij honden

Hallo,
Wij hebben een franse braque uit het asiel gehaald. Hij is nu 5 jaar bij ons en zou 7,5 jaar zijn. Een jaar geleden werd een hartruis vastgesteld bij hem te wijten aan een hartklepletsel.
In maart van dit jaar hoorden we dan dat hij in fase C zat (gaat tot D) en is de medicatie opgestart. Op de foto was al goed te zien hoe zijn hart gedillateerd was.
Eind vorige week was onze hond terug niet goed en gisteren werd vastgesteld dat hij hartritmestoornissen heeft, bovenop dat hartklepletsel. Daar moeten we nu betablokkers voor bijgeven. Onze hond weigert al 3 dagen te eten en is heel onzeker. Mijn hart breekt als ik hem zo zie.
Bovendien hoest hij zwaar bij de minste inspanning/opwinding en is dit mogelijks te wijten aan het hart dat op zijn luchtpijp drukt.
Volgens de veearts kan de medicatie nog goed opgedreven worden en zou er nog ruimte zijn, maar over hoeveel tijd we spreken, kan hij mij dan niet meegeven.
Op zeker ogenblik vermeldde hij dat we hem nog altijd een spuit kunnen geven met anabole steroïden waardoor hij wel weer even beter zou zijn. Dat is voor ons een brug te ver.
Heeft iemand ervaring met dergelijke aandoeningen? Ik wil mijn hond niet afgeven, maar anderzijds wil ik hem niet volproppen met allerhande chemische troep als ik niet zeker ben dat ik hem daar echt wel mee help. Ik wil niet onnodig tijd rekken voor onszelf en zeker niet als de winst voor onze hond minimaal is. Ik krijg immers het gevoel dat onze dierenarts hem ziet als een "proef" omdat dit soort letsel normaal niet voorkomt bij die rassen en hij er dus ook geen ervaring in heeft.

kristien

mijn teckeltje had ook hartfalen en is in februari dit jaar overleden.het was bij haar ook met hartruis begonnen en na afbreken van de peesjes van de klep in hartfalen gekomen.
wij hadden ook medicatie plaspillen voor het vocht en benakor en vetmedin.
de 1e tijd leek ze er erg van op te knappen ze was weer de oude zeg maar.
maar we merkten toch dat ze langzaam aan steeds slechter werd met name het vocht in de longen.
daar werd de medicatie met plaspillen weer op aangepast en op een gegeven moment zat ze ruim boven de dosis die ze mocht hebben.
in de nacht werd ze ook steeds benauwd en lopen dat koste haar echt moeite.
ik deed haar buiten voor de behoefte en dan weer naar binnen ging ik verder dan zat ze in de buggy zo kon ze toch nog lekker mee.
maar de laatste 2 weken ging het maar slechter en je wilt er niet aan was ze erg benauwd wilde ik de dokter gaan bellen voor inslapen knapte ze weer op.
maar de laatste nacht was het ineens zo erg ze was buiten geweest en begon met een soort van astma kuchje wat niet stopte.
ik had haar bij me genomen en toen zakte het weer maar na een uur begon het weer ik voelde dit gaat niet goed komen.
de hele nacht ben ik op geweest met haar we hebben op de stoel gezeten haar dicht tegen me aan en ik heb haar ook nog steeds laten plassen.
dr.gebeld in de nacht moest weer extra plaspil geven kijken hoe dat ging maar nee het hielp deze keer niet.
in de vroege morgen naar de dokter gegaan en bleek ook nog vocht in de buik erbij te hebben.
ze kon in een zuurstofcabine met ingespoten plasmedicatie en misschien zou het aanslaan maar ze gaf haar nog hooguit 2 dagen.
toen hebben we gekozen haar in te slapen geen gesol meer en geen benauwdheid.
nu ik het schrijf lopen de tranen weer over mijn wangen mis haar zo erg en ze was nog zo aan het leven en aan mij gehecht.
bespreek de opties echt goed met je dokter en laat niet lijden want dat verdienen ze niet.
die van jou is wel jonger als mijn hondje die was 11 en half jaar.
maar de vooruitzichten zijn gewoon niet best.
ik hoopte ook op een wonder toen de da zei hooguit 6 maanden.
het zijn er 7 geworden daar ben ik dankbaar voor heb die tijd intensief nog van haar genoten en ook gezorgd.
heb inmiddels wel een ander hondje erbij want mijn sheltie was zo eenzaam en ze zijn dol op elkaar wilde zelf even geen teckel ik was zo bang  chiara erin te gaan zoeken.
maar wil echt niet zeggen dat ik haar vergeten ben hoor ik denk dagelijks aan haar en tranen komen er ook nog zat.
wens jou heel erg veel sterkte de komende tijd.
groeten greet

http://www.dierenkliniekzevenhuizen.nl/content038.php

Misschien heb je iets aan deze site.
Er kan redelijk wat gedaan worden aan de symptomen, maar een hartklep die niet werkt, kun je behalve door vervanging niet genezen.
Mijn ervaringen met problemen met het hart is dat het vaak puzzelen kan zijn om tot de juiste medicatie te komen. Dus het kan wel even duren. De ritmestoornissen veroorzaakt door de klep problemen kunnen door medicatie verminderen of verdwijnen.
Maar dit heeft tijd nodig omdat veelal van deze medicijnen in de bloedspiegel moeten worden opgebouwd om hun werk te doen. Dit kost ook tijd.
Ook zitten er altijd bijwerkingen aan, maar soms doet je hond het op de ene beter als de andere. Maag en darm klachten zijn daar ook een voorbeeld van.

Wel denk ik dat de kwaliteit van je hond zijn leven voorop staat en dat er een grens is aan het proberen.
Maar tijd en misschien wisselen van medicijnen is nodig om te kunnen vaststellen of er vooruitgang geboekt kan worden.

Welke onderzoeken er gedaan zijn om tot deze diagnose te zijn gekomen, weet ik niet, maar tegenwoordig zijn er ook onderzoeken die het hart van je hond heel goed in kaart kunnen brengen. Maar dan door een specialist.

Als je schrijft veearts denk ik zonder aan de kundigheid van je arts iets af te doen aan iemand die met grootvee werkt en daarbij ook  huisdieren doet.

Misschien dat als het door een specialist bekeken wordt dat er dan ook meer duidelijkheid kan komen in welke kwaliteit er nog te bereiken valt door behandeling.

Ik wens je heel veel succes en hoop dat er nog opties kunnen zijn.
Zo niet, dan is bij mij ,houden van is los kunnen laten van toepassing.

Sterkte

Wij hebben deze morgen onze hond moeten laten inslapen. Hij weigerde te eten en zijn medicatie braakte hij uit. Hij is zo snel achteruit gegaan.
5 mooie jaren heeft hij ons gegeven. Met pijn in het hart heb ik hem afgegeven, maar één troost heb ik wel, hij lijdt niet langer.
bedankt voor alle info
groetje

Als je dubbelklikt op het gedicht word het groter.
Heel veel sterkte toegewenst met je verlies, en ook al is het slecht nieuws, fijn dat je het nog even hebt laten weten

Kristien,
Jullie hebben jullie Braque Sammy 5 mooie jaren gegeven nadat jullie hem uit het asiel gered hadden.
Heel jammer dat dit niet meer jaren mochten zijn.
Ook hebben jullie hem nu verder ernstig lijden gespaard.
Heel veel sterkte met het verlies en gemis van Sammy.

Mijn ouders hebben een half jaar tot een jaar terug precies dezelfde vragen op me afgevuurd (meer om hun hart te luchten). Het is een erg lastige situatie en aangezien ik geen da ben, kon en kan ik daar geen antwoord op geven. Uiteindelijk bleek net als bij jullie dat de da er ook geen antwoord op kon geven, maar hij verwachte wel dat het nog een lange tijd goed zou gaan op de medicijnen.
Het ging ook een lange tijd redelijk met de hond, maar hij is echt wel heel oud (bouvier van 13 jaar). Sinds een paar weken is hij weer aan het modderen met zijn eten, maar dit kan ook aan mijn pa en het voer liggen. Mijn pa verwent ze graag met lekkernijen die niet gezond zijn en de hond zit op een brok dat vooral granen bevat (en waar de hond waarschijnlijk al jaren allergisch op reageert).

Mijn adviezen zouden zijn:
- Goede voeding
- Geen jaarlijkse entingen
- Goede da (eventueel naar het dierenziekehuis in Emmeloord)

Kristien,
Ik wil je heel veel sterkte wensen bij de verwerking van dit grote verlies.
Afscheid nemen van je lieve maatje is altijd ontzettend moeilijk, helemaal als het zo snel is gegaan.
Ik weet er alles van.

Heel veel sterkte.
Maar bedenk dat je hem vijf hele gelukkige jaren hebt gegeven door hem uit het asiel te halen.
Kijk daar op terug.

Man man man, hier wordt ik weer zo in triest van, die berichten......
Wij hebben het allemaal al meegemaakt, herkennen het zo goed, en telkens weer denk je dan terug aan die droeve momenten.
Goed dat je de beslissing hebt genomen, hij voelt nu niks meer,  en veel sterkte 

Dank je
Dit gedicht verwoord precies hoe ik het voel...