ervaring met hond uit buitenland?

Wat een mooie perritos  zie ik hier nu passeren' Wat liefde en goeie verzorging kunnen teweeg brengen hé. 
Als dierenliefhebber kan je zoiets toch niet gewoon voorbij lopen als het op je weg komt. ?

Dit is Nova, ons Roemeentje.
Haar zijn we via marktplaats tegengekomen. Ze zat al in Nederland bij een gastgezin en daar zijn we op bezoek geweest. Een week later werd ze bij ons gebracht door de vrouw die bemiddeld voor de stichting.


En Jairo, onze Bulgaar.
Ook hij was al in Nederland en zat met heel wat andere hondjes in een soort asiel. Daar zijn wij wezen kijken en een week later zijn we hem daar zelf op komen halen.

Mijn zus heeft wel een hond die van een stichting komt die honden uit spanje haalt.
Ik ben helaas even vergeten hoe ze heten *oeps* Mirtos misschien?
ik was erook bij toen ze hem ging ophalen uit opvanggezin.
Hij was nog maar een puppy, ze gokten dat hij niet zo groot zal worden, dus een middelmaat.
Dat is dus mooi tegengevallen, hij is nu net zo groot als een reu rottweiler is haha.

Ze heeft er best spijt van, en alleen om de redenen die andere mensen noemen.
- Je weet niet wat zo'n hond heeft meegemaakt, vaak hebben ze dus een rugzakje.
- Je kan moeilijk inschatten wat voor'n karakter hij krijgt/heeft, omdat ze vaak niet zeker kunnen zeggen uit welke rassen de hond kwam.

Meestal hebben ze allemaal wel iets in omgang waar je moeite mee zal hebben.
- Haar hond is dus doodsbang voor vuurwerk, en dan bedoel ik echt bang, durft niet naar buiten om te behoefte te doen de hele periode dat vuurwerk word afgestoken. Hij houd zijn plas gewoon halve dag op, zodat hij niet naar buiten hoeft. Blijft dan ook hele tijd in een hokje verstopt.
Dit laat dan merken dat iets is gebeurd met hem, waardoor hij daar zo last van heeft.
- Hij is ontzettend druk/actief/wild, blijft geestelijk in puppytijd hangen lijkt het wel.
- Hij haart ook ontzettend veel, meer dan een gemiddeld hond doet.
En waar hij meer last van heeft, weet ik zo niet, maar al die dingen bij elkaar, zorgt wel voor moeilijkheid.

Nou ben ik wel blij dat er mensen zijn die de honden op deze manier een mooie leven geven en gunnen !
Dus ik raad het absoluut niet af om niet te doen.
Maar dat mensen wel rekening moeten houden dat het best veel werk kan zijn.

Mirtos haalt de honden niet uit Spanje

Maargoed, ik ben het eens met het feit dat een buitenlandertje veel moeite kan kosten.
Maar doet een Nederlandse hond dat ook niet?

Je schrijft bijvoorbeeld dat je moeilijk kunt inschatten welk karakter de hond krijgt. Dat is met een Nederlandse asielhond of een ''gewoon'' pupje ook.

Mijn teef is ook doodsbang voor vuurwerk, is ook blijven hangen in haar puppytijd en haart het hele jaar door. Zij is gewoon in Nederland geboren en als pup van 8 weken bij ons gekomen.
Het ligt dus niet aan het feit dat haar hond buitenlands is, eerder aan het feit dat hij hond is

Ik denk dat jullie (of in ieder geval je zus) een beetje hebben onderschat wat er bij een hond komt kijken

Oeps sorry ! haha ik weet het echt niet meer!
Mijn zus haar hond heeft wel meer aan te merken hoor, alleen kan ik dat niet zo zeggen natuurlijk.

Tuurlijk kun je dat met nederlandse asielhonden ook hebben, dat zeg ik niet.
Maar volgens mij is deze stichting speciaal voor zwerf/straathonden? die gevonden worden (dacht ik),.
dit was dan iniedergeval het verhaal van de hond van mijn zus (sem heet hij trouwens).
Verschil is dan, dat je met asielhonden dan wel wat weet van hun ras en karakter.
MITS ze niet op straat zijn gedumpt (als puppy) natuurlijk.
Maar dan nog kun je beetje gokken hoe karaktereigenschappen zal zijn,want dan zie je het meestal aan de ras.
(dit is dan ook gokken, maar je hebt een richtlijn toch?)
Bij Sem konden ze niet zien wat hij is, het is een mengelmoes van verschillende rassen, want dat krijg je vaak met straathonden. En dan is het echt gokken met karakter geblazen ja.

Je leert een hond natuurlijk wel kennen, maar zitten risico's aan.

Ik heb iniedergeval respect voor mensen die die stap toch even zetten, ondanks de vele probleempjes die kunnen komen. (Dit telt ook voor asielhonden hoor haha).
Zonder hun, namelijk geen warm huisje voor de honden.
En dat verdiend toch elk dier wel.

Wij hadden vroeger een Dalmatier, van een goede fokker. Beetje voedselnijd, meer niet.
Na Terry kwam Max, van dezelfde fokker. Bloednerveus en in december panisch van angst, wilde pertinent NIET naar buiten, zo bang was hij. Hield alles zó lang op tot het niet meer ging, bij de eerstvolgende knal liet hij alles lopen.
Gilde ook gewoon van angst, heel erg.

En dat was 'gewoon' een NL hond van een goede fokker...

Zelfs Mellow heeft het niet zo heftig als Max het had, en Mellow heeft best wat issues.

Dus wat Tamara ook al zegt, je kunt gewoon altijd pech hebben, zulke dingen komen niet alleen voor bij buitenlandse honden.

Mensen, ga nou niet teveel op in over vuurwerkgeval en problemen die andere honden ook kunnen hebben.
Dat was mijn punt er niet mee haha.
En wat Tamara zegt, zeg ik ook wel, alleen anders verwoord.
Maar topic ging over buitenlandse honden, en ik typ gewoon mijn enigste kennis erover, meer niet.

Mijn punt was alleen:
Het is altijd een risico met honden, je weet nooit hoe ze worden,
maar hou er rekening mee dat veel van deze honden dus een rugzakje hebben,
en dat je dan wel weet dat je er dan meer werk aan zult hebben.
Met dat in je achterhoofd, kan het alleen maar meevallen.

Dus ik blijf motiveren dat mensen die dit kunnen, het ook blijven doen!.

Denise ,wat voor soort honden zou jij verwachten als je dit  in huis zou halen?(vanzelfsprekend veel meer info en beelden dan dit)
vanzelfsprekend zegt het niet alles, maar is het wel veelzeggend..de rest is wat je er mee doet. 
jeff heb ik weinig hoeven leren behalve echt ontspannen(straat hond met 2.5 jaar asiel ervaring
 waldo heeft kennelsyndroom en met aanpassing daarop ,doet hij het goed en is het toch een blije hond
(hij heeft groot deel van 8 jaar in hokken doorgebracht en waarschijnlijk gezworven als pup alleen)
Ik denk dat je heel veel kan zien en weten ...juist met een volwassen hond

Roos ....wat een respect heb ik voor je.  Je slaat de nagel op de kop. 
Jouw groot hart voor dieren.....respect man.  Sorry roos ....respect ...vrouw 

Ah leuk zeg !
Super ja, dat je die keuze hebt gemaakt.

Maar toch mis je mijn bericht een beetje dan,
was hij een puppy straathond toen je hem kreeg?
Want mijn eerste bericht ging over een puppy, enigste ervaring wat ik hiervan weet.
En bij een puppy weet je niet welke kant het op kan gaan qua karakter en doen.
Maar nu snap ik nog niet wat je anders leest in mijn berichten?

Het gaat er gewoon om, dat je bij al deze honden, rekening moet houden dat ze veel extra aandacht en verzorging nodig hebben. Dus iemand met veel geduld en weet hoe het moet.
Je weet namelijk niet hoe een hond zal zijn, en dat verschilt toch!
Kan goed vallen, kan tegen vallen, maar je moet dan wel in je hoofd houden welke nadelen er zijn en hoe je er mee om moet gaan.
Ikzelf, kan dit dus niet, anders zou ik zeker die poging durven te wagen.
Nogmaals: Dit telt niet voor alle honden !!!
Ik heb dus alle respect voor mensen die het wel doen en kunnen.
Ik zeg toch echt precies hetzelfde als iedereen hier hoor haha.

Ik denk dat ik je wel snap, Denise.

Je doelt op het feit dat buitenlanders een zwaar leven hebben gehad, voordat ze hier kwamen. Zit ik een beetje goed?

Want zover kan ik wel met je mee gaan. Odi heeft het ook niet makkelijk gehad hier, alles is tegenstrijdig met wat hij in Roemenië heeft geleerd. Hier hoeft hij niets te beschermen, heeft hij weinig vrijheid, maar wel veiligheid. Ook heeft hij moeite met vreemde honden accepteren, hij heeft het idee dat iedere vreemde hond hem kwaad gaat doen.
Ik denk ook, als Odi bij iemand anders terecht was gekomen (uitzonderingen daargelaten - ik kan ook niet op tegen een GT), dat hij het niet had gered.

Ja precies, ze hebben een rugzakje wat voor ons dan nog onbekend is. Dat bedoelde ik met de problemen.
Ze hebben dan iets meegemaakt, wat ze dan hier niet zien, maar soms wel denken nog te gaan gebeuren.
(om het zo simpel te stellen).
Naarmate van tijd, merk je wel een beetje waar hij problemen mee heeft natuurlijk.
Maar het kost natuurlijk extra liefde en moeite om zo'n hondje vertrouwd te laten voelen.
En niet iedereen kan dat!

Ben dan blij dat jij dat bij Odi wel kon.

Klopt !
Ik heb nu een broodfokhondje, en dat is een probleempje pff,..
Ik zeg dan wel, dat ik dit dus niet meer aandurf om die risico te nemen.
En ja, het is altijd maar afwachten wat voorn karakter je hond zal hebben.
Maar je moet wel die keuze willen maken, en dat doen veel mensen niet.
Mijn hond heeft duidelijk last van haar beperking, niet dat ze zich slecht voelt en ongelukkig, maar kan er niet mee omgaan en reageert het op mijn kind af. Ik probeer veel, maar kans is natuurlijk dat ik het op moet geven.
Maar om de ervaringen die ik nu heb met mijn hond, zal ik die keuze dus zelf niet doen.
Maar dit is persoonlijk hoor. Ik denk zelf dat ik dit niet aan kan, maar ook om thuissituatie niet.
Maar nogmaals,
Respect voor wat je doet, en super als meer mensen het zouden doen!

Ja klopt, heel veel ellende hier in een korte tijd.
Lijkt geen eind aan te komen, en denk dat meeste mensen niet in mijn schoenen willen staan nu.
Maar het is moeilijk voor mij om die keuze te maken.
Omdat ik al mijn hele leven zeg: Opgeven is falen ! en mijn hond weg doen, is ook opgeven !
Ik koos voor haar, ik kan haar echt niet wegdoen,.. Dat doet me zo zeer.
En dan nog de: hoe aanpakken, bij wie aanbieden, waar moet ik naar toe, wie wil nou zo'n probleempje,..
Het is enorm lastig.

Daarom zeg ik:
De risico nemen op een hond die misschien veel aandacht nodig heeft, zal ik niet kunnen.
Want ik zit er ook al in ! Misschien dat ik het daarom ook zo zeg haha.

Ik zat erook aan te denken om te vragen op herplaatsing.
Maar vind het wel erg moeilijk.
Dit omdat ze een onwijs lieve schat is,niks op aan te merken.
Dan doe ik haar weg en alleen omdat ze niet met mijn kinderen kan.
Dat maakt het zo lastig om die stap te zetten, want behalve medische dingen en het happen/bijten naar kinderen,
is er niks mis met haar.

Ik moet er echt goed over nadenken ja.

.. off topic 
maar dat mag bij de vereniging van blije diertjes toch? 

Ik geloof het ook wel ja,.
Ik ga het hier goed bespreken, en kijken of we die stap nu durven te zetten.

dank je wel ! '

Mijn hondje heb ik geadopteerd in portugal. Ik liep daar stage in een dierenasiel en ik zag een kruising podenco, met haar pups. Aangezien deze kleintjes nog geen entingen hadden gehad. Maar toch buiten zaten heb ik de hele familie mee naar mijn appartement gebracht en heb er goed voor gezorgd. Ze kregen de nodige medicatie en zorg en werden bijna wekelijks gecontroleerd door de dierenarts. Door deze zorg kreeg ik zo'n enorme band met milo dat ik thuis smeekte of ze mee naar nederland mocht. De andere 2 pups hadden ook een huisje en dat ware aardige mensen. Helaas heeft de moeder nog geen plekje gevonden en moest ik afzetten bij het asiel 1 dag voor dat ik vertrok naar nederland. Heb het hier erg moeilijk mee gehad. Maar door deze ervaring heb ik zo'n fijne band met me hondje. Het is echt een schat en denk vaak terug aan de tijden dat we samen met haar familie in portugal zaten wanneer ik een 2e hond wil ga ik terug naar dat asiel, dit komt mede door mijn ervaringen!

Ik heb nu voor de tweede keer een buitenlandse hond. In beide gevallen gaat het om een hond uit Roemenië.

Toen wij besloten hadden dat we een hond wilde, zei ik direct. ik hoef geen rashond. Ik wil er een uit een asiel. Waarom? omdat ik vind dat een hond hoe dan ook een tweede (derde, vierde) kans mag hebben.

Alleen was een oom van mij in Roemenië geweest in verband met hulpverlening en goederen die kant op en die zei dat het zo erg was met de honden daar.

Toen ben ik me gaan verdiepen in de problematiek en heb ik dus de eerste hond uit Roemenië genomen (de hond was wel in Nederland en ik ben gaan kijken met het gezin)

De eerste hond die we hadden was een prima dier. Hij was alleen niet een hond die aangehaald wilde worden. Maar met behulp van snoepjes/koekjes was hij gehoorzaam.

De tweede die we hebben nadat de eerste overleden is door ouderdom is een ander karakter maar goed toen we hoorden dat de wet het goed keurt in Roemenië om de honden dood te schieten zeiden wij dat we er weer een wilde uit Roemenië. Zij is wel erg van het aanhalen. Wil het liefst heel de dag bij mij in de buurt liggen (als het kan op mijn voeten) Deze hond was ook al in Nederland dus de klik die ik vind dat er moet zijn met de hond heb ik wel gekregen doordat ik ben gaan kijken en gevraagd heb of ik in ieder geval met haar mocht wandelen.

Ik zeg altijd dat als je een hond uit een situatie neemt zoals wij gedaan hebben, je niet weet wat voor hond het is. Je weet dat het misschien meer tijd kost omdat ze een rugzak kunnen hebben maar ook al vermoed ik dat ze geen leuk leven heeft gehad op straat, behandel ik haar gewoon als een "normale" hond. Consequent blijven en niet toegeven omdat ze het misschien op straat moeilijk heeft gehad.

Maar het is wel zo dat de meeste honden uit het buitenland niet op jonge leeftijd een hoop hebben geleerd en dat het daarom langer duurt voor ze snappen dat het leuk is om samen met de mens wat te doen. Vertrouwen winnen kost tijd zeker omdat ze vaak negatieve ervaringen hebben gehad maar ze zijn zo dankbaar....