onderdanig/dominant

Dat is dus geen dominantie,dat is onzekerheid,een hond die dominant is (dus zelfverzekerd) loopt juist weg,is conflictvermijdend,loopt met een lage/normale houding een andere kant op,kijkt juist weg,staart laag,doet zijn eigen ding.

Een hond die iets eng vindt,er onzeker van wordt,en misschien heeft aangeleerd er juist op af te lopen(wat vaak onopgemerkt gebeurd,omdat veel mensen met een aangelijnde hond ,recht op een andere hond aflopen omdat het voor ons mensen normaal is.. in de hondentaal is dat dreigend en/of uitdagend ,hoe vaker je dit herhaalt-wat vaak heel veel voorkomt- dan wordt je hond steeds wat onzekerder en zal de toekomst juist er op af gaan,denk aan de hondjes die uitvallen aan de lijn),zelf alles moet oplossen ,omdat de mens hem in situaties brengt die hij zelf niet kan oplossen(omdat hij onzeker van karakter is),maar dan tóch zelf op moet lossen,zich te bedreigd voelt om weg te lopen en er dan vol bovenop springt...dat is onzekerheid,geen dominantie.

Pff.. dit moet ik toch echt even verwerken hoor.

Dit zou inderdaad voor een deel wel kloppen. Maar eigenlijk vind ik dit ook maar zwart/wit. Jij beweerd eigenlijk dat "agressie" nooit uit zelfverzekerdheid/dominantie kan komen. En ik denk dat dat niet waar is.

Waarom zou immers een hond die zelfverzekerd is dat niet kunnen vechten met een andere hond? Wat bijvoorbeeld met zelfverdediging?

Ik heb een hele zelfzekere hond, een hond die met zijn houding en uitstraling respect afdwingt. Gevochten heeft hij dan ook nog nooit met een andere hond.

Omdat een echte zelfverzekerde hond ten alle tijden conflict vermijdend is.Die gaat oplossingen zoeken om vooral niet te hoeven vechten,of vecht niet terug.
Heb je altijd een rustige zelfverzekerde hond en wordt aangevallen ,en vecht dan ineens terug,dan is de hond zo onder de indruk is geraakt(en van slag)gestressd  ,onzeker /angstig geworden door die aanval,dat hij denkt dat overgeven niet helpt en dit meer als een doodsbedreiging ziet.

Ik heb een echt dominante hond gehad, als je met hem langs een hek liep waarachter een hond vreselijk tekeer ging, piste hij tegen het hek en liep door. Een echt dominante hond kan best een keer voor het gevecht kiezen, misschien ook nog wel afhankelijk van het ras in hoeverre een hond dat echt doet. Ik heb siberische husky's die er ook op gefokt zijn dat ze sociaal zijn en in groepen moeten kunnen leven. Bij de fokker van onze honden leven er een stuk of veertien die eigenlijk nooit vechten, hooguit een enkele keer als de teven loops zijn. Dan zijn het eigenlijk nooit de top dogs die vechten maar de jonkies en de wannabe's. Komt er een nieuwe reu in de roedel, dan wordt er misschien een keer gesnauwd maar niet gevochten i.h.a. Vechten is vanuit de evolutie ook niet efficient, juist dieren met een groot wapenarsenaal die wel in een sociaal verband leven, hebben vaak ook een grote zelfsbeheersing, juist omdat ze elkaar kunnen verwonden, elkaar uitmoorden draagt niet mee aan het voortbestaan van de soort...

Ik heb ook zo'n pup gehad (nu anderhalf) die nergens bang voor is en overal op af stormt, staartje omhoog. Da's niet dominant. Da's voor de duvel en z'n ouwe moet niet bang en dat ik toch een verschil. Ik vind het heerlijke pups maar het zijn ook de mannen die zich in de nesten werken door bv achter een gans aan te stormen en dan kopje onder te gaan in het water, tegen schrikdraad op te rennen en... Ze gedragen zich in hondentaal redelijk brutaal tot onbeschoft en dat kan een keer afgestraft worden door een andere, volwassen hond die dat niet tolereert..... Het namelijk onbeschoft in hondentaal om met alles omhog recht op een andere hond af te lopen.

Overigens zijn mijn honden naar mij redelijk onderdanig,naar vreemde rustig zelfverzekerd tot een beetje terughoudend en naar vreemde honden uitermate nieuwsgierig en iets te onbeleefd (Shadow) en af en toe wat bang (Spot is bang voor kleine witte puppies) tot uitermate beleefd.... (Naar bange teefjes ) kortom, het zijn vele tinten grijs....

Dominant of onderdanig ben je alleen in relatie tot een ander.
En als je het vanuit de gedragswetenschappelijke definitie bekijkt, ook nog alleen wanneer het over toegang tot bepaalde dingen gaat. En dan is dat per dier per ding verschillend.

Heb je hier misschien een wetenschappelijke bron voor?