slaap zacht mn lieve schatteboeffie

Tijdens googlen op omgang met het verlies van je hondje, kwam ik hier terecht en hoop dat het delen van emoties helpt bij het verwerken...

Afgelopen donderdag hebben we afscheid moeten nemen van onze allerliefste vriendje. Ik ben hem enorm dankbaar voor alle mooie momenten die we hebben beleefd. We hebben hem een waardig afscheid kunnen geven, al hebben we maanden nagedacht over de beslissing hem in te laten slapen. Wat doet het zeer onze lieverd te moeten laten gaan! Wat een worsteling, de twijfel of het de juiste beslissing was, tijdig genoeg, hadden we meer kunnen doen, was hij het er zelf ook mee eens dat het geen waardig bestaan meer was

Als Jack Russell pup was de buitenwereld zijn lust en zijn leven, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Sinds hij in hele korte tijd blind werd aan beide oogjes en een aantal keer zonder reden is gebeten, veranderde de buitenwereld die hij zo lief had in een grote boze plek. Snel even naar buiten en dan liefst gelijk weer naar binnen. Onze trotse, stoere vent veranderde, angst begon zijn leven te overheersen. Wat we ook probeerden, de assertieve leider te zijn, constant praten tijdens het wandelen zodat hij wist waar we liepen, we konden hem niet voldoende vertrouwen teruggeven.

De laatste tijd kon hij het niet meer vinden. Wilde alleen maar letterlijk lijfelijk contact met je, week geen seconde van je zijde, had steeds meer dagen dat hij volledig de weg kwijt was en botste dan overal tegenaan, ook tijdens het slapen trilde zijn spiertjes, alsof hij een soort hondenparkinson had. Bikkel als hij was liet nooit merken ergens last van te hebben... hij begon ook meer te hijgen (ook zonder inspanning), kreeg terugkerende huidproblemen en je kon merken dat hij last had van zijn oogjes. die traanden en hij vond het fijn als je erover wreef. Hij kon de laatste maand ook steeds meer gewoon maar staan met zijn kopje naar beneden, met zn ziel onder zijn pootjes., spelen gaf hem ook geen plezier meer.. Mijn ouders en ik hebben het vaak besproken, onderling, met dierenarts, anderen in de omgeving, vrienden, familie... En hoewel hij geen pijn liet blijken, hebben we toch besloten dat dit geen waardig bestaan meer voor hem was. Op bijna 13-jarige leeftijd wilden we hem ook geen pittige gedragstraining meer opdringen, zware operaties voor zijn oogjes. Als dat de oplossing was geweest, hadden we dat natuurlijk per kerende post gedaan.

Hij heeft een mooi leven gehad en diep van binnen weet ik ook wel dat dit de beste beslissing was en we hebben het absoluut uit liefde voor hem gedaan. Ik zag er enorm tegenop, die laatste momenten, maar wilde er ook tot het laatst voor hem zijn. Als pup opgehaald en op schoot gehad in de auto, de cursussen gedaan, dan ook hem bijstaan in moeilijke tijden. Grenzenloze liefde van je hondje: was absoluut wederzijds. Ook geen kille dierenartsenkamer, maar thuis, op schoot. We hebben hem alle drie vastgehouden, koppie fier omhoog en hij liet het gebeuren. Ik wil graag geloven dat dit zijn manier was om ons te vertellen dat het goed was. Maar lieve Pielemuis (bijnaam), wat zijn die laatste momenten en het gemis nu moeilijk! Crying a river, more like crying oceans... We hebben het uit liefde voor je gedaan, vriend! Want je was mijn echte vriend, mijn maatje, mijn kleine vent. En hoewel je fysiek niet meer bij ons bent, de band die we hebben kan nooit verbroken worden, waar je ook bent! De pootafdrukjes die je op ons hart hebt achtergelaten kan niemand ons afnemen en uitwissen. They say the best place to bury a dog is in the heart of it's master! En daar zal je altijd zijn.

En dan is het fijn hier een en ander te kunnen typen, waar mensen echt begrijpen waar je doorheen moet. Alle respect voor de baasjes die ook de beslissing moeten nemen, uit liefde voor hun vriendjes, ik vind het getuigen van moed en liefde voor je maatje. En te lezen waar anderen steun aan hebben. Een brief schrijven vind ik ook een mooie gedachte en ga het zeker proberen. Ik heb gelijk een mooie foto gezocht waar Jagger ook echt op-en-top Jagger is en voel me soms een oen als ik daar tegen praat. Maar denk dan ook weer: boeien! Jagger is mijn maatje en mag weten dat hij nog steeds bij ons hoort. Ook in stilte klets ik tegen hem, vraag hem of hij lekker heeft gespeeld bij de regenboogbrug ene bedank hem voor de mooie jaren...


Ook ik vind het nu moeilijk in te denken dat het verdriet minder zal worden. De blijde herinneringen zijn er wel, dat heeft onze vriend ook absoluut verdiend! En hoewel ik het dagelijks werk weer op probeer te pakken, het idee dat in niet meer met mijn maatje kan kroelen doet zo'n zeer...

Wat heb je mooi over hem geschreven. Het afscheid nemen en het gemis en verdriet is heel zwaar. Niets is gek om te doen wat dat kan verzachten, al praat je de hele dag tegen hem

Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken natuurlijk, maar ik vind niet dat het verdriet minder word, het word alleen anders. Moeilijk uit te leggen, je hoeft in ieder geval geen angst te hebben dat je hem gaat vergeten of dat je hem steeds minder zal missen, zoals je zelf ook al schrijft kan de hechte band die jullie hadden nooit verbroken worden, zelfs niet door de dood.

Ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies, de leuke herinneringen zullen steeds meer naar boven komen dan dan zal je met een lach en een traan aan hem terug kunnen denken.

Ach, wat een verdriet. Heel veel sterkte met het verlies van je lieve maatje!

wat mooi geschreven. Sterkte en gecondoleert met het verlies

Je verhaal over zijn leven en afscheid is een eerbetoon aan jullie schatteboeffie, dat veel voor jullie heeft betekend. Heel mooi geschreven.
Heel veel sterkte.

dank jullie wel voor de woorden en steun.
Maanden gevreesd voor dit moment, andere oplossingen gezocht, hem ook de tijd gegeven, maar nu heeft hij de rust die hij zo verdient! nu kan hij maar aandraven en rennen in een wereld zonder angst. Ik denk dat hij het zelf ook liever zo zag, met trots en grote(re) lijdensweg is hem bespaard gebleven zodat hij ook met trots kon gaan. Dat doet ontzettend zeer en voelt nu echt als ondraaglijk, de waterlanders lijken oneindig, maar hem zo'n waardig einde gunnen is wat je nog voor je vriend kunt doen of niet dan?

Heel veel sterkte met het verlies van jullie Noeltje !
Rust zacht lieve Noeltje !

Dank je voor jullie bericht.
Om verwarring te voorkomen: noeltje is mijn bijnaam en ik ben er nog Excuus voor de verwarring, mag ik het op de tranen houden dat helder denken soms even ver te zoeken is?
Maar ik waardeer jullie bericht zeer!
Onze trouwe vriend noemden we minstens zo vaak Pielemuis (en ik noemde hem ook schatteboeffie) als bij zijn echte naam: Jagger

en daarom ook even geen portretfoto van onze vriend, maar zoals hij waarschijnlijk het meest gelukkig was: aan het graven, donderjagen, spelen, rennen

Heel veel sterkte met het verlies van jullie schatteboeffie

heel veel sterkte met het verlies.er is een site die heet pets in memoriam daar kan je een eigen stukje maken voor je hond ter nagedachtenis.
ik heb het ook voor mijn hondjes gedaan en je kan er foto's zetten en stukjes schrijven soms heb ik daar gewoon behoefte aan.

http://www.petsinmemoriam.nl/forum/index.php

groetjes greet

Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies en misschien dat bovenstaand enig soelaas biedt.Het is zoals ik er over denk en waar ik me in kan vinden dus.

Heel veel sterkte!

Ik heb je een PB gestuurd.

Och mn lieve knulletje toch!
ik mis zo!
Vandaag hebben we je opgehaald bij het crematorium en ben je weer bij ons.... het is al weer een week geleden dat we je hebben laten gaan... het is zo moeilijk je te moeten missen, worden de tranen ooit minder? ik hoop zo dat je aan het genieten bent bij de regenboogbrug, zonder angst, zonder jeuk, lekker warm en zonder pijn! konden we je maar op een afstandje zien rennen daar en nog liever je even aaien en knuffelen....

wat kan een schat van een hondje je hart en ziel raken...

Dank je wel.....

Dat vind ik een mooie (en iet wat troostende) gedachte...

Ach, schatteboeffie, mijn kleine ventje, ik zou nu het liefst bij je willen zijn, je knuffelen en je zachte hondenlijfje dicht tegen me aan houden en met je koppie weer op mijn schouder
ik hoop zo dat we elkaar weer tegenkomen..... bij de regenboogbrug....