Ten einde raad

Goedenmorgen, 
Ik weet niet of het in het juiste topic staat maar ik weet even niet waar ik beginnen moet. 
Mijn naam is Saskia ben 43 jaar, gek op dieren al jaren honden, katten en ook een paard die bij ons gezin horen. 
Mijn verhaal begint 5 jaar geleden, wij hadden een pittige oud duitse herdershond, een herplaatsing, een gouden hond, met  herdergedrag, ze kon niet los en ook niet met de paarden mee. Deze hond was echt heel dominant naar andere honden toe, maar wel eerlijk, daar kon ik van alles mee, ze luisterde echt super en bleef altijd naast de fiets of paard, een heel trouw dier, ze is 12 geworden en kreeg kanker. Toen hadden we bedacht dat het misschien beter was een pup te nemen zodat zij nog wat kon helpen met de opvoeding(toen wisten we nog niet dat ze kanker had), we namen haar mee naar Belgie waar we een pup hadden zien zitten (achteraf uit Polen ) zodat zij kon keuren of het wat was. De ontmoeting ging prima,een leuk pupje van een week of 8, ouders waren niet aanwezig en ik had het gewoon niet moeten doen, maar dat is achteraf makkelijk gezegd. 
De pup ging met ons mee, en met die 2 samen ging het goed, met de pup niet, die viel gewoon andere honden zo maar aan, een politiehond die langsliep greep ze zo in zijn keel.  Dan weet je niet wat je overkomt, een kleine pup (kruizing bordercollie) die gewoon (uit angst) zo in de aanval gaat. 
Uiteraard zijn wij meteen naar cursus gegaan, iemand die hoog in mijn achting staat, Stella de Vries. Op cursus ging het goed, maar zodra je met koekjes aankwam en er kwam een andere hond aan werd die direct gebeten, vreselijke voedselnijd, daar weer mee aan de slag, apart eten, pas eten als ik het zeg, de bak niet weg trekken ofzo maar gewoon met respect. Ik moest de katten uit de buurt houden want die greep ze ook als ze naar de bak keken. Als ze eenmaal een groepje met de honden bezig is gaat het prima. Ze haalde alle 3 de cursussen met vlag en wimpel, een toppertje wat luisteren en leren kan ze heel goed, ik kan alleen niet verder met haar want ze valt uit naar iedere onbekende hond en kan dus ook niet los oefeningen doen als er vreemde honden bij zijn. 
Ik heb ook van alles geprobeerd met homeopatie, druppels voor de lever, een band waar iets rustgevends in zit van de dierenarts. Je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het gedaan, gedrag negeren (werd alleen maar erger) boos worden (helpt echt niet) . Ik heb haar buiten altijd vast, en alleen als er nergens honden te zien zijn mag ze los. In de tuin blaft ze naar alles wat ze ziet, ze is een keer ontsnapt toen een vriendje van mijn zoon het hek open had gelaten en direct de eerste de beste hond was van haar, goddank is de mevrouw die aan het fietsen was met de hond niet gevallen. Als ik weg ben huilt ze de hele tijd, ook alles geprobeerd, niets helpt, en is erger geworden toen na 1 jaar de herder overleed. Ze heeft wel een paar honden waar ze mee om kan gaan en dat zijn dan ongecastreerde reuen. Maar ze is echt een angsthapper, vroeger fietsen we nog wel eens maar ze valt zo uit naar alles dat andere honden haar ook grijpen, dan is het cirkeltje weer rond. 
Ik zit al 2 jaar te bedenken dat het niet kan zo, ze is thuis niet blij, alleen als ik erbij ben, voor ons is ze top. Maar ze kan nooit mee naar de paarden, lekker mee rennen in het bos, alles is stress voor haar. Ook alleen blijven geeft veel stress(buren zijn lief gelukkig) . We nemen haar ook mee op vakantie en dan blijft ze eerst 2 dagen in de auto zitten en komt er niet uit, eet niet, doet niet haar behoefte. Het is echt sneu voor haar.  Kortom zij is niet gelukkig, dit zijn een paar voorbeelden maar ik heb er uiteraard nog veel meer , dit is even om een beeld te krijgen. Ik ben gewoon als de dood dat zij vandaag of morgen weer ontsnapt en er iets echt ergs gebeurt met een hond ofzo. 
Ik weet het gewoon niet meer, ergens weet ik dat het gewoon niet meer kan zo, maar ik heb echt nog nooit een dier weggedaan maar ze is gewoon niet goed tussen de oren. Natuurlijk zou ik het liefste haar naar een erf doen waar ze lekker de hele dag buiten is met een roedel honden, want zo alleen dat kan ze gewoon niet, ze is geen leider, maar ja als dat niet gaat, waar komt ze dan terecht? Volgens mij zit er maar een ding op. Ik geloof dat ik veel reacties zal krijgen over de stommiteit dat ik haar genomen heb, maar ja daar heb ik niks aan, dat weet ik zelf ook wel . Ik hoop hulp te krijgen, tips, ik wil haar niet kwijt want ik ben echt gek van haar maar wordt ook gek van haar buiten het feit dat ik het geen hondwaardig bestaan vind. 
Alvast bedankt groet

Hier geen tips alleen kan ik met je meevoelen

je zou het eens kunnen proberen met een echte gedragstherapeut, want op hondencursus kunnen ze je wel tips geven, maar toch niet zo intensief begleiden met probleemgedrag als een gedragstherapeut dat kan.

en anders is het inderdaad misschien beter om haar te herplaatsen op een plek waar ze wat ontspannener kan zijn.......

Beste waka, Stella de vries is ook gedrachtstherapeute en meer.... ik heb wat dat betreft echt alles gedaan, bekijk haar site maar even , ik denk niet dat ik de link mag neer zetten, ze zit in velsenzuid.

Wat een vreselijk nare situatie. Ik kan alleen zeggen wat ik zou doen. Ik zou naar een goed dierentolk gaan en kijken wat daar uit komt. Kan ze haar verhaal kwijt en geeft dat misschien nieuw licht op de situatie. Een goede dierentolk kan haar ook op afstand begeleiden.

Zelf heb ik 2x een dierentolk in de hand genomen. Eén keer voor een kat en één keer voor een fret....de problemen waren niet meteen opgelost maar het gaf voor mij weer nieuwe openingen om verder te gaan.

Je moet er natuurlijk wel iets mee hebben...met een dierentolk.

Goed idee, Anita

Jeetje zeg, wat een verhaal.

Je kan naar een training gaan en kunstjes leren want vaak gaan de lessen daarover. Maar er is een nog iets wat ik niet heb horen zeggen. Je hond nl. steunen in bepaalde problemen.

Als ze bv. aan het fietsen en uitvalt wat is dan je reactie?

En als ze in de tuin is en ze blaft wat zegt dat jou en wat is je reactie hierop?

En het uitvallen in het algemeen wat je reactie hierop?

Een indrukwekkend verhaal, ik heb helaas geen concrete tips voor jou, maar mij valt een ding in jou verhaal wel op, jij bent zelf heel ongelukkig met de huidige situatie, een hond voelt dat, en zal er op reageren. Jullie zitten in een vicieuze cirkel. Ik denk dat wanneer jij positiever zou zijn, dat dit zijn weerslag op de hond zal hebben, probeer je meer te focussen op wat er wel goed gaat.

Als een hond niet los kan vinden sommigge mensen een vreselijk drama, maar is dat wel zo? Er zijn er zoveel die de benen nemen zodra ze los zijn, of die door een andere reden niet los kunnen.

zie bovenstaande, ik heb geen trukjes geleerd op de puppiecursus natuurlijk wel maar stella de vries is ook gedrachtstherapeut dus na alle cursussen ben ik  nog meerdermalen bij haar geweest voor ondersteuning, en homeopatie, het uitvallen is op meerdere manieren benaderd, het probleem met deze hond is dat ze dingen "af" moet maken, klinkt een beetje raar maar ik vrees dat ze de weken dat ze in polen is geweest voor haar 8 weken er zo iets heftigs gebeurt is dat het gewoon niet goed komt.

Dank je wel, ik heb daar inderdaad goede verhalen met paarden over gehoord, klinkt uiteraard een beetje vaag maar dat geeft niet, ik heb nu al zoveel verschillende wegen met haar bewandeld dat dit ook een weg is. Ik ga even kijken .

Ik snap helemaal dat je Stella niet wil afvallen.

Soms is het fijn dat er een ander persoon meekijkt.

Hoe het is uitvallen begeleidt?

Sorry voor het doorvragen maar je hebt vanalles gedaan voor je hond en maar wij als eigenaar hebben een belangrijke rol.

Dierentolk? Kom op zeg...
Raar dat je daarin gelooft.

Hoi SaskiaEr schijnt ook hondenvoer te zijn waar ze rustige minder angstig van worden ook kun  je een dap verdamper proberen? ogelijk ontspant ze dan meer  er zijn eventueel ook medicijnen maar dat zou ik dan als laatste proberen en eerst of met therapie er zijn ook centra's waar de hond intern getraind word. Moeilijke situatie ik weet uit ervaring dat dit je hele leven beinvloed   succes

dank jullie wel, ik ga ermee aan de slag, zo'n verdamper heb ik al inderdaad eens in de vorm van een band gebruikt, hielp niet echt, eigenlijk helemaal niet. Ik hoop zo dat er een oplossing komt maar ik heb hier aardig wat tips, waar ik mee aan de slag ga.

Ik heb geen tips voor je want een gedragsdeskundige heb je al geraadpleegd.

Misschien kan ik je wel een ander inzicht geven?

Een van mijn honden heeft hetzelfde euvel, niet sterk als die van jou, maar toch.

Dit is wat wij doen:

- eten? Geven we haar in de bench, net zoals botjes en andere lekkernijen.
Daar kan ze het veilig opeten. Ik merk ook dat ze het zelf ook heel prettig vindt om gebruik te maken van de bench.

-We hebben haar met veel geduld geleerd dat als ze de katten niet leuk vindt zij zich terug kan trekken in de bench. Die staat in een hoek van de kamer en ik wil niet dat een van de andere honden of de katten daar in de buurt komen. Dat is haar plekje.

-Wij hebben het geluk dat we een grote tuin hebben en twee paddocks. Deze zijn geheel hondproof afgerasterd. Ik weet niet of jij die mogelijkheid ook hebt.

Het komt erop neer dat wij onze hond hebben geaccepteerd zoals ze is, niets van haar verwachten en elke dag nemen zoals hij komt. Dit heeft bij ons en de hond enorm veel stress weg genomen.

Ik zeg het nog maar eens een keer, die van ons heeft niet zulke grote problemen als de jouwe, maar deels herken ik het verhaal wel. Gelukkig willen onze honden, ik heb er drie in totaal geen andere honden opeten, maar ik heb er dus twee met extreme angst waarvan er een ook angstagressief is.
Voor ons werd het echt beter toen we accepteerden dat dat nou eenmaal zo was.
Hoe harder we er aan probeerden te werken, des te meer druk kwam er op de hond te staan en hiervan werd ze alleen maar kriegeliger.

Inmiddels kunnen we met haar naar de stad zonder dat ze uitvalt. We kunnen bezoek ontvangen zonder dat ze helemaal uit haar dak gaat.
Dit heeft al met al wel 2 jaar geduurd. 2 jaar lang haar niet in situaties brengen die ze niet aan kon.
Dit vergt heel veel van je als mens, en je moet er maar net zin in hebben, want je sociale leven gaat naar de knoppen.
Aan de andere kant zeg ik voor mij persoonlijk, het was het waard.

Iemand voor me heeft het al es opgemerkt, maar ik lees vooral: 'ik ben zo ongelukkig in deze situatie'.En dat snap ik. Want je wil zo graag dingen doen waar je van weet dat de meeste honden het super vinden, en waarvan je zelf ook erg geniet. Fietsen, lopen, wandelen,... maar net tijdens deze activiteiten botst je op een probleem. 
Maar draai misschien de zaak es om en in plaats van een oplossing voor dat probleem te gaan zoeken, ga je vanuit de basis eens kijken wat jouw hond wel leuk vindt. Niet wat de meeste honden wel leuk vinden, maar JOUW hond. Dus vertrek werkelijk van nul en kijk. Let op kleine dingetjes. Waar heeft ze plezier in. Misschien is het wel een put graven in de tuin, of kijkt ze graag naar overvliegende vogels, ik zeg maar wat. Maar vergeet even alles wat je zou willen bereiken en volg even zo meegaand mogelijk de emoties van je hond. Misschien leer je zo verrassende dingen, en kan je van daaruit gaan werken naar iets waar ze zelf ook gelukkig mee is.

ik herken je probleem heel goed, heb hier een herplaatsertje en binnen is het een schatje maar als je buiten komt veranderd hij in iets dat bijt naar alles wat rent , fietst, gaat als een razende tekeer en het is dan nog een klein hondje. ik heb ontzettend veel respect voor je dat je blijft proberen want ik heb het nml na een tijdje opgegeven en een lange tijd niet meer met hem wisten wandelen enz., we gingen op reis naar hongarije, de hondjes gingen mee , meneer vond het nodig om eens op pad te gaan, hij was daar nog nooit geweest is 2 u weggeweest en stond daarna gewoon terug op het erf maar ondertussen sta je wel doodsangsten uit om wat er met hem allemaal kan gebeuren. we hebben cursussen gedaan maar we konden gewoon niet blijven gaan,hij beet naar elke hond daar, we hebben een hondenfluisteraar aan huis laten komen niets hielp, toen mijn man een nieuwe pup wilde wist ik van er moet iets gebeuren zodat ik wel met hem naar buiten kan en zodat hij tenminste de pup niet bijt. toen heb ik een laatste poging gewaagt en nog eens iemand laten komen, let wel die man gebruikt nog oude methodes en dat heeft niet mijn voorkeur maar bij vito werkte het, die man zei als ik 2 keer kom en het werkt niet krijg je je geld terug en inderdaad wat hij deed werkte, gewoon een stomme disk van 5 euro, elke keer hij iets doet wat niet mag moet ik deze disk in zijn richting gooien, ik moet maar doen alsof ik gooi en hij krimpt al ineen, deze disk is voor hem een beet van een moederhond, es hem op 5min aangeleerd met een stukje vlees als hij het wilde pakken, disk werpen, doet totaal geen pijn maar hij wist disk dit mag niet, als hij nu een hond ziet en hij reageerd dan rammel ik met de disk en hij gaat al achteruit, doet hij iets wat niet mag gooi ik de disk in zijn richting en hij stopt onmiddelijk, ik gebruik nooit mijn stem als ik de disk gebruik dat is dan niet nodig

Met dingen gooien gaat nooit op de lange termijn een vertrouwensband met jehond opleveren, en dat is toch je uiteindelijk doel??

Zoals ik het lees is je hond echt over zn kookpunt, en kanhij de situatie echt niet aan.
Ik raad je aan eens een gedragstherapeut te zoeken die werkt met kalmerende signalen.

Ik dnek niet dat je het hele probleem opgelost kan krijgen, er zal ook een stuk acceptatie moeten komen van jullie uit, dat ze nu eenmaal zo is. Dan kun je wel zoals Christel aan geeft, gaan zoeken naar wat jouw pup graag doet. Misschien moet je wel even hele andere dingen willen.

Mc is ook een nerveus hondje en soms denken wij ook er zit iets niet goed tussen zijn oren. Maar moet zeggen, eerder was ik ook meer gestrest, ' moest ' hij ook doen en reageren zoals de vorige goldens. Maar Mc is Mc en geen jazzy of Coach. 
Ben ook eerst bij mezelf gaan kijken, wat wil ik maar wat kan hij want ook van alles gedaan en geprobeerd, druppels en pillen en wat al meer. Maar dacht .. als ik eerst mijn houding en kijk verander en zien wat dat doet dan kan ik altijd nog al het andere aangrijpen als hulpmiddel. 

Hij kan nog blaffen om niks maar nu als ik er gewoon naar toe ga, tussen hetgeen hij ' ziet ' sta en verder niks zeg of doe dan stopt hij eerder, en hij wordt rustiger. Het ' mooie ' verschil ( zet mooie tussen ' ' want eigenlijk is het jammer ) zie ik als mede gezinsleden anders reageren, vanuit de stoel een schreeuw van Mc nokken maar verder niks, manneke nog gespannen en het heeft geen effect. 

Heb nu een apart bed in huis waar ik hem zijn rust momenten geef. Deed al masseren  maar nu op een vaste plek, dat ontspant hem ook en valt hij vaak even in slaap. 

Hadden eerst een gewone halsband nu een tuig, want met halsband vaak schrikreactie, hand dicht bij hoofd. Het zijn allemaal hele kleine dingetjes waarvan je zo op eerste gezicht zou zeggen ... maakt dat dan zo'n verschil. Bij Mc wel want denk juist bij honden die nerveuzer zijn en veel schrikkerige zijn het juist die hele kleine dingen die verschil kunnen maken. 

Maar feit is en blijft ... eerst moest ik zelf dingen anders gaan bekijken, zelf rust en kalmte zien te vinden, eerst bij mezelf die cirkel doorbreken en dan pas kon ik Mc helpen. 

Hoop echt dat je hier tips krijgt van deze en gene waarmee je aan de slag kunt gaan, al is het maar dat je even bij bepaalde dingen stil staat, erover denkt en mss iets hebt van .... goh ... dat zou ik eens kunnen doen want ik ken je gevoel ben daar ook geweest. 

sterkte

Je hebt al veel adviezen gehad, dus ik wens je heel veel sterkte met uitzoeken wat je kunt doen.
Ik heb ook heel veel bewondering voor je.

Ik denk ook dat je nog teveel, wellicht onderbewust, terugdenkt aan je oude maatje die je omschrijft als een gouden hond.

De hond die je nu hebt is misschien niet gouden, maar ze is zoals ze is.

Vanuit die gedachten , en met hulp van een deskundige zou ik aan het werk gaan.

Wat een naar verhaal en wat heeft je hond een nare start gehad, het dier is werkelijk niets te verwijten en dat doe je ook niet. Ik vind het heel bewonderingswaardig hoe je ermee bezig bent. Echt heel knap. Je geeft er alles voor. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, dit was echter met hond én mens-(angst)agressie. Na een heel traject waarin we ook alles probeerden (ook zoals bovenstaand weer bij de basis beginnen, rust, therapeut, dierentolk) hebben we na een laatste escalatie besloten dat het genoeg was voor de hond, hij had genoeg te verduren gehad en we hebben hem rust gegeven. Dat is het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen en het achtervolgt me nog steeds.

Je staat stevig in je schoenen en wilt er voor gaan, fantastisch ga ervoor, opgeven kan altijd nog en zoals hierboven al staat bij de basis beginnen is een goede eerste stap. Wellicht is het een optie om de hond te muilkorven (niet zo'n snuitje daar kunnen ze niet mee hijgen of drinken). Klinkt heel naar maar ik denk dat dit een hoop rustg geeft bij jouw en dat werkt ook weer door op de hond. Bovendien heeft een muilkorf een signaalfunctie. Mensen met honden zien dat en weten ook wel dat de hond die niet voor niets om heeft. Grote kans dat ze al met een grote boog om jullie heen lopen, dat is ook wat je wilt. Daarbij kan je misschien een signaaltuigje kopen bijvoorbeeld zo een: even googlen op dylans den moonfruit + dog vests. Dat valt goed op en een tekst in de trant van: geef mij ruimte ik ben in training o.i.d. kan meer begrip en oplettendheid bij je omgeving teweeg brengen.

Veel succes!

Dierentolk is geen slecht idee heb een paar keer gebruik gemaakt van Piek Stor en ze is echt goed, ze kan vertellen hoe de hond zich voelt geeft tips. Heel zuiver werkt ze.
Ik hoop dat de tips gaan werken die je hier kreeg.
Ben wel geschrokken dat hier uit de buurt een hondje werd ingeslapen die hetzelfde gedrag vertoonde als jouw hond, viel ook iedere hond aan, viel ook een paar keer uit het niets mijn hond zomaar aan. Iedereen ging haar hier uit de buurt met de honden, de hond kon er maar met een paar goed vinden. Laatste keer hoorde ik dan rende de hond de deur uit en viel zomaar buiten een oude labrador aan die met verwondingen naar de dierenarts moest. Ik hoorde dat was de druppel. Dat koppie er zat iets niet goed maar schrok dus wel heel erg toen ik hoorde dat de hond was ingeslapen. Ik denk ook dat ze van alles geprobeerd heeft.

heb je er weleens over gedacht om deze hond een echte taak te geven
te gaan laten werken dus
al dan niet bij jouzelf?

sommige (ook zeker onzekere) honden uit werkrassen hebben daar enorm veel baat bij
ze krijgen sturing en weten wat er van ze verwacht wordt en voeren zo'n taak met heel veel plezier uit en komen daar van tot rust.

ik lees nu een hond die totaal niet weten wat grenzen zijn, en of ze nu altijd zo bang is
of de zaken lekker manipuleert zoals het haar uitkomt (en daar een taak van heeft gemaakt) is me niet duidelijk.

maar dat ze niet kan voldoen aan wat jij graag voor haar ziet is duidelijk
hoewel dat nog wel verrassend zou  kunnen wenden als je haar op een andere manier gaat benaderen, namelijk in waar ze wel heel goed in is, dat verder uitbouwen en je totaal niet meer te focussen op wat ze niet kan (op dit moment)

Goja, dat is een goede tip.

Dat doen wij hier ook. Ik had er nooit zo over nagedacht, maar nu je het zegt.

De ene bangerd heeft als taak muizen en ratten vangen in de stal. Ze is een ex straathondje dus dat kan ze beter dan welke terrier dan ook. En ik maar goed-zo roepen.  Bij alles wat me aan haar gedrag bevalt roep ik goed zo en gaat er iets lekkers in (zij geeft niets om balletjes of iets dergelijks) Ik ben alleen maar bezig geweest met goed gedrag belonen, vooral wanneer zij dat uit zichzelf vertoont.
De andere bangerd (galgo) leer ik nu dingen voor me pakken. We zijn begonnen met "pak je bal" dat is makkelijk en dat krijgt al aardig door. Als hij dit goed kan, leer ik hem "pak je knuffel" en zo bouw ik het steeds verder uit, totdat ik hem "pak de theedoek" of iets anders dat ik moet hebben, kan leren.

Het is even kijken welk gedrag je hond uit zichzelf vertoont en waar jij iets mee kan.
Je kan ze uiteindelijk leren het bed op te maken, of de krant op te halen, werken is belangrijk voor een hond. Doordat je de hele tijd beloont krijgen ze zelfvertrouwen.