Onderdanig en Dominant, wat is jouw theorie er achter?

Ik wil even een discussie (op normale toon ) starten over hoe hier word gedacht over onderdanig en dominant.
Vaak zie ik zelf dat een hond die uitvalt of zijn staart omhoog heeft hij gelabeld word als een dominante hond, maar naar mijn idee is dominant meer een soort zelfverzekerdheid. 
Maar hoe zit het dan met onderdanig; hoe kan je dat dan het beste beschrijven, als je uitgaat van dominant is zelfverzekerd?
Kan een hond zowel onderdanig als dominant zijn van karakter? Is dat afhankelijk van de situatie, maar heeft een hond wel een soort van aanleg?

Hoe denken jullie hier over? Wat is onderdanig? Is dat een hond die goed gehoorzaamt? Een hond die precies doet wat de baas zegt? Een hond die op zijn rug gaat voor een andere hond? En wat is volgens jullie dominant? Een hond met een eigen willetje? Een hond die 'bazig' is?

Onze vorige hond was heel erg onderdanig naar ons toe, maar onzeker dominant naar andere honden.

Dus ik denk dat er in zekere zin, de hond van beide iets kan hebben. Ik denk ook dat het aan de situatie ligt, waar je je in bevindt.

Je hebt zeker wel hondenrassen die van zichzelf al wat dominanter/zelfverzekerder zijn. Ook zouden er wel erfelijke factoren mee spelen, net zoals dat met mensen ook zo is. Een pup met zelfverzekerde ouders daarvan is de kans groter dat de pup dat ook gaat worden.

En Qua lichaamstaal is het ook duidelijk te zien of een hond dominant of onderdanig is. Let wel op: Geheel objectief is het natuurlijk niet, aangezien je je eigen gevoelens projecteert op dat van een pup/hond. Daarom is er ook zo weinig wetenschappelijk onderzoek naar (de gevoelens van dieren), omdat je altijd menselijke gevoelens moet projecteren op dat van een dier.

Ik zou toch graag een hond willen die naar ons luisterd, en de rest van de wereld links laat liggen...

En dan mag iedereen hier op hp daar een labeltje op gaan plakken wat voor hond dat dan is..

@peter; gelukkig komt er wel steeds meer onderzoek naar honden en naar emoties en gevoelens bij dieren, als je er meer over wil lezen kan ik 'for the love of a dog' aanbevelen (P. Mcconnell).

Voor mij is een dominante hond een zelfverzekerde hond die goed is om conflicten op te lossen, zonder geweld. Goed in het 'pick your battles' ze zullen niet nooit vechten maar wel zo min mogelijk, terwijl ze toch datgene te pakken hebben dat ze graag willen. Ze weten ook wat ze willen, en daar gaan ze voor, maar ze kunnen ook gemakkelijk concessies doen als ze hetniet belangrijk vinden. Als baas zul je in mijn ogen met een echt dominante hond wel eens wat moeten onderhandelen en gaat het mis als je ipv duidelijk leiding te geven, gaat afdwingen (dit is uiteraard gebaseerd op mijn ervaring met koning Chenak, een sib husky).

Onderdanig vind ik eigenlijk veel moeilijker te definieren, Janouk was naar ons toe een heel onderdanige hond, hij ging nooit ergens tegenin en stoeide bv ook nooit met ons. Als je Janouk plagerig aan zijn staart zat, kroop hij in elkaar en ging je hand likken. Als ik dat bij Chenak deed draaide hij zich om met een verontwaardigen "wrow" vrij vertaald "he, hou je handen thuis, ik zit ook niet aan jou staart' . Naar andere honden was Janouk heel verschillend, teven ging bijna altijd goed maar voor reuen was hij bang en viel uit of, als hij dacht dat hij die reu 'wel kon hebben' sprong hij er bovenop, vooral als andere honden bangig waren was hij ettertje, sorry dat ik het zeg.....

Ik denk dat een onderdanige hond heel veel moeite heeft met zijn eigen positie te bepalen, dan continu moet doen ten aanzien van andere honden en daarmee lastiger is dan een zelfverzekerde hond die wel weet waar hij staat.

Groet, Mireille

@Janouk, er komt inderdaad steeds meer onderzoek naar de emotie,s van dieren. Alleen mijn punt is dat die wetenschappelijke onderzoeken niet geheel betrouwbaar zijn.

Omdat het altijd menselijke projectie blijft (zoals ik al zei). Wij zien een dier, wij lezen zijn lichaamstaal en trekken daar een conclusie uit. Maar misschien voelt zo,n dier zich wel heel anders dan wij denken.

Een dominante hond in mijn optiek,legt zijn wil op zonder daar boosaardig ,direct confronterend voor te hoeven zijn.Een dominante hond kan ook een hele blije hond zijn en anderen op hun gemak stellen.
Een dominante hond zal geen gevecht nodig hebben om zijn status te laten zien,maar kan wel vechten indien geprovoceerd.
Soms kan een dominante hond juist wel besluiten om een andere hond met iets uit te dagen,om zo als nog zijn wil op te leggen.
Een dominante hond kan door middel van zijn lichaamstaal heel duidelijk maken wat hij/zij wil en niet wil en is daar heel duidelijk en zelfverzekerd in.En voor andere heel herkenbaar.
Hoewel die zelfverzekerdheid ook uit balans kan worden gehaald door omstandigheden van buiten af.Ik denk dat een dominante hond,nooit altijd dominant is.En zelfs op zijn rug kan belanden,als hij/zij denkt dat dit nodig is om een ernstig conflict te vermijden.Als hij/zij de inschatting maakt dat dit voor hem/haar de beste uitweg is.

Een onderdanige hond is in mijn optiek een hond die zich onderwerpt aan de wil van wie hij/zij voor zich heeft en wat deze wil.
Is ook conflict vermijdend.Is doorgaans een blije hond.Die een ander graag op zijn/haar gemak stelt.Is ook heel duidelijk in zijn/haar lichaamshouding/taal. Maar ook deze hond kan door omstandigheden besluiten dat een onderdanige houding op een bepaald moment niet op zijn plaats is.En gewoon de poot stijf houden figuurlijk gesproken.

Beiden vertonen geen ambivilant gedrag in mijn optiek.
Je ziet wat je krijgt,maar indien noodzakelijk kan er een aanpassing plaats vinden.

Ik heb niet zo'n behoefte om de termen naar mijn mening in te vullen als er al prima definities voor zijn vastgelegd.
http://avsabonline.org/uploads/position_statements/dominance_statement.pdf
En gedrag is prima objectief waar te nemen, maar de meeste mensen kunnen een waarneming niet van een interpretatie onderscheiden.

Geweldige post.

Alles wat wij mensen zien van een hond is interpretatie.

Ik begrijp dus niet goed wat je bedoeld.

Volgens mij is een echte dominante hond een leiderstype. Dus of een hond echt dominant is zie je pas als hij vaak in een grote groep honden komt. 

Er wordt veel te rap en vaak gezegd dat een hond dominant is. Van het moment dat deze een beetje koppigheid of licht dominerend gedrag naar andere honden toe roepen de mensen al snel " het is een dominante"...

Heb mijn heel leven lang al honden, in de familie zijn er ook zeer veel honden. En durf maar van 1 van deze honden te beweren dat ze echt dominant was. En dat zag je niet echt aan haar eigen gedrag (was altijd rustig tegenover andere honden), maar eerder aan het gedrag van onze andere honden tegenover haar...

Maar onder welke categorie valt dan een hond als de mijne? Ze is niet het zelfverzekerde type, joelt en blaft naar elke hond die te dichtbij komt en zal ook vrij snel bijten of nippen. Ook borstelt ze vaak bij het zien van een andere hond. Ze schrikt snel, maar bij onderdanig vind ik haar in jouw omschrijving ook niet passen. Of kan het zijn dat door angst en omstandigheden als stress een hond eigenlijk wel een onderdanige hond is, maar zich niet zo kan uiten door die omstandigheden/gevoelens?

Want ik heb altijd geweten dat mijn hond naar andere honden niet het dominante typ is, maar ik heb zelf eigenlijk nog niet een heel duidelijk beeld voor mezelf wat ik vind vallen onder onderdanige hond en of ik haar daar dan wel in vind passen..

Je hond hoeft toch niet perse dominant of onderdanig te zijn, kan er toch ook tussenin zitten.

haha, en hoe noem je dat dan? Semi-onderdanig haha?

Weet niet. Maar als een hond maar 1 van de 2 kan zijn zijn volgens mij 99 procent van alle honden onderdanig...

Zelf denk ik bij jou aan dominantie agressie.Maar ik zou het moeten zien in het echie.
Er zit in mijn optiek nogal wat tussen de gestelde vormen.
Je kunt het ook opgelegde dominantie noemen.
Dit wordt inderdaad in mijn optiek veroorzaakt door omstandigheden,maar naar mijn idee eerder vanuit een onzekere positie als vanuit een onderdanige.

Even voor de duidelijkheid,de woorden die gebruikt worden zijn allemaal door mensen bedacht,puur om gedrag te vertalen.Zelf hecht ik geen waarde aan de woorden maar ben het met Sebastian eens,kijken naar de reactie van de andere honden/mensen is soms heel verhelderend.
Daar kun je namelijk de taal zien die gesproken wordt naar mijn idee.

Niet alleen die woorden zijn bedacht door mensen, onze gehele interpretatie op de emotie van dieren is dat.

Dominante agressie? Die snap ik niet, want zoals jij en anderen dominant omschrijven is het een soort zelfverzekerdheid. En een hond die zelfverzekerd is zal zich toch zeker niet hoeven laten gelden richting elke hond die zich op 40 meter afstand bevind? En zal toch alleen vechten in een situatie waarin hij zelf uitgedaagd word en geen andere mogelijkheid ziet?
Niet dat ik denk dat wat ik denk de enige waarheid is ofzo, maar ik snap het gewoon niet denk ik?

Kan niet anders,want ik ben een mens   Dus ik kan niet zonder mijn interpretaties.
Net zoals een dier niet kan zonder zijn/haar interpretaties.Al dan niet geboren uit een instinct of een emotie,of misschien wel uit nog iets anders.Daar heb ik me niet in verdiept.
Het hele leven is voor mij actie en reactie en dat is wat ik bij dieren en in dit geval honden ook terug zie.

Een waarneming is nog geen interpretatie. Tongelen, wegkijken, staart hoog, staart laag. Waarnemingen.
Aan gedrag een label hangen. Onzeker, dominant, agressief dat zijn interpretaties van gedrag.
Vandaar dat wetenschappers gedrag scoren en dan later dit gaan interpreteren, zonder uit het oog te verliezen welk gedrag ze gelabeld hebben. Zodat je later de kans krijgt om met nieuwe inzichten tot een andere interpretatie te komen.
Het heeft ook geen zin om over interpretaties te steggelen wanneer je niet weet wat de ander bedoeld. Semantiek dus.
En de meeste mensen weten niet dat wat ze als waarneming beschouwen een interpretatie is. Omdat ze het verschil niet kennen of herkennen.
En dat niet iedereen dingen hetzelfde interpreteert is een feit.

Alle kennis over ons brein hebben we vergaard met ons eigen brein, eigenlijk ook gebiased ik snap wat je bedoelt, daarom heb ik ook bv moeite met 'kalmerende signalen' omdat daar heel veel interpretatie aanzit waarom een hond iets doet. Waar ik op doel zijn bv ook onderzoeken die gebruik maken van fMRI waarbij je kijkt wel deel van de hersenen actief wordt bij bepaalde prikkels. Dat is in mijn ogen wel meer objectief onderzoek. Een intrigerend boek vind ik ook dat van Temple Grandin, Animals in translation. Zij is autistisch en zeer visueel ingesteld, zij beargumenteert in haar beok dat juist omdat zij bepaalde connecties door afwijkingen in haar brein (haar woorden, niet de mijne) zij beter kan vertalen wat dieren beleven

Alles is inderdaad interpretatie. Wetenschap is er alleen al in geslaagd om het gedrag van mensen vrijwel geheel objectief te bestuderen.

Bij dieren is dat vrijwel onmogelijk. Omdat wij de menselijke emotie,s met dat van dieren moeten vergelijken, en daar dan een conclusie uit moeten trekken. Dat kan nooit geheel objectief gebeuren, aangezien de menselijke emotie anders is dan dat van een beest/hond.

Als een kind of zelfs volwassenen bang is, dan maakt hij of zij zich kleiner. Gaat bijvoorbeeld ergens onder zitten, of in een hoekje enz. Nu wij dat ook bij honden zien, trekken wij daar de conclusie uit dat zo,n hond dan ook wel bang zou wezen. Het zou alleen zomaar kunnen dat zo,n hond op dat moment helemaal niet zo bang is als wij denken.

Een FMRI scan is inderdaad erg betrouwbaar. Maar zover ik weet, is dat nog niet bij dieren gedaan.

Dingen interpreteren is iets dat automatisch gaat. Dat wetenschappers instaat zijn om dat niet direct te doen, komt omdat ze vakkundig ergens mee bezig zijn.

Maar in het dagelijks leven (buiten hun wetenschappelijke werk om) interpreteren die wetenschappers ook alsof hun leven er vanaf hangt. Alles wat wij mensen zien/waarnemen daar halen wij een conclusie uit. Is dat vaak irrationeel? JA!, maar wij mensen zijn dan ook minder rationeel dan veel mensen willen.

Voor zover ik er kijk op heb,vertegenwoordigd dominantie agressie een hond die van zichzelf niet dominant is of onderdanig maar door omstandigheden de behoefte heeft om dominant   te zijn.

Opgelegd . En  de enige manier waarop de hond denkt dit te kunnen oplossen is om agressief te zijn,omdat dit ter plekke de beste manier lijkt of andere vaardigheden niet aanwezig zijn bij de hond.
Agressie is in deze dus de methode om zijn/haar wil op te leggen aan een ander.  Het zou zomaar kunnen zijn dat de grens voor jouw hond bijvoorbeeld 40 meter is om benaderd te worden door een andere hond.
De omstandigheden waarin ze wordt gebracht namelijk de grens van 40 meter overschrijden door dat jij haar mee neemt die kant uit of de ander komt haar kant uit en niemand  er iets aan doet,doet haar besluiten om de touwtjes in handen te nemen.Dit doet ze door alle zeilen bij te zetten die binnen haar mogelijkheden liggen.

Haar wil opleggen aan een ander is hier het dominante gedeelte en de manier waarop ze dit doet is agressief.


Een onderdanige hond heeft vaardigheden,namelijk conflicten vermijden en probeert een ander op zijn/haar gemak te stellen.Heeft genoeg zelfvertrouwen en is er van overtuigd dat die vaardigheden hem/haar zullen helpen.Ook bij benadering van dichterbij.
Een dominante hond heeft het zelfvertrouwen dat hij de hond kan benaderen of benaderd kan worden zonder dat er iets gebeurd ten nadele van hem/haar .

Dit is misschien wel niet wetenschappelijk onderbouwd,maar puur een manier van brain stormen(weet effe geen ander woord) als ik mijn ervaring tegen de bestaande theoriën afzet.
Mijn interpretatie dus.
Maar misschien denk ik er heel anders over als ik je hond zou kennen, ook in andere situaties.

Yup, is wel gedaan bij honden
http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0038027?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+plosone%2FEvolutionaryBiology+%28PLoS+ONE+Alerts%3A+Evolutionary+Biology%29

Bedankt voor je toelichting Ik vind je manier van denken er interessant. Maar inderdaad, het gedrag van Lady is natuurlijk moeilijk te beoordelen vanachter een computerscherm. 
Maar bedankt voor je theorie er over. Ik vind dominantie en de hele theorie er om heen een heel lastig onderwerp..

Wow, onwijs interessant !

Voor mij geldt hetzelfde,het is een ieder geval een lastig onderwerp om over te discussiëren ,maar wel heel interessant.
Het feit dat wij mensen het zo graag willen snappen,omdat we denken het dan beter weten te plaatsen en denken het beter onder controle te kunnen houden vind ik zelf heel grappig.
Ik zie ineens een groep honden voor me, die op hun manier net zo met ons bezig zijn.

hahaha, ja, dat zou wat zijn.. die ene hond tegen de andere 'pff, ik heb zo'n dominante baas, hij moet altijd zn zin hebben'..de andere ' dominant? joh..je weet toch wel dat die theorie achterhaald is?..ik zal je eens even uitleggen hoe je dit kan aanpakken'.Dat zou hilarisch zijn, als honden over mensen zouden praten, zoals wij dat over hen doen.

Maar ik vind het ook echt een lastig onderwerp, maar inderdaad ook echt interessant, vandaar ook dit