Updates enzo..

Even een disclaimer, dit is geen herplaatstopic of een "ik wil nu van mijn hond af" topic. Het zit mij gewoon allemaal een beetje tot hier -wijst met hand boven hoofd- en ik kan wel wat goede raad gebruiken.

Zoals de meesten wel weten heb ik sinds een goede 2 maanden James erbij. Een zalige Poedelpuppy die zich geweldig heeft weten aan te passen aan het leven hier en eigenlijk helemaal is wat wou en wat ik verwachte van een Poedel Samen met Marcel gaat het ook helemaal goed, Marcel speelt niet graag en laat dat ook duidelijk weten maar hij gedraagt zich helemaal zoals ik van hem verwacht en zoals ik wil. Hij heeft James geleerd dat in de stad rond lopen niet eng is en dat je aan de riem mooi naast moet blijven want dan krijg je lekkers en knuffels.

Maar zoals velen ook weten heeft mijn mama ook 2 honden. Napoleon en Charlie. Napoleon is helemaal dol op pups, hij is geduldig laat zich verleiden tot een spelletje en geeft het (goede) voorbeeld. 
Charlie is echter een ander verhaal. Charlie is altijd een moeilijk hondje geweest. Hij komt volgens mij uit de broodfok, al was het geen kennel met tientallen rassen ik denk niet dat de fokker echt goed was voor de pups...
Charlie was oorspronkelijk het hondje van mijn jongere broer (toen 13) en hij heeft ook het ras gekozen. Over het feit dat dit geen goed idee was wil het nu niet hebben, dat weten we allemaal.
Charlie had dus al een ietwat timide karakter en heeft eigenlijk geen socialisatie gehad. Hij is voor zijn 2 jaar nooit mee geweest me de trein of mee naar de stad geweest om aan mensen te wennen. Hij is volgens mij zelfs maar 2 keer met mijn broer mee gaan wandelen.
Ik had toen mijn handen vol aan mijn eigen pup Marcel en daarbij mocht ik niet aan Charlie komen. 
Maar goed, Charlie is dus een (in de letterlijke zin van het woord) asociale hond.
Nu heb ik de afgelopen 3 jaar hard met hem gewerkt aan zijn angsten en hem zo goed mogelijk nog proberen socialiseren maar ik heb nooit een echte band gehad met Charlie, niet zoals ik met Marcel heb en niet zoals ik nu ook al met James heb.
Toen James er bij kwam hield ik mijn hart vast over hoe Charlie zou doen, oké we hadden hard gewerkt maar ik vertrouwde Charlie niet. Ze mogen van mij niet alleen samen in een ruimte zijn en eten zo ver mogelijk uit elkaar. Dit gaf de eerste paar weken ook echt geen problemen.
Charlie en James hebben regelmatig samen gespeeld en dit ging goed, James liet de juiste signalen zien en Charlie ging hier goed op in.
Tot vorige week, James gedroeg zich nog steeds zoals een pup zich hoort te gedragen, maar Charlie keek plots erg wild uit zijn ogen tijdens het spelen. Hij ging wilder om met James en laat vaak zijn tanden zien. Ik breek het spel sneller af en laat hen in aparte ruimtes tot rust komen.
Eergisteren heeft Charlie voor de eerste keer naar James uitgevallen. Uit het niets. James lag te slapen, Charlie springt bij op de zetel en gaat naar James grommen en knappen (bijten zonder te bijten, in de lucht).
Alle honden uit de zetel en Charlie op zijn plaats en moeten blijven.
Gisteren weer het zelfde, ze lagen in dezelfde zetel te slapen, wij zaten TV te kijken. Charlie valt weer uit het niets James aan. (Ik heb zeker geen signalen over het hoofd gezien, ze lagen ongeveer een meter uit elkaar James met zijn rug naar Charlie)

Om eerlijk te zijn vertrouw ik Charlie echt niet meer. Hij heeft in totaal 3 keer naar James geknapt.
Sinds James er is mag ik ook niet meer aan Charlie komen, terwijl hij vroeger ook alles goed liet doen (ook iets waar we aan gewerkt hebben) mag ik nu zelfs niet meer met een handdoek zijn borst afdrogen. Het maakt niet uit of James ook in de kamer is, Charlie moet niets meer van mij weten.

Ik heb al vaker gezegt dat Charlie het beter zou doen in een gezin waar hij de enige hond is want dat leven in een roedel echt niets voor hem is. Hij is daar lang niet zeker genoeg voor.
Nu kunnen jullie wel zeggen dat ik er niet nog een pup moet bij nemen als een van de honden niet stabiel is maar hij heeft Napoleon ook al aangevallen. En niet alleen in de lucht geknapt. Hij heeft hem regelmatig bij zijn keel vast en smijt hem dan tegen de grond.

Charlie is een geval apart en ik weet niet meer wat ik met hem aan moet. Ik zeg al 3 jaar dat hij beter herplaatst zou worden maar dat willen ze niet horen hier. Het is een lief hondje als je met hem alleen bent maar in de groep doet hij het gewoon niet goed. En dat niet alleen hij steekt de andere honden ook aan met zijn geblaf en zijn onzekerheid.

Iedereen waar ik al mee heb gesproken die Charlie ook kennen en ervaring hebben met honden zeggen dat hij beter zou verhuizen om ergens enige hond te zijn. 

Ik weet niet of ik echt tips verwacht en hulp over hoe ik Charlie kan heropvoeden want ik heb er niet veel fut meer voor. Het gaat zo langzaam en ik blijf er over struikelen dat ik Charlie nooit heb gewild. 
Ik ben echt aan het einde van mijn Latijn met hem, hij is niet mijn hond maar hij voelt wel aan als mijn verantwoordelijkheid.

Pfff wat een nare situatie :(Ik kan begrijpen dat dit ver boven je hoofd komt, uiteindelijk ben je ook druk bezig met je pup op te voeden en wil je je honden beschermen van nare situaties.

Persoonlijk lijkt mij het herplaatsen van Charlie ook het beste, alleen hoop ik dat je ouders ook dit inzicht krijgen :S

Ik ga je verder geen raad geven over dit en dat aan te pakken maar ik wil wel zeggen dat je zelf heel neutraal moet blijven in die situatie (aanvallen). Anders voed je zijn angst of agressie :S

Ik wil je wel heel veel succes wensen en hopelijk komt er snel een oplossing!

Bedankt voor je reactie Jana.
Mijn mama is echt van de overtuiging dat als je ergens voor gaat je er ook 100% voor moet gaan en al zeker met dieren. Je haalt ze in huis en daar moeten ze ook de rest van hun leven kunnen blijven.
En dat vind ik ook tot op een bepaal de hoogte. Charlie zit hier niet op zijn plek, is het dan niet beter voor hem om bij iemand te wonen waar hij wel goed zit?

Oohh dat klinkt inderdaad als een vervelende situatie. Ik kan je alleen echt niet helpen, want ik heb er geen ervaring mee.

Ik denk alleen wel dat de rest van je familie hem niet wil herplaatsen, omdat zij wel een band met hem hebben, terwijl jij die band niet met hem hebt. 

Hebben jullie er al aan gedacht om een gedragstherapeut(e) in te schakelen?

Ik ben ook van die instelling alleen moet je soms eens daarbuiten kijken en zien naar wat het beste is voor de hond, en niet voor iemand zijn principe. 
Charlie heeft waarschijnlijk ook dagelijks stress door dit hele gedoe en dat is niet fijn voor hem. Hij zal waarschijnlijk pas rust vinden als hij ergens zit waar hij niet moet strijden of dergelijke :S

Heb je al eens rustig gepraat met je moeder over hoe Charlie zich moet voelen nu enzo?

Ik begrijp nog niet alles, woon jij thuis bij je moeder met je honden?

Het lijkt me in elk geval verstandig dat Charlie en de pup uit elkaar gehouden worden, en goed proberen te letten op alle signalen die de honden afgeven.
Wat is Charlie voor ras, en hoe lang is hij bij je moeder/broer?

Ja ik woon nog thuis, mijn broer is nu 17 en zit door de week op internaat en mijn mama is alle dagen de hele dag thuis.Ik hou Charlie en de pup zoveel mogelijk gescheiden. Maar altijd gescheiden houden is praktisch niet haalbaar.

Charlie is een Markiesje van bijna 5 en hij is bij ons van zijn 8 weken (al denken wij dat hij niet veel ouder dan 6 weken was, ookal stond er wel 8 weken in zijn paspoort). Hij is niet gecastreerd.

Het is inderdaad zo dat mijn mama en mijn broer wel een band met hem hebben, maar zij willen ook niet meer met hem gaan ondernemen. Ik zeg vanaf het begin dat Charlie naar de hondenschool moet en begeleiding met krijgen van iemand die buiten het gezin staat maar dat zou ik dan moeten doen en bekostigen want zij willen niet. 

Een gedragsterapeut daar heb ik al aan gedacht ja maar het gaat er op neer komen dat er meer met Charlie moet gedaan worden. Meer one on one tijd en meer intensieve training. En dat ga ik moeten doen. Om eerlijk te zijn, ik wil mijn eigen honden niet onderdoen om aan de fout van mijn broer te werken. Dit klinkt heel cru maar ik wil hier eerlijk in zijn.