Help: pup blaft tegen ons en kan geen seconde alleen zijn

Ik hoop echt dat iemand me kan helpen. We hebben mooie lieve "bastaard" pup van 4 maanden. Kyra heet ze. Ze is op straat gevonden, heeft vervolgens in het asiel gezeten en daarna een tijdje bij een opvanggezin. Ze is nu een week bij ons.

Het is een leuk hondje. Energiek, eigenwijs, grappig en houd ook van kroelen op z'n tijd. De eerste dagen ging het goed en luisterde ze goed, met afleiden van de niet-gewenste activiteiten konden we haar aardig in goede banen leiden. Nu begint ze echter steeds heel hard te blaffen als ze iets wil. Ze staat te blaffen bij de deur als ze naar buiten wil, als ik aankom met de etensbak en als ik de kinderen aandacht geef en haar niet. Een gesprek voeren tijdens het eten is onmogelijk omdat ze de hele tijd naast de tafel staat te springen en blaffen. Het is heel vervelend want de kinderen zijn al een paar keer wakker geworden van het geblaf en ik vind het zelf ook niet prettig. Uiteraard krijgt ze haar eten pas als ze rustig is (duurt paar minuten) en tijdens het eten doen we net alsof we haar niet hysterisch zien doen naast de eettafel maar dat valt niet mee aangezien ze ook in onze voeten bijt. Waar komt dit ineens vandaan en wat doe ik eraan? Negeren of nee zeggen?

Een ander groot probleem is het alleen zijn. Overdag kan ik echter geen seconde weg. Maakt niet uit of ze in de bench ligt of los loopt. Als ik naar de gang, wc of keuken ga begint ze te janken. De kinderen naar bed brengen is ook een probleem. Ik weet dat ik het langzaam op moet bouwen, dat heb ik hier in de encyclopedie gelezen, maar ik weet niet hoe. Ik kan toch moeilijk 2 weken niet douchen, plassen en geen boodschappen doen. En het lijkt me ook niet goed als ik haar steeds meeneem naar het toilet of de slaapkamers van de kinderen want dan went ze daar aan. Mee naar de supermarkt lukt ook niet want ze mag niet mee naar binnen en aan de lantaarnpaal hangt ze zichzelf waarschijnlijk op. Zelfs als de kinderen gewoon thuis zijn gaat ze al piepen als ik buiten beeld ben.

s nachts slaapt ze in de bench en dat gaat goed, ze piept een paar keer en dan gaat ze slapen. Ze vind de bench op zich prima, krijgt daar haar eten en slaapt daar (als ze niet op de mat ligt te slapen), met de deur open weliswaar. Ik oefen wel met af en toe de deur dicht en soms vind ze dat goed en soms begint ze te janken. Vanmorgen vond ze het prima dat ik het deurtje dicht deed. Vanmiddag deed ik het deurtje dicht en toen ging ze gelijk janken en aan de tralies knagen. Ik snap er echt niks van.

In het opvanggezin zat ze ook in een bench en kon ze al een paar uur alleen zijn. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik ben niet lang weg maar wel vaak. Even de kinderen wegbrengen, sporten, boodschappen, fysio ed. en bij de meeste kan ze echt niet mee. En om haar nou de hele dag naar een pension te brengen voor die 4 kwartiertjes/ half uurtjes dat ik weg ben op een dag. Bovendien moet ik over een week weer werken (had 2,5 week vrij genomen), 2 ochtendjes van 3 uur en ik zie dat niet goed komen .

Ze kan echt niet los als ze alleen is, niet dat ik denk dat dat helpt, want ze sloopt speelgoed en meubels en eet de kattenpoep uit de bak. Bovendien plast en poept ze nog in huis. Dat deed ze in het opvanggezin ook niet.
We gaan 5 x een half uur lopen en dan wil ze nog niet naar huis. Bij het opvanggezin gingen ze maar 2 keer even lopen dus dat kan het niet zijn.

Het rare is gewoon dat ze kennelijk bij het opvanggezin een voorbeeldig hondje was. Doe ik iets niet goed, voelt ze zicht niet thuis of is ze "beschadigd" door de vele verhuizingen in haar korte leventje. Nu al tijd voor een GT?

Nog even handig om te weten misschien, ik loop niet de hele dag op haar te letten en als ze zo achter me aandrentelend geef ik haar geen aandacht in de hoop dat ze zich iets losmaakt van mij. Ik probeer het binnenkomen te timen als het even stil is tussen het janken door en geef pas aandacht als ze rustig is. Zij eet als wij klaar zijn met eten en wij gaan als eerste de deur uit en dan pas Kyra.

Ik hoop echt dat jullie me kunnen helpen want ik ben zo bang dat het niet goedkomt met ons meisje.

Ik begrijp dat je d'r af en toe moedeloos van wordt en denkt: Jeeee, wat is dat met die hond! 
Maak je geen zorgen, ik denk dat er uiteindelijk niet zoveel aan de hand is, al lijkt dit misschien wel zo. Volgens mij zijn al die gedragingen (het blijven blaffen, het janken, het je constant volgen) te reduceren tot hetzelfde: het hondje weet nog niet of ie je wel kan vertrouwen. Vergeet niet: 't is een jong diertje dat al een aantal keren is doorgegeven en op nieuwe plekken is beland. Nu is ze bij jou, maar ze weet uiteraard niet dat ze deze keer kan blijven. Dus gaat ze je constant in 't oog houden, durft ze niet alleen te zijn, wil ze je aandacht de hele tijd vasthouden (zie dwangmatig geblaf).

Hou vol. Uiteraard mag je best de huisregels duidelijk maken, maar op een rustige, vriendelijke en consequente manier. Geef aan wat kan en niet kan, en leg bij dit hondje vooral de nadruk op alles wat ze goed doet. 10 x binnen geplast maar die ene keer mooi buiten? Wat een flinke hond! 10 x piepen aan de deur, maar 1 keertje niet? Wat een flinke hond! Door steeds heel positief de nadruk te leggen op al wat wél goed gaat, krijgt ze meteen een stevige portie zelfvertrouwen mee. Dit zelfvertrouwen heeft ze nodig om 'op haar eigen benen' te leren staan, en dus niet bang te zijn als ze eens alleen gelaten wordt.

Je hebt haar nog maar 1 week. Er zal wat meer tijd nodig zijn voor dit hondje om je te kunnen vertrouwen. Maar het komt goed! Echt!
Concentreer je op de leuke dingen. Lekker knuffelen, dat kleine ding! 

Je wilt denk ik te snel,dat ze bij het opvangadres wel een paar uurtjes alleen kon zijn is waarschijnlijk omdat zij meer tijd hebben gehad (dan jij tot nu toe hebt gedaan) om het haar aan te leren.
Voor het blaffen en de drukte,mag je goed gaan kijken naar haar rust momenten.Een pup moet minimaal 18 uren echte slaap hebben op een dag,komen ze aan minder toe,dan heb je een grote kans dat ze overprikkeld raken.
Ook tellen alle activiteiten in en om het huis mee,kinderen,visite,wandelen,álles telt als prikkels die binnen komen en die moeten goed worden verwerkt door te slapen.

Heb je niet iemand die tijdelijk op haar wilt passen als jij weg moet met de kids en zij echt niet mee kan?
Zo kun je rustig aan oefenen met het alleen zijn.

Heb je een Kong?Stop daar lekkers in,pindakaas,smeerkaas,wat koekjes/brokjes en time hoe lang ze er over doet om dit leeg te eten.
Doet ze er 6 min over ,dan kom je binnen 5 min terug de woonkamer in,zodat ze nog niet de kans heeft gehad om in de paniek te schieten.
Zo ga je dit elke dag herhalen,1 of 2 keer en een week achter elkaar.
Dan ga je binnen komen op het moment dat ze de Kong net leeg heeft en geef je haar nog geen aandacht,als het op is,maar ga je wel naast de bench zitten.
Je wacht nog een minuut en dan laat je haar eruit.
Waarom naast de bench? omdat je dan de minste kans hebt op gepiep/paniek,omdat ze ziet dat direct in de buurt bent.Waarom 1 minuut,omdat je nog aan het oefenen bent en je niks wilt forceren.

Zo ga je dit per week uitbouwen,tot ze kalm kan blijven in haar bench en heeft geleerd dat alleen in de bench blijven best meevalt ,ookal was je uit beeld verdwenen.

Succes.

Bedankt voor jullie reacties tot nu toe.

Ik denk inderdaad ook dat ze te weinig slaapt. Ik wandel zo veel met haar in de hoop dat ze moe wordt en gaat slapen maar het lijkt wel of ze helemaal niet moe is. Na het wandelen breng ik haar naar de bench om te rusten maar ze rent gelijk weer achter me aan. Trekt aan mijn broekspijp alsof ze me daar wil houden. Ze slaapt alleen als ze op mijn schoot ligt maar ik weet niet of ik daar goed aandoe? Ze claimt me zo erg! Ze eet ook niet veel want ze eet zolang ik naast de bak sta maar zodra ik wegloop rent ze achter me aan en trekt weer aan mijn broekspijp al blaffend en grommend. En dat gedrag wordt steeds erger.

Wat vinden jullie van dat blaffen ed. Nee zeggen of negeren? Daar ben ik ook nog wel benieuwd naar.

Ik heb inderdaad een Kong die ze wel aardig vind, als ik die vol stop met iets dan is ze inderdaad (meestal, ook niet altijd) stil zolang het duurt om die leeg te eten. In die tijd heb ik echter nog niet gedoucht of de kinderen naar bed gebracht.

Ik ken niet iemand die op kan passen nee, ik heb haar gisteren wel even weggebracht naar een vriendin omdat ik echt even iets moest doen. Helaas was dat geen succes want ze heeft bij haar de tent afgebroken. Misschien omdat het weer een ander huis was? maar die vriendin heeft ook kinderen een een hond dus die kan niet hier komen. Ik weet niet hoe ik het anders op moet lossen.

In mijn vorige bericht schreef ik dat het slapen wel goed ging maar helaas was dat vannacht anders. Ze blafte, jankte, schreeuwde alles bij elkaar. Aangezien ik niet wilde dat de kinderen weer wakker zouden worden heb ik naast de bench geslapen, dat ging wel goed.

Meestal wordt er gezegd dat je de hond moet negeren bij komen en weggaan waarmee je aangeeft dat weggaan iets heel normaals is. Maar wat vinden jullie?
@christel, jij zegt wel aandacht geven als ze stil is geweest?

In het opvanggezin waar ze wel alleen kon zijn is ze trouwens maar anderhalve week geweest maar ik hoorde net dat ze daarvoor ook al 3 weken in een ander opvanggezin is geweest.... dus ik snap best waar het vandaan komt maar niet wat ik ermee moet. We hebben dit hondje oa uitgekozen omdat ze goed alleen kon zijn. En nu dat niet zo blijkt te zijn bij ons heb ik een probleem. Ik kan aankomende week best oefenen maar het lukt me nooit om voor het janken terug te zijn als ik de kids naar bed moet brengen oid.
In het opvanggezin zeiden ze trouwens dat ze het vanaf het begin gewoon goed alleen kon zijn. Ze hadden dat niet opgebouwd ofzo.
Volgens mij is het nog niet eens het alleen zijn maar het feit dat IK er niet ben. Wat doe ik daar aan?

Het is jammer dat je niet goed bent voorgelicht over een herplaatser. De dingen die je opnoemt, het opbouwen van vertrouwen, alleen zijn en dergelijke kosten al best wat tijd bij een 'gewone' pup. Maar bij een herplaatser is het vaak veel meer werk. 

Ik kan je geen gouden tip geven, maar je hondje moet gewoon leren dat jij wel te vertrouwen bent en altijd terug komt. Dit kost gewoon heel veel tijd en aandacht. 

Misschien is het een optie om je hondje voorlopig in huis gewoon even overal mee naar toe te nemen? Mikey heeft het als pup ook heel even gehad, dat claimen. Als ik naar de wc ging lag ze ervoor, zelfs als ik ging doucen zat ze voor het gordijn. Ik heb dat genegeerd en haar daar gewoon laten zitten. Het werd vanzelf minder tot het zo goed als verdween. 

En de bench, is het misschien een idee om die voorlopig even in de slaapkamer te zetten? Of inderdaad even een aantal dagen naast de bench (op de bank of zo) ernaast slapen? De bench moet een veilige, vertrouwde plek worden en nu met het gebalf/gepiep wordt het juist een nare ervaring. 

Veel succes en hoop echt dat je niet te snel opgeeft en het beestje weer herplaatst. Want met geduld en aandacht zal ze echt wel weer alleen kunnen blijven maar het duurt misschien gewoon iets langer.

Gr. Alexandra

Aanvulling:

Waarschijnlijk is ze té moe en zelfs overprikkeld door het wandelen/alle aandacht. Dit uit zich dan in het drukke gedrag. Ik zou er veel meer rust in proberen te brengen.
Als ze nu op schoot in slaap valt zou ik eerst proberen haar zachtjes achter je te leggen op de bank. Als ze blijft slapen is dat al goed. Dan na een paar keer achter je te slapen kun je haar in de bench leggen. Deurtje open laten en erbij gaan zitten, misschien je hand nog in de bench zodat ze je nog voelt. Dit dan weer opbouwen tot ze alleen in de bench ligt en jij er naast zit en dan steeds een stukje verder.

En met eten zou ik gewoon naast de bak blijven staan. Na een aantal keer er naast gestaan te hebben doe je 1 stapje weg en gelijk weer terug. (zonder iets te zeggen en zonder verdere aandacht) Gaat dit goed dan een keer 2 stappen weg en gelijk weer terug. Dan 2 stappen weg, even wachten en dan weer terug.. enz. Als ze weg loopt dan weet je dat je te snel bent gegaan en moet je eventjes weer wat stapjes terug.

Gr. Alexandra

Vervelend dat het niet zo gaat als je gehoopt had.. Het klinkt alsof het veel meer werk gaat zijn dan je bedacht had en je moet jezelf nu eerlijk afvragen of je daar de tijd voor/zin in hebt. Ik hoop het wel, want het beestje heeft al erg veel verschillende plekken gezien voor haar 4 maandjes.. Als je het niet wilt/kunt, geeft haar dan zo snel mogelijk de kans om bij een ander te gaan wonen, dat is eerlijker naar jezelf en het dier.Als je ervoor wilt gaan: helemaal top! maar aan de slag dus ja.. 
Mijn advies zou zijn: ga terug naar alsof het een pupje van 8 weken is. Zindelijkheid en zelfstandigheid (dus niet meer de hele tijd achter je aanlopen) zijn dingen die je met hele kleine stapjes kunt aanleren. Na elke slaapje, eten, spelmoment gelijk naar buiten voor een kort loopje om haar de kans te geven buiten te plassen/poepen. Doet ze dat: feestje bouwen! Het kan dus zijn dat je wel 20 x naar buiten gaat, maar daarmee verklein je de kans op binnen plassen en vergroot je de kans op succes. Ze heeft zeker controle over haar sluitspieren met 20 weken, maar ze weet nog niet dat het alleen buiten mag.
Ik zou haar de komende weken gewoon achter je aan laten lopen, ook de wc en de kamer van de kinderen. Ze moet leren dat als jij door die deur verdwijnt, dat je niet weg bent. Op een geven moment zal het een keer gebeuren dat jij de kamer uitloopt en dat ze niet mee komt: hoera, vertrouwen!! Dan is het moment daar dat je afstand kunt gaan vragen/vergroten.
Er zijn op internet echt genoeg stappenplannen te vinden over het opbouwen van alleen zijn etc, maar daar is je beestje echt nog niet aan toe nu.

Heel veel succes!

Nog een toevoeging: verplichte rust geven! In de bench leggen en laten rusten/slapen. Deurtje open laten, komt ze eruit, rustig terug brengen en weer laten liggen, wacht desnoods net zo lang bij de bench totdat ze gaat liggen en ontspant. Niet ingaan op spel/bijt/blaf, gewon rustig blijven en geduld hebben. Hoe meer rust ze neemt/krijgt, hoe stabieler ze waarschijnlijk zal worden.

je hebt het beestje nog maar een week en verwacht dat ze de perfecte hond is?

geef het beestje eerst de kans om te wennen, en ja dat kan wel meer dan 4 weken duren.
dat ze je overal wil volgens is gewoon omdat ze er niet op vertrouwd dat je nog wel terug komt, en gelijk heeft ze, ze is toch al een paar keer verhuist in de 4 maand.
laat haar gewoon mee gaan naar het toilet de douche de kinderen op bed brengen.
als straks het vertrouwen er komt dat je wel terug komt, dan is het nog een tijdje zo van o ben je daar, ok dan ga ik naar mijn plaats,  en nog later komt de periode wel van pff ja ik lig lekker hoor, ga jij maar daar heen.  maar dat heeft tijd nodig.

en eerst maar eens minder wandelen en aandacht aan haar besteden, en zeker geen vistie en allemaal mensen langs laten komen om je hondje te zien,  dat is uit den boze,  de eerste 2 tot 4 weken moet er juist rust in komen, en jullie leren kennen. 

en als je even weg moet, gewoon in de bench doen, deurtje dicht, en verders geen aandacht aan besteden, ja dan jankt of blaft ze maar een tijdje dat gaat ook wel over, is net als met een klein kind, daar moet je ook niet constant heen rennen als die jankt, en zo is het met een hond ook.
wel even tegen je buren zeggen dat de hond even kan janken omdat je weg gaat omdat ze het nog moet leren.   en ja avonds, zelf laat ik de opvangers altijd gewoon janken, meestal een weekje dan is het over. maar als je dat echt niet aan kunt, dan idd maar even bench op je slaapkamer, dan na een paar weken op het overloop, dan in de gang, dan in de kamer.  steeds een stapje verder weg proberen.


maar het belangrijkste is, ondanks jou wens voor een hondje die meteen alleen kan zijn en perfect luisterd,  neem de tijd voor je hond, probeer de rust er in te krijgen, zoals iemand hier al zei ga terug naar de 8 weken, je hebt idd een pup van 8 weken met een paar maand ervaring.  ze moet nog alles leren.   en verkijk je niet op wat bij een opvang gezin wel of niet ging, dit is een nieuwe situatie voor de hond.

Ik geef eerlijk toe dat het een beetje tegenvalt. Uiteraard wist ik dat het veel tijd kost, een pup opvoeden. En dat vind ik ook niet erg, die tijd heb ik ook, 2,5 week vakantie en daarna maar 2 halve dagen werken in de week. Alleen had ik verwacht dat ze alleen kon zijn (zoals bij het opvanggezin) en nu weet ik praktisch gezien niet hoe ik dit op ga lossen. Dus daar maak ik me een beetje zorgen over. daarom zoek ik hier naar hulp. We gaan ook naar puppycursus dus daar zal ik het ook nog eens vragen

@Lien, hoe bouw je een feestje voor een hond? Blij doen, snoepje geven of braaf zeggen doet haar niks', gek ding.

En die plasjes opruimen vind ik nog niet zo erg, ik ga ervan uit dat dat kwartje vanzelf een keer valt. en die andere dingen komen qua gedrag ed komen vast ook wel goed.

Dat vele wandelen deed ik omdat ze niet sliep en ik dus dacht dat ze niet genoeg energie kwijt was. Nu denk ik inderdaad dat ze niet sliep omdat ze mij steeds achterna liep en in de gaten lag te houden of ik niet stiekem wegging. Ik heb vanmiddag naast haar bench gezeten en toen ging ze lekker slapen. op een gegeven moment kon ik zelfs weg lopen. Ze werd wel wakker maar piepte niet.
het blaffen is gelijk een stuk minder nu ze wat beter uitgeslapen is.

Visite heb ik trouwens ook afgehouden, het is al moeilijk genoeg voor het meisje.

We willen haar niet kwijt dus we gaan absoluut ons best doen maar ik vind het wel spannend. beadnkt voor jullie hulp!

Hey, fijn te lezen dat je er voor wilt gaan! Het is ook wel een droppie op die foto
Over het feestje bouwen: er zal vast iets zijn waar ze blij van wordt? Stukjes kipknakworst, kipfilet van de supermarkt, kaas, een piepspeeltje, iets? Zo niet, kijk dan goed naar haar door de dag heen. Waar gaat ze van kwispelen? Waar gaan haar oogjes van glimmen? Probeer met een hoog stemmetje te belonen: "Wat een knappe meid!" Piep-doet het speeltje, klap-doet het baasje, lekker-smaken-doet-het-knakworstje, blije-ren-doet-het-baasje etc Ook al zie je niet aan haar dat het haar iets doet, elke vorm van positief gedrag erkennen en belonen zal ze oppikken, vast en zeker.

hihi nou dat gek doen vind ze maak niks geloof ik, terwijl ik dat zo goed kan.
Maar die kipknakworstjes vind ze geweldig! Al hoeft ze ze niet na het doen van haar behoeften, dan is ze alweer afgeleid door de bloemen en het gras....ze is gek op rollen door het gras. En het is inderdaad een heerlijk droppie, dank je wel.

Dat klinkt toch al als een klein succes  ( in de bench rustig blijven liggen én je kon zelfs even weg lopen en ze heeft al minder geblaft,omdat het in haar koppie ook direct wat rustiger is geworden met meer rust)
Gewoon zo doorgaan,ik hoop dat je je echt wat lichter voelt nu,nu je al een verschil ziet.

Ik snap heel goed dat als een pup zo druk is,blaft,claimt en je vakantie zo voorbij is dat je je een beetje zorgen gaat maken,je onzeker wordt en je zelfs paniekerig gaat voelen.
Het is voor de kleine pup flink wennen en voor jou even je weg vinden in hoe je wanneer iets goed doet.
Gelukkig heb je hier je vraag gesteld,er zitten hier altijd zat mensen die je willen en kunnen helpen.

Waar woon je?Misschien is er hier iemand die tijdelijk tussendoor wil/kan oppassen ,tot ze beter is gewend.

Vergeet ik steeds te zeggen: Wat een beeldig hondje  (heb je meer foto's  )

Dank je wel. Ik heb nog niet veel tijd gehad voor het maken van foto's, maar dat zal ik binnenkort eens proberen.
Je hebt ook helemaal gelijk! Vooral denken aan het positieve, we redden het wel, ooit.... Ik zou alleen zo graag willen weten of ik dan in weken of maanden moet denken. Ik zit nu steeds naast de bench totdat ze haar eten op heeft of tot ze in slaap valt en dan roepen de kinderen dat ze ook z'n honger hebben... of mama misschien nog een keer tijd heeft om eten en drinken voor hen te maken.... Ze zijn ook al een keer te laat geweest voor de BSO om die reden. Gelukkig begrijpen ze het wel.

Ik heb trouwens nu geregeld dat ze voor die paar uur die ik moet werken naar de dagopvang gaat. Tot het alleen blijven gelukt is. Voelt toch veel prettiger.
Fijn dat iedereen hier de tijd wil nemen om te helpen.

Inge
wij hebben een pup van nu bijna een half jaar
van het begin af aan,is hij gefocust op mij
gaat hij slapen prima..,maar zodra ik opstond,stond hij achter me

hij hobbelde ook overal achter me aan en ik liet hem begaan
hij lag en ligt soms nog wel op schoot te slapen..
als ik naar het toilet ging of douchen,dan liet ik de deur een stukje open
zodat hij wist waar ik was en kon komen kijken

riep mijn man hem,om bij hem te komen
nou,dan dook onze pup bij mij op schoot

op een gegeven moment kon ik opstaan,zonder dat ik gevolgd werd
ik liet wel de deuren op een kier
als ik naar boven liep,liet ik de kamerdeur open
in het begin stond hij onderaan de trap te piepen..
want naar boven kon hij niet
ik  liet dan even mijn stem horen

iedere keer als ik uit zijn zicht verdween en hij niet piepte,beloonde ik hem soms met een koekje
of even een klopje/aai op zijn zijflank

het gaat hier om vertrouwen opbouwen
iedere hond en baas is verschillend en ieder doet het op zijn manier
ik heb onze pup vanaf 7 weken en het uit zicht gaan,gaat prima nu
heel soms volgt hij me nog alleen met zijn ogen,als hij ergens ligt.

probeer hem wat meer bij jullie te betrekken...
je hebt hem nog maar kort en het  vertrouwen moet opgebouwd
en vooral neem je tijd en je geduld.

wij hebben onze pup aangeleerd,om in de bench te blijven,als wij gaan eten
in het begin snapte ie er niks van
ik deed het deurtje dicht,maar niet op slot
en probeerde hij eruit te komen,resoluut weer terugzetten en niets zeggen..
als we nu gaan eten,gaat hij al vanzelf de bench in,met deur open

sjeetje pas 4 maanden en al een hoop meegemaakt
ze hangt blijkbaar aan je,omdat ze onzeker is
en bij jou voelt ze zich blijkbaar veilig
laat het maar toe...
en doe rustig aan met haar,ze krijgt een hoop te verwerken in 1 keer
dat is vaak erg veel voor een klein koppie

het is even zoeken hoe jij en zij op "1 lijn" kunnen komen
het komt wel goed,maar kost tijd

veel succes

Wij wonen in meerkerk. Ik moet vandaag even naar de dokter en dan komt er iemand bij ons thuis oppassen. Kijken of dat beter gaat.

Vannacht hebt ik op de bank geslapen. Ze kan dan mijn voeten zien, de rest niet. In het begin janken en blaffen, dan bewoog ik even het dekbed zodat ze wist dat ik er nog was en uiteindelijk was ze stil. Om 4 uur ging ik even naar de wc en toen was ze gelijk weer in paniek. Ze zal toch wel geslapen hebben of ligt ze de hele tijd in de gaten te houden dat ik niet weg ga?

Ik heb ontdekt dat ze graag in de gang bij de voordeur ligt. Zo weet ze zeker dat ik niet weg kan zonder dat ze het doorheeft. Dit werkt niet in de woonkamer niet want daar hebben we 2 deuren.....
Zelfs naar de wc gaan en douchen was geen probleem vanmorgen op deze manier maarrrrr eigenlijk wil ik haar niet in de gang hebben. Ze knaagt aan de schoenen, eet kattenpoep uit de bak en eet het eten van de kat op.
Nu weet ik dus niet zo goed of dit, op dit moment, maar op de koop toe moet nemen? Ze moet toch ooit leren in die bench te blijven...

De theorie en opbouwschema's ken ik wel. Ik ben meer op zoek naar praktische tips en verhalen hoe jullie dit gedaan hebben. Bedankt voor jullie lieve reacties tot nu toe.

inge,

je bent op de goeie weg.
alleen in de gang laten bij katteneten en ontlasting idd niet doen, helaas is dat bij mijn ene hond ook gebeurd toen die in de opvang zat voor dat ik em geadopteerd heb, en hij had onstoken darmen er van, ze kunnen er goed ziek van worden dus.

en nee wees gerust, ze heeft niet de hele nacht liggen waken dat jij er nog wel was hoor, maar ze horen zoveel beter dan wij, dus toen jij opstond om wat te gaan doen, dat heeft ze gehoord.
maar erg leuk gedaan zo op de bank redelijk uit het zicht.
misschien is het een idee om zo een antieke opwind wekker bij haar te zetten ? zodat ze het idee zou kunnen hebben dat er nog iemand bij haar is? doen ze bij erg jonge pups nog wel eens, schijnt op de hartslag te klinken.

en echt het komt goed, duurt even, maar je hebt straks een super band met haar, ze hangt al helemaal aan je. ik heb er alle vertrouwen in.

en idd theorie en praktijk, groot verschil hoor, want ja is net als met kinderen, ze doen het nooit volgens het boekje. dus advies vragen is altijd super, een cursus ook, veel lezen ook hoor, en gewoon dingen uit proberen dan, en zien wat voor jou, je hond, en je gezin werkt.

Super dat je al die maatregelingen treft,dat gaat rust geven voor jullie allemaal.
Ik denk dat je met het wennen eerder mag denken aan weken dan aan maanden.
Maar gezien ze de eerste 2 levensjaren toch ook door verschillende angstfases gaan,pubertijd met alle hormonen en al,dan voelen ze zich ook niet op en top.
Dus dan kunnen ze her en der een terugvalletje krijgen,niks om je zorgen over te maken...maar het kan bijvoorbeeld voorkomen dat je rond de 7/8ste maand weer een weekje bij de bench mag gaan slapen,veel honden raken rond die leeftijd uit 'balans'. 

Maar echt het gaat over,en jij doet je stinkende best,gaat echt goed komen.

Kan de bench niet in de gang als jij gaat douchen? Of de schoenen tijdelijk opbergen,en een soort van hekje om de kattenbak?(of verplaatsen naar IN de badkamer?)

Wij legden soms voor de nacht in de bench een kruikje (niet te heet) met daaromheen een t-shirt dat naar 1 van ons rook..

hihi heb ik geprobeerd. het shirt heeft ze helemaal gesloopt en de kruik probeerde ze doorheen te graven/bijten dus dat was geen succes.

Het is een eigenwijsje hoor...

Haha ok..klein monstertje hihi.. ik heb verder weinig in mn trukendoos zitten.. ik blijf t topic wel volgen ben benieuwd hoe jullie het over een tijdje hebben : )

Neem misschien nog eens contact op met het opvanggezin en vraag wat zij misschien als reden zien... Of hoe zij het juist aangepakt hebben. Misschien komen er echt nog nuttige tips naar boven.

Het is natuurlijk wel zo dat de pup sinds die naar jou kwam er weer een verandering op had zitten... Je zult dus echt haar vertrouwen moeten winnen.

Goede tip. Dat had ik inderdaad ook al gedaan. Ik doe het op dezelfde manier maar dat haalt dus niet uit. De gedragstherapeut denk dat ze er gewoon een verandering te veel op heeft zitten. Ze blafte in het asiel en opvanggezin ook nooit en hier om alles.
We gaan nu met de GT aan de slag, die vond ook dat Kyra erg extreem reageert.

Help! Mijn man vraagt zich af of we niet beter nu een punt achter kunnen zetten. Ook om Kyra de beste kans te geven nog ergens anders te aarden. Mijn man is ivm met zijn werk alleen in het weekend thuis (en gisteren ivm hemelvaart) en merkte op dat onze kinderen (4 en 8) onder de huidige situatie lijden, en dat is ook zo.

Ik kan nog steeds niet weg om boodschappen te doen. De kinderen moeten overdag zichzelf zien te redden en zitten vaak met z'n 2-en aan tafel omdat ik dan met Kyra bezig ben (dweilen, naast de bench zitten, meubels en speelgoed redden oid). We kunnen zo niet douchen en ik breng ze snel snel naar bed omdat ik eigenlijk niet naar boven kan zonder dat Kyra de tent afbreekt. Meenemen naar boven is ook geen optie omdat ze nog steeds overal plast en poept en we boven tapijt hebben. Ik ben inmiddels kapot. Er zijn al 4 shirts en 2 broeken kapot omdat ze opspringt en dan in je kleren blijft hangen (vooral bij de jongste) waarbij ze behoorlijke bijtafdrukken achterlaat. Ze blaft zo vaak en veel dat een normaal gesprek redelijk onmogelijk is. Een beetje gelijk heeft hij dus wel, ons gezin lijdt eronder. En als we nou wisten dat het nog maar een weekje doorbijten is...maar voor hetzelfde geld duurt het nog maanden.

Ik wil haar echt niet terugbrengen maar misschien zijn wij niet het juiste gezin voor haar. Ik heb er een GT bijgehaald en die vraagt zich af of ze niet teveel beschadigd is en of het nog goed komt. Het huilen staat me nader dan het lachen. ik weet niet wat we moeten doen!

Ik heb meerdere vrienden en familieleden met pups/honden en daar ging het niet zo moeizaam allemaal, dus ik had me hier ook niet op in gesteld. Had het op jullie gezin ook zo'n impact?
Op dit moment is het geen aanvulling maar een aanslag op ons gezin...

Hey, geef haar ( en jezelf) een paar maanden.... Die heeft ze nodig om weer te herstellen en vertrouwen op te bouwen...  Kleine babystapjes tegelijk, consequent zijn, knuffelen en genieten van wat ze al wel kan! Hier heb ik een kinderhekje tussen de bijkeuken en keuken, hoeft onze sloper niet in de bench en heeft ze net iets meer vrijheid, en kan ze mij zien en volgen zonder dat alles achter mij door de "shredder" gaat.. Volgens mij gaat het je helemaal lukken, je zet je er al zo voor in!! Sterkte!

Dit vind ik persoonlijk erg ongepast van een GT om dat te zeggen over een pup van 4 maanden oud!

Even iets heel anders: waren er in het opvanggezin nog andere honden aanwezig? Ik denk maar even met je mee, hoor, maar: hondje heeft op straat geleefd, in het asiel en in een opvanggezin... dan denk ik: steeds in gezelschap van andere honden, misschien? En ligt daar het grote verschil tussen de vorige verblijfplaatsen en de gezinssituatie nu.
Je zegt meerdere vrienden en familieleden met honden te hebben: zijn er daar bij met rustige, stabiele en vriendelijke honden? Vraag dan of die hond eens naar jou mag komen en zie of Kyra daar misschien niet heel erg positief op reageert. Zo komt er misschien rust in haar hoofdje. En rust voor jou. Rust is altijd de beste basis om van te vertrekken, dus wie weet kan een andere hond je hierbij heel erg helpen.

Vraag hulp aan anderen. Echt! Je wil ze niet te eten geven, de mensen die op hun tandvlees hebben gezeten bij de komst van een pup in huis. je bent hier zeker niet alleen in. Dus vraag hulp: een vriendin die eens een namiddag op de hond komt passen terwijl jij gaat slapen, of eens de stad intrekt, of iets gaat doen wat je prettig vindt. Creëer tijd en ruimte voor jezelf. Hoe beter jij je in je vel voelt, hoe meer de pup deze energie opneemt en zich hieraan kan spiegelen.

Bedankt voor het meedenken. Je kunt merken inderdaad dat ze erg naar andere honden trekt. Ik heb haar al eens naar een vriendin gebracht om even op te passen maar dat was een drama. Gisteren heb ik haar even naar een vriendin gebracht die ook een hond heeft (geen rustige weliswaar) en dat ging heel goed. Ze is erg hondgericht.
Het opvanggezin bestond daarentegen uit slechts 1 persoon. En daar ging het dus super. Wij hebben 2  kinderen en misschien vind ze dat wel niks?
Ze heeft mijn zoontje net zo hard gebeten dat er bloed uitkomt. Terwijl ik hem heb geleerd om stil te blijven staan met z'n armen over elkaar en dat doet ie keurig. Hij speelt ook niet meer op de grond maar aan tafel in de hoop Kyra wat af te houden. Maar bij gebrek aan reactie besloot ze nog maar een beetje harder te bijten...

Ik leef erg met je mee... wat een moeilijke situatie is dit. En ik hoor aan alles dat je echt zo je best doet en zo graag wilt dat het gaat lukken.
Is ze al een keer naar de dagopvang geweest en hoe ging t daar?
Ik vind t super dat je dat besloten hebt en haar niet in haar sop gaar laat koken als jij moet werken. Dan zou t alleen maar erger worden denk ik.
Echt zo raar dat ze in t opvanggezin wel een voorbeeldig hondje was.. Dat kan ik echt niet begrijpen hoor. Wat voor gezinssituatie hadden ze daar dan? Was het daar veel rustiger misschien?
Ik hoop zo dat je met kleine stapjes van vooruitgang het toch vol kan houden en dat er een happy end komt.
Inderdaad wat mn voorganger zegt.. probeer te genieten van de dingen die al wel goed gaan en dat duidelijk laten merken aan t beestje. Dat zal alleen maar positief werken denk ik.

Oh de laatste 2 reacties had ik nog niet gezien toen ik postte..
En regelmatig naar plekken gaan waar ze met andere hondjes kan spelen.. hondenuitloopveldjes ofzo, waar ze haar energie kwijt kan met gelijkgestemden, zodat ze het niet op de kinderen wil afreageren. Zoals ze met een soortgenoot spelen kan je als mens niet gauw nabootsen denk ik.
Wel vreemd dat ze in t opvanggezin alleen met 1 persoon was, zonder andere honden en dat ze daar wel rustig was... Ik weet niet hoe ze daar de dag doorkwam dan?

Ik wil zo graag dat het goedkomt . Ben ook al naar de dierenarts geweest maar ze is wel helemaal gezond. Ik dacht dat ze misschien ergens last van had dus dat wilde ik uitsluiten. Heb kalmerende tabletten gekregen maar weet niet of ik daar wel aan moet beginnen. Arm meisje.