Trekken naar andere honden

@Bruxe Boxer: ik herken je probleem goed. Wij hebben hetzelfde meegemaakt met onze enthousiaste Rottweiler, die nu bijna anderhalf is. En net zoals jij wellicht, hebben wij vanalles geprobeerd om aan deze situatie iets te verhelpen: een gentle leader, u-lead, de leiband kort houden, aandacht afleiden met een balletje, tussen de andere hond en je eigen hond staan, snoepjes, enz. Bijna niks hielp. Op de hondenschool kon hij zich tamelijk goed concentreren, maar ja, daar kent hij alle honden dus er zijn niet veel onvoorspelbare factoren. Eens onze hyper-alerte hond buitenshuis aan het fixeren was, kon niks hem nog boeien behalve die andere hond. Daar wou hij koste wat het kost naartoe om te snuffelen en om met die hond te spelen. Frusterend!

Maar ik moet zeggen: bij ons is er één aanpak geweest die goed heeft geholpen. We zijn er natuurlijk nog niet helemaal maar het is al stukken beter, laten we zeggen zo'n 70%. 

Wat we hebben gedaan is gebaseerd op advies van Patricia McConnell en Leslie McDevitt maar aangepast naar onze hond:

1. We bepaalden wat zijn lievelingssnoepje was door verschillende snoepjes voor hem op de grond te leggen en hem daaruit te laten kiezen. Het eerste snoepje dat hij nam bleek zijn favoriete snoepje.
2. Ik lijnde de hond aan en ging aan één kant van de woonkamer staan.
3. Mijn vriend zette de tv aan met het geluid gedempt en startte een filmpje waarin stoeiende honden een hoofdrol speelden (bv YouTube filmpje).
4. Ik wandelde met onze hond langs de tv en telkens hij naar een hond op het beeldscherm keek, zei ik vrolijk "yes!" en duwde een snoepje in zijn mond. Je kan hiervoor ook de clicker gebruiken natuurlijk.
5. We herhaalden dit gedurende 2 dagen zo'n drie keer per dag.
6. Op dag 3 werd het geluid aangezet. Opnieuw: elke blik naar een hond op tv belonen met "yes" en een snoepje. Dit hebben we 3 dagen herhaald, zo'n drie keer per dag met telkens een ander filmpje.
7. Daarna trokken we de wijde wereld in, richting een huis in een brede straat waar een hond woont die achter een hek zit en lawaai maakt.
4. Aan de overkant van de weg wandelden we voorbij het hek met de (meestal blaffende) hond en telkens onze hond naar de blaffende hond keek, zei ik vrolijk "YES!" en duwde een snoepje in zijn mond. Telkens zijn ogen op de andere hond waren gericht herhaalde ik dit, in een hoog tempo. Dus telkens "Yes!"+snoepje, "Yes!" + snoepje. Na enkele keren draaide hij automatisch zijn hoofd naar me en hoefde ik dus het snoepje niet meer in zijn mond te proppen.
5. Dit scenario herhaalden we dagelijks drie keer gedurende een week.
6. Daarna pasten we dit toe op het zien van katten, paarden, geitjes, en zo voort. Telkens vanop een afstand waarop onze hond nog niet te ver heen was in zijn fixeren.
7. De week erna zochten we een andere hond op in een iets smallere straat. Opnieuw wandelden we een week lang 3x per dag langs deze hond, aan de overkant van de straat. Telkens onze hond oogcontact maakte, markeerden we dit gedrag met "Yes!" en een snoepje. We wandelen ook opnieuw langs de hond uit week 1 en herhaalden de oefening.
8. Aangezien onze hond soms schrikt van ongewone vormen of van vrachtwagens die dichtbij staan, beloonden we zijn kijken naar deze voorwerpen met "Yes!" en een snoepje.
9.  De week daarna reden we naar de hondenschool op een avond toen er verschillende lessen gepland waren.  Eerst bleef ik 15 minuten in de auto zitten naast Fargo terwijl hij naar de voorbijlopende honden keek. Elke blik naar een hond werd opnieuw beloond. Toen ik merkte dat Fargo rustig bleef, stapten we uit de auto, op een moment dat er geen enkele hond passeerde. Dat gaf me de tijd om een rustig bankje op te zoeken, op zo'n 10 meter van het wandelpad. Fargo's leiband hing ik rond een paaltje; dat gaf me een beter gevoel van controle. En opnieuw dezelfde aanpak: elke blik naar een onbekende hond werd beloond met een snoepje. Na zo'n tien minuten werd Fargo rustig, ging erbij liggen en keek automatisch naar mij wanneer er een hond voorbijwandelde.

Ondertussen zijn we al zover dat Fargo nauwelijks nog reageert op honden achter hekken. Wat wél nog een probleem vormt, dat is een situatie waarbij een loslopende hond opduikt op een afstand van minder dan 7 meter. Dan verstijft Fargo, fixerend op de andere hond, en is het moeilijk om hem uit zijn gefocuste houding te halen. Het enige wat op dat moment soms helpt is ofwel een balletje bovenhalen, ofwel hem met de leiband een andere kant op leiden (wat niet evident is want hij weegt 46 kilo).

We blijven oefenen want voor onze hond lijkt deze techniek vruchten af te werpen. Hopelijk kan je iets met de vele tips die je hier al hebt gekregen op HondenPage.

Sterkte!

Emma

Bedankt voor je verhaal en tips. Ik geloof dat het bij jullie erger is dan bij ons. Honden die blaffen achter hekken maakt niet uit, hij schiet hoogstens met de staart tussen de benen een meter vooruit van schrik. Of hij loopt gewoon door.
Op een afstandje van 5 mtr kan ik honden laten passeren, als hij moet zitten kijkt hij dan (soms wat gespannen) toe. voorbij lopen gaat goed, mits de andere hond hem negeert, of in elk geval niet reageert.
Dit is wat betreft boosheid. Een leuke hond is een ander verhaal, daar wil hij op af, jaaaaaa spelen!!
Maar dat vind ik minder vervelend, omdat die baasjes Bruce kennen dus die schrikken er niet van. Bruce is verliefd op puppen, dus mensen met een nieuwe pup krijgen de schrik, als Bruce in de riem hangt. Die denken dat hun pup wordt opgegeten

Als we ergens zijn en we gaan op een bankje zitten, trekt hij niet naar andere honden,zitten is rust. Dan zit hij rustig te kijken, tegen mijn been aan.
Maar loopt er een hond voor ons, dan wil hij er achter aan. Wat nu wel helpt is stoppen bij trekken, de afstand vergroten. Dan stopt het fixeren, hij houdt het nog wel in de gaten, maar gaat ook weer snuffelen.

Los zijn er bijna nooit problemen. Net nog liepen er 2 kleine hondjes, hij gaat dan op een afstand kijken, hij gaat dan ook liggen. Als hij dan niet mee komt, lijn ik hem even aan. Niet omdat hij de hondjes wat doet, maar mensen schrikken vaak van Bruce.

En dan fixeert hij ook niet, dan kijkt hij rustig. Alleen aan de lijn is het fixeergedrag. Al liep er straks een hond zo'n 15 mtr voor ons, dan begint hij te sluipen, fixeren. De afstand nog wat verder vergroot, even stil gestaan en toen ging hij weer snuffelen.

Bij ons is het echt de afstand die parten speelt.
Jullie ook succes, jullie zijn goed bezig!

Er is iets verkeerd gegaan met de nummering in mijn vorige post. Sorry daarvoor!

Tja met een Newfoundlander van 50 kg loop je natuurlijk niet zo makkelijk achteruit,mijn tactiek is vooralsnog zitten al dan niet even met de riem om een boompje of paal aandacht proberen vast te houden door middel van iets lekkers,of ik hou afstand indien mogelijk
Laatst kreeg ik kritiek dat het zielig was dat mijn hond de andere hond niet mocht begroeten.

@Emma hee das mischien wel iets om mee aan de slag te gaan,bedankt!'

Ah misschien moet ik ook nog op Kungfu

Kevin, je staat nog steeds als niet meer actief vermeld. 
(ik denk, ik meld het even) Je had zo'n leuk profiel met prachtige foto's. 

Ik denk dat je even moet gaan plakken en knippen als je tijd hebt? ha,ha.

ik volg even mee