Leven met een puberhond..

"Dames, gaan jullie mee wandelen?"
Punk en Winnie sjokken naar de gang en gaan daar liggen wachten tot ze hun halsband om krijgen. Ik loop achter ze aan, gevolgd door Cosmic.
"Auw, joh, niet in mijn arm bijten!"
"Laat mijn jas eens los?"
"Hey, niet mijn kuiten!"
"Sta eens even stil.."
"Nee, die roze flamingo kan niet mee naar het bos!"
Na een kwartiertje heeft iedereen z'n halsband om. Iedereen los naar de auto. Ik doe het achterportier open en Punk en Winnie stappen één voor één in de auto. Cosmic is ondertussen het grasveld voor de flat op gerend. Ik doe het achterportier dicht en ga achter Cosmic aan. Na een korte achtervolging heb ik haar "gevangen". Ik doe de voordeur portier open, want Cosmic mag naast mij, in een hondengordel. Cosmic wil niet in de auto. Achterdeur open, daar wil ze wel in. Ik ga zitten, start de auto, rijd de straat uit. Ik ben de straat nog niet uit of Cosmic heeft haar weg naar voren gewurmd en zit naast me. Auto aan de kant van de weg, gordel om, en weer verder.

Bij het bos aangekomen mag iedereen los. Punk en Winnie lopen naar het dichtsbijzijnde bosje om te plassen. Cosmic rent als een speer de bosjes in. Ik loop rustig verder, gevolgd door Punk en Winnie. Af en toe zie ik Cosmic voorbij schieten. Ineens schiet ze een pad links in. Ik ga rechts. 

Vijftien minuten later gaat mijn telefoon.
"Hallo, met Pauline?"
"Ja, hallo, uhm, ik sta hier met.. Cosmic?"
"Uhm.. Waar staat u?"
Echt.. Eén paadje verder van mij. Dus ik ga de meneer zoeken, en die staat daar, met zijn Rhodesian Ridgeback, en Cosmic aan een riempje die totaal niet blij is om mij te zien, veels te druk bezig met om zich heen kijken en snuffelen. Na een kort praatje gemaakt te hebben, en de meneer bedankt te hebben voor de goede zorgen, vervolg ik mijn weg. Cosmic blijft 5 meter netjes bij ons. Vervolgens rent ze weer de bosjes in. Ik zucht, maar besluit gewoon door te lopen. Niet veel later zie ik Cosmic voorbij rennen, dus ik roep haar bij me en nadat ik even met mijn bakje hondenbrokjes heb geschud, komt ze, omdat het moet. Cosmic aan de lijn en rustig op weg terug naar de auto. Op de parkeerplaats gaat Cosmic liggen. Dit is haar nieuwe streek om niet naar huis te hoeven. Ik laat de riem los en loop met Punk en Winnie door naar de auto. Cosmic blijft liggen. Ik laat Punk en Winnie in de auto. Cosmic ligt nog steeds languit op de parkeerplaats. Ik stap in de auto, start de motor. Cosmic blijft liggen. Ik draai de parkeerplaats uit. Cosmic blijft liggen. Ik rij vijf meter weg van Cosmic. Cosmic blijft liggen. Zuchtend stap ik uit, hou ik een snoepje voor Cosmic's neus, en lok ik haar zo de auto in. Gordel aan, rijden maar!

Onderweg een korte tussenstop bij de bakker. Ik ga naar binnen, koop wat broodjes, en ga terug naar de auto. Ik leg mijn broodjes in de auto en word aangesproken door mijn bejaarde buurvrouw. Hoe het met de hondjes gaat, en zo. Nou goed, prima! Na een kort praatje stap ik in de auto waar ik zie dat Cosmic de zak open heeft gekregen en zich te goed doet aan mijn lunch. Gelukkig is er nog wat te redden! Ik neem me voor hier beter op te gaan letten, ik ben zo ook al eens een pizzabroodje verloren..

Terug naar huis, ik hou Cosmic nu vast, want ik wil haar niet weer van het veld voor de flat af moeten plukken! Met z'n viertjes stappen we uit en lopen we naar de voordeur. Voordeur open, in het trappenhuis. Trapje op, naar mijn flatje. Deur open, en ik vraag iedereen om even op de mat te wachten zodat ik alle pootjes af kan drogen. Punk en Winnie blijven zitten wachten. Cosmic besluit dat het tijd is om als een malle door de huiskamer te gaan rennen. Overal modder.

Even kan ik haar wel vervloeken. Maar dan ga ik op de bank zitten met mijn overgebleven broodjes en kruipt ze tegen me aan, ze kijkt omhoog naar mijn gezicht en lijkt te zeggen: "Wat een fijne dag, hé, vrouwtje?"

En dan smelt ik weer..

Leuk geschreven! 'Heerlijk dondersteentje is Cosmic 

Haha wat een heerlijk h

Sorry er ging iets fout:Wat een heerlijk hondje is het toch haha

Uberhaupt dit stukje al, zo heerlijk herkenbaar!

Lijkt een beetje op tara  eigenwijs maar erg vermoeiend soms schaam ik me daar wel eens voor.. maar ik doe er echt alles aan cursus trainen positief blijven maar god wat hou ik van die hond laten we zeggen er zit karakter in en het wordt niet saai ...

Heel herkenbaar, hahaha

hahah wat leuk geschreven
als je dan bedenkt wat een rust je zou hebben met enkel Punk en Winnie... maar zo beleef je nog eens iets

whaha geweldig geschreven

Toen ik Cosmic uitkoos, zocht ik een jonge(re) hond (geen pup meer, maar niet heel oud) waar ik iets mee kon ondernemen! Uren lopen, misschien een hondensport doen.. Ja, Cosmic wil graag dingen doen. Ik wil ook graag dingen doen. Het dingen SAMEN doen, daar moeten we nog aan werken  Vooralsnog slapen we alleen samen, en soms eten we samen (als in, ik kijk even de andere kant op en Cosmic jat iets van mijn bord).

Aaaaaaaaaaaaaaaaahahahaha!!! Ik herken zooooooooooooveeeeeeel! Wát een opluchting! Casper peert hem ook steeds! Als ik even 2 tellen om me heen sta te kijken is hij gewoon pleite! Kan roepen wat ik wil maar hij komt gewoon niet terug. De bloempjes, bijtjes en andermans honden zijn veel leuker! En dat bijten ook.... hahaha. Doet hij ook! We spelen dat samen met zijn bal of flos ofzo en dan vindt hij mijn kleding toch net weer wat leuker! Zitten vindt hij ook niet leuk. Hij gaat liever meteen liggen tenzij ik een "af" vraag, dan gaat hij toch liever zitten. En dan maar ondeugend kijken... Ik vind het weglopen lastig, vertrouw hem voor geen meter op dit moment maar de rest vind ik wel leuk en grappig maar probeer áchter mijn hand te lachen

Ik kan om de meeste dingen ook lachen, het weglopen vind ik ook wel heel vervelend. Ik wil dat ze lekker kan rennen, haar energie kwijt kan, en ze komt áltijd terug, het duurt alleen soms even. En soms komt ze helemaal bekrast e.d. terug. Ik ben bang dat ze eens iets geks eet, of ergens aan blijft hangen, of gepakt wordt door een andere hond o.i.d. als ze weg is! Het alternatief is haar natuurlijk gewoon vasthouden, maar dat vind ik ook zo sneu..

Ja dat herken ik ook.... Ik ben écht bang dat hij niet terugkomt dus ik riskeer het niet. Hij gaat niet los tenzij er iemand anders loopt, die ik ken, met een hond die niet meer in de pubertijd zit haha. Ik baal er wel van hoor want ik gun hem ook zijn beweging maar echt, ik doe het in mijn broek als hij los loopt en ben niet op mijn gemak. Ik kan hem ook niet altijd aangelijnd houden dus ik zal hem toch wel weer los laten hoor maar eng vind ik het zeker wel.

Ik ben niet zo zeer bang dat ze niet terug komt, dat doet ze altijd wel (tenzij iemand anders haar vangt, haha). Ik ben meer bang voor wat ze onderweg tegen komt.. 

Hahaha heel herkenbaar! Wij wonen op 2 hoog en ik doe Clooney altijd zijn halsband & lijn om en laat hem dan los tot aan de trap lopen. Daar wacht hij dan totdat ik hem op til om naar beneden te gaan...meestal. De trap af gaat hij niet hoor(gelukkig)! Nee, meneer pakt dan zijn riem in zijn bekkie en gaat me dan lopen uitdagen. Spelbogen en heel hard wegrennen door het halletje heen.

Hahahaha, ja.. heeeeel herkenbaar. Vooral dat met modderpootjes door de huiskamer heen rennen. Stil staan voor de halsband blijft ze wel, maar dan slaat ze uit enthousiasme met haar poot of neus de halsband uit je handen en vervolgens pakt ze hem zelf op en probeert hem aan te geven, maar ook dat gaat uit haar enthousiasme niet en dan ligt ie weer op de grond. xD Dan duiken we allebei heel snel op de halsband af en dat ritueel herhaalt zich dan een tijdje totdat de halsband eindelijk om haar nek heen zit.
Luisteren gaat hier redelijk.. ze heeft haar "puberstand" en de ene keer staat ie aan en de andere keer staat ie uit, het is dus maar hopen dat ie uit staat als we een lange wandeling gaan maken. :p

Heel leuk geschreven en zeker heel erg herkenbaar !

Haha, hilarisch! Het motto van Cosmic: Een dag niet gelachen... 

Ook heb er hartelijk om gelachen, hier ook zo'n dondersteen met allerlei streken, leuke en minder leuke. Loslopen mag hij niet meer na twee ontsnappingspogingen, eerst veel oefenen aan de lange lijn (13 meter)

haha, heel herkenbaar. maar achteraf oh zo leuk

Haha, herkenbaar! Niet bij Mellow, maar wel bij Terry. Terry was onze allereerste hond vroeger, hij liep in het bos altijd los, luisterde prima. Tot we naar huis gingen...
Rondje klaar, terug naar parkeerplaats, auto open én achterklep open, kleine Mickeal en iets grotere Cindy in de auto, "Terry, kom!", maar Terry kwam niet... "Terry, hier, nu!" Nog niet...
Papa en mama stappen in auto, papa start auto en Terry blijft waar hij is. Papa rijdt weg, wij kijken om: die kop van Terry 'neeeeee, niet weg gaan!' Hij heeft nog nooit zo hard gerend
Is ook gelijk de laatste keer geweest dat ie dat deed haha  

Ik denk 'dit heeft ze toch al eens geschreven?'

O nee, dat was het pizzabroodje...


Maar ja, dan zie je die blije kop weer en dan vergeet je dit soort baldadigheden weer hè  

Ik zou echt doodsangsten uitstaan bij een losse Mellow. Ze luistert vaker niet dan wel en als ze ergens van schrikt dan rent ze zo de weg op. Of het paardenveld in. De treinrails op.
Nee, dat zou ik mezelf nooit vergeven, dus zij is 'veroordeeld' tot een leven lang Flexi of 20 meter lijn.

Maar je hebt me wel even heerlijk laten lachen om je puberende wervelwind

Schitterend beschreven!! 

haha heel herkenbaar! Daarom laat ik nooit mijn eten bij de honden liggen. Behalve bij Koda!

Maar respect hoe chill jij erin staat. Ik moet nog leren om gewoon door te lopen ookal is mijn hond hem gepeert. Ik word dan toch altijd een beetje nerveus: wat is hij aan het doen, vreet ie geen paardenpoep daar in de bosjes? Is hij me kwijt? enz enz. nou dan sta jij er toch een stuk beter in