Kan dit maar zo?

Regelmatig zit ik ergens te chatten, uiteraard heb je daar altijd de vaste mensen, van die mensen die de gehele dag achter de computer zitten te kwakken.

Daartussen zat een vrouwtje die een spaanse hond adopteerde, wij zeiden al waarom kijk je niet eerst hier in het asiel, met die crisis is hier inmiddels een overvloed aan honden, maar mevrouw ging toch voor de spaanse, mij best.

Verleden week heeft mevrouw deze spaanse hond bij het asiel gedumpt, blijkbaar was chatten en bezig zijn met de hond een te drukke combinatie en moest het beest maar ruimen.
En wat schetst de verbazing de volgende spanjaard word na een week alweer naar Nederland gehaald.

Kan dit maar zo?

Raar hoor, je zou toch denken dat mensen worden gescreend voordat ze de ok krijgen voor een hond. 
Aan de andere kant, wij hadden onze vorige hond Charlie uit een Nederlands asiel en daar hebben we ook nooit een voorcontrole gehad. We mochten hem zo meenemen als we wilden, het is dat we zelf nog een paar dagen bedenktijd wilden. Uiteindelijk na 3 maanden kwamen er twee grote mannen langs van het asiel, om toch even te checken of de hond wel op het adres was terecht gekomen dat wij hadden opgegeven.

schijnbaar wel dus .....

helaas ja ..

hier ook meegemaakt, vrouw neemt hond van MP dumpt hem na een week in het asiel want hij is te groot, 2 weken later zie je haar met een nieuwe MP hond rondlopen, die 2 weken laten gedumpt word, want hij verliest teveel haar, en nu heeft ze toch al 4 weken terug een nieuwe MP hond .. en niemand dat er iets tegen kan doen ..

zolang er geen mishandeling of verwaarlozing word vastgesteld..

Lijkt me wel dat dit kan. Er is geen organisatie die alle organisaties belt om te checken of 'Truusje' daar niet ook al eens een hond heeft gehaald.

Triest is het, dat dan weer wel...

Je zou toch zeggen dat via zo'n organisatie toch wel controle zou zijn

Hmm, de stichting waar ik Cosmic vandaan heb gehaald is wel voorzichtig. Je krijgt eerst een huisbezoek, moet dan "goedgekeurd" worden, dan mag je langs bij het gastgezin, alleen als het gastgezin en de stichting het ermee eens is, krijg je een hond mee. Je mag de hond niet ergens anders heen doen, als hij/zij bij jou niet kan blijven MOET hij/zij terug naar de stichting, in feite blijft de hond eigendom van de stichting.

Nederlandse asielen doen geen huisbezoek voorafgaande aan een adoptie, althans, het asiel waar ik werk niet. Wel doen wij "nazorg", na een paar maanden gaan we bij de hond (of kat) kijken. Bovendien moet je afstandskosten betalen als je een hond naar het asiel wil brengen, dus ik snap niet dat iemand dat zo makkelijk doet.. Je bent toch iedere keer ongeveer 60 euro kwijt om je hond op deze manier te "dumpen"..

Als mensen een flink kunstje kunnen vertonen, zal het wel lukken. Controle is er, maar ergens moet je mensen toch op hun mooie blauwe ogen vertrouwen.

Ik vraag me af hoe ze zoiets willen bewerkstelligen dan. Naar mijn weten is dat onmogelijk. 
Rarara, van wie is de hond?

Hmm, heb even in mijn contract gekeken. Er staat dat, als ik om de één of andere reden, niet meer voor de hond kan zorgen, de hond ten alle tijden terug moet naar de stichting. Ook staat er dat ik ten alle tijden mijn huis open moet zetten voor mensen van de stichting zodat ze kunnen controleren of ik goed voor de hond zorg, en als dit niet het geval is, hebben zij het recht om de hond, zonder juridische stappen te doen, mee te nemen voor herplaatsing.

Honden die uit het dierenasiel komen moeten trouwens ook ten alle tijden terug naar het asiel waar ze vandaag komen. Het dierenasiel in Tilburg mag bijv. geen honden opnemen die uit het asiel in Enschede komen (om maar even een voorbeeldje te noemen). De hond moet altijd terug naar het asiel waar hij/zij vandaan komt. Maar ik geloof niet dat veel mensen zich hieraan houden.. :P

Ik heb persoonlijk wel altijd wat -voorzichtige?- bedenkingen bij al die importeer-adoptiebureau's.(buitenlandse honden)
Die zijn blij als ze zo'n hond naar hier kunnen halen(weg uit de armoede), zit die niet op z'n plaats bij een eigenaar van hier, dan heeft 'ie nog altijd betere opvang in een Belgisch of Nederlands asiel, dan in een armzalig buitenlands...
(soort vernobelde hondensmokkel, ja sorry ik ben een beetje pessimistisch...)
Vernobeld, ja want het is hier zelfs in een asiel nog beter dan daar op straat....maar het kost ons (maatschappij) ook..

Adoptiebureau's met honden van hier, die kunnen niet anders dan screenen via ons chipsysteem.

Maar zo  wisselen als die chatster zal ook nog wel kunnen als je er echt je hand niet voor omdraait

Ik vind het in ieder geval wel een goed iets dat de stichting de verantwoording wil blijven dragen voor hun honden. Maar echt eigenaar blijven van een hond die verzorgd wordt door iemand anders (adoptant) lijkt mij vrijwel onmogelijk. Wat is dan een eigenaar denk ik dan, wat moet je ervoor doen om echt rechtmatig eigenaar te zijn. Maar dat is weer een heel andere discussie  

Het was bij Charlie ook zo dat we hem terug moesten brengen naar het asiel als we niet meer voor hem konden zorgen. Maar afgezien van die twee mannen die opeens langskwamen, heeft het asiel nooit meer van zich laten horen. We hebben uiteindelijk zelf bericht gegeven van zijn overlijden. Ik vraag me soms weleens af of we überhaupt nog wat van het asiel hadden gehoord, hadden we het niet gemeld.

Dit staat in jouw contract en in een hele hoop andere contracten. Maar wie zegt dat de mensen die een hond van die stichting en dus dat contract hebben, dat ook daadwerkelijk doen?
Ik denk 5 van de 10?

Als de mensen zoals de TS schetst, lopen van de ene organisatie naar een andere toe en dan is er geen controle of je al een hond hebt gehad of niet. Dus men kan gewoon hun gang gaan.

Daarbij ben ik het eens met Saskia&Wodan. Ook ik heb er geen goed gevoel over hoor, al die organisaties die zeggen in het belang van de hond te opereren. Hun maakt het geen drol uit waar de hond komt te zitten.  Maar goed, dat is mijn persoonlijke mening.

Plus, en dat weten jullie onderhand wel van mij, vind ik het halen van buitenlandse honden toch iets wat men niet zou moeten doen, maar dat is een andere discussie.

Nou heb net de pup gezien op webcam en mevrouw maar vrolijk chatten, immers waarom zou je je pup opvoeden terwijl je beter met twee verlepte theezakjes voor de webcam kan hangen, haar gezicht zie je dus ook nooit.
En word de hond vervelend, ach dan dump je het gewoon weer in het asiel, kan hier zo pissig om worden.

Zo gaat dat bij ons ook.. We brengen een éénmalig nazorg-bezoek (tenzij er reden is om ons zorgen te maken, maar niet genoeg om de hond daar weg te halen, dan gaan we vaker langs). Daarna horen of zien we nooit meer iets van de geplaatste honden. Vind het erg netjes dat je een mailtje hebt gestuurd bij het overlijden, heb je daar reactie op gehad?

Buiten het ene nazorg-bezoek nemen wij daarna ook geen contact meer op, de hond verdwijnt dan als het ware uit het zicht.

Aan de ene kant zou ik geen zin hebben in intensief contact, aan de andere kant had ik iets meer betrokkenheid ook wel leuk gevonden. Ik heb een heel kort antwoord gehad van het asiel waarin ze ons condoleerden met ons verlies. Maar ach, ze zien waarschijnlijk zoveel dieren komen en gaan, alles goed bijhouden zal wel onmogelijk zijn. Ik vond het al heel wat dat ze ons terug mailden. 

Ik wist niet zeker of het asiel op de hoogte moest worden gehouden over het wel en wee van de hond, maar ik dacht dat het overlijden van onze hond wel een zaak was dat ze hoorden te weten. (weet niet of zoiets dus verplicht is of niet, maar ik dacht dat het wel gewaardeerd zou worden) 

Ik weet nog dat ik het heel apart vond dat wij zo gemakkelijk een hond konden adopteren. Door een foutje van het personeel mochten we bij de binnenkennels komen en zagen we alle honden die ons in eerste instantie luid blaffend aankondigden, maar binnen een paar minuutjes waren ze allemaal stil. Toen later het hoofd van het personeel langs kwam om ons daar weg te halen want we hoorden daar niet, was ze verbaast dat alle honden stil waren, want dat deden ze normaal nooit als er mensen waren. We hebben met twee honden gelopen en besloten dat we Charlie wel zagen zitten. Ik had op internet al gelezen dat een hond uit het asiel halen heel lastig kon zijn en dat het personeel kritisch kon doen, maar we mochten Charlie zomaar meenemen als we wilden. (dus zonder dat onze gegevens gecheckt waren of wat dan ook, wat ik dus wel bijzonder frappant vind, maar dus niet weet of dat normaal is). 

Hoe dan ook, als dit bij meerdere asielen zo werkt, dan zou je dus met gemak meerdere honden kunnen adopteren en meenemen naar waar je woont, waarbij je valse gegevens achterlaat en ze je nooit meer kunnen achterhalen? Pas als ze die controle maanden later doen zullen ze erachter komen dat je hebt gelogen, maar dan zijn de honden dus allang verdwenen. 

Dit is dus iets waar ik me erg over verbaast heb. 
Maar, ik meende dus dat buitenlandse stichtingen wel een stuk kritischer waren bij het uit laten adopteren van honden.

Mijn ervaring is dat stichtingen die honden uit het buitenland halen kritischer zijn. Bij ons mogen mensen niet bij de honden, simpelweg omdat dit erg stressvol voor ze is, als er steeds iemand door die gang loopt. Wij hebben een "plaatsbare honden" map bij de balie, daar mogen mensen in kijken en als een hondje ze leuk lijkt halen we het hondje naar voren. Bij inlevering van een legitimatie bewijs of auto sleutels mogen ze met de hond gaan wandelen.
Verder gaan wij niet bij mensen langs vóór een adoptie. Het is dus een kwestie van "goed geluk" waar zo'n hond terecht komt, en voor en groot deel mensen geloven op hun woord. Wel schrijven wij wat informatie van het legitimatie bewijs op bij de adoptie. Maar of daar iets mee gedaan wordt..

Komt dus uiteindelijk aan op uitgaan van het goede in de mens. Maar hopen dat mensen niet proberen misbruik te maken van het systeem. Ik vraag me af of het vaak voorkomt dat mensen asielhonden zomaar meekrijgen en dat de hond daarna niet meer te vinden is.

Het is mij nog nooit overkomen. Meestal gaan we 2-3 maanden na de plaatsing kijken, en ik heb nog nooit meegemaakt dat een hond of kat er dan niet meer was. Maar het zou natuurlijk zomaar kunnen!

Bij de stichting waar ik Lola vandaan heb daar zou die mevrouw geen hond meer krijgen.

Er was eens een echtpaar dat een blind hondje uit een van de asiels in Polen die onder de hoede staan van de stichting wilde adopteren.  Het hondje, een teefje leek precies op het reutje van de mensen en de mensen hadden hem ook laten castreren hiervoor.

Eenmaal aangekomen bleek het teefje een paar centimeter groter dan het reutje, en dat was volgens deze mensen geen gezicht en nog dezelfde dag werd er gebeld dat het hondje per direct terug moest. Tja zulke mensen krijgen uiteraard geen hond meer mee.

Wij zijn trouwens goed begeleid vind ik, mailcontact, voorcontrole en nacontrole

Tja twee honden hebben is net zoiets als je brommervelgen, die moeten exact gelijk zijn.

op wat voor sites chat jij dan, dat je theezakjes ziet?
is deze pup van dezelfde stichting?

Gewoon chatsites maar daar zitten hele aparte mensen tussen die de webcam alleen op hun borsten, deur, plafon, stoel, viskom of op bierpens gericht houden, een vriendin zegt wel eens, misschien is dat maar beter ook anders lig je straks als hartpatient in het ziekenhuis van schrik.

Of de hond van dezelfde stichting is, dat weet ik niet, iedereen die enigzins kritiek heeft word door haar helemaal verrot gescholden.

Hahaha....

Dan zou er dus een soort vn zwarte lijst moeten bestaan die dan aangeeft dat deze mensen nooit meer een hond mogen.Maar nu stappen ze dus naar een andere organisatie of asiel en hup, krijgen zo een andere hond. Dus als er meer samenspraak zou zijn en onderling goed cntact tussen de organisaties en asiels, dan zouden deze pratkijken een halt kunnen worden geroepen.

Of denk ik nu te simpel.

die zwarte lijst lijkt me inderdaad een goed idee

Zulke mensen zijn zeer triest. ... veel plekken.worden niet gecontroleerd, mijn moeder had ook een hond uit Spanje beetje contact via de mail en je krijg hem zo... vaak zijn het alleen honden met een verleden wat ze niet zeggen van te voren maar nadat je hem heb en er zelf om vraag zoals die bij mijn moeder dus....

bij ons asiel hebben we een zwartelijst en doen we huisbezoeken vooraf en na plaatsing bij een hond.

Zo zou het moeten zijn. Kan ik alleen maar blij om zijn.
Maar ik heb dus echt niet-sorry- het gevoel dat stichtingen die met buitenlandse honden bezig zijn het zo streng doen...

tja....brommervelgen

daar bestaat ook een brommerkerkhof voor neem ik aan....