Wat moet ik toch met dat happen...?!

Ik heb jullie verhalen wel 3 keer gelezen! Zoë past zo in het rijtje!! Overdag nergens last van maar als we zoals nu bedenken om na 4 uur of 's Avonds met haar te lopen ivm de warmte dan is ze echt chagrijnig. Mopperen naar iedere hond of persoon die ik tegen kom. Ze trekt en gaat thuis blaffen naar ieder geluidje. Ik geloof dat ik aan de slag moet! De time out methode werkte bij onze zoon prima...kijken wat het bij Zoë gaat geven

Hoe is Max verder naar jullie toe? Is hij enthousiast of kwispelt hij even en gaat weer zijn eigen ding doen? Dat was bij Morris wel het geval. Hij was nooit echt blij en inderdaad spelen deed hij ook nauwelijks. Alleen touwtrekken vond hij echt leuk, maar ook daarbij mochten wij hem niet meer laten winnen! Overig speelgoed keek hij vaak niet eens naar om. Ja oké, zijn bal liep hij wel eens mee rond, maar het was voor hem een sport om die bal onder de kast te laten rollen. Een bal apporteren deed hij bv niet. Het is wel even omschakelen als je hem niet meer op zijn wenken mag bedienen. Hij kon soms een half uur met zijn poot tegen de deur slaan om naar buiten te willen, maar wij mochten hem daarna pas buiten laten als hij bij de deur weg ging. Pas als wij dat wilde en niet als hij dat wilde! Wat ik toen ook heb gekocht is een voerbal. Daar kon hij zich wel mee bezig houden en dan was hij even afgeleid. Dit kreeg hij ook altijd als we bezoek kregen, want ook tegen het bezoek kon hij soms erg brutaal zijn. Natuurlijk omdat hij zich zo'n heertje voelde en die vreemde mensen niet in "zijn" huis wilde hebben. Bezoek kreeg van ons opdracht hem totaal te negeren. Pas als hij rustig was, konden ze hem bij zich roepen en meestal liet ik ze hem dan wat lekkers geven. Er stond standaard een potje met beloninkjes op tafel! Nu zit het ook wel een beetje in het ras wat ik heb dat ze hun baasjes willen beschermen, maar ik keurde het niet goed dat hij soms te opdringerig was. Dan werkte de time outs perfect! Met verjaardagen bracht ik hem voor zijn eigen rust een dag naar het pension. Hoefde ik niet de hele tijd op hem te letten....Met kinderen kon hij helemaal niet mee overweg in zijn jonge jaren. Hij wilde er op jagen, maar gek genoeg zijn er bij ons 2 kinderen gekomen, waar hij alles van kon hebben! Dat was pas toen hij echt zijn plek binnen ons gezinnetje gevonden had...en zich niet meer zo'n heertje voelde! Het kan soms erg frustrerend zijn, maar er is hoop dat het over gaat zodra Max uit gepuberd is Lijkt me een goed plan om de GT er nog eens bij te halen. Soms moet je het circeltje doorbreken en is het goed om er een deskundige naar te laten kijken! Niet iedere hond kun je hetzelfde behandelen. Dat hebben wij wel gemerkt met Morris. We meende heel wat ervaring te hebben met honden, maar het lag toch echt meer aan ons dat Morris zich zo brutaal gedroeg!

Max is altijd super blij, onwijs enthousiast en heel ergnlomp als we thuis komen. Alleen 's ochtends ligt het eraan hoe moe hij is. Maar hij komt altijd even een likje geven en om een knuffel vragen... Bij bezoek is hij juist heel lief... Soms pakt hij hun hand vast omdat ze hem dan weg willen duwen (ookal word er duidelijk verteld dat dat noet mag...) Bij verjaardagen zit hij aan de riem, omdat hij met zn kwispelstaart alles van de salon tafel slaat haha... Hij kan er absoluut niet tegen als wij het spel willen beeindigen... Dan gaat hij dus ook happen, maar dan hangt hij echt in je armen... Hij denkt dat hij alles kan bepalen... Alleen bij mijn moeder doet ie dit niet en van haar accepteert hij ook alles...  Zij kan hem zonder moeite van de bank af halen. Maar als ik dat doe gaat hij happen.... Trekspelletjes vind hij ook heel leuk, maar die doen we niet meer zoveel.... En als we het doen geven we hem op den duur het commando: los, gevolgt door het commando: zit en dan lopenwe bij hem weg... Hij hapt alleen naar ons en niet naar bezoek etc. Tenzij ze hem hyper maken met een hoog stemmetje en ze hem bij zn hals pakken... Dat vindt hij niet leuk...

(Sorry voor eventuele typfouten, post dit vanaf mijn mobiel).

Nou zo zie je maar krijgen we toch weer meer informatie. Niks overprikkeld. Het gezin is in leiding geven absolut niet stabiel. Waarschijnlijk alleen bij je moeder niet want zoals je zegt doet hij het bij haar niet. Praat even met je ouders en ga met een GTer om de tafel zitten om te kijken hoe jullie als stabiel gezin leiding kunnen geven aan de hond.
Als jullie allemaal mee werken komt het vast goed.

Max heeft ineens een ommekeer gemaakt in zijn gedrag.... Ik wou hem begin de avond op zit zetten omdat mijn ouders denboodschappen naar binnen wouden tillen. Mits is dus normaal "zit" zei, liep Max naar achteren en zn oren vielen nog net niet van zijn hoofd.... 

Zo juist wou hij beginnen met happen, en voor ik uberhaupt iets kon zeggen zag hijblijkbaar aan mijn gezicht dat het niet mocht en stopte meteen.... Ik ben nu al ongeveer een week "schaafplek" vrij..... Hij is ineens heel zachtaardig en luisterd een keer zo snel.... 


Wat kan dit zijn... ( Ik ga nu niet overmoedig worden want ik weet dat hij elk moment weer kan beginnen).

Als ik het goed lees heeft Max dus nog steeds het gevoel dat hij moet happen maar durft het nu niet meer? Of begrijp ik het verkeerd?

Dat weet ik dus niet precies.... Alsof het happen voor hem een gewoonte is geworden, maar er ineens achterkwam dat het toch niks zou uithalen... 
Nu hapt hij dus nog na het avondmaal.... Als hij dat iets te druk, geprikkelt of opgewonden raakt dan begint hij met happen.... Nu zetten we hem dus standaard al in de gang na het eten omdat hij toch minimaal 2 uur rustig moet doen. Wij lopen dan zelf wel in en uit, maar hij blijft dan wel gewoon lekker liggen... 


Of als ik "boos" op hem word omdat hij onze kat weer opjaagt (doet hij alleen als ze in de tuin zijn, binnen laat hij hem met rust).


Verder hebben we het happen nu redelijk onder controle....

dat lijkt me ook het beste dat hij na het eten goed zijn rust neemt, ik vraag me af waarom  hij na het eten happerig is? Heb je daar een idee van?

Hij wordt na het eten heel erg druk. En dan weet hij uit enthousiasme/drukte niet meer wat hij moet doen.en dan gaan hij happen....

Je schrijft dat Max zich t.o. je moeder dit gedrag niet vertoont en dat zij alles met hem kan doen? Hij weet dus heel goed hoe het wel moet, dat zou mij toch even aan het denken zetten.

Dat weet hij ook. En wij zijn daarom ook heel veel bezig met het gedrag verbeteren. Maar mijn moeder doet relatief weinig met hem.. En mijn zus ook. Tuurlijk, ze lopen heus wel 4 keer per dag met Max als mijn vader en ik er niet zijn. Maar als mijn vader en ik er zijn, dan doen wij het meeste met Max. Ik heb het gevoel dat het daar ook door komt.... Hoe en waarom ik dat denk, geen idee. Maar omdat wij dan zolang en zoveel met elkaar bezig zijn, zijn wij dus 99% van de tijd aanwezig bij zo'n "uitbarsting", "driftbui".

We hebben mijn moeder laatst 2dagen achtergelaten met mijn zus en Max, want mijn vader en ik gingen naar hondenshows in Duitsland. Toen kregen wij dus het bericht dat Max het ook bij mijn moeder heeft gedaan, alleen kon zij hem iets sneller weer op zijn plek zetten als wij kunnen. 

Dus ik denk toch dat mijn moeder echt de baas is in zijn ogen, en hij nogsteeds een 2e plekje probeert de veroveren.....

Geen paniek, dat gaat weer over! Ik had een doldwaze boxer, ze staan bekend om hun lompe gedrag, maar die van mij een een boxer in het kwadraat.
Happen, bijten, springen, het was een losgeslagen projectiel zo af en toe.
En idd, ook vaak savonds, uur of 7 moest hij ff los gaan.

Mijn man speelde dan nog al lomp met hem, en kwam vaak gehavend uit de strijd. Ik deed vaak trekspelletjes met hem, of ging het weiland in, flink laten rennen, of met een speeltje, of met andere honden laten rauzen.
Hij had het gewoon nodig, ff alle energie er uit. En of dat dan echt overprikkeling was, dat weet ik niet. Daar heb ik me ook niet echt mee bezig gehouden.
Nu heeft hij af en toe zo 'n bui. Hij hapt niet meer, maar gaat dan blaffend om me heen springen. Hij mag dan de riem proberen te pakken die ik rondzwier. Hij springt boven mijn hoofd uit, gek ls een deur, maar na 5 min. Is hij voldaan en is het o.k.
Mijn man bijt hij nog wel eens in de armen, of slaat met die enorme poten tijdens spel. Bij mij doet hij het niet. En bij de kinderen al helemaal niet. Dus ze weten heel goed, wie het toelaat.
Ik denk dat het gewoon met karakter te maken heeft. Af en toe moeten ze ff uitkuren, en de 1 heeft daar meer last van dan de ander.

Ze worden op den duur echt rustiger. Bruce is nu 3 en ik heb vaak met mijn handen in het haar gezeten, maar hij is nu de rust zelve. Dus komt goed!

Ohhhh wat een fijn bericht! Dank je wel!!!  
Hij bedoelt het ook absoluut niet agressief of kwaad. Maar op den duur weet hij ook gewoon niet meer wat hij met zichzelf aan moet. En dan begint hij dus te happen..