Om gek van te worden!

Hoi allemaal,
Zoals al eens uit mijn vorige topics is gebleken hebben wij enorme problemen gehad met de verlatingsangst van Skylar. Dit tot op het punt dat wij 's nachts beneden sliepen zodat we tenminste nog konden slapen. Dit hebben we een maand of 2 gedaan. Hond mee naar boven is en was geen optie. 

Een maand of 2 geleden zijn we weer naar boven gegaan. Dit is een hele periode goed gegaan. Tot 1, 5 week geleden. Mijn vriend heeft toen een periode elke nacht beneden op gezeten omdat hij niet kon slapen door ( weten we inmiddels ) zijn galblaas en galstenen. Toen hij goede pijnstillers kreeg sliep hij ook weer boven. Sindsdien is het weer drama! Elke avond begint meneer te blaffen en te grommen. Ik weet zeker dat er niks aan de hand is, kijk namelijk via de camera mee beneden. Hij ligt gewoon en gaat dan grommen en blaffen.

Nou is het ook zo alsof hij weer in een angstfase zit. Alles wat ergens niet hoort buiten is eng. Om daar ook nog even een voorbeeld van te geven, laatst liep ik de laatste ronde mer hem. Opzich niks geks doe ik eigenlijk elke avond. Er reed al vrij snel een fietser voorbij. Hij heeft de heletijd de kant op gekeken waar die fietser naar toe ging. Totdat het niet meer ging omdat we de hoek om gingen. Dit heeft hij nog nooit zo erg gehad. Ook is hij opeens bang voor nieuwe dingen.

Waarschijnlijk laat ik hem maandag bij mijn zwager achter omdat mijn vriend die nacht in t ziekenhuis moet blijven slapen en ik anders heen en weer blijf gaan maandag en dinsdag. Maar nu heb ik mijn twijfels daar over. Ik denk niet dat hij het daar ook zal doen maar toch.

Verder hebben we al vanalles geprobeerd. Een radio aan maakt het alleen maar erger. Een bot om te kauwen is niet meer interessant of alleen maar leuk tot hij op is. Zodra hij een kong krijgt eet hij die leeg en begint alsnog. Zelfs als hij zeker weten goed moe is doet hij het nog.

Inmiddels ben ik de wanhoop weer eens een beetje nabij. Zeker omdat het juist zo goed ging. En er nu weer elke nacht eentje op de bank beland omdat er anders helemaal niet geslapen wordt.

Heeft iemand nog een tip? Alles wat ik kan bedenken heb ik al geprobeerd.

begin eens helemaal opnieuw met alleen laten.

ook als je thuis bent geef je je hond een plekje in huis uit het zicht van jullie, al is het maar tien minuten, eerst een wandeling mee maken, dan leg je bij thuiskomst de hond apart, begin met tien minuten, dat voer je langzaam op.

de bench is die nodig ? je kan ook een plekje maken waar die alleen is met een vetbed erin. meer niet.

ga op de dag en door de weeks iedere tweede dag socialisatie dingen doen, zoals marktje pikken, dat hoef niet lang te zijn, een half uurtje is genoeg, en ga naar de hondenkraam, geef wat lekkers daar, al zijn het maar een paar snoepjes, wandel je weer over de markt terug naar huis. die dag doe je niets meer, dan alleen uitlaten en korte wandelingentjes maken.

je kan eens naar het winkelcentrum gaan, en daar wat rondlopen, eens naar macdonald gaan, daar zijn honden welkom, al zijn het maar half uurtjes, en iedere keer als je thuis komt na iets leuks, leg je je hond even apart op zijn vetbed, en laat hem daar alelen, tien minuten en dat voer je op naar 20 minuten, zodat tie weet dat tie alleen is en dat jij weer terug komt.

als die in de woonkamer bij je mag komen, ga hem dan niet overdreven aanhalen, negeer hem kijk maar wat tie doet.

reageren jullie altijd als hij lawaai maakt?

@ Lien, nee we reageren zeker niet altijd.

@ Willemijn, als ik thuis kom kan hij vrij door de keuken en woonkamer lopen. Gang niet want dan slaat hij om elke auto die voorbij rijd aan of als hij de buren hoort praten.  Verder wordt hij echt heel veel gewoon gelaten. Een plek voor hem maken waar hij ons niet ziet is dus eigenlijk niet te doen. We hebben een half open keuken maar de keuken is te klein om daar een vetbed neer te leggen.

Als ik beneden kom, kijk ik expres naar een muur zodat ik hem geen aandacht geef, eigenlijk elke keer als ik binnen kom. Pas als hij rustig ligt een tijdje krijgt hij aandacht, en dat is vaak alleen maar een hoi, geen aai of wat dan ook.


Nou is het ook niet echt een hond die als hij gewoon thuis is veel aandacht vraagt. Dus hem negeren is niet zo heel moeilijk, zeker omdat ik hem ook echt wel eens moet 'zoeken'. Zo groot en toch zo klein :P.

Nu is het vannacht redelijk goed gedaan. Het hele luide blaffen is weggebleven. Vriend is een keer naar beneden gegaan, katten nog wat eten gegeven en gewoon wat gerommeld beneden. Daarna heeft Skylar nog even geprotesteerd door zachtjes te grommen met af en toe een blaf, maar dat was snel over .

Nog even over dat angstig zijn, kan dat soort dingen, zo'n angstfase weer onstaan rond het eerste jaar? Want hij is inmiddels 1 geworden, maar wel enorm aan het puberen.

Nu hebben we wel nog steeds het probleem dat hij overdag echt niet alleen kan zijn thuis. Hij kan wel alleen zijn in de zin dat ik door mn hele huis kan lopen en de tuin in kan. Hij blijft dan ook gewoon slapen inmiddels, maar het terrein af gaat niet. Dan is hij zeker 10 min aan het janken. Maar daar voor hopen we als het financieel weer wat beter gaat een GT voor in te kunnen schakelen.

tja moeilijk ik heb een sloper (knaagt hele gaten in betonnen muur en keukenkastjes deuren etc )
mischien in overleg met je da clomicalm proberen dit zou het beste werken incombinatie met gedragstherapie
ik heb het medicijn nog niet gegeven omdat ik steeds mijn grenzen verlegd ,ach een gat meer of minder maakt nu ook niet meer uit maar blaffen ligt net weer iets anders

sterkte ermee