Vreemde zaak, snappen jullie er wat van?

Hallo allemaal,

Ik heb een Yorkshire terrier, 11 jaar oud, heel jong kregen we al te horen,
epelepsie en je moet aan medicatie en dieet, bla bla bla. Hij mocht niet spelen,
omdat de aanvallen kwamen door druk doen, anders wordt hij nog geen vier.
Andere dierenarts gegaan, en die zei, of een kastplantje, en ouder of houd hem
zoals hij is, en dan maar wat jonger laten worden. Nou is het een adhd hondje,
en de enigste hond volgens mij die niet van wandelen houdt , maar binnen altijd
met de bal rond liep, en de hele dag wou spelen. Keuze snel gemaakt, laat hem
maar zijn wie hij is, gewoon met bal, koekjes (lekkerbek) en vrolijk. Nou na het idee te hebben dat hij maar een jaar of vier zou worden, werd meneer goed verwend met aandacht. Maar hij werd vier, vijf en bleef gewoon onze zelfde hond. Dus joehoe.
Twee jaar terug bult op de tong, tumor, half stuk tong weggehaald, maar liefst 60 hechtingen in zijn tong. Ging helemaal goed. alleen knoeien maar goed, knoei maar eind heen met eten en drinken. Lekker knuffelen want hij is er nog.
Vorig jaar juli overleed onze andere York geheel onverwachts al op 12 jarige leeftijd. Ellende hoor. Maar amper twee weken later, moest meneer weer geopereerd worden aan een
tumor in zijn gehemelte, een bult op zijn borstkast en nog even tandjes in een keer meenemen. Bij onderzoek kwam de dierenarts erachter, hartruis, dus zou rekening mee gehouden worden. Half tien, ik zit bij mijn mams thuis, nagelbijtend, kreeg ineens hartkloppingen en kippenvel, zweten en beroerd, kwartier later de dierenarts, hij had een ademstilstand gekregen, en was flinke paniek geweest maar hij was er weer, wat een band he? tussen vrouwtje en hem?
Oke, gelukkig na uren en uren, mocht ik hem ophalen om half vijf. Kreeg voor kapitalen aan
medicijnen mee, voor zijn hart, plaspillen enz.
Maar het ging slechter en slechter, pillen werden maar verhoogd, en hij moest er snachts uit, (doe het alleen en woon hoog in flat, dus elke keer helemaal naar beneden, en buiten) soms wel acht keer op een dag. Ik ben zelf chronisch ziek, dus ging me niet in de koude kleren zitten allemaal. (heb sle, zag een topic voor hond hierover) janken voor het kastje
meneer had zo'n honger, wou maar blijven eten. Echt het ging je door merg en been., de bal heeft hij niet meer aangeraakt.
Hij kreeg dementie verschijnselen, liep tegen de muur op, raakte in paniek, werd slechtziend, en stond gewoon bij de verkeerde voordeur. En dat soort klachten allemaal. Hoesten aan een stuk door, angst was zo groot bij hem.
Vaak voor controle geweest, en maar pillen en pillen voorschrijven.
Februari ging het hoesten nog erger worden, weer terug. Krijg een andere dierenarts,
(man en vrouw in een praktijk), zij zei het is niet zijn hart wat zo slecht is maar zijn
longen. ??????? Misschien Cushing. Maar al met al, meteen alle medicatie stoppen.
En even afwachten, en dan volgende week terug.
Maar hij knapte op!!! Hij werd weer zoals hij was voor augustus. Dus wat nu???
Geen angst, honger, nachtelijke wandelingen, terwijl ik om half drie snachts al wakker werd
voor zijn wandeling lag meneer heerlijk naast mij te pitten, geen vier bakken water meer.
Gewoon weer spelen hij liep weer parmantig met zijn bal in zijn bek. Wist de weg weer naar huis. Dus een opleving die niet te geloven is.
Ik heb gebeld, laat hem maar even zien, was het antwoord, sorry ik werd echt een beetje
boos, controle betekend daar gewoon consult betalen hoor. En ik zei na al die maanden,
89 euro per maand medicatie, de bezoekjes voor controle enz. enz. Ben het zat.
Kon een hoestdrankje halen bij de drogist voor kinderen, als het maar thijmsiroop zou zijn.
drie euro en klaar, hoesten is drastisch verminderd, niet helemaal weg, maar goed.

Maar wat nu??? Ik ben zo bang dat ik de verkeerde keus maak, ik lees over cushing dat
ze foto's maken voor tumoren, maar daar hebben ze het niet over gehad. Gewoon alleen
dan krijgt hij andere medicatie... Alleen heeft hij nu last van verlatingsangst, als ik hem
bij mijn moeder breng, jankt hij net zolang tot dat ik terug kom. (weet niet wat hij doet als hij alleen thuis is hoor, ik hoor hem niet, als ik voor de deur sta, maar weet dat hij mij al
gevoeld kan hebben). En hij heeft niet zo veel puf meer, om te lopen.

Het is geen geld kwestie hoor, maar voelde me effe heel erg boos, na dat je toch steeds
hebt aangegeven dat hij slechter werd, en al die kwalen, (stond een keer in kramp, zo eng, maar weer pillen erbij, epelepsie zei die, ik zei ik ken epelepsie maar dat is dit niet), maar
gewoon meer pillen en meer geld, en dan van de een op andere dag, stop er maar mee...

Wat zouden jullie doen? Adviseren?
Hem als kastplantje maken dat wil ik niet, en dat was hij echt geworden. En nu
is hij vrolijk, maar merk oud. Zeggen ze die hondjes kunnen wel 16 worden, nou ben al blij als hij de 12 zou halen. Ik wil hem niet kwijt. Maar eehh belangrijkste hij heeft geen pijn.
Geen kromme rug, geen piep, springt nog op bank/bed...

Hoop dat jullie reageren. Alvast bedankt.

Als het nu goed gaat met hem zou ik zeggen dat je het lekker zo moet laten. Geniet van hem, van het feit dat ie weer lekker slaapt 's nachts, dat ie weer met zijn balletje rondloopt, niet meer in de war is. 
Hou hem goed in de gaten, want een lijdende hond is natuurlijk niet wat je wilt. 

Ik denk dat je je hondje na al die jaren wel kent en ook zijn klachten zult herkennen.

Wel een vreemde situatie wel/geen/wel/geen hartruis, lading pillen voor de rest van zijn leven en er dan maar mee stoppen.
Net of ze het niet zo goed wisten toen en maar wat hebben geprobeerd ofzo.

Als ik kijk naar de laatste maanden van onze kat, daarbij hebben we een jaar geleden al besloten geen gekke dingen meer te gaan doen (bloed afnemen, pillen d'r in) en geen nierdieet 'omdat het moet'. In overleg met de dierenarts ook gewoon eten gegeven wat ze lekker vond, dan maar wat minder gezond (het was belangrijker dát ze at dan wát ze at). 
En zo likte ze mijn bord andijviestamp schoon, mijn vanillevla schaaltje, kreeg een plakje worst, een likje boter. 
Niet gezond en ook niet wat ik zomaar zou geven, maar ze at en daar ging het om.
Misschien had ze met pillen en weet ik veel wat nu nog geleefd, maar dat wilden we haar niet aan doen.

Een heeeeel lange reactie zou ik hierop kunnen geven Maar... Waar het op neer komt. Je had al niet verwacht dat je hondje 11 zou worden. en dat is hij inmiddels wel.

Je hebt een aantal nodige operaties laten doen die hinderlijke of gevaarlijke tumoren wegnamen. Dat is soms nodig als je je hondje langer wil houden of last of pijn besparen. Ook goed dus. Je hondje heeft medicatie gekregen waardoor het zich niet goed voelde... dementieverschijnselen, minder levenslust enzovoort... Gelukkig heb je die nu kunnen weglaten.

Je hoeft de band met de DA's niet te breken, maar kunt hen wel laten weten dat je hem ongegronde onderzoeken en onzekere medicatie wil besparen. Gebeurt er iets zoals ook in het verleden al gebeurd is... Een gezwel dat echt weg moet ofzo... dan kan dat nog. Maar geniet van je vrolijke hond die niet volop aan de medicatie is. Nog vele mooie maanden of jaren tenoverstaan van maanden of jaren die door zware medicatie geen levensvreugde toevoegen... ? Dan zou ik toch voor dat eerste kiezen. (Ook voor mezelf )
P.S. : Iets te vlug geweest, dus :Fouten verwijderd , vandaar het wijzigen

Goed gedaan, geen onnodige medicatie en geniet lekker van je hondje!

Als het op deze leeftijd goed gaat, waarom niet?
Je zou kunnen testen op cushing (vreetbuien en diabetes, langer haar), maar cushing gaat traag op die leeftijd (alles vertraagt)
Hart en longen ....als het problemen geeft (dat hoor je)

Je zou nu eigenlijk gewoon blij moeten zijn om de 'opleving'(? je weet het nu niet precies, maar maakt dat iets uit), op controle gaan bij het koppel eens in de zoveel maanden, kan je geruststellen, aan de pillen gaan kun je dan nog altijd bekijken.

Op een bepaalde leeftijd gaat kwaliteit voor op kwantiteit, ik geef het je op een briefje!

Lang willen we ze houden, hoe.....dat is de vraag!

heftig ..... het gaat beter ondanks de verlatingsangst als jij er niet bent, houden zo toch , laat hem nog genieten samen met jou, lekker eten toch nog spelend en lekker bij je slapen en zitten, zie je dat het dan weer achteruit gaat, dan hoop ik dat je een wijs besluit neemt, blijven dokteren met deze hond is bijna niet meer te doen.

geniet van de dag van je hond.

ik zou mijn buik vol hebben van al die pillen/consulten
als hij nu vrij goed is, zou ik gewoon van hem genieten
hij heeft al heel wat meegemaakt
voor de angst zou je misschien bach bloesems rescue kunnen geven? een paar druppeltjes in het drinkwater, ik gebruik dat soms voor mijn hond (bij vuurwerk bvb.) je kan het ook op een stukje vlees doen ofzo

een verkoopster vertelde eens van iemand die het gebruikt had voor verlatingsangst bij een hond na een verhuis en het werkte heel goed

Zit ik een heel verhaal te typen, is het ineens weg... balen.

Eerst allemaal heel erg bedankt voor jullie reakties.
De tip van Kath ga ik eens uitproberen, zou even googelen waar je het kan krijgen.
Als het hem helpt dat hij niet zo overstuur is, dan is dat voor hem zelf natuurlijk ook heel erg fijn.
Het gaat op het moment heel goed, hij is ook weer normaal kwa gewicht, hij had zowat zijn buikje
op de grond hangen. Maar dat deerde mij niet, bedoel hij kreeg wat hij mocht van de dierenarts.
Nu weer gewoon normaal, zoals al die tijd. Dus lijkt me geen cushing, omdat die klachten verdwenen zijn.
Natuurlijk heeft hij nog een tumor, en een flinke tik gehad door die operatie die hij bijna niet overleefde, daarnaast nog een tumor op zijn bips. Dus wat er verder allemaal van binnen zit? Geen idee. Denk doordat de dierenarts zei, als de tumor terug komt voor de tweede keer of ook op een andere plek, dan is het geen goed teken. Nu was hij terug gekomen op een andere plek in zijn gehemelte, en eentje op zijn bips. Dus zou wel kans zijn dat er van binnen ook dingen niet helemaal
lekker zijn, maar goed. Zolang hij geen pijn heeft, laat ik hem nog heerlijk genieten.
De ouderdomskwaaltjes, zoals slecht zien, daar doe je niets tegen. (goed in de gaten houden dat je de stofzuiger niet in de weg laat staan enzo). Voor de rest kijken we het zo aan.
Ben blij dat jullie er ook zo overdenken. En tja, hart/longen die niet top zijn, de tumoren, doet hij het nog heel erg goed.  Ik hoop dat hij nog lang bij ons mag blijven. Maar wel op een waardige manier.

Bedankt voor jullie reakties, en ik zou jullie op de hoogte houden als er veranderingen zijn. Thanks allemaal!!!

Mijn vorige hond had ook de diagnose cushing op 10 jarige leeftijd bijna chemo gehad maar dit wou ik niet toen dure medicatie maar toen bleek dat ze het zo licht had dat de waardes te laag werden toen niks meer toch 13,5 geworden.Heeft jou hond prednison gehad want het lijkt mij meer dat hij bijwerkingen van de medicatie had ?
Als hij nu minder klachten heeft...