Duo - melee Lise en Lauren: The Lost Brother

Hoi!

Waar gaat deze melee over?
Waziri en Yke zijn twee boxer broers, die elk appart leven. Na een tijdje komen ze elkaar misschien tegen, maar eerst komen ze nog vele andere vreemde honden tegen en moeten ze dingen overwinnen.

Rollen van Lise

Naam: Waziri
Geslacht: Reu
Leeftijd: 2 jaar
Ras: Boxer
Karakter: Lief, verliest zijn geduld nogal snel, en dan is het echt menens
Extra: Zijn staart is gecoupeerd. Hij gaat soms de stad in, waar hij ondertussen al bekend staat bij de mensen
Foto:

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Naam: Ywan
Geslacht: Reu
Leeftijd: 16,5 jaar
Ras: Kruising
Karakter: Lief, sociaal, wordt met iedereen vrienden
Extra: Hij kan in de toekomst kijken
Foto:
_____________________________________________________________________________________________

Rollen van Lauren

Naam: Yke (uitspraak: Aajk)
Geslacht: Reu
Leeftijd: 2 jaar
Ras: Boxer
Karakter: Erg lief voor dieren, ook voor de mens. Maar als hij eens boos wordt, dan is het echt wel dat het hem tegen steekt of dat het erover gaat. Dan kan hij heel moeilijk vergeven, maar uiteindelijk, zal hij toch wel vergeven. Hij gedraagt zich nog soms als een hypere pup.
Extra: Zijn staart is gecoupeerd. Hij heeft ook nog een puppylook, maar hij voelt zich zelf nog jong en het lijkt of dat naar zijn uiterlijk uitstraalt
Foto:

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Naam: Beyaz
Geslacht: Reu
Leeftijd: 1 jaar
Ras: Kruising
Karakter: Haalt graag streken uit met iedereen. Hij probeert overal ruzie te stoken en is heel geniepig
Extra: Probeert altijd grappig te doen
Foto:

Veel plezier met het lezen van deze melee!

VOLGORDE:

- Waziri
- Yke
- Ywan
- Beyaz

Waziri

Ik struin een beetje door de duinen.
Ik zie enkele kinderen spelen in het water en sommigen maken een kasteel van zand. Verderop liggen hun ouders te zonnen. Het is bloedheet in de zon, en mijn kussentjes doen pijn van het warme zand. Soms blaffen enkele honden naar me, maar ik blijf lekker op mijn duinen. Opeens heb ik het echt te warm. Ik loop de duinen af en probeer een plek te vinden waar ik omhoog kan gaan om op de dijk te komen, waar een café'tje ligt dat mij altijd een bak water geeft. Ik vind uiteindelijk een trap.
Elke dag weer zie ik van die verwonderde gezichten van mensen. Ik zie hen denken: 'Kijk, die boxer loopt alleen rond, zonder halsband!'
Ik wandel binnen in het café en kwispel met mijn stompe staartje naar de barman.
'Hee jongen! Hoe is het? Heb je het warm? Ik neem water voor je!'
De man verdwijnt achter de bar. Even later is hij terug met een flinke bak water.
'Wat is het lang geleden dat je hier kwam, ben je oké?' vroeg hij.
Ik keek naar hem en hij knikte lachend.
Ik gaf een kleine blaf en wandelde weer naar buiten.
Ik liep de trap weer af. Een klein meisje stormt op me af. Ik blijf staan en laat me aaien.
'Mama! Kijk, deze heeft niks om, en ik zie geen baasje, nemen we hem mee?'
'Maar kindje, we kunnen hem toch niet meenemen? Misschien is hij van dat café daar!'
De moeder nam haar kind mee en wandelde verder. Ik liep door naar de duinen. Ik klom omhoog en ging liggen in de zon. Genieten was dit...

Yke

Ik ren de speeltuin voor de kinderen op en begin te rollen in de zandbak.
Verschillende kinderen en ouders kijken naar mij en sommigen beginnen te lachen.
Ik kijk naar ze op en voel wat zand van mijn kop langs mijn snoet vallen op de grond.
Ik kijk ernaar en stop dan mijn neus in het zand en begin te snuffelen.
Ik ruik iets en begin dan te graven, tot ik het ding heb gevonden.
Een oud bot van één of ander dier, ik loop wat verder, graaf een nieuwe put en gooi daar het bot in.
Ik doe de put met het bot in, terug toe en loop uit de zandbak.
Ik ga in het gras liggen, genietend van het zonnetje.
Plots hoor ik de ijsman, die hier dagelijks langs rijdt.
Ik spring op, loop naar waar het geluid vandaan komt en uiteindelijk kom ik bij de man uit.
Ik begin enthousiast te blaffen en te kwispelen met mijn stompe staartje.
"Heb je dorst?" vraagt de man die de ijsjes verkoopt. Ik knik hard 'ja' en geef een korte blaf.
Hij pakt een bakje, waar schepijs in zat en vult het met water, lekker koud water.
Dan zet hij het neer en ik drink het volledig leeg.
"Zeg, jij hebt wel dorst, he." zegt hij dan op een lachende toon.
Ik kijk naar hem op en loop dan achter mijn stompe staartje.
"Gekke hond, toch!" zegt hij dan nog.
Ik kijk nog even naar hem op en loop dan terug verder.
Ik zie een jongetje, dat frietjes aan het eten is, naar mij kijken.
Hij kijkt even op naar zijn mama en laat dan, zonder dat zijn mama het merkt, een stukje vlees op de grond vallen.
Hij kijkt naar mij op en ik begin te kwispelen en loop naar het stukje vlees toe.
Ik pak het stukje vlees, maar op dat moment zegt de mama van het vriendelijke jongetje: "Ga weg, vieze hond!"
Ik schrik ervan, bots met mijn hoofd tegen het bankje, pak nog gauw het stukje vlees en loop dan weg.

Ywan

Mijn gewrichten doen pijn. Moeizaam sta ik op. Een klein eekhoorntje komt naar me toegehuppeld en legt een nootje neer.
"Bedankt kleine man!" zeg ik en het eekhoorntje loopt weer weg.
Ik eet het nootje op, maar heb nog steeds erge honger.
Ik besluit vandaag eens een grote wandeling te gaan maken, mijn gewrichten en botten een beetje losgooien. Maar eerst ga ik zwemmen in de rivier!
Ik loop in een drafje naar de rivier toe, die enkele meters verder ligt. Ik stap erin en zwem tegen de stroom in. Mijn vader heeft me altijd verteld dat dat goed is voor je lichaam. Ik kom doorweekt het water uit en schud me uit. Bijna val ik om, maar ik kan nog net recht blijven staan.
Ik wandel door. Ik loop naar de plaats waar er elke morgen wat vlees en wat brokken liggen. Ik heb nog nooit gezien wie het daar legt, maar toch eet ik het op. Het smaakt altijd zo lekker!
Als mijn buikje vol is, begin ik aan mijn wandeling.
Al snel vallen er een paar druppeltjes uit de lucht. Het haar op mijn oren wordt nat en mijn oren plakken tegen mijn kop. Ik loop onder de bomen verder. Niet wetend naar waartoe.

Beyaz

Ik sluip naar het huis, waar een Poedel leeft, een reutje.
Als ik niemand in de buurt zie, sluip ik naar de deurmat, die juist voor de voordeur ligt en ik doe er mijn behoefte op.
Dan sluip ik terug weg en ga achter het muurtje staan.
Ik hoor de postman de post in de brievenbus doen.
Op dat moment, komt de vrouw die in het huis woont, naar buiten en trapt op het drolletje dat ik heb gelaten.
"Godverdomme, Curly!" roept de vrouw vervloekt uit.
Ik schiet in de lach en sluip dan weg.
Ik kom langs een vuilnisbak en zie er een bananenschil in liggen.
Ik duw de vuilnisbak om en pak de bananenschil.
Ik leg hem juist om het hoekje zodat niemand hem kan zien, maar er wel op kan stappen.
Er komt een man aangelopen ... Snel sluip ik weg en ga onder een bankje zitten.
De man loopt het hoekje om en schuift uit over de bananenschil.
Ik lig in een deuk van het lachen.
Het begint wat te regenen, en ik loop door naar het bos.

Waziri

Ik lig heerlijk te dutten als het begint te regenen. Al snel verandert het lekker warme zand in modder. Het is tijd om mijn slaapplaats op te zoeken. Ik zie ouders paniekerig hun kinderen bij zich roepen. In de verte zie ik nog een Boxer. Ach, ik ga er even naartoe en dan ga ik wel een slaapplaats zoeken.
Ik loop op de Boxer af.
Het baasje blijft staan en glimlacht.
"Hoi! Ik ben Waziri!"
"Hallo Waziri! Ik ben Wayna. Wat doe jij hier zo alleen?"
"Ik ben een soort straathond, snap je. Maar ik kan bij veel mensen om dingen gaan vragen. Water, eten, ..."
"En waar slaap je dan?"
"Ik moet nog een slaapplaats zoeken voor vannacht..."
"Zeg, waarom kom je niet bij mij thuis slapen? Voor vannacht dan? Dan kan je morgen rustig zoeken naar een slaapplaats."
"Dat is vriendelijk, maar..." Ze liet me niet uitspreken...
Ze blafte naar haar baas en schudde met haar hoofd naar mij. Haar baas knikte.
Ik liep naast Wayna mee naar haar huis. Ze is echt heel leuk!
Toen ik bij haar thuis aankwam, was het net of ik was in een paleis. Ze liet me haar slaapplaats zien, haar voederbak, haar speeltjes, en ze zei dat ze op de zetel bij haar baasje mocht liggen.
Haar baas trok zijn jas uit en droogde met een kleine handdoek die daar hing onze poten af. Ik liet het allemaal toe.
Wayna liep naar de tv en ging op het tapijt liggen. Ik volgde haar en ging naast haar liggen. Ik nam een trektouw uit het mandje met speelgoed en begon speels te grommen.

Yke

Mijn hoofd doet ngo een beetje pijn, maar het is al wat beter.
Ik voel de druppels op mijn hoofd vallen en kijk dan naar omhoog.
Ik eet nog gauw mijn stukje vlees op, sta dan op en loop naar ergens ...
Ik zie in een tuin een hondenhok staan ... Zou ik er naar toe gaan?
Ik twijfel even, maar spring dan over de omheining en loop naar het hondenhok.
Ik ga erin liggen en kijk naar buiten, het begitn steeds harder en harder te regenen.
Plots zie ik binnen twee honden zitten, ze kijken naar mij.
Ik schrik ervan, loop het hondenhok uit en loop naar het einde van de tuin.
Ik spring op een dik muurtje en ga erop zitten, net onder een boom.
Dan kijk ik even de honden aan en kijk ook naar de regen.

Ywan

Het regent nu pijpestelen. Mijn staart sleept over de grond. Mijn hele vacht wordt zwaar. Ik besluit om maar weer naar huis te keren.
Ik denk aan mijn hutje en zie dat er een andere hond in lig. Ik versnel mijn pas.
Als ik aankom, ziet de hond me en laat zijn tanden zien.
"Dag jongeman. Ik wil je er even op wijzen dat je op mijn plaats ligt. Zou je respect willen tonen voor een oude hond en wat plaats willen maken? Bedankt."
De hond stond op en liep zuchtend weg.
"He! Wacht eens even! Ik zei niet dat je weg moet! Kom, kom erbij, er is toch plaats genoeg, en het regent veel te hard om nu rond te lopen."
De jonge hond kwam terug en ging naast me liggen.
"U bent lief, dank u wel." zei hij.
De jonge hond viel meteen in slaap. Hij zag er uitgeput uit. Ik sloot mijn ogen en dacht na wat ik morgen zou gaan doen. Ik neem de hond mee naar de plaats waar ik het eten krijg, en hij mag de brokken opeten als ie wil, dat wordt voor mij toch te hard, en ik eet het vlees op. Ik val in slaap.

Bayez

Ik struin nog wat rond in het bos terwijl de druppels op mijn vacht vallen.
Ik schud mij even uit en kijk dan in het rond, er is niemand, zelfs geen kat of een vogel.
Dan zie ik in de verte een paar struiken die een soort van dakje vormen.
Ik ren er naar toe en zie dat er een stinkdier onder ligt.
Ik zucht en loop dan door, bah, domme stinkdieren ... Altijd mijn plekjes afpakken ... Onlangs ook weer, toen het superwarm was, zaten ze allemaal op mijn plekje.
En ja, als je ze boos maakt of nerveus, dan laten ze weer van die vieze scheten en dan stink ik en bekijken mensen me nog meer als een straathond.
Ik loo pdoor naar het meer en kijk in het rond, ik zie een man vissen ... Het blijkt of hij maar geen vangst krijgt.
Plots krijg ik een idee ... Ik draai me om, ren naar een vuilnisbak en stop mijn kop erin tot ik een grijs feesthoedje vind met een touwtje eraan.
Ik maak het feesthoedje vast aan mijn kop en loop dan terug naar het meer.
Ik duik het water in en zie de man opkijken naar mij, gauw haal ik adem en ga onder water.
"Aaaaah! Een haai!" gilt de man uit.
Hij begint volop te gillen en als ik een aantal seconden later even piep boven water, zie ik de man niet meer, waarschijnlijk is hij weggelopen.
Ik kom terug boven water en grinnik.
Ik zwem terug naar de kant en ga uit het meer.
Ik schud mij uit en doe het feesthoedje af en loop dan terug door.

Waziri

Wayna's baasje zit op de bank. Wayna springt op de zetel en kruipt onder zijn arm. Ik kijk naar hun beide. Wat lief! Het baasje ziet dat ik kijk. Hij wijst met zijn vinger dat ik mag komen. Ik lach en spring ook op de zeten en geef de man een likje. Hij grinnikt. Nadat het baasje nog een film heeft gekeken gingen we slapen.
Wayna sprong op bed. Het baasje kwam er nadien ook bijliggen. Ik ging naast het baasje op de grond liggen. Het licht ging uit. Een paar minuten later knipperde het baasje het licht weer aan. Hij stapte uit bed en liep naar de badkamer. Een minuut later spoelde hij door. Hij ging op het bed zitten en klapte met zijn hand op het bed en keek naar mij. Ik sprong vrolijk op het bed en viel naast Wayna in slaap. Dit was mijn beste avond ooit!

Yke

De honden gaan weer weg en ik kijk hen nog even achterna.
Uiteindelijk spring ik van het muurtje af en ga terug in het hondenhok liggen.
Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

De volgende ochtend word ik gewekt door zwaar geblaf.
Er staat een Deense Dog voor het hondenhok, ik schrik van haar.
Ik kruip uit het hondenhok en kijk dan de hond aan.
"Je mag er gerust slapen hoor." zegt ze dan, ik begin te kwispelen.
"Dankje! Ik dacht dat je boos ging zijn!" zeg ik opgelucht.
"Ik boos? Haha, nee hoor!" zegt de hond op spottende toon.
"Heb je honger?" vraagt ze dan.
Ik knik en begin te kwispelen.
"Ik breng je wel wat eten." zegt ze dan en loopt even naar binnen.
Een tijdje later komt ze met een stuk vlees naar buiten en legt het voor mij neer.
"Dankje!" zeg ik met een enthousiaste blaf.
Ik begin aan het stuk vlees te knagen.

Ywan

De volgende morgen is het mooi weer. De zon staat mooi hoog aan de hemeld en schijnt op de snoet van de jonge hond.
'Goedemorgen!' zeg ik blij.
De hond opent een oog en kwispelt.
'Nog eens bedankt dat ik hier mocht slapen, ik ga maar weer!' De hond staat recht en wil weg lopen.
'Wacht! Voordat je gaat, wil ik je nog iets tonen.'
Ik knik dat de hond me moet volgen.
'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik terwijl we stappen.
'Mijn naam is Milin. Wie ben jij?'
'Ik ben Ywan, en woon al mijn hele leven in dit bos.'
We komen op de plek aan. Ik zie de brokjes en het vlees al liggen.
'Eten! Kijk, Ywan!'
'Ja, inderdaad, de brokjes zijn voor jou, het vlees is voor mij.'
Milin stormt op het eten af, hij heeft reuze honger. Ik zeg hem dat hij het vlees ook mag opeten.
'Bedankt Ywan, je bent echt een aardige hond! Ik hoop dat ik je ooit nog es tegenkom!'
Ik kijk de hond nog na terwijl hij wegloopt.

Bayez

Ik word wakker tussen de bladeren, die er al een tijdje liggen en kijk om mij heen.
Er ligt een blad op mijn snoet en ik probeer het weg te blazen, maar het valt op mijn kop.
Ik schud met mijn kop en het blad valt eraf.
Ik sta op, schud mij even uit en kijk even in het rond om te kijken wat ik vandaag kan doen.
Ik zie een jongetje en zijn moeder op een bankje aan het meer zitten.
Ik sluip naar hen en ga onder het bankje liggen, zodat ze mij niet zien.
Dan laat ik stiekem een klein scheetgeluidje en de vrouw springt op en roept: "Houd je manieren, Tom!"
"Maar mama, ik was dat niet!" protesteert het jongetje.
"Jaja, wie anders? Een vogeltje? Een boom?" zegt de vrouw erop.
Ze neemt het jongetje bij zijn hand en sleurt hem mee.
Als ze weg zijn, begin ik zacht te grinniken en kruip vanonder het bankje vandaan.
Ik kijk nog even in het rond en loop dan wat verder.
Plots zie ik in de verte een omgevallen vuilnisbak, ik ren er naar toe.
Als ik er aan kom, zie ik allerlei restjes van eten liggen, ik eet het allemaal op en loop dan terug naar het meertje.
Ik drink wat en kijk dan even in het rond.
Ik zie niemand in de buurt en ga dan aan de rand van het meer liggen.

Waziri

Als ik 's morgends wakker wordt, lig ik alleen op bed. Ik spring van het bed en loop naar de woonkamer. Geen Wayna of baas te bekennen. Er ligt een spoor van brokjes. Ik eet brokje voor brokje op totdat ik bij de etensbak aankom, die vol met brokjes ligt. Ik eet ze allemaal snel op. Ik drink nog even wat. Ik loop naar de achterdeur, kijk nog eens goed naar het huis, en loop dan door het hondenluikje. Ik spring over het hek en volg de zeegeur. Al snel kom ik weer in de drukke winkelstraat terecht, als ik die omhoog loop, ben ik weer op het strand. Ik krijg weer verschillende blikken naar me toe gegooid. In de verte zie ik Wayna op het strand. Haar baasje is enkele meters verderop. Met pijn in mijn hart loop ik naar de andere kant van de duinen. Maar als snel heb ik een schuldgevoel. Ik loop naar Wayna, ze ziet me al van ver afkomen.
'Waziri!' blaft ze.
Ook haar baasje kijkt blij.
'Wayna, ik ga verder, ik ben opzoek naar iets, maar ik weet niet wat...'
'Oke, maar als je ooit iets nodig hebt, je weet waar we wonen!'
Ik ga naar haar baasje en lik zijn hand. Ik kijk naar de duinen. Het baasje volgt mijn blik.
'Ik begrijp het. Tot snel, lieverd!' zegt hij en hij geeft een zoen op mijn kop.
Ik kijk nog een keer om en loop dan snel naar de duinen.

Yke

Na een tijdje heb ik het stukje vlees op en kijk de Deense Dog dankbaar aan.
"Echt bedankt!" zeg ik dan met een enthousiaste blaf.
"Sssst!" sist ze dan.
"Mijn baasje slaapt nog." plakt ze er aan toe, ik kijk haar even aan en knik dan.
"Heb je dorst?" vraagt ze dan nog.
Ik knik en ze loopt naar binnen, ze kijkt even naar mij op en doet het teken dat ik mag komen.
Ik loop voorzichtig achter haar aan en we lopen de keuken in.
Ze toont haar drinkbak, een hele grote bak vol met water.
Ik begin te drinken en drink bijna de helft van de bak leeg.
Plots hoor ik voetstappen in de verte, ik en de Deense Dog kijken naar elkaar op.
"Ga snel weg!" fluistert ze, ik knik en loop gauw naar buiten.
Ik spring over het hek en loop verder, terug naar de kinderspeeltuin.
Als ik bij de kinderspeeltuin aankom, ga ik in het zonnetje liggen en geniet van de ochtendzon.
Ik ga op mijn zij liggen en kijk om mij heen.

Ywan

Het is bloedheet die dag. Het weer kan zo onvoorspelbaar zijn in dit bos!
Ik kom terecht op een open veldje in het bos. Een moeder ligt met haar puppies in de zon te relaxen, helemaal aan de andere kant van het veld. De puppies grommen naar elkaar, en beginnen dan speels te vechten. Ik loop door, op zoek naar een beetje water.
Ik ga naar de moeder.
'Hallo! Mijn naam is Ywan, en ik heb vreselijke dorst. Weet jij misschien ergens een meertje ofzo?'
'Hoi Ywan! Als je dit pad uitloopt kom je bij een groot meer.'
'Bedankt!' zeg ik snel en ik loop snel door. Uiteindelijk kom ik aan bij het meertje. Ik neem een paar flinke slokken. Daarna loop ik weer terug naar het open veld. De moeder is er nog.
Ik ga enkele meters van haar weg liggen en geniet van het zonnetje.

Bayez

Ik sta op en spring het meer in, dan ga ik er meteen weer uit. Ik loop naar de richting waar die ene hond is uitgegaan, richting het open veld.
Ik zie nog een andere hond liggen en loop wat verder, tot ik onder een boom sta.
Daar ga ik liggen en kijk naar de honden, ik houd ze goed in het oog.
Plots krijg ik een idee, ik kijk even naar de boom boven mij en zie een heerlijke appel hangen.
Ik sta op, klim de boom in en pak de appel.
Ik val hard op de grond en kijk dan om mij heen.
Ik loop wat verder en ga in het midden van de twee honden liggen en eet de appel met veel smaak op.
Ik probeer de appel zo verleidelijk mogelijk op te eten, zodat zij ook honger krijgen, maar ze krijgen lekker niks!

Waziri

Het begon flink te donderen. Mensen liepen in paniek weg. Ik liep de duinen af, en rende naar het café. Helaas, het was al toe...
Ik rende terug naar het strand, en zocht naar een slaapplaats. Een heel eind verder, al van het strand weg, was ik nog steeds aan het zoeken. Opeens zag ik een hutje. Ik liep er snel naartoe en wandelde er binnen. Ik schudde mezelf uit. Er lag nog een baal stro. Ik krabde aan het stro. Ik had al heel wat stro verzameld en maakte hier een lekker zacht bedje van. Ik liep een rondje op het stro, legde me neer, en keek naar het onweer. De regen tikte op het dak van het hutje. Ik viel stilletjesaan in slaap...

Yke

Het begint hard te donderen en ik schrik ervan op.
Ik sta op en begin hard te lopen, naar waar weet ik niet.
Ik kom uit in een verlaten schuur van een boerderij en sluip er zachtjes in.
Ik kijk even in het rond of niemand er is, maar ik merk niemand op.
Ik loop wat verder, tot ik wat oude zakken tegen kom en ga erop liggen.
Ik zucht even en kijk dan naar buiten, de regen kletst hard tegen de grond en ik sluit mijn ogen.

Ywan

Een grappig hondje komt aangeparadeerd met zijn appel. Hij begint hem smakelijk op te eten. Ik zie dat hij uitdagend naar me kijkt.
'Dag jongen! Is hij lekker?'
'Ja, maar jij krijgt lekker geen stukje!'
'Oh, maar ik hoef geen stukje, ik kan voor mezelf zorgen.'
Het hondje had blijkbaar niet verwacht dat ik zo zou reageren. Hij had vast verwacht dat ik om een stukje zou vragen.
'Hoe heet u eigenlijk?' vraagt het hondje beleefd.
'Mijn naam is Ywan, wie ben jij?'
'Ik ben Beyaz, ik hou ervan om grappen met alles en iedereen uit te halen!'
'Zorg maar dat de dieren en mensen zich niet tegen je keren, als je grapjes blijft uithalen...
Ik kon zo voorspellen dat binnenkort niemand hem nog wou zien.

Beyaz

"Iedereen vind grappen leuk!" zeg ik trots en neem nog een stukje appel.
"Maar toch ..." zegt Ywan, maar ik laat hem niet uitspreken.
"Dan is dat pech voor die mensen, ik leef al heel mijn leven op straat, die domme mensen hebben mij verstoten!" zeg ik dan.
Ik neem het laatste stukje van mijn appel en gooi het klokhuis op Ywan zijn hoofd.

Waziri

Die ochtend regende het nog steeds. Ik stond op en wandelde het hutje uit. Mijn vacht werd nacht. Wat een uizicht, een heel leeg strand! Ik wandelde traag de duinen op, en liep er langs de andere kant weer af, liep door het mulle zand en dan klom ik de dijk op. Ook de dijk was helemaal leeg, geen mens te bekennen. Of jawel, in de verte zag ik een oude meneer met zijn Malteser wandelen. Volgens mij is het Chico. Ik had te erge honger om te spelen, dus ik liep snel door naar het café. De rolluiken waren nog naar beneden, maar er was een klein gaatje.
'WOEF!' blafte ik luid.
Meteen gingen de rolluiken omhoog.
'Ha, daar ben je jongen! Ik was al ongerust! Hier, een stuk vlees!' zei de vriendelijke barjongen.
Ik at het met smaak op. Ik dronk wat en besloot om dan verder te trekken.
Ik gaf de man een lik op zijn hand, keek nog een keer naar hem, en vertrok, wie weet wel voorgoed...

Yke

Ik schrik wakker van een harde donderslag.
Ik kijk om mij heen en zie een kat zitten, zo een gestreepte.
Ik sta op, rek mij uit en loop naar de kat toe en ga op een afstandje zitten en zeg dan: "Hoi!"
De kat kijkt op en zegt dan: "Hoi! Jij bent niet van hier he?"
Ze loopt naar mij toe en draait een rondje rond mij, dan antwoord ik: "Nee, ik ben niet van hier."
"Van waar dan?" vraagt de kat nieuwsgierig.
"Ah, van overal een beetje ... Ik trek zo wat rond." zeg ik terwijl ik zacht begin te kwispelen.
"Zozo en jij dacht, ik kom hier schuilen voor het onweer?" zegt de kat dan op mysterieuze toon.
"Ja, maar als het niet mag, ben ik weg hoor..." zeg ik dan met een iets wat bange stem.
"Je mag blijven hoor!" zegt ze terwijl ze me een kopje geeft.
Ik begin hevig te kwispelen en zeg dan enthousiast: "Dankje!"

Ywan

Het kleine hondje gooit een appel tegen mijn hoofd.
'Rot op, klein mormel! Als je zo blijft voortdoen, zul je hélemaal verstoten worden!' zeg ik kwaad en ik sta snel op.
Ik kijk door mijn ooghoeken opzij en zie het hondje verbaasd kijken. Wat een mormel is hij zeg, niet moeilijk dat hij verstoten werd! Mijn baasje zorgen uitstekend voor me, totdat ze ziek werden...dan werd ik naar het asiel gebracht, waar ik net voor mijn laatste spuitje kon ontsnappen...

Beyaz

Ik kijk de hond achterna en ren dan achter de hond aan.
Ik ga voor de hond zitten en zeg dan met mijn puppyoogjes: "Sorry."
Ik ga liggen en ga wat rollen in het gras, dan kom ik weer overeind.
De hond kijkt mij verbaasd aan en dan ga ik terug zitten.
Dit is de allereerste keer in mijn leven dat ik mijn excuses aanbied aan iemand ... wauw!

Waziri

Ik loop door. De geur van de zee verdwijnt alsmaar meer en meer. Ik kom terecht op een drukke baan. Ik wil overlopen, maar dan hoor ik een hoop getuut. Lichten schijnen fel in mijn ogen. Snel spring ik in de berm, de struiken in. Ik moet even gaan liggen om weer bij mijn zinnen te komen.
Ik sta op en wandel langs de vangrails langs de weg. Even later kom ik aan in een klein dorpje. Veel honden zitten achter een hek te blaffen. Ik zoek een boerderijtje op.

Yke

"No problem, sir!" zegt de kat terwijl ze gaat zitten.
Ik moet gapen en dan zegt de kat: "Moe?"
Ik knik en dan zegt ze: "Dan moet je slapen, he!"
Ik kijk haar even aan, ze wijst naar een plaats waar het er lekker warm uit ziet.
Ik loop naar de plaats en ga er liggen, de kat komt ook naar de plaats gelopen en gaat naast mij liggen.
Samen vallen we in slaap, in ieder geval ik toch.

Ywan

'Goed dan, Beyaz, je krijgt nog een kans van me, maar verpruts deze niet!' zeg ik op een geërgerde toon tegen de hond.
Ik laat de hond verder voor wat hij is en wandel door. Ik kom een plasje tegen en wil een slok nemen. Ik zie Beyaz' kop naast me.
'Wat is er, Beyaz?'
'Ywan, zou ik met jou mee mogen? Ik voel me zo alleen altijd...'
'Ga je je gedragen dan?'
'Ja! Ik doe alles wat je zegt! Please?' smeekt hij nu.
'Goed dan, maar als je je misdraagt, sta je er weer alleen voor!'
Het hondje dribbelt vrolijk achter me aan.

Beyaz

Ik zie een modderplas en loop er naar toe, ik rol erin en kijk dan op naar Ywan.
Hij kijkt me hoofdschuddend aan en grinnikt dan.
Ik loop uit de modderplas en schud mij uit, er vliegt wat modder op Ywan.
"Ah, een modderbadje is goed voor de huid." zegt hij dan.
Ik grinnik even om hem en dan lopen we weer door.
Nu mag ik wel geen grappen meer uithalen ... toch niet waar Ywan bij is.