respect naar baasje - te lief

ik zie anders heel wat honden in de problemen komen als ze voorop lopen
aan een strakke lijn zeker,  das bijna altijd prijs met een hevig uitvallende hond,
een losse lijn is ook al geen garantie voor een ontspannen hond.

of de staart zit mega hoog, en de hond is naar voren gericht en gaat in de aanval
of de staart zit gedrukt en dan krijg je 9 van de 10x een uitval
in beide gevallen moet de hond dus gaan bepalen, en dat geeft ongewenst gedrag

dus nee, ik sta het zelf nooit toe, of liever gezegd, mijn hond kiest die positie aan de lijn ook eigenlijk nooit, hij mag rondom mij bewegen maar wel links achter of rechts van mij en al helemaal niet voor mn voeten.

het enige moment dat onze hond het wel mag, is in het speurwerk, maar dan krijgt hij er ook opdracht toe, en blijft de lijn dus juist wel op spanning, want dat is de communicatie tussen hond en geleider, en wat ik ook zie, is dat met dat speuren veel te makkelijk begonnen wordt, want je hond in die positie zetten vereist een zeer goede baas/hond verhouding omdat correct en succesvol te laten verlopen. Onze hond negeert dat ook alles tijdens het werk, maar dat is ook niet zomaar gekomen, daar zit heel wat werk en tijd in voor dat we zover waren.

ik denk dat je misschien een heel stabiele hond best voorop kan laten lopen met een ontspannen lijn, maar daar maak ik dus wel dat voorbehoud bij: een stabiele hond, en volgens mij is dat in dit topic niet het geval (voor zover dat al vaak voor komt)

ik ben het daarin dus echt niet met je eens, het zou kunnen, maar wel met een hele grote MITS

eens. hier ook een grote werkhond, al heb ik ook een klein mormel




dit is ook een heel goed punt, geldt mijns inziens niet alleen voor pups maar ook voor volwassen honden
 
vandaag nog zag ik 2 eigenaren en honden elkaar ontmoeten. de ene (kleinere) was duidelijk een beetje angstig, onzeker, lagere houding. ging achter zijn baasje staan: was dus eigenlijk HEEL duidelijk in de hondentaal (ik zoek steun... baasje: blokkeer die andere hond!)
 
wat doen de baasjes: grotere hond vindt kleine wel heel interessant en mag er aan een strakke lijn op af gaan (had overigens totaal geen kwade bedoelingen ofzo), baasje van de kleine hond gaat opzij: "hup, ga er nou maar naar toe, niets om bang voor te zijn"

over 3 ontmoetingen laat die kleine hond dus iets duidelijker weten er niet gediend van te zijn, en voila... leert dat blaffen, grommen of snauwen het gewenste effect wel geeft

heel veel honden leren zo zelf hun problemen oplossen, terwijl ik van mening ben dat de baasjes dat zouden moeten doen

Ben het wel met JOOP eens (lees) Jullie hebben al meerdere cursussen gevolgd? Elk instructeur/trainer weet toch wel de oefening wandelen zonder trekken..begrijp ook niet helemaal wie,wat,waar het op gedoeld is dat het trekgedrag afkomstig is vanuit onzekerheid ???

ik heb wel geen hondenschool, en heb ik geen zware studies gedaan
maar dit is zoals ik het zie en bemerk en heb ervaren:


trekgedrag kan zeker uit onzekerheid voortkomen
namelijk door de onzekerheid te compenseren met controlerend gedrag
als je zelf kan sturen, lijkt het of je de situatie in de hand (cq poot) kan houden
terwijl de baas dat op dat moment dus niet kan of doet

wandelen zonder trekken is bij mij dus beslist geen "oefening"
het commando volg kan je bij iedere hond intrainen, maar dat wil nog niet zeggen dat de hond zich comfortabel voelt in de "volg" positie, dat blijkt pas vaak buiten het trainingsveld, of om het commando en de uitvoering van het commando heen

of de hond zich heel prettig voelt in een trekkende positie..... vaak niet
vaak zijn deze honden heel gespannen, wat je aan hun lichaamstaal kan aflezen
en het gevolg is vaak zichtbaar, namelijk hevig uitval gedrag, blaffen etc

dus ja, voor mij komt trekken heel vaak voort uit onzekerheid
en dan vaak ook dus gelijk in combinatie met de onzekerheid van de hond over de baas/hond relatie, of te wel, de hond vertrouwt de baas die positie niet toe, of de baas neemt deze positie niet in, dan moet de hond dus wel, maar niet voor zijn plezier.

wat bassie bedoelt met een ontspannen hond die met los vallende lijn voorop loopt, das een ander verhaal, zo'n baas/hond combinatie is al een hele stap verder, en vertrouwen elkaar.

Juno loopt keurig naast, tot er een hond in gezichtsveld komt. Blijft hij ver genoeg dan zal hij stilstaan of zelfs kalmeren. Komt de hond te dichtbij voor hem dan gaat hij ontzettend trekken. Vreemd maar waar; een Juno niet op zijn gemak wil het 'gevaar' tegemoet racen...

Simpel gezegd wil hij weten waar hij met de andere hond aan toe is. Hij moet dus leren dat andere honden er niet toe doen als hij aan de lijn zit en hij dan eigenlijk alleen maar aandacht voor jou hoeft te hebben.

Hoi Anne Wil, Da's toch niet zo gek? Ridgebacks zijn moedige honden iha, die gaan het gevaar niet uit de weg. Daarnaast heeft jouw hond de leeftijd om 'discussies' aan te gaan met zijn testosteron ipv zijn brein. ( net als die van mij overigens, hoewel het langzaam wat aan het verbeteren is).

Ik zeg nu letterlijk tegen Spot, "nee, dat hoef jij niet op te lossen, dat doe ik wel' en neem naast me en loop door. Waarom zeg ik dat? Omdat ik het dan nl ook uitstraal talig mens dat ik ben, en ik denk dat hij de toon van mijn stem ook oppakt. 

Mijn honden lopen meestal voor mj, ben het eerlijk gezegd niet anders gewend maar bij auto's, fietsers en andere  honden neem ik ze naast mij. Op een drukke plek gaan ze aan een kortere lijn vaak -zeker als ik met twee loop- minstens een aan de heupgordel. Om te voorkomen dat ik zo'n vis in moet halen, ben ik weer begonnen met 'touch' aan te leren. Mijn vorige husky kende dat ook, betekent raak met je neus mijn hand aan. Ik gebruikte dat zeker een paar keer per wandeling, stond altijd wat tegenover en op een gegeven moment kwam hij regelmatig zelf even kijken. Toen dat 100% betrouwbaar was, ging ik he gebruiken bij afleiding. Het voordeel is dat ik hem naar me toe kon krijgen, lijn kon inkorten zonder dat er mee spanning op kwam en we zo makkelijker langs afeidingen c.q. andere honden konden komen. Op een gegeven moment was zijn respons op het zien van konijnen naar mij toe komen en mijn hand aanraken, (weet niet of ik met Spot ooit zover kom maar het proberen waard.) Andere honden bleef moeilijk maar iig kon ik een hoop lading van de situatie afhalen zo.

Ik zie eigenlijk nog veel vaker dat honden trekken omdat ze niet weten hoe ze het anders moeten doen. Dat daar dan ook nog onzeker gedrag uit voort komt is logisch. Als je niet weet wat je moet doen word je daar onzeker van. Veel honden wordt ook niet geleerd om niet te trekken. Ze worden alleen maar gecorrigeerd als ze wel trekken, maar niet hoe ze het wel moeten doen. Daarom is "wandelen zonder trekken" absoluut wel een oefening. Door de hond te leren wat hij wel moet doen wordt hij ook minder onzeker!

exact mijn punt
maar oefening is bij mij iets totaal anders als een kunstje
"volg" is een kunstje
ontspannen naast de baas wandelen ontstaat door het te doen op de juiste manier
dat doen, kan je omschrijven als oefening, maar oefening koppel ik meer aan het aanleren van kunstjes, en kunstjes hebben vaak bijzonder weinig te maken met echt gedrag
(is dus meer een begripsverschil als een meningsverschl )


mijn vorige hond kon fantastisch los volgen op de training en examens
echt ongelofelijk, maar thuis was dat toch echt een totaal ander verhaal
en moest ik enorme druk op de hond gaan zetten
een aangeleerd kunstje dus, zonder wezenlijk gevolg voor de verstandhouding tussen mij en die hond.

bij mijn huidige hond, hebben we dat dus totaal anders aangepakt en dat werkt geweldig
nog nooit zo prettig gewandeld, met zo'n ontspannen hond en dan nog wel van dit formaat en temperament.

Er is ook trekken en trekken
Er is trekken; we wij samen op pad en we willen zo snel mogelijk weten wat er om de hoek is (de mijn trekken minder als ik er een stevige pas in zet, mijn wandeltempo is hun eigenlijk te laag, voor mijn gevoel) 
Er is trekken; ik MOET daarheen, belangrijke geur om op,te snuiven en ik heb geen zin om te wachten
Er is trekken; snokken, ik zie iets bewegen en instinctief zet ik een spring in, even vergetende dat ik aan een lijn zit
Er is trekken; jij trekt mij,ik verzet mij en trek terug
Er is.... Vast nog veel meer te bedenken...

Waarbij veel trekken in mijn ogen ook terug te voeren valt op een gebrek aan zelfbeheersing. Moet zeggen dat ik vooral het 'sudden snokken' erg moeilijk af te leren vind...
Sorry Anne Wil, we dwalen af in je topic..

Inderdaad.. Ik kan over het algemeen zeggen dat Lady niet trekt aan de riem.. Maar goed, ziet ze opeens een kat in de bosjes..dan vlieg ik er nog wel eens achteraan. Maar naar mijn idee heeft dat niks meer te maken met een 'trekprobleem' maar eerder 'jachtinstinct'. Ook in het bos als we er net zijn wil ze wel eens trekken de eerste tien/twintig minuten..best begrijpelijk..zoveel geurtjes en prikkels. Dan moeten we gewoon even consequent zijn en direct stil staan als de lijn strak staat..ff volhouden en dan gaat het daarna vanzelf beter.. Erg vind ik het niet.. ben al lang blij dat de rondjes hier in de wijk zo heerlijk soepel gaan

dat is ook zo, er zijn verschillen in motivatie
en dan ook nog ontstane gewoontes
of verkeerd aanleren

maar anderzijds, mijn hond heeft mij een aantal malen echt laten vliegen
hij is enorm sterk (en groot)
nu, als hij al "wegspringt" gebruikt hij nooit meer zijn hele kracht, ergens in zjin hoofd zit toch dat stukje "he, mn vrouwtje hangt toevallig ook nog aan die lijn"

maar hoe een hond dat oppakt, zal ook erg per hond en ras verschillen
en vooral hoe sterk de motivatie is, om wel in die lijn te hangen of te vallen........

Dat is heel duidelijk het verschil tussen trainen en opvoeden. Iets wat helaas heel vaak verward wordt. Er zijn wel een aantal oefeningen die je door training kunt aanleren, maar die je kunt gebruiken tijdens de opvoeding. Dat zijn oefeningen als zitten, liggen, hierkomen en nog een aantal. Die zijn heel handig in de omgang met je hond, maar zijn strikt genomen alleen maar trucjes en eigenlijk niet eens noodzakelijk. Overigens kan het aanleren van trucjes wel mee werken aan het versterken van de band die je met je hond hebt. Het gaat dan vooral om het samenwerken en samen bezig zijn. Het maakt dan eigenlijk niet zo heel veel uit wat je doet, als je het maar doet.

ik zie trainen en opvoeden toch niet als twee wezenlijk heel verschillende dingen...
 
trainen is het aanleren van gewenst gedrag met als gevolg een opgevoede hond (in het ideale geval... er wordt natuurlijk ook vaak ongewenst gedrag aangeleerd, zoals trekken aan de riem )
 
bijvoorbeeld hierkomen. ik leer m'n hond dat hij moet komen als ik "hier" roep, en dat dat commando altijd opgevolgd dient te worden
 
hond leert dus: wat baasje bepaalt, gebeurt. ook als er 25 konijnen voorbijrennen. en wordt in die zin dus "opgevoed"
 

 
ja, maar honden leren contextgebonden... dus wat op het trainingsveld gebeurt, kun je niet automatisch verplaatsen naar huis, tuin of bos
dus door het aanleren van een "kunstje" op verschillende plekken, wordt het gewenste gedrag veralgemeniseerd... en zo vormt zich uiteindelijk een opgevoede hond

ik denk wel dat bij sommige hondenscholen (te?) veel aandacht wordt besteed aan het aanleren van kunstjes/trucjes. terwijl aan de basisbeginselen van de opvoeding eigenlijk vrij weinig wordt gedacht. steeds meer honden die ik tegen lijk te komen, kunnen niet fatsoenlijk hierkomen, trekken als een dolle, zijn gefixeerd op andere honden, kortom: zijn niet echt opgevoed

Moet weer denken aan mijn puppy cursus trainer " ze leren de hele dag, de kleine rotzakjes" (dit laatste me een heeeele grote grijns).

haha

even helemaal off-topic: maar dat geldt in principe voor alle organismen

Wij maken wel duidelijk onderscheid in opvoeden of trainen, opvoeden is een, 24/7 bezigheid zeg maar, en trainen een momentopname met vaak als gevolg dat de honden het inderdaad onder bepaalde omstandigheden prima doen, en zodra de omgeving verandert het een drama kan wezen, vaak genoeg mee gemaakt. Dus de "trainingen" die we geven is gericht op de dagelijkse omgang baas/hond.