Agressie?

Sinds vrijdagavond hebben we een hond geadopteerd uit het asiel.
Hij is een 5-jarige kruising Duitse herder en vermoedelijk Husky.
Het is echt een hele lieve hond. Luistert goed naar ons en is heel aanhankelijk. Een hond die graag geaaid en geknuffeld wordt. Ook 's avond met het slapen gaan, blijft hij zonder problemen alleen beneden. Zonder te janken of te blaffen. We hebben het idee dat hij zich echt al heel goed thuis voelt.
Nu gisteren gebeurde er iets 'vreemd'.
Mijn broer was bij ons en had ook al met Rex geknuffeld, ...
We dachten dat hij 2 teken in zijn lies had. Mijn vriend zat bij Rex te kijken als het teken waren en riep mijn broer er bij. Daarmee haalde Rex uit naar mijn broer en ston hij oog in oog voor mijn broer stil. We hebben mijn broer even naar een andere ruimte laten gaan. Daarna hebben ze gezamelijk terug gespeeld.
We dachten dat dit voorval kwam omdat mijn vriend op een vervelende plek bij onze hond aan het kijken was.
Even later kwam mijn vader binnen (om mijn broer ook op te halen) en gaf Rex even aandacht en wou verder lopen naar de zetel. Daarmee gaat Rex voor mijn vader zitten zonder enige reden. Ik heb Rex dan bij mij geroepen en even aandacht gegeven zodat mijn vader rustig in de zetel kon gaan zitten. Op dat moment rent Rex terug naar mijn vader en bijt hem in zijn been. Hij heeft gelukkig niet doorgebeten maar het was ook niet perongeluk! We hebben de hond dan buiten gezet omdat we ook niet wisten wat ons overkwam. Het is echt een hele lieve hond. We waren echt verbaasd en vragen ons af wat we hiermee moeten of kunnen doen? En waarom doet hij zoiets?
Misschien is het territoriaal gedrag? Maar enkele uren voor deze gebeurtenissen is een vriendin met haar vader even iets komen afzetten. Zij stonden al voor onze deur toen wij aankwamen. Ze hebben Rex dus leren kennen buiten voor de deur en zijn dan samen naar binnen gegaan met ons. Ze zijn zo een kwartiertje bij ons geweest en Rex heeft naar hun totaal niks gedaan. Enkel gevraagd om geaaid te worden.
Heeft iemand hier ervaring mee of kan iemand ons tips geven? Want momenteel staan we er niet op te springen om nog bezoek te ontvangen.

Ik ben geen GT en reageer slechts op basis van mijn gevoel maar...

Het voorval met je vader voelt mij aan als herders drive. Je vader willen drijven en een hap geven als een lid van de kudde niet luistert.

Het geval met jou vriend en je broer mist wat informatie om echt een afweging te maken. Stond Rex overeind, lag hij op z'n rug, hoe werd hij benaderd? Mogelijk is hij niet gewend fysiek gecontroleerd te worden. Als hij dan in een hoekje gedreven wordt door mensen die hij nauwelijks kent zal hij uit angst of onzekerheid zeker uit kunnen halen, en dan heeft hij nog gelijk ook.

Vergeet niet dat hij jullie nauwelijks kent en dat alles nu nieuw is. Als hij daar nerveus door is kan zich dat op deze manier uiten. Zijnherders aard mag je ook niet onderschatten. Mijn beste tip is om er vooral niet te gevoelig op te reageren. Het belangrijkste wat je nu kan en moet doen is een vertrouwensband opbouwen. Dat betekent rustig aan, goed op hem letten en hem niet dwingen om dingen te doen die tot een nerveuse of angstige reactie leiden. Drukte misschien even vermijden en Rex de tijd geven aan nieuwe mensen in zijn leven te wennen.

Rust en vertrouwen zijn op dit moment de sleutelingredienten die Rex nodig heeft.

Ik kan het me misschien ergens wel voorstellen dat hij zich in een hoekje gedreven voelde.
Hij lag wel in het midden van de living. Mijn broer benaderde hem vrij rustig en ging ook langs/voor hem zitten en aaide hem. Enkele seconden later sprong hij op en haalde hij uit en bleef hij oog in oog met mijn broer staan. Hier wisten we niet goed wat we moesten doen om hem uit die energie te halen. We zijn zo rustig mogelijk gebleven en hebben mijn broer daarom naar een andere ruimte laten gaan.

Daarna gebeurde het op een andere manier met mijn vader.

Dat hij uithaalt en daarna blijft staan zegt mij bijvoorbeeld dat het geen blinde agressie is. Als hij echt kwaad had gewild was hij echt niet na het happen gaan staan kijken. Dat is eerder een uiting van angst en/of kijken of er echt een confrontatie gezocht wordt. Hij heeft zich gewoon niet zeker gevoeld. Althans, zo lees ik het op afstand.

Even geprojecteerd op mensen: als wij in een onbekende situatie komen, met veel vreemden om ons heen die ook nog eens dingen doen die wij vreemd of zelfs vervelend vinden reageren wij ook snibbig, wij halen ook uit maar zullen dat meestal verbaal doen. Dat kan een hond niet, die haalt dus anders uit.

Daarom lees ik er ook geen agressie in, het is meer een waarschuwing "dit vind ik niet leuk" of misschien "dit is te veel te vroeg". Hoe het ook zij, rust is en blijft belangrijk. En door rust in te bouwen en Rex positief te blijven benaderen bouw je vertrouwen op.

Over fysieke aanrakingen: overweeg dat voorlopig even te beperken tot situaties waar Rex het contact opzoekt. Fysiek contact tussen honden is vaak beperkt tot sex en vechten. Een hond die het niet gewent is kan dat best als invasief ervaren. Als Rex contact zoekt natuurlijk lekker kroelen maar laat het initiatief maar aan hem, met dus de mogelijkheid mensen te vermijden als hij er even geen zin in heeft.

Als je het echt niet vertrouwt, zoek dan eens contact met een Gedrags Therapeut. Een goede GT zal je veel meer kunnen vertellen en helpen als wij met z'n allen kunnen. Je zou Margje eens een PB kunnen sturen met meer informatie daarover.

Ja we gaan alle tips zeker goed proberen te gebruiken.

Misschien is het niet slecht om eens contact op te nemen met een gedragstherapeut.
Omdat we niet goed weten hoe te reageren in zo'n situatie. We kunnen ze wel proberen te voorkomen en ik begrijp in sommige van de situaties waar het vandaan komt en we gaan hier zeker aan werken met al jullie tips.

Fijn dat Rex een eigen gouden mandje gevonden heeft.

Het punt is dat hij nog helemaal niet gewend kan zijn bij jullie, dat heeft echt langer nodig dan een paar dagen.

Heb je geen tips meegekregen van het asiel?

Toen wij Lola adopteerden kregen we wat basistips mee

hond de tijd geven om aan zijn nieuwe huis en bewoners daarvan te laten wennen.
houding en stem altijd rustig, laat de hond naar jou komen en loop niet zelf naar de hond toe
rustig laten eten, op een rustige plaats
nog niet druk gaan socialiseren of bezoek ontvangen, of zelf op bezoek gaan
wandelingen nog kort en saai houden, hond de eerste weken aan de lijn houden
geen commando's onder druk gaan oefenen, wel leuke ontspannende spelletjes
veel rust om alle nieuwe indrukken te verwerken
als hij veel om aandacht vraagt, heeft hij blijkbaar nog helemaal geen vertrouwen in de situatie en dat lijkt me normaal,  kan ook nog niet want hij is er nog veel te kort, hij moet gaan leren door ervaring dat hij terechtgekomen is bij mensen die hem geweldig vinden en die hem dat geven wat nodig is: respect en vertrouwen.  Bij aandacht vragen of veel achter je aan hobbelen, zou ik zelf dat gewoon een tijdje laten gaan. Hem even een kriebeltje geven en rustig toespreken en dan klaar.

Hoe riep je de hond bij je, kan het zijn dat hij dacht dat hij gestraft werd? Ik denk zelf dat het opwinding was (Lola hier reageert ook happerig bij opwinding en we moeten altijd alert zijn hierop)
Ik zou dus wel heel behoedzaam omgaan met hem, en goed op zijn houding letten, zodat je weet wat er in hem omgaat (duurt natuurlijk een tijdje totdat je elkaar beter gaat kennen).
Het beste is bij opwinding kalm te blijven en de hond weer rustig te krijgen, dus hem uit de situatie halen lijkt me goed, je vader had hem ook even rustig toe kunnen spreken en kalmeren, maar het hangt ervanaf hoe opgewonden de hond is. Wat jullie gedaan hebben, hem rustig even in een prikkelloze omgeving zetten lijkt me prima.

Mijn conclusie is dus voorlopig idd even geen bezoek ontvangen, hij moet al zoveel nieuwe dingen verwerken, laat hem eerst maar rustig wennen.'

We kijken eigen vrij veel naar Cesar Millan en proberen hier vrij veel tips op te vangen.

Dat we de wandelingen in het begin kort en saai moeten houden wisten we wel niet.
Nu je er over spreekt ... hij vraagt inderdaad veel aandacht en hobbelt ALTIJD achter ons aan. Als we opstaan, dan staat hij mee op en gaat hij staan/zitten/liggen waar wij op dat moment zitten of blijven staan. Zelfs als hij slaapt, staat hij mee op. We zullen dit gewoon laten gebeuren en bij vraag naar aandacht zullen we hem een klein kriebetje geven en genoeg.

Op het moment dat hij voor mijn vader ging zitten heb ik hem gewoon rustig geroepen en hem aandacht gegeven door hem te aaien en toen mijn vader verder liep, ging hij er onmiddellijk terug op af. We waren er echt van verschoten en hebben hem daarom ook buiten gezet.

Nu ik er verder over na denk kan het inderdaad wel opwinding zijn. Mijn vriend en broer hebben met hem buiten gespeeld met een tennisballetje. Weggooien en terugbrengen. Daar werd hij vrij hevig van en heel speels en in plaats van in de tennisbal te bijten die achter mijn vriend lag, nam hij ook het been van mijn vriend, maar dit was vrij onschuldig vonden we zelf.

Wat kunnen we dan best doen indien hij zo opgewonden geraakt? Stoppen met spelen of hetgeen dat we bezig zijn en hem in andere energie brengen?

Ik moet wel eerlijk zeggen dat we voorlopig ook geen bezoek meer willen ontvangen. Ik heb ergens toch wel schrik dat het opnieuw gebeurd maar misschien erger. Dus we laten hem voorlopig zo wennen in huis.

Jullie wilden toch een Zwitserse witte herder, is dat toen niet doorgegaan?

Ja klopt. Ken je ons dan?

We wouden zeer graag een Zwitserse witte herder, maar hebben ook verder gekeken naar andere rassen.
Enkele keren langs het asiel gegaan. Internet afgekeken. En nu hebben we Rex gevonden in het asiel.

nee hoor, maar zag een ander topic van je waar je vraagt naar ervaringen ivm darmproblemen van een zwitserse witte herder die je op het oog had.

Ah ja dat is inderdaad zo.
Deze hond hebben we niet genomen, niet enkel op basis van de darmproblemen.
Ook verder nagedacht over zijn karakter, ... Een hond neem je niet enkel op basis van uiterlijk.

Hopelijk is hij wel goed terecht gekomen bij andere toffe mensen!

Hoi Kim, goed dat je je verhaal hier schrijft. Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent.

Het is vanaf een forum altijd lastig om heel gericht mee te denken omdat we jou en de hond niet in real life in die situaties meemaken. Maar algemeen wil ik wel graag op je verhaal ingaan.

Herplaatsen, of naar asiel, verblijf daar en weer naar nieuw baasje zijn vaak heftige gebeurtenissen voor een dier. Even niet meer weten waar je aan toe bent, wisselende mensen en routines. Dat geeft vaak een stuk onduidelijkheid/onzekerheid (inclusief stress) en wordt behoorlijk op zichzelf teruggeworpen in z'n overleving. Daarom is het altijd raadzaam om een herplaatser of asielhond eerst een paar weken helemaal tot rust te laten komen. Tot rust houd in;

Het dagelijks leven even zoveel mogelijk prikkelvrij maken. Geen drukte met bezoek, geen enerverende wandelingen (liever 3x daags eenzelfde saai rondje), niet teveel druk op de hond leggen.

Op deze manier kan de hond tot rust komen, stress z'n lijf uitwerken en openstaan voor /thuiskomen in z'n nieuwe omgeving en hier langzaam aan vertrouwd raken aan de omgeving, de routines en de mensen daarin.

Wat ook heel belangrijk is om je te realiseren is dat de hond en jullie nog geen vertrouwensband hebben opgebouwd. Jullie zijn nog relatief vreemden voor de hond en er is nog geen vanzelfsprekendheid in vertrouwen. Dit moet langzaam groeien en met het groeien van de band neemt het vertrouwen in jullie en tolerantie toe. Jullie kennen de hond ook nog niet in z'n ware zelf, daarvoor is hij te kort bij jullie. Ook voor jullie is er de taak de hond te gaan leren kennen en weten wat z'n kwaliteiten en eigen-aardigheden zijn en leren om daarin tot elkaar te komen en een goed team te vormen waarin de hond leert dat hij niet zelf 'het boeltje' hoeft te regelen op een manier die niet prettig is voor hem en jullie.

De situatie met de teken is ook wel een heel intieme handeling waarbij vertrouwen een grote rol speelt.

Geef de hond en jullie zelf de tijd elkaar door en door te leren kennen en vertrouwen. Dan zul je ook beter gaan begrijpen waarom bepaald gedrag ontstaat en hoe de hond hierin te begeleiden.

Neem je tijd en geef de hond de tijd. Nu je weet wat op dit moment zwakke plekken zijn kun je nu ook gaan inzetten op voorkomen ervan. Blijf op een rustige manier de situaties en de hond begeleiden. Leer de hond dat jij het vertrouwen waard bent dat jij het goed regelt.

Succes gewenst en fijn dat Rex bij jullie en nieuw thuis gevonden heeft

Fijn dat jullie ons op deze manier toch een beetje willen helpen, zover het mogelijk is natuurlijk.

Inderdaad het verhaal van de teken is een intieme plaats. Dat ging ook door ons hoofd toen hij recht sprong en uithaalde. Hij zal niet beseft hebben dat mijn vriend hem eigenlijk meer aan het 'irriteren' was dan mijn broer (die op dat moment niks deed)

Maar omdat hij 3x op een dag gebeurde (telkens in een andere situatie en op een andere manier) wisten we niet goed wat we er mee moesten doen.

Telkens als jullie een eventuele mogelijkheid geven, denk ik: "ja, daar kan het ook mee te maken hebben." Maar dan denk ik met momenten ook terug dat hij bij mijn vriendin en haar vader niets deed, enkel om aandacht vroeg. Zij zijn dan wel samen met ons binnen gekomen en zijn ook snel terug vertrokken aangezien ze snel iets kwamen afgeven.
Als ik 'zeker' kon weten waar het aan lag (stress, opwinding, territoriaal, ...) dan konden we hier beter rekening mee houden en hier iets mee doen.

We gaan wel zeker proberen hem zo rustig mogelijk te houden. Dus geen opwinding door balspelletjes buiten. Korte en saaie wandelingen, ...
Zijn goeie tips. Dank jullie!

Het is ook afhankelijk van vele dingen waarom een hond reageert zoals hij reageert, maar bij jouw hond lijkt het er voor mij op alsof het teveel was.

Ik zou inderdaad nog even geen wilde spelletjes doen, wel iets rustigs, en ontspannends, zoals laten snuffelen naar lekkertjes die je rondgestrooid hebt, of lekkers verstoppen wat hij moet zoeken bijv.

Ik bedoel eigenlijk meer dat een fysiek onderzoek een best intiem gebeuren is waar vertrouwen een belangrijke rol speelt, wat ook tussen jullie en de hond nog mag gaan ontwikkelen. Het kan dus al best heel spannend geweest zijn waardoor die vreemde ogen net teveel waren om te kunnen handelen. Maar zoals Dobry ook al schrijft is het afhankelijk van veel dingen waarom een hond reageert zoals hij reageert. Eigenlijk kun je hier nu ook nog niet echt een antwoord op verwachten, omdat Rex net vanuit het asiel bij jullie is en dit gebeuren het beeld nogal kan vertroebelen. Vandaar het advies om te zorgen voor veel rust en regelmaat om te ont-stressen en te gaan landen in 'jullie thuis' en een relatie met jullie op te bouwen. Van daaruit krijg je dan zelf ook een zuiverder beeld over het gedrag van Rex.

Laat je over een tijdje nog eens lezen hoe het gaat?

Ja zo had ik je inderdaad ook begrepen. Voor deze tekensituatie gaat het waarschijnlijk zo zijn zoals je zegt. Het is sowieso al vreemd en dan is de vertrouwensband er nog niet.

En het is inderdaad ook zoals jullie zeggen dat het van veel zaken afhangt waarom een hond reageert zoals hij reageert. We nemen het ook aan dat we hier (zeker nu) nog geen specifieke verklaring voor kunnen vinden. We gaan wel zeker jullie tips opvolgen en dan zal het hopelijk wel los lopen en komt de verklaring misschien ook wel zodat we hier in de toekomst ook rekening mee kunnen houden.

Ik ga binnenkort zeker nog van ons laten horen hoe het verder verlopen is met ons en Rex.
Indien jullie nog een tip of advies binnenschiet, laat het zeker weten. Het kan ons altijd helpen. Bedankt alvast!

Succes Kim en een virtuele kriebel voor Rex.

Dank u!! De kriebel is ondertussen doorgegeven  en goed aangekomen!!

Wat mij opvalt aan je verhaal, is dat je een hond hebt de blijkbaar zijn ruimte vraagt en het niet makkelijk accepteert als iemand daar in komt. Heel begrijpelijk bij een hond die herplaatst is. Dat kan zij omdat hij onzeker is over zijn rol in huis, maar he feit dat hij uithaalt geeft wel aan dat hij bereid is in de aanval te gaan. Vooral het voorval met je vader bijt mij zorgen; je hond blokkeert hem en gaat hij dan toch zitten waar hij wil, lijkt het wel bijna of hij een correctie uitdeelt. Zoals je het beschrijft gaat hij op je vader af en bijt hem, terwijl hij de confontatie ook uit de weg had kunnen gaan?

Mijn gevoel bij wat je beschrijft - en ik kan het mis hebben hoor, tenslotte is het een beschrijving - lijkt het ook een beetje alsof de hond het idee heeft dat hij de regie in huis in handen moet nemen. Hij komt ook knuffels halen, dat is niet alleen lief, da's ook een manier van controleren en aandacht afdwingen. Ik zou toch vanaf he begin de teugels redelijk strak houden zonder de confrontatie aan te gaan. Dat wil zeggen een soort 'nilif' regime (nilif staat voor nothing in life is free). Niet aaien als hij er zelf om komt vragen, hij krijgt een knuffel als jij dat wil, hij krijgt pas eten als hij zit. Want ook al komt hij net uit he asiel, waak ervoor dat je hem niet te veel als 'zielig' beschouwd, dat snapt een hond niet.
Ik heb een husky herplaatser gehad, die ook bereid was te grommen en te happen als ik iets wilde wat hij niet wilde (bij bot komen, van bank sturen, bij mijn eten weghalen in de keuken) en duidelijkheid heeft heel erg goed geholpen. Hij kwam tot rust.
En eigenlijk zou ik je willen aanraden toch een GT mee te laten kijken, liefst een pos werkend die ook verstand heeft van de rassen die je noemt. Ik weet er wel een maar weet niet waar jij ergens woont, als je interesse hebt, stuur me dan een PBtje

Hoi, ik wil je graag mijn eigen ervaring geven, misschien heb je er wat aan. Wij kregen bij onze (wel jonge) herplaatser het advies om hem inderdaad overal achter je aan te laten lopen en kijken wat jij dan allemaal doet in huis. Daarmee bouw je vertrouwen op: mens gaat niet weg, mens gaat naar andere kamer. Daarnaast kregen we gelijk het advies erbij om hem in huis niet de hele dag aandacht te geven en ook niet als hij erom komt vragen (dat is dus wel een beetje tegenstrijdig op eerdere adviezen hierboven..) Dus hem lekker laten rommelen en op zelf gekozen momenten iets met hem te doen (snoepjes verstoppen, knuffelen, aaien, bij hem op de grond gaan zitten etc) Door hem in huis niet veel aandacht te geven en hem leiding te geven (regels stellen: afgedwongen aandacht/spel niet belonen, niet in de keuken, op de bank, pas eten als hij rustig is etc wat de regels ook zijn bij jullie) krijgt hij de kans om rustig te wennen, zonder dat hij zich verloren voelt en dan maar dingen zelf gaat regelen/afdwingen/proberen. Je zal zelf moeten kijken wat werkt bij jouw hond, misschien heeft ie inderdaad die bevestiging/knuffels nodig, maar misschien is het bij jullie in de buurt zijn al voldoende. Buiten mochten we juist wel lekker met hem bezig zijn (niet druk maken, maar wel leuke dingen doen, stukje rennen, op tak kauwen, over randjes lopen in bosjes duiken etc) en veel aandacht en aanraking geven.
Een vertrouwensband opbouwen kost veel tijd en kan alleen maar in een rustig tempo. En vergeet niet: iedereen is anders, mijn vriend was er sneller 'in' met Boris dan ik, maar ik heb weer andere dingen kunnen bijdragen, gelukkig!
Heel veel succes en geniet : )

Ja ik vind het heel moeilijk om een verklaring te vinden voor deze situaties. Ik ga er zelf ook van uit dat zoiets ontstaat uit beide partijen. Alleen kan ik bij de situatie met mijn vader geen beide partijen terugvinden. Wat ik bedoel is eigenlijk dat ik niet weet wat we anders hadden moeten doen toen hij voor mijn vader ging zitten of toen hij terug naar mijn vader liep en in zijn been hapte.

Gelijk de situatie met mijn broer kan ik begrijpen dat het hem te veel geworden is. We hebben nog geen vertrouwensband en het is een intieme en vervelende plaats en Rex kent mijn broer nog minder als ons. Dus begrijp ik van waar het komt en begrijp ik beide partijen om het zo te zeggen.

De situatie buiten met het balspelletje kan ik ergens ook begrijpen dat het van de opwinding kwam. Ook hier begrijp ik beide partijen en kunnen we er rekening mee houden. Deze situatie namen we ook niet echt serieus omdat we er van uit gingen dat het echt perongeluk was.

We proberen ook echt om de touwtjes in onze handen te houden. Ik moet zeggen dat hij ook goed luistert naar ons. We laten hem in sommige deuropeningen echt 'blijven' zodat hij echt naar ons moet luisteren en niet verder mag. Ook als hij eten krijgt proberen we hem te laten blijven en te laten eten wanneer wij de toestemming geven.
Voor snoepjes laten we hem ook wel altijd iets doen door te laten zitten of een pootje te geven, ...

Maar in deze situatie hadden we niks meer in de hand, ook omdat we dit totaal niet hadden verwacht.
En ik moet wel eerlijk zeggen dat het voor mijn vertrouwensband naar de hond niet makkelijk is. Mijn vriend kan zich hier makkelijker over heen zetten. Maar ik kijk nu echt beter uit. Als hij binnen echt druk gaan doen of dergelijke dan probeer ik al te stoppen met spelen of toch te minderen. Of als ik op de grond zit met hem en hij drukker doet dan sta ik al sneller recht. Ik heb liever dat hij door opwinding naar mijn been hapt dan in het gezicht.

Ik vind dat je daar groot gelijk in hebt. Ik speel trekspelletjes met mijn honden maar zodra ze mijn vingers raken stop ik met spelen en draai ze de rug toe. Ze moeten rekening houden met mij, mijn dunne vachtje. En geloof me, ze snappen dat donders goed, plus dat het ook goed is om zelfbeheersing te leren. 
Weet je eigenlijk iets van de achtergrond van je hond? Waarom hij in het asiel is belandt? Ik weet dat het bij hussen nogal eens gebeurd omdat ze weinig zelfbeheersing hebben geleerd en soms ook weinig frustratie tolerantie en dat in combinatie met te weinig beweging.

Mocht je trouwens een leuk boek willen lezen over het lezen van hondentaal, begrijpen wat je hond wel en niet prettig / bedreigend vindt en wat je zelf kan doen door duidelijk met hem te communiceren, kan ik je 'the other end of the leash' van Patricia Mcconnell aanbevelen. Ik heb er heel veel aan gehad!

Ja de vorige eigenaar keek er precies niet meer veel naar om.
Hij zat buiten in een ren en de laatste 6 maanden werd er niet meer mee gewandeld en amper nog iets mee gedaan. Er zou zich dan iemand anders over ontfermen maar dat is er ook niet van gekomen.
Veel meer als dit weten we ook niet over zijn voorgescheidenis.

Dat is wel goed om te weten. Kan ik dan ook eens gaan halen. Ik was nu al begonnen aan het boek van Cesar Millan omdat ik hem echt graag bezig zie met honden en zijn aanpakk echt goed vind. Als dit uit is, ga ik zeker 'The other end of the leash' proberen.

Ik zou dus nu nog echt niet op de grond gaan zitten met je gezicht op hoogte van jouw gezicht, daarvoor kent hij jou niet goed genoeg en jij hem niet.
Het kan ook zijn dat hij "spelen" toch anders ziet dan jullie en het niet precies begrijpt wat daar de bedoeling van is.

Ik snap wel dat je hem nu nog niet vertrouwd en dat is ook terecht vind ik, dat kan ook nog niet.

Toen Lola net bij ons was, dacht ik ook dat ze wel aan zou voelen dat wij te vertrouwen zijn en dat ze nu goed terechtgekomen is. Maar ik kon haar zelfs niet aaien, ze vertrouwde het voor geen cent. Zij beet ook en ook ik schrok ervan, maar kon het haar achteraf niet kwalijk nemen. Een wildvreemd mens wil je aanraken. Zelfverzekerd was ze zeker niet, volgens mij kan iemand dat ook niet zijn die ergens volkomen vreemd is.
Het aandacht vragen, wat soms wel opdringerig leek, ze kon dan ineens een patsepoot op mijn been slaan, was denk ik ook meer een vraag om geruststelling, vind je me leuk, ben ik ok...tenminste dat gevoel had ik. Vandaar even een klein kriebeltje, een aardig woordje, en dan klaar. Dan hebben beide partijen een goed gevoel over de verstandhouding en zal dat aandachtvragen ook steeds minder worden. Tenminste zo was onze ervaring.

Ja ik moet zeggen dat ik hem echt al vertrouwde voor deze voorvallen.
Hij mij waarschijnlijk nog niet. Maar ik gaf hem wel alle (of toch zo goed als alle) vertrouwen. Echt een hele brave hond.
Maar dat is ondertussen wel al verminderd en moet terug opgebouwd worden. Maar echt met veel oplettendheid.

Ja achteraf begrijp je de situatie beter dan op de moment zelf. Alhoewel ik het niet voor iedere situatie begrijp in Rex zijn geval. Maar ik snap in jouw situatie dat Lola onzeker is. Wat logisch is en dat zal Rex ook hebben.
En hij doet dat ook wel zo opdringerig vragen voor aandacht. Dat hij zijn hoofd onder je hand duwt zodat we hem zouden aaien. Ook zijn poot op ons been slaan en constant achter ons aan lopen en altijd bij ons in de buurt gaan liggen of zitten.

Er is een engelstalig boekje over het in huis halen van een tweedehands hond. Love has no age limit-Patricia Mcconnel
Een aanrader.

Nog een boek van Patricia Mcconnel. Heeft zij enkel Engelstalige boeken?

Hij heeft me zo net ook gebeten.
Ook weer niet doorgebeten maar ik heb z'n tanden wel gevoeld.

Waarschijnlijk was het gewoon een waarschuwing dat hij onzeker is of ??
Hij lag in ieder geval een meter van de zetel op zijn mat. En ik ging naar hem toe om te aaien.
Dat ging goed. Hij verloor een pluk haren, die ik ben gaan weggooien en toen ik terug kwam en hem terug wou aaien, hapte hij.

Misschien had ik hem beter niet gaan aaien?

precies, dat is te bedreigend naar hem toe lopen (schreef ik geloof ik al in mijn eerste post) laat hem liever naar jou toe komen, en als hij geen zin heeft ook goed, gewoon nog niet teveel druk maken, wat je eigenlijk nooit mag doen voor ieders veiligheid. Laat hem eerst maar rustig wennen. Aaien is voor honden ook niet perse iets fijns of leuks.

Hoi Kim,
Ik zou twee dingen doen; hem een plek geven waar hij met rust gelaten wordt, liefst een beetje in een hoekje van de kamer zodat hij niet in de weg ligt. Ligt hij daar, dan aai je hem voorlopig niet. 
Wil je hem aaien, dan vraag je hem om bij jou te komen. Dan hou jij het initiatief.
Zie je het aankomen dat hij gaat happen? Gromt hij? Verstrakt hij? Het vervelende is dat als het zover komt dat hij hapt, je ervan schrikt en terugtrekt. Tenminste, dat was bij mij he geval (en is menselijk). Dat leidde ertoe dat ik onzeker werd naar Chenak toe en die wist dat prima uit te buiten. Onzeker, ja, an maar onzeker is niet hetzelfde als angstig. En angstig vereist toch echt een andere aanpak dan onzeker maar wel bereid om assertief te kijken hoever hij kan gaan.
Chenak was ook uitermate onzeker en gestressed in zijn eerste thuis omdat niemand hem daar aankon. Hij was zeker een lieve hond maar ook een waar je heel duidelijk grenzen aan moest geven, want anders liep hij gewoon over je heen en ging zijn eigen ding doen. Alleen kan een hond dat niet in deze door mensen gedomineerde wereld. Wat niet werkte was vol de confrontatie aangaan, want hij was sneller en sterker dan ik en dat wist hij donders goed. Het werkt anders, door heel kalem en rustig te blijven en de leiding te nemen. Maar nogmaals, ik zou er heel snel iemand bijhalen want ik vind wat je bescbrijft echt wel verontrustend en het zou jammer zijn als je de lol in je hond verliest terwijl het misschien me simpele regels wel op te lossen is. 
Ja, helaas zijn de boeken van P. McConnell alleen in het engels te krijgen. Ik ken geen andere boeken in het nederlands die ik even goed vindt...