cocker spaniel blijft agressief

Ik berisp hem dan en moest hem dit keer zelfs wegduwen omdat hij nogal aanvallend op me afkwam.
Hij druipt dan wel weer af met de staart tussen zijn benen.

Pluto eet buiten op het terras waar ook zijn hondenhok staat. Hij wordt hierbij niet meer gestoord.

Er wordt zowel s'morgens als ook s'namiddags met Pluto gepeeld. meestal gaat zijn zoon dan ravotten met hem in de tuin. (Op zo'n momenten is het ook echt een super beest!)
Hij is overdag vanaf de middag zo ongeveer 5 uur alleen. Maar zoals gezegd heeft heel de keuken (20m4) en de tuin.

Op het moment laten we hem nog vrije keuze waar hij wil slapen, maar het is wel de bedoeling dat hij als het wat warmer wordt buiten in zijn hok gaat slapen.
In het weekend worden er lange wandelingen gemaakt, en inderdaad zoals gezegd het is een ongeloofelijke trekker. We houden hem strak aan de lijn maar dat stoort hem niet. maak we wel zorgen op zo'n momenten over zijn hals. We gaan binnekort kijken voor zo'n gareeltje.

We hebben om eerlijk te zijn ook al nagedacht om hem weer weg te doen (veiligheid kinderen), maar de goede momenten overwegen op dit moment en maken dat hij toch al een grote plaats in ons hart heeft veroverd.

Pluto is al bij ons van zijn 4 maanden daarvoor was hij in een kennel.

eerst therapie doen voor je herplaatsing overweegt lijkt me.

2 speelmomenten op een dag en nog 5 uren alleen zitten is voor een cocker te weinig. En de zoon doet het ook nog. Op het moment van eten zegt hij, ik wil aandacht!!! en hij gaat dan negatieve aandacht vragen en krijgen!! Probeer het om te draaien, eerst lekker actief met hem bezig, dus wandelen, spelen en oefeningen doen, dan jullie eten en hij in zijn slaapvertrek.

In het weekend gaan jullie lange wandelingen maken en dan trekt hij schrijf je. Ja, dat is logisch want hij wil graag wat doen en hij heeft niet geleerd om goed te lopen aan de riem want hij doet het niet regelmatig.

Kortom je hebt een hond, gefeliciteerd maar nu komt het werken ermee. Ook hij verdiend zijn aandacht, ruimte en ook rust.

Ik zou zeker iemand erbij halen en daarna groeplessen gaan doen. Kun je aangeven in welke provincie je woont?

Baasje van Pluto, nog even dit..
Ik wil je zeker niet veroordelen of bekritiseren. 

Ik ben zelf ook moeder! Een kindje van 8 maanden is een handenbindertje. 
Je hebt weinig beweeggruimte met zo'n kleintje op je arm, aan de borst of aan de fles! Dat begrijp ik helemaal.
En op de momenten dat jouw man je aflost, is er je werk nog!

Ik begrijp echt dat veel dingen makkelijker gezegd zijn dan gedaan. Ik zal je zeker niet als onwillig bestempelen. Ik hoop echt dat je een G.T laat komen, eens horen wat hij/zij er van denkt!

Het zou jullie enorm veel duidelijkheid en rust kunnen geven?
Succes he'!

Misschien is het goed om dit artikel eens te lezen;
http://www.suzanneclothier.com/the-articles/aggression-some-reasons-behind-it

Als ik het zo lees, accepteert de cocker geen enkel leiderschap van jullie zoontje. Het is jouw taak om hem duidelijk te maken dat jij dat niet tolereert. Hoe zelfverzekerde de hond, hoe groter zijn zone. Je hond probeert je zoontje uit de keuken te houden, dat beschouwt hij schijnbaar als 'zijn' territorium. Maar jouw hond heeft in dit geval helemaal niks te willen. Mijn reactie zou zijn, hij grommen als jouw zoon de keuken in wil, dan hij DIRECT, zonder dat je boos wordt, zonder dat je corrigeert, de keuken uit. Klaar, jouw besluit. Maar je schrijft ook dat de agressie zich ook tegen jpuw richt dan en als jij dan nu besluit de rollen om te gaan draaien en de leiding te gaan nemen, zou dat wel eens op een confrontatie uit kunnen draaien. En daar kun je grote problemen mee krijgen. Vergelijk het maar eens met een ruzie tussen twee mensen; jij wil je zin krijgen, je begint met argumenten maar degene tegenover je aarzelt niet en komt met klappen. Op dat moment moet je wel heel zeker weten dat je hem aankunt wil je de confrontatie aangaan. Ik zou dus NU, direct, een goede gedragstherapeut inschakelen. Ik ken er wel een paar, o.a.
Www.marcelnijland.nl of via MG hondenscholen in jouw buurt, als je aangeeft welke regio zijn er vast nog meer adviezen te geven. Want van jouw verhaal gaan al mijn nekharen overeind staan. Dit gaat niet alleen over rustig eten en een bak verdedigen, zoals jij het beschrijft gaat dit over een hond die de regie in huis over wil nemen. En dat kan niet, een regisseur die praat met zijn tanden....

Sorry als ik wat fel overkom, maar ik maak gewoon zorgen om je kinderen.

Ik sluit me in dit geval ook bij tineke bakker aan. Volgens mij draait het hele probleem (nog steeds) om eten. En de keuken is de plek van het eten en dan zou ik de hond daar niet meer toe laten. Zoek een andere plek waar de hond eten krijgt en waar hij alleen kan zijn als hij eet en verder niet. De keuken is dan verboden terrein voor de hond. Je voorkomt daarmee heel veel ellende en is makkelijk uit te voeren. Het geeft meteen rust!

Denk eerlijk gezegd dat als je alleen maar niet meer in de keuken laat komen en ergens anders laat eten maarop dezelfde manier er mee omgaat je het probleem alleen verplaatst.

Hoe oud is Pluto nu?

Quoten lukte mij helaas niet dus is mijn reactie tussen de rest in gekomen.

Er is een syndroom bekend bij cocker spaniels, het werd volgens mij het Red Cocker Syndrome genoemd. Maar het kwam bij meer rassen voor, dus nu heet het volgens mij Sudden Rage Syndroom. Dus iets in de trant van plotselinge woede syndroom.

Misschien als je dit eens opzoekt op internet dat je er iets in herkent. Of juist niet, dat lijkt me alleen maar beter!

Cocker Rage is iets heel anders. Ten eerste is het zeer zeldzaam, ten tweede is het niet voorspelbaar. Het gedrag van deze Cocker is dat wel, want de hond slaat bij hele specifieke situaties om.

De kans dat het hier om Cocker Rage (of de half dozijn andere namen waar het ook als bekend staat  ) gaat lijkt me buitengewoon klein.

Er is een syndroom bekend bij cocker spaniels, het werd volgens mij het Red Cocker Syndrome genoemd. Maar het kwam bij meer rassen voor, dus nu heet het volgens mij Sudden Rage Syndroom. Dus iets in de trant van plotselinge woede syndroom.

Misschien als je dit eens opzoekt op internet dat je er iets in herkent. Of juist niet, dat lijkt me alleen maar beter!

Wat je aangeeft Wilma kan zijn, daar heb je gelijk aan maar als je grommen gaat corrigeren dan wordt het heftiger en als je een hond geen uitdagingen geeft dan kan het ook zo opkomen.

Dus meer doen daarna meer rust creeëren d.m.v. dat de hond niet meer in de keuken mag komen en iemand erbij halen voor begeleiding. Ook in het acherhoofd dit syndroom houden maar niet de overhand laten worden.

Klopt, maar het is in ieder geval iets om even naar te kijken. Als correcte training niet werkt, zou dit syndroom of iets (anders) medisch een oorzaak kunnen zijn.

Je zegt dat hij s middags 5 uren alleen is..
Ik weet niet hoe oud Pluto nu is en hoe lang hij nu dus bij jullie is maar hebben jullie het alleen zijn wel opgebouwd?
5 uren alleen en dat regelmatig,vindt ik behoorlijk wat voor een jonge hond en dan hebben we het hier over een Cocker,die hebben ok nog behoorlijk wat energie geloof ik!

Ook vertel je dat Pluto met 4 maanden bij jullie is komen wonen en daarvoor in een kennel heeft gezeten.
Een hond,een jonge hond,een pup welteverstaan,die enkel in een kennel heeft gezeten, heeft vaak behoorlijk wat spanning en frustratie opgebouwd,dit moet eerst weer uit het lichaam en dat kost veel tijd en geduld!
Pluto is dan bij jullie komen wonen en moet ten eerste wennen aan de nieuwe situatie,aan jullie en het nieuwe ritme en regels.
Ook moet Pluto weer of uberhaupt vertrouwen krijgen in de mens,in jullie en moeten jullie een band opbouwen,dit kan alleen maar door samen dingen te doen,activiteiten en training!

Een herplaatser kost vaak veel meer tijd,geduld en inzet dan een pup die vanaf 8 weken in huis komt!
Het is niet onmogelijk,een baan,kids en een hond maar hoe dan ook het vergt tijd,geduld,inzet en planning!

Mag ik vragen waarom jullie gekozen hebben voor een "Cocker Spaniel" van 4 maanden..?

Mijn vriendin heeft om deze zelfde rede haar cocker vorig jaar herplaats toen hij 9 maanden was.

Zelfde verhaal, de hond zit nu bij oudere mensen met volwassen kinderen en er is niks meer aan de hand.

Kan ook zijn dat het gezin (kind) te druk is voor de hond was daar ook het geval niet bewust maar onbewust kreeg het beestje te weinig rust waardoor ook hetzelfde gedrag was.
Ook hier gedragsdeskundige bij geweest, wel braaf iedere week training maar het bleef vandaar hun beslissing tot herplaatsing.

Wil je niet deze kant uit sturen want ik vind persoonlijk dat je eerst alles geprobeert moet hebben voor je zulke stappen onderneemt maar kijk ook eens goed in de gehele dag naar het gedrag van je zoon ten opzichte van de hond.

Nogmaas succes en als je er energie in wilt steken komt het vast allemaal wel goed

ik krijg een beetje het idee dat jullie hond weinig mentale uitdaging krijgt. Een beetje spelen is leuk, maar wellicht moet je hond echt werken en nadenk spelletjes doen om zich voldaan te voelen. Zeker cockers zijn energieke honden die volgens mij graag willen werken. Mijn hond zou alvast ontzettend druk en gaan irriteren als er maar 2x per dag gespeeld wordt en alleen in het weekend lang wordt uitgelaten. Ze moet elke dag wel denkspelletjes doen en om de dag wordt ze wat langer uitgelaten (voorheen elke dag een uur naar de polder, soms langer maar dat gaat nu niet met haar gezondheid).

Eerst en vooral eens langsgaan bij da, laat hem eens volledig controleren zodat een medische oorzaak uitgesloten is ! Waarom ? Ik heb een Amerikaanse cocker gehad, een herplaatser die op vijf maand bij ons gekomen is. Al van in het begin had hij 'baknijd' en als hij een kauwbeentje had werd het pas echt gevaarlijk, dus daar op getraind en geen kauwbotjes ofzo meer gegeven. Tot hij ongeveer een jaar oud was, hij viel af en toe uit naar de kinderen, zonder enige aanleiding, als hij onder tafel lag of op zijn kussen of gewoon ergens in de woonkamer en iemand ging hem passeren dan gromde hij en viel uit...behalve naar mij, dus alleen naar de drie kinderen en mijn man. Ik ben dan naar da geweest (had mijn jongste een knauw gegeven) die kon meteen niets vinden. Een paar dagen nadien kreeg hij een soort 'aanval' hij beplaste zichzelf en viel helemaal om, compleet van de wereld...op aanraden da bloedafname en de diagnose' epilepsie' viel. De volgende dag twee aanvallen en dan richting dierenkliniek, daar aangekomen stierf hij binnen de 10 minuten.... De bloedafname wees op acuut nierfalen...Achteraf vielen de puzzelstukjes in elkaar...hij moet dit al een tijdje aangevoeld hebben...zat niet goed in zijn vel maa niets aan gemerkt buiten die complete gedragsverandering. Ik wil maar zeggen, eerst medisch alles laten nakijken dan gedragstherapie, het ene hangt nauw samen met het andere...Ik kan me voorstellen dat je hem op dit moment niet vertrouwd met de kinderen, liep zelf ook zenuwachtig toen...steeds opletten en die angst voor bijtaccidenten...niet gemakkelijk, wens je veel succes en hopelijk komen jullie er snel uit

Dat kwam ook in mij op Danielle!

Dat heb ik ook Daniele, vandaar mijn reactie ook. Honden worden dan feller en het uit zich bij deze hond d.m.v. het eten maar het kan ook zijn dat de hond meer gaat blaffen, rijden op mensen of speeltjes, trekken aan de lijn (gebeurt dus in het weekend) en evt. kan vernielen daar ook bij.

Ik denk ook dat het o.a. met 'verveling' te maken kan hebben. Ik heb dan een Engelse Springer Spaniel (uit werklijn) en als ik hem niet elke dag genoeg mentale uitdagingen biedt, dan wordt een vervelende, bijterige en dolle puber. Naast het spelen samen, uitdagen mbt mentale spelletjes, wandelen (en spelen dan ook buiten, als mijn rug dit toelaat) we ook veel en in dit alles elke dag een balans zoeken tussen activiteiten, zelf de hond laten spelen en voldoende rusten.

Maar dat is nu eenmaal het ras en daar hebben wij voor gekozen en ik denk dat het met een cocker spaniel niet heel veel anders is.

Ik heb niet alles exact doorgelezen maar ik heb zelf 2 amerikaanse cocker spaniels. Het zijn lief uitziende hondjes om te zien maar laat je niet verleiden door hun koppie, de meeste honden van dit ras hebben echt hun beweging aandacht en werk nodig.

Senna is een luilak, niet veeleisend daar kan je inderdaad op het knuffel toetje afgaan.  Floris is een heel ander verhaal dat is een hondje dat graag wandeld, en graag voor je werkt en heel graag speelt. Als Floris overdag niet zoveel doet gaat dat een paar dagen prima, daarna zie je dat hij steeds meer aandacht begint te vragen. Hij geniet er met een wandeling van als hij mag beslissen waar we heen gaan, hij loopt dan echt niet iedere keer het zelfde rondje en je ziet hem echt denken waar hij heen wil. De cursus vond hij ook prachtig alleen maar aandacht voor mij de andere mensen en honden bestonden niet, heerlijk gewoon.

Een Cocker of het nu een Amerikaanse of Engelse is heeft duidelijke leiding en regels nodig met voldoende beweging en uitdagingen, het zijn zeer zeker kleine hondjes met een groot karakter. Het zijn jachthonden zie graag iets doen geen honden om de hele dag op een plekkie te liggen ( uitzonderingen nartuurlijk altijd mogelijk )

Ik heb ook het rode cocker syndroom voorbij zien komen, de rode zijn volgens mij wel wat feller maar volgens mij hebben de fokkers het rode cocker syndroom er weer uit weten te krijgen.

Oei, sudden rage is wel een heftige diagnose hoor!
Zo iets kan en mag volgens mij alleen een doorgewinterde G.T en/of dierenarts concluderen.

Bij Golden's is het een veel voorkomend probleem geweest en het is op zijn zachtst gezegd, zeer ernstig.
Namelijk omdat 'de woede' uitvallen, geen aanleiding behoeven. Het gebeurd in een vingerknip!

Bij het verhaal van t.s denk ik eerder aan een gebrek aan duidelijkheid, grenzen bepalen, uitdaging en structuur.

Het zou uiteraard geen kwaad kunnen om eens na te gaan of de hond tekenen van dit syndrome vertoont. Maar de eindconclusie moet echter wel bij een deskundig iemand vandaan komen.

Vooral ook omdat honden met sudden rage, ''nooit'' met kinderen mogen samenleven!

persoonlijk vind ik de amerikaanse cockerspaniel (die ik al lange tijd van nabij zeer goed ken)
1 van de meest onderschatte rassen die er is
ze lijken zo schattig, maar in mijn ogen (en das geen veroordeling) hebben ze iets "onstabiels"
ofwel.... raken ze makelijk tot instabiel gedrag
eten is een 1e trigger trouwens

bovendien zijn het wel degelijk honden die beweging nodig hebben en nog vol jachtdrift (kunnen) zitten, en best makkelijk over kunnen gaan tot het proberen hun omgeving te overheersen en dan niet terug deinzen tot handelen over te gaan.

anderzijds leren ze graag en zijn het ook gezelschapshonden die dolgraag bij mensen activiteiten betrokken worden

coldenrage is wat anders hoor, ik heb een rode engelse in de buurt meegemaakt en het een keer zien gebeuren... dat was echt bizar, en het ging ook opeens weer "uit". heel raar.

ik blijf bij mijn 1e advies:
goede hondenschool zoeken, lekker aan het werk met de hond
de hond meer laten "werken" voor de kost, de verhoudingen beter op de kaart zetten
en thuis een keer iemand laten meekijken wat er nu precies gebeurd en hoe je dat het best aan kan pakken, de hond verbannen uit de keuken, lijkt me een tussenoplossing, je kan moeilijk altijd maar je hond kost wat kost uit de keuken houden, lijkt me heel onlogisch.

Is het een een kleur cocker? of twee kleur?
Ik zou een alpha gedragsdeskundige inschakelen. Als de hond je zoon echt bijt, ben je dus te laat en is het einde hond. Iedereen kan hier wel adviezen geven, maar het lijkt me het beste iemand de hond te laten observeren.

Eens.

Als ervaringsdeskundige (  ) kan ik stellen dat het echt pittige hondjes zijn. Sterk voor hun formaat, met een goed ontwikkelt jachtinstinct. Dat onstabiele is eerder een neiging om zeer gevoelig te zijn en soms heel onzeker. Als je dat niet in goede banen leidt wordt een Ami echt een draak.

misschien haal ik zeer gevoelig/onzeker door elkaar met instabiel
tis maar een beetje welk ras je zelf gewend bent (hoewel elk ras zo zijn eigen sterke en zwakke punten heeft) maar je omschrijft het zeker correct, het zijn lang niet altijd makkelijke honden


ik ben ook wel een beetje ervaringsdeskundige hoor, ik heb er genoeg over de vloer gehad en heb bijna dagelijks met het ras te maken, en in die zin is het ook niet altijd alleen opvoeding, er zijn heel verschillende karakters in de verschillende kleurslagen is mijn indruk

maar ze kunnen zeer fel zijn en dat fel volhouden ook
en hebben absoluut veel beweging en aandacht nodig om te hun recht te komen

Ik heb er een samen met een Amerikaanse Stafford. je moet niet denken dat die Cocker ondergesneeuwt raakt bij die Stafford hoor. Ze is niet zo zelfverzekerd als de Stafford, maar dat maakt haar niet minder pittig. Zeker als een Cocker "aan staat" zijn ze ongelooflijk fel.

Daisy heeft echt dat jachtinstinct en als instinct "aan"  staat staan de oren "uit". Het is natuurlijk maar net wat de hond activeert.

Schijnt met Cockers trouwens ook te zijn dat de eenkleurigen aanmerkelijk moeilijker zijn dan de meerkleurigen.

Mijn dochter en vriend hebben een rode cocker geadopteerd in het asiel van 4 jaar. Ze wisten dat hij werd weggedaan door de vorige eigenaar omdat hij had gebeten en heel moeilijk was van karakter. En inderdaad in het begin heeft Ollie ook hard gebeten in de arm en de vinger van mijn dochter haar vriend. Als hij in de bench zat gromde hij en zou bijten. Met eten was hij ook agressief en emoties zaten ver weg. Ze bleven tocxh volhouden maar natuurlijk hebben zij geen kinderen. Wat het toch anders maakt denk ik. Ze hebben hem laten castreren en hééél consequent geweest. Duidelijk de grenzen trekken. Nu zijn we ondertussen een jaar later en ollie is veel beter geworden. Met sommige mensen en bepaalde situaties is het nog oppassen maar voor de rest kwispelt zijn staart heel veel.
Maar ondertussen kennen ze zijn karakter en weten hoe hij reageert. Wat het bij jullie extra moeilijk maakt is het feit dat er kinderen met de hond moeten kunnen omgaan denk ik, dat was bij ollie niet zo.

Wat ik me afvraag, het is een herplaatser, hoe hebben jullie hem laten wennen?

Het lijkt er voor mij nl op dat hij nog helemaal geen vertrouwen heeft juist, en helemaal niet bezig is met de leiding overnemen oid maar gewoon geen idee heeft hoe het er allemaal op een rustige manier aan toe hoort te gaan in zijn nieuwe omgeving.
 
Met berispen bereik je geen rustige hond, hij begrijpt je waarschijnlijk niet eens, laat hem liever niet in een situatie komen waarbij hij zich bedreigd voelt. Ik zou hem zelf niet onder tafel laten zitten als jullie aan het eten zijn, en zelfs helemaal niet in de keuken en al helemaal niet als je zoontje zijn cornflakes klaar staat te maken, dat lijkt me veel te veel gevraagd van beiden partijen en alleen maar voor onrust en onduidelijkheid zorgen.
Een regel die mij heel belangrijk bij jullie lijkt is: Pluto blijft uit de keuken.

Heb je inmiddels de tips met de kinderen doorgenomen? Wat vond je ervan?

Verder zou ik echt gaan werken aan een goede band met je hond, leuke zoek en denkspelletjes met hem doen, elkaar door en door leren kennen. Ook je zoontje kan met hem verstopspelletjes doen, of de hond lekkers laten zoeken onder jouw leiding, gewoon leuk bezig zijn met elkaar en vriendschap opbouwen zodat je zoontje en de hond echte maatjes kunnen worden.