Als je net een puppy thuis hebt....

Misschien een stomme vraag, maar wat me zo opvalt aan een puppy (vooral nu er hier ook weer eentje rondscharrelt) is hoe snel ze zich richten op en hechten aan het nieuwe baasje.
Je zou verwachten dat een pup de eerste paar dagen doodsbenauwd is in de nieuwe situatie zonder de moeder. Is het echt puur omdat ze verder niemand meer hebben om zich aan vast te klampen? Of gaan ze het nieuwe baasje als soort vervangende ouder zien?

Goede vraag, ik volg even!

ik denk dat de puppy de nieuwe situatie inderdaad eng vindt, en juist daarom zo snel hecht aan de nieuwe eigenaar, die is immers op dat moment de enige bron van voedsel, water en veiligheid.........

verder zijn honden er ook op gefokt om zich snel aan mensen te hechten

Ja, maar als de pup alles nog eng vind, zou je er toch vanuit gaan dat hij de nieuwe eigenaar ook eng vind. Hij is alleen nog maar de mama en misschien de fokker gewend.
Hier lag Haji me de eerste avond al aan te kijken - met lodderige oogies - Hai, ik vin jouw lieffffff *lebber lebber*

En hoe kun je hondjes zo 'fokken' dat ze zich snel aan mensen hechten? Ik vind het helemaal geweldig natuurlijk maar ik vind het gewoon frappant hoe open en welwillend een pupseltje is en vraag me dus echt af... hoe kan dat?

Skippa wilde de eerste 2 dagen hier helemaaaal niks van ons weten

Echt waar? Dus het is dus niet altijd zo dat puppies meteen gefocused zijn op de eigenaar? Hoe hebben jullie dat opgelost met Skippa en hoe ging dat? Lijkt me ook wel mooi trouwens. Moeilijk natuurlijk ook, maar ook heel om te zien hoe een hond je langzaamaan leert te vertrouwen!

Mijn pupje apporteerde al in het eerste kwartier dat ze binnen was.  En die avond lag ze te slapen tussen mijn voeten terwijl ik pannekoeken stond te bakken. Ik heb geen moment het idee gehad dat ze bang of gestressd was.

heb m genegeert en m naar mij toe laten komen. En verder wandelen, trucjes oefenen en omkopen met snoepjes. Maar pas echt na de 2 dagen begon die naar ons toe te komen. Hij was oko bang van de gang etc.

Ze kwamen binnen, vonden de keuken en gingen daar liggen maffen

Qua ontwikkeling zitten honden tot een week op twaalf in de fase dat alles 'normaal'is en tot de roedel hoort. Als ik bij de fokker kom, zit er meestal een hele kudde pups bovenop me.. Heerlijk!

Met Luna was het zo van .... waar ik was ... daar was zij. Die volgde me overal, lag aan mijn voeten daar waar ik was. Als de anderen haar kwijt waren vroegen ze niet waar is Luna maar waar is mama

Vanaf afgelopen zondag toen mijn pup dwergpoedel thuis kwam, was het zoals wij dat ook wel eens noemen "dikke mik". Dat had ik bij mijn vorige honden ook meteen. Zelfs de eerste dag hield hij mij in de gaten; ook als hij bij bezoek zat. Casper vertrouwt mij voor 100% en hij trekt zich bijv. niet terug als ik iets uit zijn bekje moet halen, tussen zijn voetkussentjes, oren kijken etc. Hij ligt ook vaak bij mijn voeten; maar ook in de open bench en zijn mandje. Hij wist vanaf dag 1 waar Abraham de mosterd vandaan haalt; de keuken; hoewel hij bij de fokker nooit in de keuken is geweest.
Casper voelt zich zo vrij als een vis en dartelt en springt hier rond zelfs al met een tennisbal en floss in zijn bekje, terwijl  het is een klein ukkie is.
Ik moet wel uitkijken dat hij niet overal overheen springt; soms lijkt het of hij dingen in de kamer als een behendigheidstoestel ziet.

Wat ik een beetje ervaren heb: op de leeftijd van 8 weken, waren de pups niet meer moeder-gericht (en omgekeerd, mama vond het nu wel welletjes), ze waren vooral gek op mensen en waren heel nieuwsgierig en onbevangen naar alles wat nieuw en interessant was en wilden alles verkennen en alles weten. 
Het ideale tijdstip, denk ik, om met een nieuwe mens en nieuwe richting in te slaan.

Evenzeer heb ik met m'n beide honden gemerkt: na een 7-tal maanden terug een ontmoeting gehad met fokker en met de moederhond: de moederhond interesseerde hen niet, maar de fokker, daar gingen ze meeeega voor uit hun dak! Pure vreugde was het om die terug te zien! En nu nog, we komen halfjaarlijks bij elkaar en m'n honden zijn stapelgek op haar. 

Dus ik denk dat het al bij al niet vreemd is dat ze zich zo snel aan een mens hechten in een nieuwe situatie.
't Is iets speciaals, die relatie mens-hond 

Oh het is zeker speciaal de relatie mens-hond. Heel erg speciaal! Maar, als ik het goed begrijp, komt er dus een moment dat pups zich 'losweken' van de moeder en instinctief reageren op nieuwe en andere (leukere) ervaringen. Wat ik ook een hele mooie verklaring vind is dat tot een week of 12 'alles' tot de roedel hoort. Bij de fokker zaten wij ook regelmatig onder een hoopje pup

Dank jullie wel voor het meedenken. Ik vind dit erg verhelderend en ik was hier erg nieuwsgierig naar