Blaffen

Ik heb nooit goed begrepen waarom mensen hun pup/hond leren om te stoppen met blaffen. Het is immers gewoon een communicatie middel van een hond, je gaat een mens toch ook niet verbieden om te praten?

Dat een hond niet om alles en nog wat moet gaan blaffen, is logisch. Maar een hond mag toch best gaan blaffen wanneer die een andere hond tegenkomt? Of wanneer er iets onverwachts gebeurt?

Door er alles aan te doen dat het blaffen stopt, haal je deels de hond uit de hond vind ik.

Wat vinden jullie ?

Ik ben hier laatst een topic over begonnen omdat mijn hond (veel) blaft en ik zal je dus mijn mening geven.
Bo is een schnauzer van 10 maanden. Sinds hij 5 maanden is, is hij begonnen met blaffen naar de meeste langslopende honden, naar de TV als er dieren op zijn en voor het keukenraam als hij daar mensen ziet die hij om een of andere reden niet mag. Mijn beleving is dat hij erg VAAK en erg HARD blaft en er erg in blijft hangen (hij is niet stil te krijgen, hoort mij niet meer als ik hem iets vraag/zeg, etc). Ik heb een gedragstherapeut ingeschakeld om zijn blaffen te laten verminderen omdat mijn ouders en ik vonden dat wij zelf al alle mogelijke manieren hadden geprobeerd om hem te laten minderen met blaffen. Niets bleek succesvol dus daarom deze aanpak. 

Wij proberen hem dus ZEKER niet te laten stoppen met communiceren, sterker nog, hij spreekt de honden-lichaamstaal echt geweldig goed, dus hij heeft hier geen moeite mee. Zijn vocale communicatie mag echter wel een heel stuk minder, of dat hij beter naar ons luistert. 

Ik weet dat hij een schnauzer is en daarom zal ik nooit maar dan ook nooit van hem verwachten dat hij helemaal stopt met blaffen, maar blaffen omdat er 20 meter verderop een hond loopt vind ik wat overdreven. 

Ik hoop dat je van mij, als baasje van een graag-blaffende-hond, wil aannemen dat ik hem niet wil laten stoppen met communiceren of hem minder hond wil laten zijn, ik wil gewoon dat hij beter naar mij luisterd en minder blaft naar andere honden (op straat/op tv).

*Bo blaft uit enthousiasme en frustratie. Hij wil zo graag naar andere honden toe dat wanneer dat niet kan, hij gaat blaffen uit frustratie die daaruit voortkomt. Hij bedoelt het dus niet slecht maar het is gewoon erg vervelend op straat.

Het kan ook te gek worden.mijn hond mag best blaffen ,ik zie dat ook als communiceren maar dat hij voor elk voorbij lopend iemand de hele boel bij elkaar blaft is nergens voor nodig.Maar probeer daar nu maar eens een gulden middenweg in te vinden.Peter, ik denk niet dat je het plezierig vind dat als wij zouden staan te praten de hond met zijn geblaf aangeeft door te willen lopen of zich er mee wil bemoeien.Kan hem op zijn kont zetten en dan wacht hij tot we verder gaan. Er zijn momenten dat hij gewoon zijn bekkie dicht moet houden, van een kind wordt ook niet geaccepteerd dat hij/zij zich steeds in een gesprek mengt.

Ik heb dus ook zo'n hond die veel blaft. Buiten niet eens zo erg (soms een enthousiaste blaf bij het heen en weer rennen), maar binnen wel. Loopt er iemand langs en ziet ze dat (ze ligt op de bank en ziet het door de lamellen van het keukenraam), dan blaft ze. Staan we in de gang omdat we naar buiten gaan en er loopt iemand langs (deze kant of overkant), dan blaft ze ook. Kat, hond, kind, volwassene: maakt niet uit. Gooit de buurman zijn voordeur dicht, dan blaft ze. Staat de buurvrouw in haar voor- of achtertuin? Blaffen. Gaat de deurbel? Dan blaft ze heel erg en is niet stil te krijgen, met geen mogelijkheid.
Als de post in de brievenbus werd gegooid was ze in staat om de postbode mee naar binnen te trekken (brievenbusborstel is gemold, we hebben nu een brievenbus aan de buitenmuur). 
Ik schaam me dood soms...

Dus blaffen mag best, maar er zijn grenzen. Ik vind het op zich fijn als ze aanslaat als ze wat hoort (gezien de 3 nachtelijke inbraken in korte tijd in onze straat).

Wat betreft een mens verbieden om te praten: als ik de adjunct af en toe kon verplichten zijn klep te houden...

Als ik dit lees ben ik heel, heel erg blij dat Bo veelal buiten blaft. Ook niet alles, maar binnen is hij gelukkig het meeste van de tijd stil. Ik hoop dat jullie haar kunnen aanleren dat ze niet bij alles hoeft te blaffen, het is vervelend. Voor jullie, maar wellicht ook voor de buren als die het horen :(

Het is ook niet zo dat ze in huis continu blaft hoor  

Ik zorg dat de lamellen net zo gedraaid zijn dat ze vanaf de bank niet naar buiten kan kijken (deed ik voorheen ook al, want dan kunnen langslopende mensen ook niet naar binnen kijken) en in de gang zit ze toch nooit (tenzij we dus naar buiten gaan). 
Postbode hoort ze niet meer sinds we een aparte brievenbus hebben, dat scheelt ook weer. 

En buren mogen niet klagen, ik hoor hun namelijk ook regelmatig: de een loopt 300 keer de trap op en af met d'r hakken, de ander gaat om 12 uur 's nachts stofzuigen en een huis verder rennen ze op zondagochtend om 7 uur ook 35 keer de trap op en af.
Dan valt Mellow nog wel mee haha

Over het algemeen is het de rust zelve gelukkig

Whahaha ok gelukkig, het valt dan nog wel mee. Gelukkig dat je het op die manier kan oplossen 

dat vind ik ook, helaas mensne zonder een hond vinden dat niet

Maar ik heb er hier 2 die kunnen obsessief blaffen. Boris kan om alles blaffen en dan gerust paar uur door. en Sky om alles was te ziet of tegen elk speeltje etc.

Blaffen hoort ook bij de honden communicatie,het zegt ook weer iets.
Overmatig een aangeleerd geblaf kan vervelend worden,maar belangrijk is eerst als mens te leren herkennen waarom je hond eigenlijk blaft,dan snap je het en weet je heel vaak prima wat je er aan kunt doen of er aan moet respecteren.

Punk blaft bijna altijd. Bijna constant als we buiten zijn, en binnen ook heel veel (als ik er bij ben, als ze alleen is niet). Daarbij kreunt, steunt, moppert en "gromt"/spint ze ook heel veel. Toen ik haar pas kreeg ben ik er zelfs mee naar de dierenarts gegaan, dacht dat ze ergens pijn had, maar Punk is gewoon heel vocaal! Waarom ze precies blaft weet ik niet. Ze blaft naar andere honden, naar mensen, als de bel gaat, als er iemand binnen komt, als we uit gaan, etc. Niet agressief, niet heel blij, gewoon.. "normaal". Ik heb jaaaaaaaaaren geprobeerd het af te leren, maar helaas zonder succes. Inmiddels is Punk bijna 14 en heb ik het geaccepteerd als iets wat bij haar hoort. Ik heb het gevoel dat haar gehoor achteruit gaat want ze lijkt nu nog meer te blaffen dan ze ooit heeft gedaan, misschien hoort ze zichzelf niet zo goed meer?
Ik vind het ook moeilijk om dit gedrag niet te "versterken". Als ze blaft en ze moet écht even stil zijn (als ik aan de telefoon ben of zo) dan ben ik geneigd haar snel een aai of wat lekkers te geven zodat ze stil is. Ze wordt dus beloond voor haar geblaf. Het enige wat ik een beetje jammer vind is dat Cosmic sinds kort ook meer blaft, ze kijkt het af bij Punk.. 

ik heb toch liever niet dat mijn honden gaan blaffen naar andere honden als ik met alle 3 aan de buggy wandel. wanneer mijn kinderen slapen mogen ze het blaffen ook best laten.
ze mogen heus blaffen hoor (doen ze zelfs op commando) maar ze moeten ook stoppen als ik het vraag (doen ze ook op commando).

Honden mogen best van mij blaffen
(heb immers ook 2 honden die vroeger als erf/waakhonden werden gebruikt dus zit ook een beetje in het karakter...)
Maar als ik zeg dat ze moeten stoppen moeten ze dit ook doen.
tijdens spel blaffen ze ook, maar dan laat ik ze gewoon hun gang gaan. tenzij het niet door blijft gaan...

heb er trouwens ook een soort van ''commando'' van gemaakt,
als ''de baas'' thuis komt is 2 x blaffen voldoende, (blaffen ze trouwens ook hoger)
komen er ''vreemde'' dan mogen ze vaker blaffen.