Ik zeg pas fokker als de asielen leeg zijn!!

Ik heb altijd honden gehad al van kleins af aan bij mijn ouders 4 honden wel allemaal kwamen ze van het blauwe kruis en allemaal een slechte jeugd gehad , ik heb er altijd heel toffe en liefdevolle momenten gehad en ze zijn allemaal doodgegaan aan ouderdom dus ik vind ook dat asiel hondjes ook een kans moeten krijgen . Onze Percy die komt ook van een dierenwinkel heeft ex in de tijd gekocht van mijn ventje en dit is een probleemhondje (qua huidproblemen bedoel ik dan en hij heeft last van allergieën en zijn poot kan ook snel uit de kom springen) maar voor de rest geen problemen en onze spyro die komt van bij fokker en die is ook een schat van een hond dus ieder hond moet kans krijgen vind ik pootje up

Moesten er geen erkende fokkers bestaan gaat de broodfok erg populair worden want iedereen wil een pup....
De asielen zitten vol omdat mensen onverantwoord een hond kopen door impuls aankopen en dan de hond niet meer aankunnen en droppen in het asiel

Wat ik wel erg veel lees hier is dat asielhonden meteen gelinkt wordt aan hond met rugzak. Dat is een van de grootste taboe's die ik echt verschrikkelijk vind :(
Erkomen duizenden honden binnen die wegens omstandigheden naar het asiel moeten: baasje gestorven, verhuis, scheiding... De honden hebben echter wel een goede basis en opvoeding gekregen. Als iemand een gemakkelijke hond wilt kan die beter naar het asiel voor zo'n hond dan te kiezen voor een pup. Want een pup zou duizend keer meer werk zijn dan die asielhond.

Ik vergelijk het altijd met eigen honden. Fennah hebben we al pup en komt van een verantwoorde fokker, Larah komt van het asiel en was al volwassen (3jaar) toen we haar adopteerden. Met wie hebben we al de meeste "problemen" gehad? En met wie moeten we het hardste trainen? Juist, met Fennah de pup. Larah is zooooo gemakkelijk! Die kun je met alles en iedereen vertrouwen, trekt niet aan de lijn, is perfect met onze andere dieren, loopt niet weg... Wat wil je meer? Ok, ze heeft angst voor vuurwerk en onweer. Maar veeeeeel honden hebben dat, ook honden die nooit via een asiel zijn geplaatst.

Dus hebben alle honden in een asiel een "rugzakje"? Neeeeeeee, tuurlijk niet! Mensen moeten gewoon hun vooroordelen opzij zetten en eens naar het asiel gaan

Ik heb een asielhond zonder en met rugzak gehad. Maar mensen bewust maken dat er een onzekerheidsfactor is lijkt me alleen maar goed. Anders krijg je alleen maar meer terug plaatsingen in het asiel.

Ben het wel met je eens!Heb intussen al heel wat leuke honden meegemaakt in het asiel!En bij sommigen had ik echt mijn hart verloren!Echter is er zo weinig info bij ons asiel aanwezig over de dieren dat ik sowieso zou twijfelen.Wij willen nog kindjes, hebben katten en willen graag een diertje van begin af aan opvoeden.Zeker omdat het ons eerste hondje wordt.(vriend wel al veel ervaring, ik nog nooit zelf een hond gehad)Ook willen wij bewust voor een bepaald ras gaan aangezien ik ook allergisch ben.

Leuke stelling..
En opzich mee eens (met bepaalde opmerkingen natuurlijk).

Even vanuit ervaringen om me heen...
Mensen met asielhonden incl. rugzakje zijn verplicht zich te verdiepen in het gedrag.
En mensen met een pup kiezen dus voor de makkelijkste weg.

Zoooo...even wat olie op het ........

ik vind herplaatsers, zelfs met rugzakje, oneindig veel gemakkelijker dan pups. al mijn herplaatsers waren/zijn zindelijk en slopen niet. dat ze dan af en toe een hond aan willen vallen of zo neem ik dan maar voor lief

Haha, nou ik vind het idee van het hebben van een pupje stiekem enger dan een herplaatser. Sowieso gaat mijn hart altijd uit naar herplaatsers, Maar goed, dat terzijde. Maar een pup in huis, dat lijkt me ook wel een best lastig hoor..met dat zindelijk maken en bijten en alles puppyproof maken en alles nog moeten aanleren. Ik denk dat het allebei erg moeilijk/lastig kan zijn..  Maar goed, in een asiel heb je ook makkelijkere herplaatsers en moeilijkere..en zo is het met pups ook.. de ene zal alles snel oppikken en met de ander ben je misschien maanden bezig om alles voor elkaar te krijgen..

ik heb specifieke eisen en doelen voor en met mijn honden en die zijn niet te vinden in asielen.

Het is verder niet mijn fout dat er honden in het asiel zitten, er zitten er geen van mij en door mij gefokte honden komen er ook niet terecht (en zou ik het toch te weten komen,sta ik er meteen om die op te halen), dus ik zie niet in waarom ik de boel van een ander zou moeten opkuisen.

ik vind het ook eigenlijk een hele rare discussie. je kunt toch ook niet stellen dat niemand meer kinderen mag krijgen tot de kindertehuizen leeg zijn?iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. voor mij is dat herplaatsers gelukkig proberen te maken, voor anderen is dat een pup zelf opvoeden. daar kan toch niemand over oordelen?

Ik heb niet het hele topic gelezen, mij te veel

Mijn mening, ik denk dat vele mensen probleemhonden niet kunnen opvoeden door gebrek aan kennis, uiteraard zijn niet alle asielhonden probleemhonden, maar veel er van hebben wel trauma's opgelopen.

Om die asiels leeg(er) te krijgen is denk ik een ander beleid nodig, de import van honden streng aan banden leggen, en kopers moeten zich realiseren wat de gevolgen van het hebben van een hond is, ik zie regelmatig dat honden wel erg makkelijk weggedaan worden. Bezint eer gij begint.

Hahha ik moet er eigenlijk wel om lachen.. Geen fokkers en pups blijven er toch wel komen omdat er altijd "ongelukjes" zullen zijn.. Dus na een paar jaar heb je alleen nog maar ongezonde, trieste gevallen in het asiel zitten die niemand wil. Goede fokkers doen heel goed werk om onze hond gezond en sociaal te houden

ik heb voor herplaatsers eigenlijk maar 1 eis, en dat is dat ze lief moeten zijn voor mijn eigen gezin. al het andere is een mouw aan te passen.

Honden van goede dokkers komen sowieso niet in het asiel terecht dus daar ligt het probleem helemaal niet

die discussie hebben we al vaker gehad, maar ook honden van goede fokkers komen daar terecht, omdat veel mensen zich schamen tegenover de fokker, en niets laten weten voor ze de hond dumpen.

mee eens. las laatst een verhaal van een hond die in de bench zeer agressief was, zeker als hij een bot heeft. ze wisten niet of ze de hond in moesten laten slapen, terwijl ik het probleem helemaal niet zag. ten eerste haal je het bot eruit, en ten tweede, als de hond buiten de bench niet agressief is, is het ook geen probleem.cash heeft ook baknijd, dus krijgt ze apart eten, en geen botten. ze probeert dinos uit de keuken te jagen als ik aan het koken ben, dus moet zij ook uit de keuken. ze valt dinos aan als de kids eten, dus dan gaat mevrouw even in haar bench. je kunt het zo makkelijk of moeilijk maken als je zelf wilt.

Het grootste probleem is de wegwerpcultuur. Mensen willen ergens geen moeite voor doen.
Alles moet maar perfect zijn, perfect huis, pefecte tuin, en de hond moet ook perfect zijn.
Het mag geen moeite kosten, je sociale leven niet in de weg staan en je leven op geen enkele manier beïnvloeden.

De maatschappij vindt het ook heel normaal, als het niet (meer) past in je leven, dan doe je hem toch weg? Daar is het asiel toch voor?
In plaats van problemen oplossen (problemen die vaak niet eens aan de hond liggen) wordt er voor de makkelijkste weg gekozen.

Ikzelf heb nog nooit een hond van mezelf weg gedaan, wel heb ik probleemgevallen (zowel hond als kat) opgevangen en herplaatst, naar eer en geweten en met pijn in mijn hart.
Hoe graag ik ook zou willen, ik kan niet alles houden, en ik houdt liever plaats voor gevallen zoals bijvoorbeeld Ali, die echt nergens anders terecht kan.

Ik heb altijd de afdankers van een ander gehad. Honden die beten, ongewenst waren of waar iets anders aan mankeerde.
Alleen Lola was een echt cadeautje aan mezelf, op mijn dertigste mocht ik van mezelf een echte pup.
En tjonge wat heb ik daarvan genoten.
Ik moet ook eerlijk zeggen als ik hier de verhalen lees over hoe moeilijk een pup wel niet is, gaan de nekharen me overeind staan. Dan zie ik de bui al hangen voor als het echt moeilijk wordt.
Want s'nachts je bed uit moeten omdat je puppy moet plassen, ondeugende beten in je handen en voeten, planten die uitgegraven worden.....
Dat is niet moeilijk, dat is een zegen, dat houdt in dat je een gezonde ondernemende pup hebt.

Het is de instelling van de mens, die denkt dat de hond een voorgeprogrameerde robot is, dat honden in het asiel doet belanden.
Niet de fokkers die hun best doen een ras zo gezond mogelijk in stand te houden en baasjes te vinden die wel moeite willen doen voor hun hond en dat niet als moeite ervaren.

Wat je ook wel hebt...

neem je een pup, heb je weinig om je achter te verstoppen als het niet goed gaat, tenzij die acht weken bij de fokker misschien
van een herplaatser kan je zeggen "jamaar hij heeft dit en dat meegemaakt, daarom gaat het (nog) niet goed"

als ik met mijn hond ergens tegen aanloop, potjandorie op wie moet ik het steken? mmmm.... op mezelf dus (of aard van 't beestje kan ook nog haha)

zo makkelijk is het dan ook weer niet

Interessante stelling!

Veel lees ik: ik heb veel respect voor mensen die een asielhond/herplaatser nemen maar ik wil alleen een pup.

Waarschijlijk interpreteer ik het verkeerd maar dit komt op mij erg hard (egoïstisch misschien wel) over. Je vind de asielen te vol, moet echt iets aan gedaan worden...maar ik doe niets want ik wil een pup. Blijkbaar heb je een mandje over, er is een liefdevol plekje bij jouw thuis, waarom een asielhond bij voorbaad al uitsluiten (laten barsten...)?

Tuurlijk is een pup leuk en blanco en als je wil showen, fokken of weet ik het dan kom je met een 2e handse kruising ook niet weg. In sommige gevallen is een erkende raspup noodzakelijk (bijvoorbeeld de labradoodle bij een allergie). Met mijn herplaatser doe ik super leuk behendigheid, je zoekt hem er natuurlijk wel op uit (maar dat doe je met een ras-hond ook). En eigenlijk vind ik dat hij het een stuk beter doet dan alle ras-met-stamboom-honden uit de groep. Dus voor het sporten is een ras-hond echt geen must.

Als ik een hondje zou zoeken en ik heb de keuze voor een raspup of een asielhond, en ik volg mijn dieren-hart dan kan ik niet anders dan kiezen voor een asielhond. Je kan niet alle honden van de wereld redden maar wel de wereld van één hond. 

Voor elke aangeschafte pup blijft er een hond in het asiel zitten, die er niets aan kan doen dat hij/zij is afgedankt, of misschien door overlijden/financiële problemen van de eigenaar daar terecht is gekomen. En het mandje waar hij/zij zo graag in had willen komen is al gereserveerd voor iets wat misschien alleen nog maar een "fokplan" is.

Als je kiest voor zo'n schattige pup dan draag je inderdaad niet bij aan het volraken van asielen maar je helpt ook niet echt mee ze leger te maken. Een pup is speciaal voor jouw op de wereld gezet en als dat allemaal juist is gebeurd helemaal prima. Maar dan doe je niet iets "goeds". Wat ook niet hoeft natuurlijk. Ieder zijn keuze. Voor mij heeft alleen het "ïets goeds" doen een streepje voor in het maken van mijn keuze.

ik denk er ook zo over als MAart hierboven eigenlijk...
dus omdat anderen hun honden dumpen en ondoordacht aanschaffen mag ik geen pupje nemen maar moet ik ook maar in het asiel zoeken??

nee sorry...

als iemand een pupje van een fokker wil, dat hele traject meemaken van kennismaken, inschrijven afwachten, je pup uitzoeken en meenemen en zelf opvoeden..daar is niks mis mee en moet je iemand ook gunnen...
en zo dacht ik er ook over

heel sneu die volle asielen, meen ik echt...maar je kunt dan niet mensen verplichten maar in het asiel een hond te zoeken

ik ben niet verantwoordelijk voor het makkelijke dumpgedrag van anderen en wens er niet voor op te draaien

Helemaal mee eens!