Kaylee is vermist sedert 6 maart 2013

Supergoed nieuws!

Blij om te horen dat Kaylee weer terug is

Ik lees dit bericht nu pas en zit hier met tranen in me ogen van blijdschap dat ze weer terug is. wat moet dit een vreselijke nachtmerrie zijn geweest voor jou. Ook je hondje zal zich kloten hebben gevoeld zo zonder baasje rond te lopen en helemaal alleen te zijn. gelukkig is ze weer terug en kan je nu weer lekker van haar genieten. wens je super veel geluk toe met haar en hopen dat dit nooit weer voorkomt.

Bipke heeft dit vandaag gedeeld 
Is er iemand in de buurt van Keerbergen een Husky kwijt?
Een dame dacht dat het Kaylee was, er loopt al verscheidene dagen een uitgeputte Husky los langs de Dijlestraat in Keerbergen. ZIj/Hij is duidelijk verloren en aan het zoeken, als iemand in de regio een Husky kwijt is, best het proberen waard, ik heb verder geen gegevens maar kan via PB wel het tel nr van die dame geven!

ach wat sneu, misschien even een nieuw topic hiervoor aanmaken?

Hallo allemaal; toch maar even reageren. Was zo druk aan het zoeken eerst en dan zo blij dat ze thuis was dat het er weer bij ingeschoten was. Goed dat het hier toch gepost geweest is, en ook heel erg bedankt om te duimen en mee te zoeken.
En ikzelf heb ook tig keer door die bartstraat gereden, en wetende dat ze daar was ze toch niet zien, ze zat zo goed verstopt... Maar t is toch gelukt en dat is wat telt, mijn meisje is weer thuis.
Als een echte shiba was ze naar 'wolf' gegaan, kompleet in overlevingsmodus afgesloten van wat mens is, dus ook ons. Mocht ik roepen wat ik wilde, komen zou ze niet, dus alle goede raad van mensen die er kennis van hadden opgeslagen, en toen het zover was raar genoeg kunnen uitvoeren. Niet roepen, niet snel bewegen, niet achterna stappen maar net weggaan, geen dreiging, positief gevoel van een zondagse wandeling in je binnenste, geen zenuwen want dat voelen ze... raar genoeg stapte ze inderdaad van me weg, zelfs toen ik neerzat.... omdat ik haar aansprak. Maar ze was even voorheen ook wel weer nagejaagd... Wegrijden was zo moeilijk, maar het had haar de kans gegeven te gaan ruiken waar wij gestapt waren, en dat heeft haar herinnering aangewakkerd... De tweede keer was ze al nieuwsgieriger, en gelukkig was er even niemand en kon ze rustig de auto ontdekken, die helemaal als 'thuis' ruikt, met haar papa er in... godzijdank kreeg ze toen de klik dat ze naar de auto was gewandeld zoals na zovele wandelingen in het bos.... en ze ging er gelukkig in, net alsof ze 'thuiskwam', ze had eindelijk weer erkenning.

Nu is het gewoon rustig aan doen, ze is nog een beetje wolf-ig.... alerter, nerveuzer, zich heel bewust van haar omgeving als ze slaapt, dus eventjes de katten beschermen want je weet maar nooit wat ze heeft meegemaakt... het grote hongergevoel is al minder, maar ze blijft nog even op een light dieet, nu lust ze wel meer dan vroeger
Buiten gaan we nog vaak mee, dat heeft ze liever, dan alleen, ze is ook minder geconcentreerd.... Beetje side effects die met de tijd zullen verminderen. Los mag ze voorlopig niet meer, omdat ze dan weer weg zou kunnen rennen, de 'kom hier' bestaat eventjes niet meer, maar dat lossen we wel anders op. Voorlopig eventjes een weekje, of twee, uitrusten, dan langzaam weer opbouwen, kijken wat ze wil en verder gewoon genieten van haar. We zijn blij toe dat ze thuis is. Godzijdank deed ze doggydance en agility en was ze in uitstekende conditie, want ze was 'uit vacht' en dan die koude tot -15, de honger.... ze had het anders vast niet overleeft. Nu is ze wel erg mager, maar ook nog erg vinnig en ze had binnen de vijf minuten de roedel weer onder de poot.. she sets the rules onder de beestjes en ze vinden het maar ok

Nogmaals bedankt allemaal voor de steun, ons roedeltjes is weer compleet en we gaan er alles aan doen om dat zo te houden!