Kinderen die bang zijn voor hond over de vloer gehad.

Vandaag mijn nichtje met der twee kinderen van 7 en 8 over de vloer gehad die 'bang' zijn voor honden. Maylo moest dus met dit heerlijk weer, aan de lijn


Ik had het idee dat ze niet vreselijk bang waren maar dat het gewoon een beetje aanstel was.

Dus ik was 'not amused'. Maylo doet absoluut niks, hij is ruim 6 maanden nu en een klein beetje enthousiast. Maar negeren ze hem is het ook gelijk klaar en gaat hij zijn eigen ding doen.

Nu heeft hij dus de gehele dag aan de lijn moeten zitten, omdat ze ook niet langs hem heen durfde. 1x hebben ze hem proberen te aaien, omdat ik ze had overgehaald. Dit vonden ze wel leuk, maar hij moest dan wel liggen en ik moest hem vast houden aan zijn halsband.

Toen gingen ze met zijn tennisballen spelen, Maylo gek, kinderen weer bang omdat hij zo maf deed. Ik gezegd dat ze de ballen maar beter konden laten liggen.

Ik ben nu blij dat ze dus eindelijk naar huis zijn en dat Maylo lekker weer rond kan rennen.

Maar wat zouden jullie in het vervolg doen? Ik zei al tegen mijn moeder, de volgende keer gaat hij dus niet meer aan de lijn, als ze komen moeten ze maar overweg kunnen met de hond.

Bij ons is het zo, Kun je niet met de hond opschieten is het jammer dan... Dan moet je maar niet meer op visite komen..
Het is ons huis en ook Max zijn huis, dus ze hebben hem maar te accepteren Heel simpel

Hahaha dat dacht ik nu ook zo, helaas is mijn moeder dus wel een kindervriend en ik niet.

Mijn eigen neefje (ik ben tante, dat vind ik wel super leuk!) is nu bijna 8 maanden en die is dol op de hond. Lacht altijd lekker naar Maylo, heerlijk vind ik dat.

awel ik zou ook zo zeggen: de volgende keer gaat hij dus niet meer aan de lijn, als ze komen moeten ze maar overweg kunnen met de hond.
Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik niet de grootste kindervriend ben die bang hebben van honden. Eerlijk gezegd heb ik daar geen respect voor wat eigenlijk wel erg is. Maarja kan er niets aan doen.

Ik ben ook niet de grootste kindervriend, ik heb liever dieren dan kinderen .

Ik had ook al in gedachte dat ze gewoon pech hebben de volgende keer. Dit is ons en Maylo's huis en iedereen die hier komt moet maar overweg kunnen met de hond. Zo niet dan blijven ze maar weg.

Mijn nichtje was echt bang voor honden. Huilen, niet van de wc af durven, boven blijven zitten, hoogste punt opzoeken op de bank. Ze stak haar broertjes daarmee aan. Ik moest Dobby toen ook aan de lijn houden, dus beperkten we hoe lang onze bezoekjes waren.

Als kinderen hier komen om te spelen o.i.d dan moeten ze niks, het het enige waar ik voor sta, is het proberen in goede harmonie elkander samen te brengen, als een kind doodsbang zou zijn, zal dat een andere aanpak nodig hebben, en laat ik beau niet los, Pas als ik in de gaten krijg dat het kind in kwestie toch enigzins geintereseerd is, dan zal ik dat proberen in goede banen te leiden.

Vragen of ze de kinderen aan de lijn kunnen houden, de hond is bang voor kinderen

Even zonder dolle, ik heb 2 honden en mijn nichtje is panische voor alle dieren behalve der eigen katten (ze is pas 2) maar dan wil ik wel 1 van de 2 honden in de bench doen, zodat het voor haar wat rustiger is en de honden wissel ik dan gewoon elke keer om (met zijn 2en zijn ze druk, de oudste niet maar de pup kan zich dan nog wel eens misdragen als ze samen los zijn)

Dan gilt en schreeuwt ze ook alles bij elkaar, troost der wel, maar til der niet op, ze moet er maar aan wennen, elke keer hetzelfde gedoe terwijl ze aan het einde van het bezoekje de hondjes durft te aaien.
En als ze dan weer langs komt begint het weer overnieuwZe heeft de fase eng en auw xD

Dat had mijn nichtje dus ook. Gelukkig is het nu over en is ze voorzichtig, maar durft er langs te lopen.

Jha het is heel erg vermoeiend, nu komen deze kinderen niet regelmatig op bezoek. Hooguit 1 of 2x per jaar.

Maar ik vind het wel vervelend dat de hond maar aan de lijn moet, terwijl hij helemaal niks doet. Ze durven er namelijk wel bij als ik hem vast hou en zij kunnen hem op zijn rug aaien.

Dus ik denk dat het ook wel een beetje aanstel is.

p.s Wat een leuke hond heb jij! Was is het voor ras of is het een mixje?

Toevallig heb ik vandaag hetzelfde meegemaakt.. Mijn Noorse familie is in Nederland, en iedereen verzamelde bij mijn moeder thuis om koffie te drinken. Ik dacht, we kunnen lekker in de tuin zitten, kwam net uit de duinen en mijn moeder woont op de terug weg dus ik dacht, ik neem de honden mee, in plaats van dat ik ze eerst naar huis breng.
Blijkt mijn Noorse tante bang te zijn voor honden. Punk blaft, Cosmic is druk, dus beide vielen niet in de smaak. Punk luistert nog enigszins dus die heb ik een paar meter van ons vandaan af gelegd, Cosmic aan de regenpijp vast gemaakt met de riem.

Tja, vond het wel even vervelend, maar aan de andere kant, niet iedereen is natuurlijk fan van mijn honden, dat kan ik ook niet verwachten. Ik heb een vriendin die ontzettend bang is voor Punk, af en toe overwon ze haar angst en kwam ze toch langs, maar sinds Cosmic (en nu Winnie) erbij kwam, is ze niet meer langsgekomen. Dan denk ik, tja, jammer, maar helaas.. Als je bij mij thuis wil komen wéét je dat er honden rondlopen. We gaan af en toe samen uit eten (zonder honden) maar ik zie haar nu veel minder dan eerst.

dat is best wel eens moeilijk, mijn zusje en haar kleinkinderen wensen geen hond in MIJN huis, daar hou ik toch rekening mee, ik doe de hond naar buiten, en als het bezoek er is en zit, met de nadrukkelijke regel niet gillen niet lopen, mag Bamse even binnen om te begroeten, naast me. dan daarna gaat ze weer naar buiten.

ja het is MIJN huis, maar zie mijn zusje met haar kleinkinderen toch graag komen, niet een hele dag dan een twee uurtjes en dan weer naar huis. ik kan me wat bij voorstellen als je geen hond gewend bent dat je er enigszins huiverig voor bent als er zo,n kolos voor je neus staat.

een klein hondje is springerig en ook best eng in hun ogen, het bezoek van de kinderen kort houden, zodat niet de hele dag je hond aan de lijn moet.

ik heb dit probleem als ik met max ga shoppen dat buitenlanders echt bang hebben van Max (terwijl max heel klein is) :O
eigenlijk weten ze dat je een hond hebt dus als ze er dan bang van hebben, moeten ze dat van te voren even  meedelen en dit dan bespreken.
het is  heel moeilijk omdat het familie is natuurlijk

Tja, wat is bang? Uit jouw voorbeeld spreekt niet echt panische angst, het lijkt me aardig meevallen. Een volgende keer zou ik zeggen: 'jullie hebben gezien dat hij niets doet, hij is alleen erg blij dat jullie er weer zijn, doe maar net of hij er niet is'. Dan hebben ze maar te luisteren. Zou hem niet weer aan de lijn doen, als ze jouw instructies opvolgen, is er niets aan het handje. Wel lastig hoor zulke situaties, hoe reageert de moeder erop?

Hier namelijk ook een nichtje van drie die 'bang' is van honden. Mijn schoonzus zegt gewoon: 'nou, niet zo gek doen, hij doet niks. Rustig blijven, dan vindt 'ie je ook niet leuk'. Na een kwartier waren het al dikke vrienden.

Ik vind dat als mensen in mijn huis komen ze rekening moeten houden met mijn hond. Die loopt hier nou eenmaal rond. Aan de andere kant, als er kleine kinderen zijn die echt bang zijn dan gaat meneer wel even richting buiten.Vooral omdat die van mij nogal groot is en druk en lomp kan zijn.
Gelukkig hebben wij hier nauwelijks mensen over de vloer die bang zijn voor honden. Voor volwassenen gaat hij niet naar buiten tenzij het iemand is die hier voor zijn/haar werk komt, die heeft geen keuze vind ik dus dat doe ik dan nog wel.

Mijn huis en Tibo's huis, dus komt er iemand op bezoek dan zal ik Tibo nooit wegzetten of aan de lijn houden. Ook niet als het kinderen zijn. Ik geef eerlijk toe dat ik maar bitter weinig geduld heb met kinderen die "flauw" gaan doen als ze een hond zien.

Zo kwam er gisteren nog een kind voorbij gefietst met zijn ouders, heel stoer doen, hoorde hem heel zogezegd volwassen bezig, maar toen hij voorbij onze poort moest fietsen en Tibo blafte, ging hij gillen van "oh neen, papa een hond..." en durfde bijna niet meer verder. Toen heb ik heel luid gezegd "wat ben jij een flauw kind, stel je niet zo aan".
Ik denk dat sommige ouders de schuldigen zijn, ze geven eraan toe of werken het in de hand. Dat pikt een kind natuurlijk gelijk op.

En volwassenen die op bezoek komen, kunnen het helemaal vergeten dat ik Tibo zou  buiten zetten of vastleggen.  Ik ga niet met hem op bezoek bij mensen die dat niet graag hebben, maar thuis is thuis, dan kunnen ze komen als ze Tibo erbij nemen, anders hoeft het niet

Jha en ik heb het ook met mijn moeder er over gehad, die had heeft ook gelukkig zoiets van volgende keer blijft Maylo fijn los. Echt bang waren ze niet want, ze durfde er uit eindelijk toch wel bij.

Nu hebben deze kinderen wel wat meegemaakt, maar ik heb het zelfde. Komen er volwassen of uberhaupt iemand langs die niet met de hond overweg kan blijven ze maar weg.

De peettante van mijn zus en mijn peetoom (echtpaar samen) zijn ook absoluut niet dol op honden en die waren heel erg verbaast dat we een nieuwe hadden, het liefst zien die ook de hond naar buiten gaan. Pech gehad, dan komen jullie maar niet.

Mee eens Marie-Rose, met 'zulke kids' heb ik ook geen geduld, laat staan met 'zulke ouders'.

Vaak wordt er ook gewoon te spastisch gedaan, doe gewoon lekker nuchter, dan loopt het vaak wel los (even los gezien van de echt panische kinderen die niet gesterkt worden door hun ouders, die zijn er immers ook, maar lijkt me niet aan de orde in dit topic).

Tsja bang of aanstellen vind ik wel een verschil. Als er iemand echt bang zou zijn zal ik haar waarschijnlijk wel even in een andere ruimte willen doen maar als het aanstellen is doe ik niet aan dat spelletje mee.
Mijn neefje van zes is ook niet dol op honden maar we doen Dasja niet weg als hij er is. Mijn tante vindt het trouwens ook niet nodig dat we hem weg doen, vind zelf ook dat hij zich aanstelt haha
Wel doen we Dasja weg als mijn neefje van 2,5 komt omdat Dasja nog wel eens iets te enthousiast kan reageren

Ik had echt het idee ze stellen zich een beetje aan, want de een stak de andere aan.

Mijn neefje van van 8 maanden is werkelijk waar dol op Maylo, die lacht contsant als hij lang loopt. Maylo is ook heel erg rustig bij hem en gaat ook rustig naast hem liggen als hij in zijn kinderstoel zit.

Was hier ook zo.. Denk dat het vanzelf wel went. Mijn neefje moest opgetild worden, handje vast, hond aan de kant (het liefst in de bench).. Maar na een paar keer op visite komen zag hij in dat het lang niet zo eng is als het lijkt. Nog steeds zal hij hem geen knuffel geven, hoeft ook niet, maar aaien gaat prima zo..

Went vanzelf wel denk ik hoor

Dat was ik dus Vergeten in te loggen haha

Ja dat soort situaties maak ik ook mee. Gisteren hadden we visite met jonge kinderen (baby en peuter). Die waren beiden bang voor onze hond. Eerst was het een geregel met drinken geven, hapje, snackje, speelgoed etc. Toen had ik mijn hond even apart gezet. Dit omdat ik anders geen toezicht kon houden op Bil icm de kinderen en die laat ik nooit zonder toezicht alleen. Mijn man was ook druk en de ouders hebben niet echt verstand van honden, dus dat was voor mijn eigen gemoedsrust beter. Toen we eenmaal gesettled waren, heb ik Bil erbij gehaald en die ging lekker op schoot zitten. Toen de baby Bil wilde aaien, vroeg de vader of de hond niet zou bijten Ach, ik snap het ook wel. Als je zelf niet opgegroeid bent met honden kun je daar ook best onzeker over zijn

hier gaan ze ook niet aan de lijn. Mijn neefje wilde eerst de hele tijd opgetilt worden als de honden in de buurt waren. Maar het begon met het aaien op zijn achterpoten/bibs. En steeds wat naar voren. Eerst samen, toen durfde hij wel alleen als ze plat lagen en ik zijn kop vast had zodat ze niet naar hem konden kijken. En nu durft hij ze te knuffelen en kusjes te geven. Tuurlijk als ze zo druk zijn vind hij niet leuk, maar apporteren wel. Alleen houden mijn honden er niet van haha!