Tips gevraagd: opvoeding 3 jaar oude geadopteerde Epagneul Breton ( van oorsprong jachthond)

Hallo!

Ik heb mij eigenlijk net aangemeld op dit forum, en eigenlijk om een specifieke reden. Mijn ouders hebben namelijk ongeveer 2,5 maand geleden een ongeveer 3 jaar oud hondje geadopteerd. Het is een Epagneul Breton, gevonden op straat in Spanje, gered, opgevangen en vervolgens naar Nederland gebracht. Zijn leeftijd wordt dus ongeveer geschat op 3 jaar oud, het vermoeden is dat hij niet al te lang op straat heeft geleefd, hooguit enkele maanden. Hij is goed gesocialiseerd, heeft een lief en zacht karakter.
Mijn ouders hebben beiden in hun jeugd honden in huis gehad, mijn moeder is opgegroeid met Herders (maar dat waren echte boerderij-honden die altijd buiten waren) en mijn vader met een Cocker Spaniel. Ook passen ze regelmatig op de Berner Sennen van mijn broertje.
Ze gaan sinds januari met hem naar een puppycursus (werd aangeraden om eerst die te doen voor de basiscursus) en commando's als 'zit' en 'lig' leert hij goed. Hij kan ook goed opschieten met andere honden. Wel is het me opgevallen dat hij binnenshuis een totaal andere hond lijkt te zijn als buitenshuis. Buiten gaat de 'speurneus' aan en trekt hij erg aan de lijn.
Maar dan nu het gene waar ik me eigenlijk een beetje zorgen om maak: ik was erbij toen mijn ouders hem vorige week voor het eerst loslieten bij een omheind honden uitlaatgebied bij de duinen in Monster. Achteraf gezien niet echt de juiste plaats om zoiets voor het eerst te doen want zijn jachtinstinct kwam toen pas écht goed naar voren! In het begin luisterde hij nog maar op een gegeven moment begon ie te rennen en te rennen en luisterde hij helemaal niet meer. Hij was maar op 1 ding gefocust en dat was: hoe kom ik langs deze omheining?? Waarschijnlijk rook hij konijnengeuren en daar was ie totaal op gefocust! Mijn vader moest achter hem aanrennen om hem nog een beetje bij te houden en het is maar goed dat ie dat heeft gedaan want op een gegeven moment was ie dus bijna door een gat in de omheining gekropen! Hij kon 'm nog net vastgrijpen voordat ie wegglipte! Nou ik denk dat ze 'm dan echt kwijt waren geweest! Dit durven ze voorlopig dus niet nog een keer te doen. Hij heeft echt nog meer training nodig.
Nu heb ik het 1 en ander over dit ras gelezen en ik begrijp al wel dat het een hond is met over het algemeen een heel sterk jachtinstinct (logisch ook, daar zijn ze op gefokt). Maar waar ik dus een beetje bang voor ben, omdat hij toch al een jaar of 3 is, dat het heel moeilijk gaat worden om hem nog zodanig op te voeden dat als hij losloopt hij bij je in de buurt blijft (of in ieder geval bij je terugkomt) als je hem roept. Zodra hij iets ruikt is 'ie gewoon weg als 'ie de kans krijgt! Ik vermoed eerlijk gezegd daarom ook dat hij in Spanje niet gedumpt is maar gewoon is kwijtgeraakt omdat ie z'n neus achterna ging (maar goed, da's speculeren natuurlijk).
Anyway, misschien ben ik wel te pessimistisch en is ie nog goed trainbaar met veel tijd en geduld. Ik lees ook veel over jacht- en apporteertrainingen met zulke honden. Ze hebben die beweging ook eigenlijk gewoon nodig. Nu ben ik persoonlijk niet zo'n fan van het echt jagen op wild (en mijn ouders ook niet) maar je kan natuurlijk ook trainen met apporteren lijkt mij.

Maar goed, mijn vragen zijn dus eigenlijk: heeft iemand ervaring met dit hondenras? In hoeverre is zo'n type hond nog goed trainbaar in los lopen en bij je terugkomen als hij al 3 jaar oud is? En wat zou je aanraden qua cursussen bijv.?
Het lijkt me wel handig om na deze puppycursus eerst een 'gewone' basiscursus te volgen, maar ik begrijp uit berichten op internet dat het trainen van een jachthond toch wel andere koek is.

Oja, dan nog iets: zowel ik als mijn broertje hebben allebei een konijn in huis. En ja, je raad het vast al, hij raakt compleet geobsedeerd als hij zo'n beest ruikt! Hij laat zich wel even wegsturen bij het hok vandaan maar een paar minuten laten staat ie er alweer bij. En dan gaat ie ook wel zover dat ie dan met z'n poten tegen het hok aan gaat duwen en krabbelen e.d. Tot nu toe hebben we allebei ons konijn maar in een andere ruimte gezet als Rakker (oja, dat is z'n naam dus haha) bij 1 van ons thuis is, anders ben je alleen nog maar bezig met die hond bij het hok weghouden, maar dat vind ik ergens toch ook wel jammer en een beetje lastig. Is er nog hoop dat hij hier ooit aan gewend zal gaan raken? Wat kun je het beste doen om hem dit af te leren? Of is het jachtinstinct bij dit ras gewoon te sterk?

Bedankt alvast voor de reacties!

Groetjes
Yvonne

Ps. Misschien denk je nu dat mijn ouders zich beter eerst meer in hadden moeten lezen over dit ras, maar bedenk wel: het ging hier om een adoptie die binnen enkele weken geregeld moest worden. Mijn ouders hebben vooral gewoon een hond willen redden i.p.v. een pup uit een nestje te halen. Pups 'verkopen' zichzelf wel, met adoptiehonden (vooral uit Spanje) is het een veel moeilijker verhaal. En het is zeker niet zo dat ze er spijt van hebben, maar het is gewoon iets waar ik mij persoonlijk wat zorgen om maak. Het lijkt me zo zonde als zo'n hondje dat eigenlijk veel beweging nodig heeft, nooit los kan lopen omdat de kans te groot is dat ie wegloopt. Overigens hebben ze wel alle tijd voor hem, want ze werken allebei niet meer.

Over het ras kan ik helaas geen tips geven...., over een spaanse jachthond wel 

Wij hebben Misty nu 2,5 jaar in huis...., en nu  pas durf ik haar regelmatiger los te laten, zonder omheining....., maar altijd nog op veilig terrein, dus nooit in de wijk waar auto's of zo rijden.
Het kost heel veel tijd en geduld, want ik denk dat als ze zelfstandig hebben kunnen jagen, dit altijd tussen hun oren blijft zitten.

Op het strand deden we wel al na een maand of 5, omdat je dan zelf overzicht hebt en ze niet zomaar ergens onder of tussendoor kunnen schieten.


Mijn tip voor je ouders is, voorlopig aangelijnd houden, een band creeeren met hun hond, desnoods door met voer in je hand de hond uit te laten...., zij moeten leuk en aantrekkelijk worden voor Rakker, want voor zichzelf zorgen kan hij overduidelijk wel.

Ook zou ik in huis gaan trainen met een hondenfluit.
Wij zijn gewoon te pas en te onpas gaan fluiten, inzicht, net om het hoekje, in een andere ruimte, vanuit de tuin...., maakt niet uit....., en elke reactie belonen in het begin, al is het maar een oor dat beweegt..., hupakee, wat lekker erin.

Nu nog gaat altijd de fluit mee als we haar los gaan laten lopen en als mevrouw weer eens de benen neemt om wat verder weg in het struikgewas te struinen, kan ik haar weer terug fluiten.

Succes ...., en heel veel geduld gewenst...., maar het komt wel goed.

Ik heb geen ervaring met jachthonden, maar als ik je verhaal lees dan denk ik spontaan: waarom geen cursus mantrailing?Dat is mensen opstoren via geur, is een leuke hobby, maar nog veel belangijker, rakker zal lekker lichamelijk en geestelijk moe zijn. zo kan hij op deze manier aan zijn trekken komen en zoekt hij zelf geen werk.

Een goed boekje is my dog pulls (oid) van turid rugaas

En van mijn kant geen negatieve reacties hoor, ik vind het een schitterend ras, maar heb er toch niet voor gekozen omwille van het grote jachtinstinct.

Dag Yvonne,
ik heb wel gekozen en voorbereid. Dit is geen verwijt maar we gaan de dingen noemen zoals ze zijn. Aardig doen en leuk zijn tegen elkaar helpt toch niet echt verder.

Zo is een hond een hond en een mens is een mens, We neigen ertoe een hond als maatje te zien, Dat mag ook maar hou je dan welaan de regels!
De hond kan niet opstegen naar ons niveau (Wel denkend mens zijn)  Soms zijn er twijfelgevallen maar dat ligt niet aan de hond grapje.

Als mens kunnen we wel proberen te begrijpen hoe het er in de hondenwereld aan toe gaat, kost wat moeite maar dan krijg je ook wat.
HONDEN WERELD rodelvorming/leiderschap/ drift/ wat toont aan wie de leider is/ vertrouwen/ hiërarchie ga dit eens opzoeken wat dat inhoud. Daarna probeer de verbanden te ontdekken en trucs uit te halen en de condities te schappen dat de hond mijn "Will to Please"kan tonen. Bij dit ras is het zeker belangrijk duidelijkheid voor de hond te verschaffen en niet of zeer matig de druk op straffen te leggen.

We snappen de hond niet maar vinden het wel goed om te bestraffen. Eerst weten waar je mee bezig bent en dan pas doen, De hond uit Spanje te laten komen is wel heel NOBEL ben nu ook zo NoBEL om er energie in te steken om te weten waar je mee bezig bent. DE puppie cursus is een aanrader omdat dan meestal de baas getraind wordt .

Wie ben ik om zoiets te kunnen zeggen, 10 jaar hondengeleider geweest daar voor 8 jaar KNVP politiehondenclub en nu ga IK leren hoe het met jachthonden gaat. 

We zitten in het zelfde pakket Tirion is nu 3 dagen bij me het zelfde Merk en iets jonger. 
Ik hoop dat je vader iets met jacht heeft, dit merk is daarvoor ontwikkeld. Je hebt nu een grote HUmmer voor de deur staan en wilt hem als stadsautootje gaan gebruiken. Nu vertel je ons dat je problemen hebt met inparkeren.
Ik heb nog wel tips maar dit was even de mindsetting en eerlijk is eerlijk ik ben er ook nog niet uit, de mijne heeft verlatingsangst, een bagage uit het verleden.


Vriendelijke groet, Tonnie

Hallo Yvonne,

Een epagneul breton is een jachthond pur sang. Dat betekent dat je eigenlijk iets moet gaan doen met dit soort hond. Jagen zit in zijn genen. Ga een speurcursus doen en of train elke dag met hem binnen in de huiskamer met aporteren of iets verstoppen. Laat hem zoeken. Dat vinden ze prachtig. Als je dat elke dag een kwartier doet, gecombineerd met aandachtsoefeningen (dan raakt de hond op de baas gefocusd) dan moet het te doen zijn. Maar elke dag dat je niets doet is een verloren dag. Elke uitlaatbeurt is circa een half uur ten minste. Gemiddeld veel beweging geven. Oefen met een fluit erbij. Dat komt het afdwingen van hier ten goede. Beloon altijd als hij komt. Sla dit nooit over. Een EB is een één baas hond. Laat zien dat je de leider bent, de hond leest je als geen andere. Een ijzeren hand in een fluwelen handschoen, dus consequent zijn, altijd. 

Een EB is een zeer lieve gezelschapshond, maar let op je schoenen, kousen, theedoeken en handdoeken. Ondeugend is hij ook. 

Zorg dat je een uitdaging voor hem hebt, in de vorm van speurlessen. Dat vindt hij prachtig. En als je dit één keer per week doet, heb je een tevreden hond. Daarnaast elke dag lichaamsbeweging. Zelf heb ik een springer voor aan de fiets gekocht, maar ik moet nog gaan proberen. 

Ik train met mijn EB bij hondenschool Easywrap in Hazerswoude, en ik ben de tweede EB die ze getraind hebben. Je moet geduld hebben en "schaven" aan je hond. Er zit echt een kop op zeg maar. Maar als je eenmaal twee seizoenen verder bent, die gaan er echt overheen, dan heb je een meer gediscipilneerde hond. Elke dag onder appel hebben en geen weken vrij zonder opdrachten. Dan kan je opnieuw beginnen.

Yvonne, jouw EB is drie, dat geeft niets, ze zijn pas vaak met 4 jaar goed getraind. In Frankrijk starten ze vroeg met de junioren. 

Als je nu start dan heb je zeker met 5 jaar een goed luisterende EB. In principe kan hij alle KNVJproeven. Kijk maar eens wat je daarvoor moet doen. Leuke uitdaging ook voor de baas.

en anders gewoon niet loslaten?

wat is er mis met een lange lijn?

voorkomt een hoop problemen. dat ' ie onder een auto rent bijvoorbeeld. of dat ' ie allerlei wild gaat opjagen, ook niet zo fijn. of een andere hond aanziet voor een konijn en in 2-en bijt. dat soort dingen

loslopen wordt zo overschat...

Mag hopen dat het probleem, nu 2 jaar na dato is opgelost?