Afstaan voor de wetenschap.

Toen mijn herder 18 jaar geleden overleed in het dierenziekenhuis in Utrecht werd mij gevraagd of ik Ely wil afstaan aan de wetenschap.Ik heb dat toen gedaan mede om het feit dat er zo meer honden gered konden worden en onderzoek kon worden gedaan naar de reden van overlijden.

Nu kan je tegenwoordig een formulier invullen bij de dierenarts om je dier hiervoor, na overlijden, af te staan.

Misschien een naar onderwerp maar het heeft mij aan het denken gezet.

Wat is jullie mening hierover?

Ik geef mijn eigen lichaam er al voor
Dus als mijn hondjes na hun dood nuttig kunnen zijn op deze manier doe ik dat graag.

Ik zou het niet kunnen. Echt niet. En 'voor de wetenschap' vind ik een beetje een ruim begrip. Ik zou graag willen weten wat ze dan zouden doen.

nee, niet voor mezelf en dus ook niet voor mijn hond
Ik moet er niet aan denken dat andere mensen dan heel mijn hond ontleden enz. Ik zag laatst ook het hele vel van een rotweiller zo gelooid, met neus, oren enz. Nee, ik vond dat echt wagelijk om te zien; een lapje hond, wat eerst iemands maatje was....  nee, mijn hond verdwijnt lekker in de tuin '

Ja, daar zou ik ook meer over willen weten, Eefje.
Mijn herder is toen overleden omdat hij de rode bloedlichaampjes afbrak en het medicijn wat daar voor nodig was werkte niet bij hem.
Ook de bloedtransfusies hadden geen zin.
Ik praat wel over 18 jaar geleden.
De dierenartsen wilden toen weten waar dat vandaan kwam.

Ik denk dat ik dit jaar weer voor deze beslissing kom te staan....

Dat is ook weer zo, Pim. Ik vind het moeilijk, hoor.

Goh, met dat ik dit las botste ik even met mezelf!Ik las het en dacht meteen: "neenee, ze zijn me zo dierbaar, die geef ik nooit meer af!". Maar eigenlijk heb ik mezelf opgegeven om na mijn dood mijn lichaam te laten gebruiken voor donoren..

Dat is toch iets heel anders???Ik ben ook donor, gewoon om het feit dat iemand misschien nog iets aan mij heeft in de zin van daar vrolijk verder mee kan leven. Maar ik ga mijn lichaam zeker niet afstaan aan de wetenschap, in de wetenschap  dat ik dan door geneeskunde studenten wordt open gesneden, om alles een beetje te bekijken.

Maar het is toch niet omdat het lichaam wordt afgestaan voor de wetenschap dat het in een klas voor studenten terecht komt? :p

nee, maar het kan wel...Je kunt ook mooi bij de tentoonstelling 'bodies' komen. 

Het dierdonorcodicil is in 2010 ontwikkeld om het aantal proefdieren in het onderwijs terug te dringen. Voor studies als (dier)geneeskunde, biologie, tandheelkunde en biomedische wetenschappen worden door hogescholen en universiteiten proefdieren gebruikt in de practica. 

doneren aan de wetenschap is iets anders als doneren om als donor gebruikt te worden.
Als je je lichaam afstaat aan de wetenschap wordt je inderdaad gebruikt voor anatomie-les en chirugische practicums voor studenten
Als je je als donor beschikbaar stelt worden organen, huid en ogen (mits brukbaar) gebruikt om "onderdelen" van levende mensen te "vervangen"zodat zij verder kunnen leven.

De lichamen die je bij Bodies zijn van mensen die daar specifiek toestemming voor gegeven hebben..

Op internet staat wel uitgelegd wat er met je huisdier gebeurd.


Sorry nogmaals voor het nare onderwerp maar ik wilde toch de meningen weten.

Wij hebben het geprobeerd toen Bachera overleed maar ze voldeed niet aan de eisen.

Maar zo lang de honden aan de voorwaarden voldoen gaan we het zeker ook proberen.
Ik las toevallig van de week op de website van dierproefvrij dat het tegenwoordig landelijk beschikbaar is..
http://www.proefdiervrij.nl/nieuws/nieuws_item/t/dierdonorcodicil_is_groot_succes

** daarbij; ik kan ze niet in de tuin begraven en de kosten van een crematie zijn enorm. En destructie..brrrrr....
Dit vind ik een mooie oplossing..

Haha bah, doe maar niet xD

Ik ben in de universiteit van Utrecht geweest en ik heb de (huis)dieren zien liggen die zijn gedoneerd aan de wetenschap. Stukjes open gesneden en de lapjes vlees opzij gelegd, zodat je naar binnen kon kijken. Een hart van een kat was met kleurstof bewerkt, zodat je alles goed zag lopen. De longen van een paard waren zo bewerkt dat ze uitstonden en niet gingen bederven, super licht.

Toen ik dat had gezien heb ik besloten dat ik niet wilde dat mijn dieren daar terecht zouden komen, zodat alle studenten daar in kunnen gaan staan prikken en hem bijnamen geven zoals "lelijk vlek oogje" (nu zat ik wel in een klas met een paar kinderachtige klasgenoten, maar toch). Ik wil dat er met respect wordt omgegaan met mijn huisdieren, ook na hun overlijden, en ik vind dat ik dat niet meer kan garanderen als ik ze doneer aan de wetenschap.

he bah als ik het zo lees...
toch las ik laatst in een ander topic ook hierover dat er ook vaak wel respectvol met de dieren wordt omgegaan.
Misschien ligt het ook aan de klas/docent/instelling?

Aan de andere kant; dat wat er over is, dat is mijn dier niet meer.. dat is alleen maar het lichaam. Er is niemand meer thuis zeg maar...

En als ik daarmee kan voorkomen dat er specifiek voor dat practicum een hond wordt vergast....

Door de studenten wordt er netjes omgegaan met de dieren, toen we een kat moesten ontleden en dan per tafel een kat moest pakken, zocht ik wel een mooie lapjeskat uit, maar de docenten zullen het niet tolereren dat de dieren als speelgoed worden gebruikt o.i.d. zo is de sfeer tijdens die lessen ook helemaal niet. we hebben niet veel anatomiepractica, maar de practica die er zijn worden netjes gedaan, want je hebt niet veel tijd, en vaak wel veel dingen te doen en te leren.

ik weet uit eigen ervaring dat het heel belangrijk is dat je dingen in een echt dier kan zien, en niet alleen op plaatjes in een boek, het is in het echt toch zo anders!
ik zou mijn dames en kat ook zeker wel willen doneren aan de universiteit utrecht voor onderzoek. zo kunnen ze toch helpen om de volgende groep dierenartsen op te leiden, die vervolgens weer allerlei dieren kunnen genezen

Nog maar es dan omdat het vorige topic gesloten werd:


Geen idee.. Ik vind het erg moeilijk. Ik weet niet of ik één van m'n lieverds daar achter zou willen laten om opengesneden te worden. Ik gruwel nogal van de gedachte...

Ik heb er wel over zitten denken toen mijn golden vorig jaar kanker had. Toen ik op internet onderzoek deed naar kanker bij honden kwam ik op een website van een onderzoeksinstituut waar ze weefsel samples vroegen van honden die overleden waren aan kanker. Om in kaart te brengen welke varianten bij bepaalde rasgroepen vaker voorkwamen etc.

Toen mijn hond kort erna overleed heeft de DA er ook niets over gezegd of gevraagd...

Ik geloof dat veel dierenartsen ook niet van dit soort dingen op de hoogte zijn...

Oh omdat de TS het daar in de topicstart over had intepeteerde ik het alsof het toch redelijk vaak voorkomt.  Ik moet zeggen dat ik (gelukkig) niet superveel ervaring heb met het overlijden van huisdieren.

Nee hoor, absoluut niet. Een goed argument? Die heb ik niet, het gaat me aan het hart, ik wil het niet, punt.

Als het voor specifiek onderzoek is.?, en..ik mag hem daarna wel meenemen om hem hier in de tuin te begraven.?
Mja.

Als het over lesmateriaal gaat, als leermiddel.?
Dan nemen ze maar kikkers.
En ja, hoe moeten studenten dan iets leren.?
Ja, lastig, maar ik neem onze hond graag mee terug..

Ze mogen op mij en mijn honden wel oefenen.
Dan zijn we toch al dood, dus voelen we niets van. Ons lichaam is een leeg omhulsel van wat eens geweest is.
Jammer dat je niet ineens auw kan roepen of rechtop kan vliegen als je dood bent, ff de studentjes de stuipen op het lijf jagen.

Bij mezelf interesseert het me ook geen mallemoer, dood is dood. Ik moet er echter niet aan denken dat er aan één van mijn dierbaren (mens en dier) wordt gepeuterd, in wordt gesneden en weet ik het allemaal. Nee, naar idee, terwijl ik er heel goed tegen kan, vind het allemaal reuze interessant, maar niet van mijn dierbaren...

Wij hadden met biologie (middelbare school) een lamhart die onze leraar van een slager had gekocht. Dat vond ik toen al walchelijk en onnodig genoeg

Met de verpleegkundige opleiding zijn we naar een gebouw voor de wetenschap geweest. Volgens mij was het ergens in Zuid-Holland, maar weet het niet precies meer. Wat ik weel weet is dat ik daar zowat van mijn stokje af ging en ik er van voor af aan al niet heen wilde. Daarnaast wilde ik zo snel mogelijk weg toen ik daar de deur binnen stapte.
We kregen daar volledig te zien hoe alles in een menselijk lichaam eruit ziet ,maar dan ook echt alles.. Darmen, lever, maag etc etc.
En die geur.. volgens mij vergeet ik die nooit meer

De mensen die daar lagen hadden zich ook opgegeven voor de wetenschap, maar nogsteeds snap ik niet wat het voor een verpleegkundige voor nut heeft om de binnenkant van het menselijk lichaam in het echt gezien te hebben. Een verpleegkundige zal immers nooit opereren of iets dergelijks.. Mijn inziens zouden de plaatjes van het boek en de pop genoeg geweest moeten zijn voor onze opleiding.

Ik denk ook zeker dat het aan de klas ligt, het zijn er altijd een paar die het verpesten. Er waren er genoeg die er ook heel respectvol mee om gingen. Voorzichtig oppakken, netjes weer terug leggen, enz. alleen er zitten er altijd wel een paar tussen die niet "normaal" kunnen doen is mijn beleving. Dat heb ik vaak genoeg gezien in mijn klas. Ons is ook verteld dat als ze klaar waren met de (huis)dieren, dat deze naar de distructie werden afgevoerd als ze niet meer van nut waren.
Ik zie het lichaam als een onderdeel van het dier, ik zie het niet los van elkaar. Dat is ook denk ik waarom ik er zo aan vast houd. :p Die van ons zijn tot nu toe allemaal gecremeerd en uitgestrooid bij de dierenbegraafplaats. Hebben we altijd netjes een brief gekregen wanneer ze gecremeerd waren en waar ze waren uitgestrooid. We hebben onze laatste kat thuis (op schoot) in laten slapen, beviel ons erg goed en is voor het dier ook veel minder stressvol.

Dat is dus niet anders als bij mensen

Ik zou ze liever cremeren en zelf bij houden..
Ik zou ze liever nog 'bij me' hebben.

nee echt niet !
zou het ook niet kunnen !