Sommige mensen verdienen een pluim!

Een aantal weken geleden is er via een asiel een hondje (niet bijzonder jong, en niet bijzonder mooi, dus zowiezo al leuk dat ze juist DIT hondje kozen) geplaatst bij een gezin met kinderen. Bij de ontmoeting ging het perfect! Helaas bleek later thuis dat het hondje toch niet zo blij was met de kinderen en ze zelfs beet. Ook buitenshuis waren er problemen, het hondje was absoluut niet sociaal naar andere honden. Erg jammer, maar erg begrijpelijk, besloten deze mensen de hond terug te brengen naar het asiel. Tot hun grote verdriet, want ze waren meteen verliefd op het hondje.

Mooi niet! Vandaag even met ze aan de telefoon gehangen en ze gaan, onder begeleiding van een gedragsdeskundige, met het hondje aan de slag. Ze geven niet op, en gaan aan zijn "problemen" werken. Ik begon helemaal te stralen toen ik dit hoorde. Zo vaak worden honden na een korte periode, soms zelfs na een dag, teruggebracht. Mensen lijken niet meer het geduld te hebben, of de moeite te willen nemen, met herplaatsers. Die zijn meestal niet binnen een week gewend. Mensen lijken steeds vaker een perfecte huishond te willen die vanaf dag één alles perfect doet. Ik vind het zo tof dat deze mensen dat begrijpen, en in plaats van hem terug te brengen juist investeren om hem weer "op het rechte pad te krijgen"!.

Ik vind echt dat deze mensen een dikke vette pluim verdienen!  En ik vond het zo leuk om te horen, dat ik dacht dat ik deze positiviteit even met jullie moest delen! 

Ik heb gelijk een glimlach op m'n gezicht. Dankje voor het delen van dit mooie nieuws 

dit lees ik ook graag, hou contact, volg ze, zou mooi zijn als deze hond het gouden mandje behoudt.

Super! Een hond is een levend wezen. Inruil, garantie etc. is dan niet van toepassing, toch?

Nou, een leuke afwisseling met de inderdaad vaak negatieve terugbreng actie's.


Nog leuker als we hier te horen krijgen hoe het dadelijk gaat, en wat de knelpunten waren..
Zeker voor de mensen die slechte ervaringen hebben gehad met asielhondjes.
Niet dat die er nooit kunnen zijn, maar zo'n positief bericht is altijd hoopgevend voor andere "probleemgevallen".

Nee, inruilen is geen optie. We krijgen de vraag wel eens hoor. "Deze kat die ik gisteren heb opgehaald is erg bang, hij zit steeds onder de kast, ik wil hem graag zometeen terug komen brengen en dan meteen een andere meenemen." Zo werkt dat dus niet! Ook doen wij niet aan garantie, geld terug, o.i.d. tenzij mensen een ENORM goede reden hebben dat de hond/kat terug moet (in dit geval hadden ze wel hun geld terug gekregen, dit gedrag was simpelweg niet bekend bij deze hond, sterker nog, volgens mij hadden we van de vorige eigenaar juist andere informatie gekregen), en met héél moeilijke gevallen (langzitters, gedragsproblemen, etc.) willen we nog wel eens een proef-periode overwegen als mensen bereid zijn ze een kans te geven.

Ik ga zeker proberen deze mensen te volgen en te kijken hoe het verder gaat met dit hondje, ik heb haar ook gezegd dat als ze er een keertje doorheen zit o.i.d. dat ze dan altijd mag bellen om even tegen ons te schelden, hihi. Soms kan alleen al iets van je afschrijven of afkletsen heel erg helpen! Eigenlijk had ik haar dit forum aan moeten raden 

Fijn om te horen  je leest zo vaak anders.. Dat je hoort van mensen met problemen en een week later die hond op marktplaats o.i.d staat..Dus top als er mensen zijn dan die de tijd nemen om er aan te werken..ipv de makkelijke oplossing (terug naar het asiel o.i.d)

wauw...geweldig !! Bedankt voor het delen

Uiteraard vind ik het ook geweldig dat de mensen uit dit verhaal alsnog besluiten er geheel voor te gaan. Het is niet niks dat je het alsnog een kans wilt geven nadat je kinderen in principe door een wildvreemde hond gebeten wordt.

Aan de andere kant vind ik dat de asiels en vele stichtingen in sommige gevallen ook niet geheel hun verantwoording nemen om de potentieele nieuwe baasjes correct en volledig in te lichten over wat het in kan houden om een herplaatser in huis te nemen. En dan heb ik het niet over een geheel correcte karakterbeschrijving van de hond maar gewoon.

Veel mensen, zeker die nog nooit een hond hebben gehad, denken dat het hetzelfde is als een pup in huis te nemen. Met alle goede intenties besluiten ze een hond een tweede (3de, 4de....?)kans te geven en lopen geheel langs ah feit dat de herplaatser met een rugzak komt en dat dat in 9 vd 10 gevallen een heel andere aanpak en nog grotere inzet, inlevingsvermogen, geduld en eerlijk gezegd ook hondenkennis vereist.

Mijn insziens mag daar vanuit door de asiels en stichtingen wel wat meer aandacht aan besteed worden. Het is tenslotte ook hun verantwoording om te zorgen dat hun honden bij de juiste mensen terecht komen.

Dat ben ik zeker met je eens, en naar mijn mening zouden asielen/stichtingen ook meer betrokken mogen zijn als er problemen zijn! Goed, iedereen kan naar het asiel bellen voor advies, maar dan krijgen ze bijvoorbeeld mij (vrijwilliger) aan de telefoon. Ik heb niet gestudeerd voor gedragsdeskundige o.i.d. Ik kan ze advies geven uit mijn eigen ervaringen, maar that's it. Zeker als mensen een hond adopteren die als zwerver binnen is gekomen, is dat een risico. In een asiel zie je wel wát van de hond, maar kan de hond alleen zijn? Is de hond zindelijk? Kan de hond met kinderen? Dat weten ze allemaal niet. Van de afstandshonden natuurlijk wel, er vanuit gaande dat de vorige eigenaar de waarheid heeft gesproken, en da's lang niet altijd zo.
Ik heb één van mijn honden bij een stichting gehaald. Ik had in het begin problemen met haar. Er is telefonisch contact geweest met een gedragsdeskundige binnen in de stichting. Hartstikke fijn dat dat kon, maar veel liever had ik gehad dat iemand LANGS was gekomen om te kijken hoe het hondje zich gedroeg, en hoe ik daarop inspeelde, want dáár zat waarschijnlijk het probleem.

Naar mijn mening mogen asielen en stichtingen dus meer "real life" contact hebben met probleem-gevallen. Eigenlijk vind ik dat een asiel een gedragsdeskundige ter beschikking moet hebben, want het is eigenlijk een beetje dubbel dat mensen zoals deze in dit verhaal nu geld uit moeten geven om een hond die via een asiel geplaatst is weer goed te krijgen, sterker nog, een hond die inderdaad voor hun eigenlijk nog een vreemde hond is.

Verder doen asielen bijster weinig m.b.t. het nachecken van mensen. Stichtingen doen nog huisbezoeken, maken persoonlijk kennis en kijken hoe zo'n hond komt te wonen. Bij een asiel kan iedereen binnen komen lopen en on the spot een hond meenemen. Dat zou in mijn optiek beter mogen!

Maar goed, dan kom je dus weer bij het probleem over hoeveel subsidie een asiel van de gemeente krijgt. Er is geen geld om een gedragsdeskundige aan te nemen. Er zijn niet genoeg vrijwilligers op huisbezoeken te doen. Etc. etc.

Ons herplaatsertje nam ook de nodige "minpunten" met zich mee, maar no way dat hij daarom vertrekt
Ook wij zijn volop in training met hem. Fijn om te lezen dat er inderdaad nog mensen zijn die wél moeite doen voor hun beestjes
Ik hoop dat dat hondje echt zijn gouden mandje heeft gevonden ^^

mijn dochter en vriend hebben ook een jaar terug een cocker uit het asiel gehaald. hij stond bekend als een moeilijke hond maar ook zij waren verliefd op de hond. in het begin is het moeilijk gegaan en de hond heeft ook flink gebeten. maar mijn dochter en vriend hebben 'doorgebeten' en nu een jaar later is ollie flink veranderd. hij blijft in sommige situaties nog speciaal regeren maar hij is veeeel liever en aangenamer. en bijten dat doet hij niet meer . er zijn natuurlijk geen kinderen bij hun en als ze ooit kinderen hebben zullen ze moeten afwachten hoe dat gaat maar voorlopig gaat alles goed.

Haha, leuk van je om dit hier te melden. Wel erg eigenlijk he, dat zoiets al het vermelden en een dikke pluim waard is tegenwoordig.

Maar inderdaad. Mensen nemen een hond en de meesten verwachten tegenwoordig dat zo'n hond helemaal voldoet aan het beeld dat ze ervan hebben. ...

dus... wens hen maar veel geluk van hieruit ook en wijs hen misschien eens de weg via internet naar HP

Mooi om te horen. maar eerlijk gezegt vind ik dat bepaalde mensen ook wel veel verwachten van hondeneigenaars. ik vind het namelijk helemaal niet raar als mensen de hond bij het asiel terugbrengen wanneer het niet klikt. Ik vind het zelfs zo dat het soms eerlijker naar de hond toe is om hem terug te plaatsen dan er alles aan proberen te doen terwijl de hond het dus blijkbaar niet naar z'n zin heeft in de nieuwe situatie. Bij pups wordt er vaak gezegt: de hond moet bij ons passen, maar wanneer het dan om een herplaatser gaat wordt er vaak heel anders gedacht.. dan wordt er gedacht: de hond MOET bij ons passen, omdat hij zo zielig is, omdat hij al zo lang in het asiel zit enz.. enz..

feit vind ik is dat het gezin en de hond bij elkaar moeten passen.. als dat nou eenmaal niet zo is. tja. dan kan de hond beter geplaatst worden in eeen gezin waar die wel past.

Dat betekend natuurlijk niet dat je het gelijk moet opgeven, maar niet gelijk oordelen over andere mensen en hun gedrag is soms wel erg belangrijk vind ik!

Dat is ook wel zo, het is geen schande om toe te geven dat het niet klikt o.i.d., maar ik vind dat mensen het soms wel wat langer vol mogen houden als ze tegen problemen aanlopen.. 

Nu maar hopen dat het goed komt! Blij dat ze het dier een nieuwe kans geven onder begeleiding!