Pfff... even van me af schrijven

Wij wonen dus in een portiekflat. Geen hele grote, 6 appartementen per portiek en 2 per verdieping. Nu woont er naast ons een moeder met dochter, het meisje is ongeveer 15 jaar en niet bepaald een charmante dame. Spuugt geregeld enorme fluimen hier recht voor de deur, scheld ons beneden buurmeisje uit voor *piep* chinees en *piep* h**r en heeft altijd gigantisch veel lawaai als ze de trap op komt, bijna altijd met vriendinnetjes van hetzelfde kaliber. Dat gegil van hun begint buiten al als ze de fiets neerzetten en eindigt pas als hun voordeur met een knal dichtslaat. Een van die vriendinnen van haar heeft ook geregeld een soort van misthoorn bij zich, zo'n toeter die je ook geregeld bij voetbalwedstrijden hoort, en die hoor je dan ook een keer of 4 op hun weg naar boven. Resultaat: Ginny slaat aan. En hárd. Ze stopt gelukkig wel met blaffen als ik zeg dat het genoeg is, maar dan zijn er al minstens zes van die rappe, schelle, puur panische blaffen uit dat bekkie gerold.

Zowel het meisje als haar moeder zijn al door verscheidene buren aangesproken op haar gedrag, maar we krijgen altijd het standaard antwoord; 'Dat doet zij niet' (moeder is overdag zelden thuis). Het zijn haar vriendinnetjes, en met haar gedrag is niets mis. Lekker makkelijk, maar goed, even diep ademhalen en loslaten.

Dochterlief is altijd héél vriendelijk als je langsloopt, net toen ik terug kwam van de wandeling ook zo'n lieflijk 'halloooo', maar toen ze dacht dat ik haar niet meer kon horen sneerde ze tegen haar vriendinnetje 'kijk, dat is die (voer hier een enge ziekte in) hond die altijd zo *piep* hard blaft'... Sjongejongejonge. Ik had echt bíjna een hele vuile opmerking gemaakt, maar heb maar gedaan alsof ik doof was en ben doorgelopen. Nu een half uurtje thuis, en hoor ineens twee mensen blaffen.

Ménsen, ja.

Stonden ze hier voor de deur te blaffen, kijken of ze de hond gek kunnen krijgen (konden ze niet, want Ginny had het te druk met haar bakje voer). Tegen de tijd dat ik bij de voordeur was waren ze alweer gierend en gillend naar binnen gerend.

Wat moet ik hier nou toch mee?!

Pff jeetje wat vervelend zeg!
Snap dat je er klaar mee bent.

Je kunt ook een melding van overlast maken bij de politie...

Mja, de politie vind ik dan weer een beetje extreem... Als het een volwassene was geweest had ik het wellicht wel gedaan maar dit is een puber van 15. Vraag me soms ook af hoe zij in haar vel zit dat ze denkt dat ze zich zo 'moet' gedragen. Maar misschien de woningbouw eens op de hoogte stellen, we wonen tenslotte in huurhuizen en wij zijn niet de enige buren die geregeld luid worden herinnerd aan haar bestaan (misschien is ze wel bang dat we haar anders vergeten, haha)

En een wijkagent dan? Misschien is dat een idee?

Woningbouw bellen en de wijkagent en flink informeren wat je hier mee kan en dat je leefplezier weg raakt!
Vervelend kind!!!

Wat zou er gebeuren als je het meisje uitnodigd, haar wat lekkers geeft en dit met bespreekt?

Tot nu toe heeft dat als resultaat gehad dat ze alles glashard ontkent of op iemand anders probeert af te schuiven... Dat hebben we al geprobeerd namelijk. Wij waren in het begin de enigen die de andere buren een beetje probeerden te sussen, misschien dat ik daarom nu ook wel extra baal van hoe het nu loopt. Ik bespreek liever dingen direct face to face en op een normale manier dan dat ik er anderen bijsleep (of dat nou andere buren of bv de woningbouw is), maar er wordt gewoon net gedaan of wij alles maar een beetje zitten te verzinnen. Dat is aardig frustrerend.

Dan met de scheepstoeter door de brievenbus herrie maken.

Nee, grapje.

Dit is echt vreselijk. Ik denk dat je van 'bekennen' af moet, dat is eens chuldige zoeken. Een dader en een aanklager.
Beter is om in de samenwerkstand te komen. En als zij het niet is, dan haar geloven en vragen hoe zij daar mee omgaat, met die herrie. Want het is tenslotte echt niet opgevoed en .... Proberen haar mee te krijgen.

Maarre ik heb makkelijk praten. Wij zijn ooit om de buren verhuisd omdat wij te veel herrie zouden maken. Gek werd ik van die mensen. Ze hadden ook last van de buren aan de andere kant van ons, dus wij zaten tussen hen en onze klaagburen. Wij hadden absoluut geen last van die buren. Het waren spelende kinderen.

En als het niet lukt zou ik toch rigoureuzer te werk gaan. Dan eerst via de woningbouw.

Volgens mij heb jij al genoeg geprobeerd het op 'de normale manier' te doen. Als ze weer gillend en schreeuwend en toeterend en weet ik niet wat naar boven komen, misschien kun je het dan eens opnemen (het geluid), zodat je 'bewijs' hebt.. . En jij zegt dat naar de politie o.i.d. gaan wat te ver gaat met een meisje van 15, ik vind, een meisje van 15 zou moeten weten hoe ze zich moet gedragen als dan de politie eens op de stoep staat en haar eens flink laat schrikken zou dat misschien eens goed voor haar zijn

Daar ben ik het dan ook wel weer mee eens, haha! Ik woon inmiddels al 21 jaar hier in de portiek en ben opgegroeid met onze bovenbuurvrouw, die wij vol liefde 'mevrouw Helderder' noemen. Géén vuil in de portiek, en rústig moest het zijn... daar zijn wij dan weer mee opgegroeid. Stil als muisjes slopen wij naar boven, en zelfs nu nog met mijn 25 jaar stofzuig en dweil ik drie keer per week in de portiek achter mijn hond aan uit 'vrees' voor de buurvrouw. Die vrouw woont hier nog steeds, en is geen spat veranderd, maar blijkbaar zit diezelfde schrik er bij de nieuwe generatie niet zo erg in, hehe.

Kan je haar gedrag niet stiekem opnemen met camera ( van bijv. mobiele telefoon) of geluidsrecorder ofzo.. en dan haar moeder er mee confronteren..?

Dat soort dingen vind ik dan toch wel weer erg moeilijk... Aan de ene kant zeg ik ja, dan kan ze er niet meer omheen, maar aan de andere kant... nee, vind dat toch een bepaalde schending van iemands privacy waar ik voor mezelf niet zomaar overheen kan stappen. Niet dat ik zeg dat het per definitie verkeerd is, maar ik zou me daar absoluut niet prettig bij voelen, hoe verkeerd het gedrag van iemand anders ook is.

Lees nu mijn eigen reacties eens terug, en het is net of ik al jullie goede adviezen simpelweg afwijs... Ik merk dat ik het een moeilijke situatie vind. Heb het gewoon nog niet meegemaakt dat ik zo bots met één van de buren, zelfs met de draaideurcrimineel van een portiekje verderop kan ik het eigenlijk prima vinden... Maar dan zo'n kind van 15 met een grote smoel - bah. Ik ga nog eens rustig bedenken wat ik er precies mee wil doen, maar stel jullie reacties en adviezen zeer op prijs hoor

Als jij al hebt geprobeerd het normaal te bespreken en dochter ontkent en moeder laat het hierbij,en de dochter gaat lekker door met vervelen dan heb je toch niet meer keuzes.

Vind het op zich wel een hele goede oplossing.
Je kan wat je opneemt ook eerst aan haar moeder laten zien,aangezien deze er van is overtuigd dat haar dochter het niet doet,met de boodschap,dat als er niks veranderd zij jou geen keus laat om met de beelden naar woningbouw/wijkagent te stappen.

Weet niet of je dat zo durft hoor,maar anders houden de opties ook wel een beetje op ,helaas.

Anderen in de portiek, hebben die er ook last van?
Want dan zou ik samen als buren een actie ondernemen in vrede om zo met elkaar in vrede en tot ieders tevredenheid te kunnen blijven wonen.

Filmen lijkt me niet correct, deze moeder zal het ongetwijfeld ontkennen of dochter zal met argumenten waarom het toen en toen wel geoorloofd was.
Dan lojkt het mij beter om een onafhankelijke derde erbij te halen.

Of het tv programma over de burenruzie??

Toevallig bracht één van mij andere buren het nu ook naar voren toen ik haar tegenkwam met de hond vanochtend. We hebben nu dan ook besloten om het nog eens rustig aan te kaarten, maar wel duidelijk te stellen dat wanneer het nu weer ontkend word en er niets veranderd, we een klacht in gaan dienen bij de woningbouw. Ik heb vanochtend al zo'n overlast formulier ingevuld en gekozen voor de optie 'bewaren voor dossier'. Nu wordt er eerst nog niets mee gedaan, maar hij is al wel binnen bij hun... Gewoon voor het geval dat zij ons 'voor' willen zijn en bij de woningbouw spontaan over óns gaan klagen. Andere buren die overlast ervaren hebben hetzelfde gedaan. Hopelijk neemt ze ons nu wel serieus.