Isis is in haar angstfase gekomen... en zwaar, help!

zoals de titel zegt is Isis dus serieus in haar angstfase gekomen.. ik doe al het mogelijke eraan om haar te helpen, ik neem ze overal mee ik beloon haar als ze rustig is.. op zich valt het nog mee met mensen.. ze krimpt ineen als ze haar willen aaien maar met snoepjes erbij gaat het snel beter, nu scenario straat en autos is een heel ander zaak.. dat gaat in trekken, proberen vluchten.. en ik dus als een idioot elke keer als ze trekt stilstaan wachten tot ze gekalmeerd is (wat dus niet echt gebeurt) of wachten tot de lijn terug slap hangt en ik wil voortgaan.. maar zodra ik nog maar mijn stap zet  hupsake en het is terug al trekken.. ik wordt er zo gefrustreerd van want ik weet dat ze verder heel goed kan wandelen naast me... ze heeft van elk geluid bang en ik heb haar nochtans heel goed toen ik ze van haar 2 maand had laten wennen aan die geluiden en nam haar mee en nooit had ze bang.. en ineens een maand later  klik en hup  er moet nog maar een man 50 meter verderop zijn dakpannen leggen en ze wilt al gaan vluchten alsof haar leven ervanaf hangt, zelfs de kat van de buren die langskomt in de tuin gaat ze van lopen... het is dus allemaal zo frustrerend en mijn vriendin zit constant te vertellen dat ze misschien beter terug naar de fokker wordt gebracht want dat dit nooit zal overgaan... maar hoe kan ik dit oplossen.. hoe kan ik haar minder angstig/onzeker/nerveus maken, ik wil haar namelijk helemaal niet wegdoen ik zie ze enorm graag en t'is een erg lieve schat van een beest en wil graag alles doen wat ik kan... maar ik ben ten einde raad, en ergste van al is nog.. haar broers en zusjes zitten al volop met pakwerk en bijtwerk te trainen en hebben er dus geen last van.. en het kan toch niet aan mij liggen volledig want mijn akita  is enorm zelfzeker en heeft van niets bang en is altijd rustig in elke situatie... 
ik hoop dat ik tips krijg
alvast bedankt.

Zowiezo is een gedragstherapeut de aangewezen persoon om je te helpen.
Maarreuh... is Isis ergens van geschrokken misschien?

Wat bij Guinness hielp met het voorval dat mensen hem aaien is dat mensen gehurkt gaan zitten en hem niet van voor naar achter over zijn kop aaien. Hierdoor kan de hond op een gegeven moment niets zien en dat vond Guinness maar niets.

als ik dit zo lees, zou ik eens met de dierenarts gaan praten voor een onderzoek, opeens angstig geworden zonder aanleiding ? eerst een normale pup ? of is je hond altijd onzeker geweest ?

hoe oud is nu je hond, je praat over de broertjes en zusjes die op de africhting zitten en al pakwerk doen ?

misschien is het een goed iets om met je hond naar een gehoorzaamheids cursus te gaan.

zou eerst alles willen uitsluiten dat er iets medisch aan de hand is, het is niet zo dat een gezonde jonge hond die niet bang is opeens in een angstige periode zomaar komt.

het ergste wat je kan overkomen is dat de broertjes en zusjes van jouw hond al bijtwerk en pakwerk doen ?

daar moet je niet aan denken, ga aan de sociale fase beginnen, doe leuke dingen met je hond, loop eens rond op een marktje, doe eens om de andere dag iets bijzonders, rustig en bedaard en denk niet aan de nest broertjes en zusjes, wat die al zo al doen.

Eigenlijk de zelfde vragen als bovenstaanden.
Een gedragstherapeut zou ik om eerlijk te zijn nog niet gelijk aan denken. Het is een pup, die maken soms fases door.
Als ze al wat ouder is, misschien tegen de loopsheid aan?

Hoe was ze toen ze jong was, vrij hondje of altijd al een beetje terughoudend. De ouders, wat voor type honden zijn dat, werk of meer show lijn.

Hoe deed ze toen ze jonger was? Was ze eerst ook angstig op zulke momenten?
Zoja, probeer haar dan op dezelfde manier te begeleiden als toen...
Met Max meegemaakt. Hij was als jonge pup bang voor verkeer. Met wat begeleiding eruit gekregen.
Met zijn 6 maanden (angstfase) begon het weer opnieuw, maar heb het op dezelfde manier weer aangepakt...
Nu gaat het goed!

ze is nu 4 maand en een week.. gedragstherapeut is nog te vroeg vind ik zelf + bijna niet te vinden hier in belgie en zelfs als je die vind  kan je beter heel rijk zijn want de prijzen hier zijn niet normaal..   ze was toen ze 2 maand was vrij zelfzeker.. heel soms eens onzeker als mensen haar wilden aaien maar dat ging nog vrij goed.. maar sinds ze 3 maand is.. begon ze ineens van geluid van kindjes te willen lopen.. ze wil vaak als iemand voorbijkomt wandelen eerst wegtrekken maar dan gaat ze terug achter die persoon aan.. zolang die haar niet aankijkt of wilt aanraken is het ok.. ze doet hondenschool.. daar heeft ze er geen last van.. loop ik in het volle van het stad ook niet.. maar loop ik in het bos heeft ze ineens wel schrik van de mensen.. op drukke straten heeft ze het vooral van trucks en bromfietsen, ik vertel vaak mensen die ik tegenkom over het probleem en laat hen dan wat snoepjes geve  en dan komt ze die halen en soms gaat ze dan bij hen zitten.. ook op hondenweide als ze eenmaal los is en speelt met een hond kan ze ineens wel naar de mensen toegaan en laat ze haar wel aaien... t'is heel selectief de angst.. en nee ze heeft niets meegemaakt, en ze is onderzocht en kerngezond...

vier maanden, doe om de dag iets leuks, probeer dat eens, marktje, en verblijf dan bij de hondenkraam, praat met je hondje, en ga dan eens naar de viskraam, of wat dan ook, maak het leuk voor je hond.

en dan weer een dag rust houden, niet thuis zitten, maar zoek de rust op. een rondje door de wijk bijvoorbeeld.

angst van autoos en brommers enz .... loop langs de weg, leid haar af met van alles, zodat ze het geluid straks heel gewoon gaat vinden, een dag rustig aan, de volgende dag iets opzoeken wat ook leuk voor de is.

marktje, honden kraam, viskraam, daar naar toe , wat lekkers, praat met dr.

ga naar een winkelcentrum, ga eens op een terrasje zitten of macdonald binnen gaan, zoveel mogelijk indrukken opdoen, maar niet iedere dag. socialiseer je hondje goed.

ik zou even gas terugnemen als ik jou was, en voor nu wat rustiger aan doen, lekker speur- en zoekspelletjes samen doen ergens in de natuur, en leuke oefeningetjes. Samen plezier maken en haar koppie wat te doen geven.
Onderweg bijv. over een takje laten springen, op een boomstammetje laten zitten, verstoppertjes spelen, naar lekkers laten zoeken etc.

En later eerst eens op rustige plekken in het verkeer gaan wandelen, en op tijd, dus voor de fixatie afleiden.
Ik heb zelf veel aan Turid Rugaas haar boekje Help mijn hond trekt gehad. Een stap voor stap methode waarbij je de aandacht van je hond leert vragen en rust brengt in de wandeling. Ook haar boekje Kalmerende Signalen is een goede basis om de taal van je hond te leren kennen.

hier alvast een voorproefje van het boekje Kalmerende Signalen

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven


Vreemde mensen zou ik mijn hond niet laten aaien, bekenden alleen onder begeleiding, en nooit over het hoofd, altijd onder haar kin.
Met kinderen altijd de regeltjes volgen en goed op de signalen letten en altijd goed begeleiden.

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Vier maanden...ik herinner me dat mijn dh pup met vier maanden ook ineens bang was terwijl er geen enkele reden was (in mijn ogen) ik had haar bijv. altijd meegenomen naar de manegen en ineens was ze toch bang voor ponies en paarden, terwijl er niets gebeurd was.

Misschien heb je ook nog iets aan deze linken

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

ik beschouw dat boekje ook niet om zelf te gaan geeuwen, Lola vindt het ook maar raar als ik dat doe, maar meer om naar je hond te kijken hoe ze zich voelt, wat ze uitstraalt en laat zien, qua houding en gedrag...'

misschien is het goed, de volgende keer geen enkele aandacht aan haar angst te schenken
is ze echt zo bang, of versterkt het nu omdat je er toch wel op ingaat
(ik lees bv dat je stil gaat staan 'tot ze rustig is")

wat ik zou doen, maar ik kan natuurlijk net als iedereen niet zien wat jij ziet
is proberen rustig door te stappen, niet recht af op wat haar angst aanjaagt
maar wel in die richting, gewoon omdat jij het helemaal niet engt vindt, want er is niks om bang van te zijn

Dobry merkt ook terecht op dat kalmerende signalen meer iets zijn om de taal van je hond
beter te begrijpen, niet zozeer dat een hond enig begrip zal hebben als jij terug gaapt
misschien eerder het omgekeerde omdat je krampachtig iets doet, wat niet "normaal" is.

het vervelende natuurlijk is dat wij het niet kunnen zien
veel honden gaan wel door een bepaalde angstfase heen, en dan is vertrouwen in hun baas heel belangrijk, wat vaak ook helpt is er een hele stabiele volwassen hond naast te zetten, heel vaak loopt de jonge onzekere hond er dan achteraan........ want "hij durft ook".

niet opgeven hoor, die fase gaat vast voorbij
maar dat stilstaan en wachten tot zij ander gedrag toont..... vind ik persoonlijk eigenlijk te veel haar het laten oplossen (voor haarzelf) en dat kan ze helemaal niet, probeer haar te steunen door resoluut toch door te stappen, nogmaals, het moet geen vechtpartij worden, of een hond in extreme toestanden, maar onderschat ook niet, hoe honden interactie hebben met jouw eerdere reactie, elke vorm van aandacht is aandacht en kan zomaar verkeerd worden uitgelegd door de hond.

succes !

Misschien helpt het ja om Yuki af en toe mee te nemen. Ik zou dan wel nog niet te ver gaan en niet al teveel drukte opzoeken zodat het een succes wordt.
En afwisselen, dus ook apart met haar oefenen.

Het trekken lijkt me idd van haar uit een teken om zo snel mogelijk uit de situatie weg te komen ik zelf zou voor nu dan nog maar niet teveel drukte opzoeken en proberen de wandelingen voor haar leuk te houden.
Mocht je onverhoopt dan toch langs iets komen waardoor ze in paniek gaat trekken, en je kon het niet voorkomen, dan zou je de riem in twee handen kunnen nemen zodat ze niet alle kanten heen kan schieten en de hond naast je houden, vooral niet voor je laten lopen en  rustig doorstappen met jou tussen het "gevaar" en haar in.

geen domme vraag hoor, je kan haar ook niet echt tegenhouden als ze zich ergens angstig voelt en snel weg wil uit de situatie, vandaar dat ik het op dit moment niet op zou zoeken maar afstand bewaren en werken aan aandacht en vertrouwen.
Maar mocht het gebeuren, dan kan je haar naast je houden met twee handen de riem vast, waarbij de hand aan de kant van de hond de riem op zijn plaats houdt zodat ze wel naast je moet lopen, je hand hou je daarbij heel stil. Dit is dus eigenlijk meer een noodoplossing voor het geval dat...het kan zijn dat ze doordat ze naast je loopt zich veiliger voelt dan als ze voor je loopt en daardoor rustiger wordt.Bij mijn hond was dat nl het geval.

Het is soms ook een kwestie van uitproberen en creatief zijn, bij ons hangt het van de situatie af ok ik Lola met lange lijn laat lopen, of dat ik haar kort naast me hou. Het is dan inschatten wat ze wel en niet aankan op dat moment.

Mikey van mij had ook zo'n fase. Soms durfde ze niet eens de straat uit te lopen. Ik heb er toen ook van alles aan gedaan, (leuk gedaan, gekalmeerd, mee getrokken enz..) maar wat soms wel een keer werkte werkte een volgende keer niet.
Toen heb ik me er maar bij neergelegd en het eigenlijk zoveel mogelijk genegeerd in de zin van niet meer proberen haar per se mee te willen laten lopen. Als ze niet meer durfde ging ik terug. Geen gevecht van gemaakt, niet kalmerend toegesproken, maar gewoon weer terug.. volgende keer beter. En toen ging het vanzelf ook steeds beter. Bij iets 'verdachts' op de route gingen we er met een hele grote boog omheen.
Bij Mikey was het waarschijnlijk ook mijn eigen frustratie dat alles tegenwerkte, misschien is dit (onbewust) bij jou ook het geval? Toen ik me niet meer gefrustreerd voelde ging het echt 100% beter

Mikey laat zich ook zeker niet door iedereen aaien. Wat ik heb begrepen is dit herder-eigen. Mensen waarmee ze is opgegroeid (vrienden/familie/buren) kunnen dit wel maar een vreemde kan dit zelden. Er zijn wel eens mensen die het proberen maar daar blaft ze dan tegen.

Wat bij Mikey wel goed werkt is het commando 'naast' vrolijk belonen met iets lekkers. Dan na een paar passen ook weer vrij geven zodat ze daarna even kan snuffelen. Dan weer het commando naast en heel blij met je stem belonen zodat het ook leuk is om naast te lopen. Af en toe iets lekkers als exra beloning en dan weer vrij geven. Regelmatig oefenen, maar niet te lang achter elkaar, heeft hier al goed geholpen. Maar op een angstmoment zal het niet werken (hier niet tenminste) dus ik zou dit pas oefenen op momenten dat ze wat meer ontspannen mee loopt zodat het ook leuk blijft.

Succes.
Gr. Alexandra

Onze hond heb ik voor haar angst en stress ondersteund met bach bloesem walnut olie, voor haar was het voldoende ondersteuning. Niet dat daarmee alles weg is, maar het maakt de stress iets dragelijker, verder geduld geduld en nog eens geduld het is een fase waar ze doorheen moet, en weer opnieuw vertrouwen krijgen. ALs je twijfels hebt of hoe jij er zelf mee omgaat met haar en voor haar voldoende is kun je natuurlijk altijd vragen hier en bij een gedragsdeskundige wat jijzelf nog voor haar kan doen om haar ondersteuning te bieden zonder haar te versterken.
Belangrijk is in elk geval dat je zelf zeker blijft en alle situaties waar mogelijk zo min mogelijk een strakke lijn, maar meer bij je houden middels contact, afleiding met een speeltje als je iets waarneemt waar ze op kan gaan reageren. Maak het positief voor zover je kan. Als het lukt niet gaan oje denken als er een nieuwe situatie aan zit te komen want dan kun je haar reactie alleen maar mee versterken. Blijf vertrouwen houden in jezelf en in haar, dat heeft ze nodig. Waar kan motiveer haar om dingen te onderzoeken, misschien als de kat van de buren het toelaat de kat een aai over de bol geven om te laten zien dat het oke is en er verder niet op in gaan en verder lopen.

Ik denk dat afleiding middels speeltjes of in elk geval iets waar ze gek mee is, iets is wat je kan proberen.Wat je ook kan proberen in plaats van stoppen stillstaan waardoor ze op andere dingen kan focussen. per direct zonder op haar angst of trekken te reageren per direct om keren en door lopen links of rechts afslaan en doorlopen (soort van gedrags en gehoorzaamheid spel van maken) en het wel zo doen dat je uiteindelijk toch weer bij hetzelfde punt uit komt en je route vervolgt zoals jij 'm wil lopen. Als je ineens van richting veranderd vraag je van haar haar focus weer bij jou te leggen. En als ze dat goed doet en bij terugkeer op hetzelfde punt wel gewoon mee loopt uiteraard belonen, haar motiveren om voor het positieve te gaan.

In omgevingen die ze lastig vind misschien proberen met haar te werken zoals je op de puppytraining doet.

Het is met name uitzoeken wat bij haar het beste werkt.
En wat haar weer vertrouwen geeft. 

Met Beauty ben ik haar dingen gaan laten zien (als ze een tracktor band eng vond, die als zandbak werd gebruikt) en ze wou mee nam ik haar mee om te laten zien wat het was, liep ze niet mee deed ik haar los legde haar af liep er zelf heen, klopte dan ertegen aan lol aaide het een paar keer gooide met wat zand en riep haar dan bij me, soms overreden met een brokje positieve aandacht geven op t moment dat ze zo dichtbij was genaderd en vervolgend gewoon verder lopen. 

Toch is het bij elke hond anders. Je leest verderop al dat het voor sommige honden ook gewerkt heeft om er juist met een boog omheen te gaan. Maar omdat Beauty door haar achtergrond extreem bang was ben ik bewust dat wat mogelijk was aangegaan om te laten zien dat het oke was, en niet in haar angst meegegaan. Laten zien dat oke is hoeft niet in te houden dat de hond alles hoeft te ondergaan want ze hebben een eigen tempo. Je kan niet niet afdwingen. En moet ook uitkijken dat je niet overprikkeld. Je kan ook op afstand laten zien dat iets oke is. (niet te veel in 1 keer).