Ik wou dat ik hem eerder gecastreerd had!

Silver is op 15 februari gecastreerd en ik begin echt grote verschillen te zien. Voor zijn castratie trok hij aan de lijn alsof hij moest rennen voor zn leven. Koekjes intereseerde hem niks, gekookte kipfilet deed zijn hoofd soms nog wel eens omdraaien maar ook alleen als hij het nodig vond. Los lopen kon hij niet. Hij ging ervandoor en keek niet meer om naar mij. Als we in een omheind hondenbos waren moest ik hem vangen om weer naar huis te kunnen. Ook moest er overal gemarkeerd worden, letterlijk overal. Ook werd hij helemaal bezeten als er een loops teefje in de buurt was, en zelfs als het teefje niet loops was bleef hij aan ze plakken en liet ze niet met rust. Reu'en konden maar beter uit zn buurt blijven want anders zou hij wel even laten zien wie de vechtersbaas was.

Silver is bij mij gekomen toen hij 2 was, en ondertussen was ik al zijn 5de baasje. Hij heeft veel van zijn jonge leven alleen op flatjes en in benches doorgebracht. Mensen deden niks met hem omdat hij "onhandelbaar" was. Maar omdat hij zo mooi was hebben ze toch twee nestjes met hem gehad. En dat niet eens met een husky! Ik heb zijn gedrag met hard trainen al een heel stuk kunnen verminderen, en verschillende cursussen goed kunnen afronden. Ik had er al wel een paar keer over castratie na gedacht, maar als zelfs de dierenarts castratie afraadde omdat hij al te oud was en het gedrag er waarschijnlijk al ingesleten was. (4 jaar ondertussen) Tja dan doe je het toch niet zo snel. Ook een chemische castratie had vrijwel geen verschil laten zien.

Er was 1 hond, Taiko, en dat was echt de "aardsvijand" van Silver, ze hoefden mekaar maar te ruiken het was vechten. Taiko was al 8 jaar oud toen hij gecastreerd werd. En ik zweer je, Silver en Taiko liepen mekaar straal voorbij. Niet omdat Taiko nou zo veranderd was, maar omdat Silver hem niet meer als potentieel concurrent zag. Dit deed mijn twijfel over de streep trekken. Ik ben me toen op internet gaan inlezen, gebeld met de dierenarts etc en uiteindelijk een afspraak gemaakt (Silver 5 jaar). Alles ging heel goed, en Silver was snel weer genezen.

Ongeveer een maand na de castratie ben ik weer naar het omheinde hondenbos gegaan. En bij bleef gewoon bij mij in de buurt! Nu kwam hij nog steeds niet als ik hem riep, maar dit was al een hele stap vooruit. Ik ben thuis weer flink gaan oefenen met aandachts oefeningen en de tweede keer dat ik in apeldoorn was deed ik een poging om hem bij me te roepen (dankzij een hele goede tip van Martine) en hij kwam gewoon, kwispelend aangelopen om het stukje kipfilet te komen ophalen. Je kunt wel raden hoe blij ik was.

Gisteren ging ik een goede avond wandeling doen met de twee, en ik besloot Blue los te laten lopen om weer even een goede aandachts oefening met haar te doen. En terwijl ik met blue bezig was, en koekjes in mn handen had. (gewone goedkope, geen dure kipfilet he) ging Silver netjes naast mijn linker kant lopen, net zoals hij bij de gehoorzaamheids cursussen geleerd had en keek omhoog van, waar blijft dat koekje. Nou ik helemaal blij belonen natuurlijk!
Elke keer dat ik Blue bij me riep, kwam ook Silver netjes voor me zitten. Normaal negeerde hij al die koekjes compleet.

Oh en het overal markeren is nu ook over. Hij snuffelt nu wel, maar loopt dan door. En tilt af en toe zn poot eens op. Maar als Blue er al geplast heeft, doet hij het ook niet meer op die plek. En hij is zo vrolijk en blij nu thuis, en ik vind hem ook een veel relaxter overkomen op vreemde plekken. Minder nerveus.

Dus het voorsommige nadeel dat ze meer willen gaan eten, is voor mij een mega groot voordeel gebleken.

Ik ga dit natuurlijk vollop gebruiken om hem netjes terug te leren komen als hij los loopt. Helaas dat ik nu vol in mijn studie zit en vaak niet thuis ben, maar de momenten dat ik thuis ben ga ik goed benutten.

Sorry voor het lange verhaal, maar ik wou het echt even met jullie delen. Ik ben zo super trots op mijn ventje.

Oww wat een mooie berichten hier voor Rambo woensdag een afspraak staan en ik hoop dathij ook zo gaat reageren lijkt me fantastisch.

Tja, wat zal ik zeggen. Ik weet dat er hier veel mensen fel tegen castratie zijn en gedeeltelijk kan ik ze ook gelijk geven maar ook ik heb positieve ervaringen hiermee.

Mijn eerste hond, rottweiler Byerro, heb ik laten castreren toen hij tweeënhalf jaar was en mijn hemel, wat een verschil. Hij werd veel rustiger en handelbaarder. Ik heb er nooit spijt van gehad. In hoeverre het invloed heeft op de gezondheid op latere leeftijd daar kan ik niets over zeggen. Byerro is tienenhalf jaar oud geworden.

Tineke, ja ik hoop het ook voor jullie.
Ik vind dat castratie niet als oplossing voor gedragsproblemen gebruikt mag worden, maar nu wou ik echt dat ik het meteen gedaan had toen hij bij me kwam.

Heel erg bedankt voor dit berichtje!!!

Ik zit met Toby ook al langer te twijfelen wel niet wel niet.....!!!
Ik neigde al meer naar wel dan naar niet, maar dit berichtje heeft me over de streep getrokken. Ik ga vanmiddag een afspraak voor hem maken bij de dierenarts.

Toby heeft vrijwel identieke problemen. Het luisteren wordt al stukken beter door veel te trainen. Maar zodra er een teef in de buurt is die tegen loopsheid aanzit / loops is/ of net is geweest dan kan ik niks meer met hem. Hij lijkt dan wel compleet geobsesseerd door de geur. Werkelijk alles moet gemarkeerd worden. Hij gaat geregeld spelen bij een vriendinnetje van hem en daar kan hij dus niet naar binnen omdat hij ook binnen alles gaat markeren. Zelfs het plantenbakje op de picknicktafel buiten moet van geur voorzien worden. Toby is nu anderhalf jaar.

Nogmaals bedankt!!!!

Graag gedaan hoor, ik poste het met plezier.
Maar let wel op dat elke hond anders is he, het is geen garantie dat het bij jou ook goed gaat.

Bij Silver ging ik er vooral in van, als hij veranderd is dat mooi mee genomen, veranderd hij niet dan is dat ook goed. Hij kan in iedergeval geen nestje meer veroorzaken als hij een keer loskomt. Maar zn grote verandering had ik echt niet durven hopen.

Wauw,goed nieuws!!

wat super zeg!

Super goed (alhoewel mijn eerste optie niet meteen castreren was)

Je kunt altijd eerst het implantaat proberen. Als dit niet werkt helpt castreren nl ook niet. Voordeel van het implantaat is dat ze niks toevoegen, maar zorgen dat je hond geen progesteron aanmaakt. Dus voor degene die twijfeld.....
Het is wat anders dan de spuiten die ze soms geven. Dan wordt er nl oestrogeen gespoten. Dit werkt bijna nooit.
Suprelorin dacht ik dat het implantaat heet. Willem doet het er erg goed op

een keeshondje gehad een teefje toen ze 12 jaar was bleef ze wel 2 maanden loops niet gezond natuurlijk en het was op een gegeven moment bruine afscheiding. Dus ik er mee naar de dierenarts, omdat ik destijds samenwoonde met mijn ex vriendin in een dorp in Drente ging ik daar naar de dierenarts die was ten eerste al stom verbaasd dat ik met een keeshondje kwam aanzetten want in dat hele dorp was geen keeshondje te vinden en ze was al 15 jaar dierenarts en had nog nooit een keeshondje in haar praktijk gehad. Ten 2e was ze stom verbaasd dat dat keeshondje al 12 jaar was en er nog zo goed uitzag levendig en zo voor de zekerheid om dat de hond al op leeftijd was deed ze een bloed onderzoek,alles was goed ze vroeg mij nog weet je zeker dat de hond 12 jaar is ik vroeg haar hoezo? uit de test was gebleken dat het leek alsof ze een hond was van een jaar of vijf a zes . Ik liet haar de paspoort zien ik was de 3e eigenaar van de hond. 1e eigenaar kreeg een baby die allergisch voor honden bleek te zijn, 2e eigenaar mishandelde de hond en ze werd geslagen en geschopt. heb ik begin engelen geduld gehad om die hond weer te heropvoeden want ze plaste in huis ze was toen 3 jaar toen ze bij mij kwam en ze was overal bang voor vooral van de stofzuiger. Okee hondje op 12 jarige leeftijd laten helpen en ik heb daarna nog 5 hele mooie jaren met haar beleefd. Ik wil hier mee zeggen maakt niet uit hoe oud een hond is om hem of haar te laten helpen.

ja remie, heb t gezien Hij heeft meer rust in zijn kop. EN dat scheelt Wou dat dat met Skippa en Koda ook zo was :p

Interessant om te lezen. Wij denken er ook over. Ik las iets over castreren via kijkoperatie. Hebben jullie dat ook gedaan? Moet hij dan ook 10 dagen met een kap om zijn hoofd lopen (wat ik ergens anders las)? We aarzelen nog wel omdat hij verder helemaal geen gedragsproblemen heeft, gewoon een schatje Alleen dat weglopen achter teven aan..

Mijn ervaring met castratie is ook positief. terwijl wij in eerste instantie tegen castreren waren.
Wij hebben er ook geen spijt van hoor, beetje dezelfde ervaring als bij jou.

Toen ik Kyra liet helpen heeft zij ook niet met een kap op gelopen ik ben naar zeeman gegaan heb een t-shirt gekocht en die met een veiligheidsspeld over die wond heen vast gemaakt ideaal

Hmm, ik ga er toch eens goed over nadenken dan. Bodhi is ook erg onrustig is zn koppie door alle hormonen.

Ik denk dat er zowel voor als tegen castratie erg goede redenen zijn...

Wel super fijn Remie... Bij Qanuk had ik er ook mega veel voordeel van..

Super dat het zo goed gaat! Luna had een shirtje aan, gewoon bij een dierenwinkel gekocht.

@Erik, goh ik kan me het topic herinneren van voor de castratie, en er was toch iemand die zo zat te zeggen dat het niets zou uithalen....

@patricia, ik zei dat het geen garanties bied... lezen ook een kunst! Veel gedrag raakt ingesleten en ingesleten gedrag is veelal lastig om eruit te krijgen!

Ik dacht ook dat Silver zijn gedrag ingesleten was. Maar dit bleek dus allemaal wel mee te vallen.
Ik denk dat het er mee te maken heeft dat hij al twee keer een nestje heeft gehad, dus twee keer heeft mogen dekken, als het niet vaker was. En dus weet hoe het moet, als hij het dan niet kan en mag lijkt me dat heel erg frustrerend zijn.
Toen Blue kwam, werd hij ook een beetje stabieler (Blue is erg zelfverzekerd, en heeft de normale hondentaal goed onder controle, vergelijk haar met Daddy van Cesar, en zij helpt Silver rustig worden als hij eens te ver gaat) De cursussen hebben daarbij geholpen. Maar met training is er al heel veel uit gegaan, dat heb je zelf ook gezien Erik. Dat ik zelf ervaring heb met gedragstherapie omdat ik daar met twee vorige honden al gezet heb, en daar zelf vooral veel geleerd heb. En dat allemaal samen in combinatie van het weg nemen van zijn hormonen resulteert tot een Silver die echt totaal verschillend is van de Silver die hij het eerste jaar dat hij bij mij was. En hij wordt natuurlijk zelf ook ouder en daardoor rustiger.
Dus het is niet alleen de castratie hoor, als ik niks met hem had gedaan en hem dan had gecastreerd had het waarschijnlijk niet z'n groot verschil gemaakt als nu.

idd remie

achteraf praten blijft altijd makkelijker

achteraf gezien heeft remie dus een weloverwogen goede beslissing genomen