Wat zouden jullie doen?

Ik zit met een dilemma..een heel grote..

Weet niet of het hier goed staat maar denk het wel.

Billy is hier nu anderhalve week, supermakkelijke pup en voor negen weken luistert hij heel erg goed.

Billy word opgeleid tot therapiehond waar wij een goede begeleiding bij krijgen voor zowel Billy als onze dochter waarvoor hij bedoelt is.

Nu is het volgende, ik heb een oppaskindje van net 1 jaar. Zij is bang voor Billy,zodra hij langsloopt begint ze te gillen.
Ik heb geprobeerd het te sussen en haar laten zien dat Billy heel lief is.
Enigszins werkt dit maar ik kan dit niet altijd!
Twee jonge kinderen , een oppaskindje en een pup is veel werk!

Af en toe doe ik Billy in de bench als ze er is en hij gaat dan lekker slapen maar vind ik niet de bedoeling buiten zijn slaaptijden om.
Hij moet juist contact maken met kinderen en er interesse in tonen.
Als ik dan steeds bij het oppaskindje hem weghaal wijs ik hem af om bij kinderen te komen..
Dat is niet de bedoeling van een therapiehond.

Ik zit eraan te denken te stoppen met oppaskindje maar ik vind dit zo moeilijk! Ouders zijn heel blij met mij ( scheelt hun een hoop) en ik vind het dan zo lullig te zeggen dat het niet meer kan..
Maar Billy word groter straks en drukker en ik ben bang dat oppaskindje straks nog banger word dan ze al is.
Zelf hebben ze ook een hond , een grote lobbes die eigenlijk alleen maar slaapt..dus dat is geen vergelijking.

Iemand een idee wat ik hiermee moet? Vind het heel erg moeilijk..
Of zal oppaskindje eraan wennen,of ze word banger..het kan twee kanten opgaan..

Hoi,
Tja, lijkt mij ook best een moeilijke keuze maar ik zou zeggen, hou vol!
Ik weet niet hoe vaak je oppaskindje komt, elke dag, twee dagen..., drie per week?
Hoe staan de ouders er tegenover...
Het zou fijn zijn als ze positief hun kind benaderen over jou pup!
Misschien is het goed om het steeds te benoemen naar het kindje dat Billy lief is. Geef ze beiden aandacht, apart maar ook samen!
Jij hebt de regie over je pup en je oppaskindje. Het went wel, goed concequent zijn tegenover je pup naar je oppaskindje. Maar je oppaskindje steeds weer in contact laten komen met je pup.
Na loop van tijd zal het echt beter gaan, niet opgeven!! Succes ermee!

billy heeft als het goed is nog een beglijder ga daar eens mee praten hoe verder ik vind dit een moeilijk iets om over te moeten beslissen.
en praat een met die ouders speel open kaart dat het oppas kindje erg bang is van billy
veel sucses

jeetje dat is inderdaad lastig.
Kan je niet vragen of de ouders van het oppaskindje is wat extra langs kunnen komen met je oppaskind ipv  alleen de keren dat jij oppast. Dan kan jij je met je hondje bezig houden en de ouders met hun kindje. En op die manier het kindje te laten wennen aan je hondje en te leren dat je hondje niet eng is.

En als de ouders erbij zijn? Ik zou t iig aan de ouders uitleggen zodat ook zij hieraan mee kunnen werken. Een kind is van nature niet snel bang van dieren...

pff lastig, advies vragen bij hulphond nederland?
succes

angela

Bij ons op de honden school kunnen kinderen die bang zijn voor honden langs komen en worden ze begeleid om van hun angst af te komen. Gaan wel een hoop lessen over heen en de ouders moeten het natuurlijk wel willen, maar misschien is dat een idee? Ik zou het zeker niet stop zetten, nu heeft ze namelijk nog de leeftijd om van haar angst af te komen en later gaat dat toch een heel stuk moeilijker.

Persoonlijk zou ik het belang van mijn eigen kind (die een hulphond nodig heeft) voorop stellen als het belang dat de ouders van het oppas kind zo blij met jou zijn en jij hun veel werk uit handen neemt.

Ik zou het met hun bespreken, die hond moet bij jullie in huis kunnen lopen, het is immers een hulphond. Je moet hun vragen of ze willen oefenen met hun kind om het te leren dat honden prima zijn.

Zijn ze dit niet van plan of zien ze dit niet zitten is de keuze snel gemaakt.

Ik ben misschien hard in dit opzicht, maar het is jou kind en ze heeft de hond nodig.

Ik heb het gevoel dat het oppas kindje eigenlijk iets teveel van het goede is op dit moment.
Je schrijft dat de ouders van het kindje heel blij zijn dat jij wil oppassen. En dat je het lullig vind om af te zeggen.
Mijn gevoel is dat je het oppas kind meer hebt om hun een plezier te doen dan dat je het zelf op dit moment zo fijn vind.
In dat geval zou ik stoppen met het oppas kind en mijn volledige aandacht aan mijn eigen kind en therapiehond richten.
Het is ook goed om voor jezelf op te komen en niet door te gaan met iets wat je eigenlijk teveel vind worden maar waar je niet goed van af durft.

Wow wat een reacties!

Ja ik vind het heel moeilijk, oppaskindje is er elke dag overigens,geen hele dagen maar sochtends twee uur en smiddags twee uur.
Ze is niet teveel hoor ,ze gaat gewoon mee in het ritme.

Ik heb het met ouders besproken en zij Denken dat het overgaat en dus was de vraag aan mij of ik het nog aan wou kijken ,waarop ik natuurlijk ja zei!
Alleen ik kan het niet continu begeleiden...

En ik wil Billy ook niet steeds opsluiten in de bench als dit niet nodig is.
Het is idd een hulphond,ook een heel rustige..
Het is geen springer of druktemaker voor een pup.

De ouders kunnen niet alleen van jou verwachten het aan te kijken als ze er zelf niets aan doen.

Ik zou hun vragen of ze zelf willen oefenen met andere honden. Maar en dan ook gelijk bij zeggen dat jij niet lang kan aankijken, juist omdat deze periode zo belangrijk is voor de pup, die dat kind nu eigenlijk dwars ligt.

Dus of de ouders helpen jou met het kind niet meer zo te laten reageren op de hond en honden in het algemeen, of ze moeten op zoek naar een ander adres.

De hond zit er immers niet voor jan met de korte achternaam.

Ik wou dat ik zo hard kin zijn soms!
Mag ik bij je in de leer ;p

Maar goed ja je zegt idd waar het op staat..onze begeleiding wil best helpen , maar ja dat kost ook niet niks..en wij hebben veel kosten om deze hond o te leiden en ik kan dat niet dubbel doen natuurlijk..
De papa wil het graag zien maar werkt veel..ik heb voorgesteld het op te nemen,misschien is dat een idee..

Sluit me volledig bij Veronique aan.
Ik vindt het niet hard maar rieel.En in het belang van je pup en jullie verdere toekomst.

Ook ik sluit me volledig aan bij wat Veronique zegt, dat is niet hard, het is gewoon de duidelijke waarheid, en voor een ander komt dat misschien hard over, maar dat is het niet. Ze is vrij duidelijk in haar antwoord, beter zo dan zo'n zoetsappig antwoord waar je niets aan hebt toch?

kan er helaas ook niet meer aan toe voegen en het eens zijn met veronique. Billy is geen gewone huishond hij wordt opgeleid voor je dochter en daar zou nu ook alle aandacht naar toe moeten gaan. Het aankijken van oppas kindje neemt toch tijd in beslag, tijd die eigenlijk naar Billy zou moeten gaan. 

Het feit dat die ouders tegen jou zeggen kijk het aan geeft mij het gevoel dat zij er niet gek veel aan willen doen. Maar zou ze toch op het hart willen drukken dat wanneer zij er niet aan gaan werken dat je dan hun dochter niet meer kan opvangen. 

sterkte want makkelijk is het niet om dit te zeggen,

Ik ook.. Gaat om jullie, dit een heel belangrijke fase voor jullie gezin en pup en dat gaat voor alles..

Snap dat het een moeilijke beslissing is maar denk dat de moeder/ouders van jullie oppas kindje hier wel begrip voor heeft.