De liefde voor een hondendekentje...

De eerste kerst dat we Sasha hadden was nog niemand voorbereid op het feit dat we een hond hadden, we hadden haar namelijk op 14 december uit het asiel gehaald, maar de tweede kerst was iedereen wat beter voorbereid.Haar kerstcadeau van mijn moeder was een schot in de roos, nauwelijks was het papier van het mooie, zachte, bruine, langharig dekentje of Sasha zat er al bovenop. We kregen zelfs de tijd niet om het open te vouwen. Ze was op slag verliefd, dat was pas een mat. Dus moeder van harte bedankt voor haar inzicht en een hond die de hele avond braaf en dolgelukkig op haar kleedje heeft gelegen.
Dat matje was echt een schot in de roos. Het was gemakkelijk voor ons, baasjes, om mee nemen zodat Sasha overal direct een eigen plekje heeft. Dat matje gaat dus ook steevast mee op reis en is dus al mee naar Zweden, New Forrest, Luxemburg en ook in een chaletje in de Ardennen geweest. Als ik Sasha mee naar mijn werk neem gaat dat matje ook mee. Eigenlijk overal waar we even met Sasha willen blijven, gaat dat ding mee. 
De laatste keer was voor Nieuwjaar met de familie. Toen we weer thuis kwamen is dat matje opgevouwen en wel weggelegd achter een grote plantenbak naast Sasha's  bench. Ernaast stond toen een hometrainer van mijn echtgenoot, dus het matje lag er wat verloren.
Toen mijn echtgenoot dit voorjaar de hometrainer weer naar de kelder verhuisde, wegens beter weer, dus buiten fietsen, werd dat matje dus ineens weer bereikbaar. 
Plotseling zag ik Sasha heel enthousiast achter de plantenbak snuffelen en bovenop het opgevouwen matje een rondje draaien, klaar op zich er op te leggen, terwijl dat hoekje eigenlijk veel te klein is voor Sasha om zich te leggen. Ik zag het gebeuren, onderdrukte een lachje, nam het dekentje en spreidde het open in de woonkamer. Kleedje had nauwelijks tijd om de grond te raken of er lag al een heel tevreden Sasha op, nog eens benadrukt door een diepe zucht. Alsof ze dat matje al de hele winter aan het zoeken is geweest, en nu, eindelijk weer had gevonden. Sindsdien ligt het kleedje dus in de woonkamer.
Gisteren was ik aan het stofzuigen en nadien dweilen, had ik het matje even in het kuipzeteltje gelegd en niet meteen weer op de grond, want die moest nog drogen. Ik zit zelf in de zetel een theetje te drinken in afwachting dat de vloeren drogen, wordt ik me bewust van een dwingende blik. Ik kijk recht in de strenge ogen van mijn hond, ik krijg er zowaar een ongemakkelijk gevoel van. Wat is er Sasha? Ze blijft me aankijken, ik vraag nogmaals wat er is. Ze slaakt een zucht draait zich om, loopt naar het kuipzeteltje, klopt met haar poot op de zetel, snuffelt er aan doet of ze op dat zeteltje wil springen. 
En dan valt mijn euro!
Haar matje lag nog in de zetel!  
Ik neem het uit de zetel, de eerste punt raakt de grond net als Sasha er al op zit.
Ik weet niet wat het is met dat matje, maar ze is er dol en dol verliefd op.

Hebben jullie honden ook zo'n liefdesrelatie met hun dekentje?

Aahw ik vind het echt heel erg schattig

Ach wat lief zeg! Hier ook zo'n liefdesrelatie tussen hond en deken. Twinko kan overal slapen zolang z'n dekentje er is. Afgelopen weekend gingen we bijvoorbeeld voor het eerst kamperen. Heel spannend voor hem! In de tent bleef hij draaikonten totdat ik z'n dekentje neerlegde. Hij pakte z'n botje, plofte op het kleedje en voelde zich helemaal thuis

Aaahh, wat leuk! Ik heb hier verschillende ligplekjes voor de honden maar nergens zijn ze zo verliefd op!

Wat super schattig!Mijn pup, Senna, heeft ook een dekentje, gewoon een oude handdoek :p Die twee samen zijn als een kleuter met haar totje. Ze knaagt af en toe wat aan de hoekjes en het ding zit inmiddels vol gaten, maar ze vindt hem nog steeds leuk!
Toen we haar net hadden, sleepte ze hem overal heen en wikkelde zichzelf erin. Inmiddels is ze wat ouder en speelt ze er wat minder mee, maar het is en blijft haar totje 

Wat schattig! Tjibbe slaapt overal op, dus die heeft geen favoriete deken. Ik was echter dit weekend de schuur aan het opruimen en toen kwam ik een heel irritant rubber piepkonijn tegen. Tjibbe's favoriete speeltje! Een hele bak vol speeltjes vond ik terug, maar hij wilde alleen dat rubberen piepkonijn. 's Avonds toen hij even was afgeleid heb ik het weer afgepakt. Het is geen speelgoed om zonder toezicht mee te spelen en hij piept gruwelijk irritant. Nu ligt het piepkonijn dus veilig in de kast. Maar het was wel heel schattig om te zien hoe hij het ding na ruim een jaar meteen weer herkende.

Wat een lief verhaal, ik zie het helemaal voor me. Als ze toch eens konden praten...
1 van onze honden is verzot op theebiscuit. 
Af en toe krijgt hij een klein snippertje als wij het eten.
Ik drink zelf geen thee maar hoort hij mijn man de waterkoker aanzetten, dan zie je Rocky al verrukt kijken waar de koekjes blijven.
Onlangs zat mijn man met een rol biscuits voor hem op de tafel wat te lezen.
Rocky uiteraard vlak naast hem want hij had zijn stukje nog niet gehad.
Eerst een paar 'moehoew' geluidjes zodat mijn man het toch vooral niet zou vergeten. Maar mijn man zat verzonken in zijn tijdschrift, dan maar even met de poot tegen mijn man's been aantikken 'hallo! zie je me?'
Nog geen reactie, en wat stond die kop er beteuterd bij en wat een zuchten werden er geslaakt.
Ik zat er tegenover en zei: ''wat is er dan Rock? wat wil je dan?''
Nee werkelijk, kijkt hij me aan.. en schuift zachtjes zijn kop over de salontafel heen, en tikt zachtjes met zijn neus de rol biscuit aan. 
''Deze wil ik''
Ongelofelijk hoe zo'n dier leert om zich steeds meer verstaanbaar aan je te maken. 
En achteraf denk je dan,, had ik dit maar gefilmd!!!

Suzan, ik zie het al helemaal voor me. 'Ja, dan zeggen ze dat dieren niet kunnen spreken. Dan denk ik, dat is dat je ze niet wil verstaan, want spreken kunnen ze echt wel.

Oh' echt wel dat ze kunnen spreken!
Als ik de honden ga uitlaten en ik sta mezelf klaar te maken om naar buiten te gaan, riemen pakken, sleutelbos, balletje, poepzakjes.. en het duurt Rock allemaal te lang.
Dan staat hij bij de kapstok aan mijn jas te trekken. 
Zo lekker ongeduldig ''Pak deze dan'' ''toe dan''.

En letterlijk 'wat je zegt' verstaan?
Ja, ik denk echt dat ze veel verstaan.

Een tijdje geleden zei ik tegen mijn man onder het eten: ''ik ga zo nog even fietsen met de honden'' 
Maar de lucht betrok en ik bedacht me... maar de honden waren al verdwenen. 
(de deuren stonden open)
Waar zaten de heren?
Te wachten naast mijn fiets.
Dus ik bedoel maar..

Aaahhhhh wat lief )))

Dit klinkt inderdaad lief! Nee, Indy heeft dat niet zo. Wel moet en zal ze een stuk banaan krijgen. Aangezien ze voor veel dingen allergisch is, mag ze altijd een stuk banaan en dat weet ze heel goed.

Ja mijne heeft dat met een burberry fleece dekentje.
Daar ligt ze direct op.
Mijn moeder had een oude burberry jas die op de grond lag.
Ze had er direct opgelegen omdat ze dacht dat, dat haar kleedje was (het welbekende ruitje).
Ook kwam er 2 jaar terug een meisje met een hondje ook in een burberry dekentje en jaloers dat ze was.
Dat was namelijk haar dekentje (dacht ze).

Ze had het burberry dekentje al als pup toen ik haar net bij me had.

Sasha op haar dekentje.

Wat een lekker dekentje!!! Daar zou ik ook niet meer vanaf komen!!! 

Ach wat lief! Ze kijkt alsof ze zeggen wil ''van mij!'' 

Het zou wat zijn als er een andere hond op ging liggen, zou dat even een ernstig vergrijp zijn!

Als Blondes op Rockys heilige tapijtje gaat liggen (met 600 gaten er in)
Dan ontsteekt een luid 'Pavarotti' geschal!

Rocky zal niks doen, maar een protest dat ie me daar laat klinken. En ook naar mij toekomen met een blik..''Mam, hij doet het weer hoor!''

Hier hebben de poezen een mandje met een boog over om zich veilig te voelen.
Maar dat is buiten onze lou gerekend want die palmt het mandje in, en het is al zo ver dat het mandje overal mee heen gaat met onze lou.

Dus de hond heeft de kattenmand ingepikt? Hier is het andersom, de kat heeft het hondenhok ingepalmd. 
Ooit eens een houten buitenhok voor Sasha gekocht, toen hadden we nog het idee haar overdag in de tuin te laten. Sasha heeft er nooit van willen weten, maar de kat vind het een prima villa.

Wat een leuk verhaal!

Mijn vorige reu Sasha(naamgenoot vd jouwe), had dat met zijn halsband.

Ergens na de pup en pubertijd toen hij de desbetreffende halsband kreeg wilde hij hem niet meer af. Met de voorgaande halsbanden was dat nooit een thema. Als ik hem af deed omdat hij nat was, hem goed te borstelen, wassen ed. was hij er helemaal niet blij mee en zou hij het liefst een loopje nemen. Zolang die halsband af was verloor hij hem ook geen moment uit het oog. Likken en doen. En wat een blijdschap zeg als die halsband weer om ging!!!! Hij heeft die halsband daarom dus ook bijna altijd dag en nacht om gehad.

We hebben met Sasha altijd veel met de auto gereisd wat hij ook altijd heerlijk vond en zijn halsband hangt dan ook sinds zijn overlijden in de auto ad achteruitkijk spiegel.'

Manuela, dat vind ik ook een mooi verhaal.

Ja nooit begrepen waarom hoor! Had het eerder met een speeltje of dekentje verwacht maar meneer had zijn halsband!

Ahhh, ja! Helemaal waar wat jij schrijft. Rock hier is ook de grote klikspaan en er dan zelf zo heilig bij kijken he?! Terwijl hij buitenshuis de grootste, eigenwijze draak is! 
Blondes wil nog wel eens poging doen iets te pikken van tafel. Nee hoor, hij wordt er meteen bij gelapt!
Dat zijn van die taferelen die je kunt ondertitelen ''Ohhhhh!'' hij zit aan het eten, hij zit aan het eten!!!''
En als ik Blondes dan een standje geef, zie je Rock er bij staan van: ''nou inderdaad, geef em van katoen, t'is toch een schandaal zeker?!''

Ja ja heeeeerlijk!!! Hier is het idd ook meestal Loco die dan probeert eten te jatten hahaha.......andersom zou Loco gewoon lekker meevreten hoor! Die komt echt niet 'klikken' en ondertussen zijn kans onbenut laten.

Ja die Ten, het is soms net een wijkagentje.

Of als ze elk een gevulde Kong hebben gehad. Nu lijkt de Kong van de ander natuurlijk altijd interessanter en wordt er af en toe met instemming geruild (ook altijd een mooi gezicht hoe dat gaat). Maar ja soms blijkt de ander al behoorlijk leeg te zijn en dan worden de hulptroepen natuurlijk weer ingeroepen want dan toont de ander zich natuurlijk niet gewillig in het terug ruilen, die heeft het dan veel te druk met leegmaken en geen aandacht voor de ander.

Elke dag weer een genot hoor!

@ Sara  Sorry voor het off topic gaan. Het was even zo herkenbaar en kon het niet laten er op in te gaan.

Mellow heeft niet direct een favoriet dekentje, elk dekentje is eigenlijk wel favoriet bij haar. 
 
Net moest ze even van de bank af, moest even schoonmaken, dekentje moest in de was. Ander dekentje op de kleine bank, Mellow d'r op gezet, maar die ging in d'r mand liggen. 
Nou ja, ook goed.

Bank schoongemaakt, andere deken erop, ze ziet dat ding liggen en kruipt gelijk weer op de bank. Van de driezitter heeft ze de helft in gebruik  

Alhoewel, dat dekentje wat ik nu net in de was heb gedaan, ik denk dat die toch wel een beetje favoriet is, dat is ook de enige waarbij ze aan de puntjes sabbelt/knabbelt. 
Is een babydekentje van Ikea

Qua eten weet ze, net als Indy van Ine, precíes wanneer er banaan wordt gegeten.
Zo diep als ze ligt te slapen, zo snel is ze wakker als de banaan van de tros wordt losgehaald. 
Je hoort nog nét geen *plop* van haar ogen die open schieten. Ze gaat dan ook gelijk een beetje smakken, want ze weet gewoon dat ze een stukje banaan krijgt. 
Eerst van mijn vriend een stukje en dan komt ze, op haar allermooist, naast mij zitten, koppie schuin.

Dat is ook het enige wat ze te eten krijgt als wij ook eten (naast een worteltje). Ik kan alles eten wat ik wil, ze bedelt niet, ze probeert niet te stelen (hooguit gaat haar neus eens omhoog, even ruiken). Maar banaan...
Ooit zei ik "pak maar een stukje" en ja, dan gaat die halve banaan naar binnen. Niet een stuk(je) eraf bijten, nee, gewoon je kwijlerige bakkes om die banaan heen haha

Poes Puk reageerde zo op de dop van de spuitbus slagroom. Die stond ook altijd gelijk in de keuken, kreeg ze een heel klein beetje
En die hield van fleece. Dekentje, vest, wat dan ook, als het fleece was, ging ze eerst een kwartier staan stampen en dan ging ze heerlijk liggen knorren

*mist ouwe poes*

Ik vind dat ook opmerkelijk, Blondes is echt een dief, zodra je even je ogen afwend zal hij nooit een poging laten schieten zijn slag te slaan.En werkelijk ''alles'' lust hij! Altijd opletten dus!

Bij Rock kun je je koffiekoekje 1 cm naast hem neerleggen... hij zal het niet aanraken. Zelfs als ik zijn eten voor hem neer zet, wacht hij tot ik ''pak maar'' of ''toe maar zeg''.

Ja idioot toch? Hier net zo. Contact zoeken voor sturing/bevestiging. Heel respectvol, beheerst en geduldig maar buiten met andere honden 'ho maar!' Dan ben ik de laatste die een blik krijgt. En dan op de manier van:"Oh ben jij er ook nog? Welke kant gingen we ook alweer uit?"

Hahaha,  ik ken het met dat kleedje mijn hondje heeft er ook een. Voordat Simmer kwam was het kleedje nog van mij en ik lag er in Nederland altijd onder op de bank als ik het koud had. Maar Simmer heeft het nu in beslag genomen.En ook al is het hier op Bonaire 33 graden als ik s'avonds haar "bedje" klaar leg weet ze ook dat ze moet slapen. Ik leg haar dan helemaal in het kleedje als een baby. Maar Simmer houd van alles wat zacht is. Ook als je bijv. een kussen neerlegt om op de grond te zitten, hoef je je alleen maar om te draaien of ze ligt al op jou kussen.

Man Suzan wat moet jij een slimme hond hebben dan haha

Eerlijk? Ja, ik geloof inderdaad dat hij behoorlijk slim is voor een hond. Ik heb al meerdere honden gehad, ik meen wel verschil te merken qua inzicht/intelligentie (of hoe je het noemen wil)
Maar ja, als Rock in mijn ogen dan zou slim is, dan begrijp ik niet waarom hij zich in de buurt van andere honden zo debiel gedraagt Ha,ha!
Net een gillende, stuiterende malloot. En hij kan van die rare geluiden maken, soms klinkt hij als een krolse kat of een kraai met keelpijn. Ik geloof niet dat zijn soort genootjes hem nu zo slim zullen vinden ha,ha!