Vrijdag (22-02) afscheid Toby

Ik zit hier met tranen die over mijn wangen biggelen.....Op 07-12 had ik al eens een berichtje over onze Toby zie  http://www.hondenpage.com/hondenforum/135037/waar-ligt-de-grens.php

Nu hebben we dan de knoop door gehakt voor onze lieverd. Het leek even weer wat beter
te gaan, maar de laatste paar weken is het toch wel weer achteruit aan het gaan. 
Incontinent was ze al een hele poos, vooral van ontlasting. Ach dit was zo opgeruimd.
Maar nu poept ze dus regelmatig in haar mandje en ligt er vervolgens zelf in, ze kan 
gewoon niet snel genoeg meer opstaan om buiten haar mandje te poepen. Als we thuis 
zijn dan zien we aan haar dat ze moet en zetten we haar buiten, maar dan doet ze nog niet
Altijd haar behoefte omdat ze meteen weer binnen wil. Vervolgens doet ze dan alsnog 
binnen haar behoefte.
De waardigheid voor Toby is nu wel heel ver te zoeken...Dit moeten we niet voor haar
willen...Maar het moeilijke is dat ze nu bijvoorbeeld heerlijk in haar mandje ligt te kluiven 
op een bullepeesje....het liefst bel ik nu meteen de afspraak voor vrijdag weer af...

Mijn lieve Toby, ik heb haar toen ik 18 jaar was uit het asiel gehaald, ik heb haar allanger
dan ik mijn man ken. Toby is altijd echt mijn maatje geweest. Zij is ook nog mijn enige
schakel met mijn leven van toen...., teveel om even hier uit te leggen.
En nu nu moet ik voor haar beslissen dat het genoeg is zo.....sorry lieve Toby....
Lieve lieve Toby, we gaan er nog een paar fijne dagen van proberen te maken....als 
ik nog op kan houden met huilen.
Nu nog beslissen of we haar hier in de tuin begraven...we hebben een kleine tuin en Duuk 
is nogal graverig, zou Duuk dan niet gaan graven op die plek??
Cremeren kan ook...
Kunnen jullie me misschien helpen bij het beslissen van de rustplek voor Toby?!
En nu gan ik even lekker met haar kroelen en knuffelen....nu het nog kan....

Allereerst wil ik je heel veel sterkte toewensen. Helaas weet ik hoeveel pijn en verdriet het doet om deze keus te moeten maken. Je voelt je zo machteloos....zou er alles aan willen doen om Toby weer beter te laten worden!

Cremeren of begraven is heel persoonlijk natuurlijk. Ik heb gekozen voor begraven, heel bewust en ook nog steeds blij dat ik daar voor gekozen heb. Vind het heel fijn om haar graf mooi te maken, daar te zitten etc...geeft een soort rust. 2x per jaar (winter/zomer)plaats andere bloemetjes, of weer een nieuw windlichtje erbij of een ander mooi beeldje.
Zij ligt op een mensen/dierenbegraafplaats. Geen ervaring met in de tuin begraven, maar denk als je een diepe kuil graaft dit niet zo snel een probleem geeft bij de andere hond.

En geniet heel veel van het knuffelen en kroelen! Nogmaals heel veel sterkte...

Bah, dat zijn moeilijke beslissingen. Maar ik denk dat je weet dat je de juiste hebt genomen.
Mijn hond is vorig jaar in haar slaap overleden, ze was 14,5. En kauwde de dag ervoor ook nog gewoon op haar bot. Haar hart is er gewoon mee gestopt, maar als dat niet zo vanzelf gaat, maar het einde echt gekomen is, hebben ze je hulp nodig.
Ik heb haar laten cremeren en haar as teruggekregen en uitgestrooid bij de Vecht waar we elk jaar mooie tijden beleefden op vakantie.
In huis heb ik een foto van haar staan met een kaarsje erbij en soms een bloemetje. Dat is mijn manier om haar te gedenken.
Maar dat is voor iedereen anders. Je kan de urn ook houden, je kan haar begraven, al mag dat niet overal. Ik heb hier niet voor gekozen omdat ik zeker nog weer ga verhuizen en dan zou ze in die tuin achterblijven.
Heel veel sterkte deze laatste dagen. Je bent er voor haar en dat weet en voelt ze heel goed!

Wat een verdriet als je beseft dat je Toby los moet gaan laten....
Ik wil je heel veel sterkte wensen deze laatste dagen. Probeer nog samen te genieten.
De keuze om te begraven of te cremeren is heel persoonlijk. Dat is soms best een lastige keus.

Een dikke knuffel voor Toby en nogmaals sterkte!

Onze dochter van 7 jaar zei toen we haar vertelde dat Toby niet lang meer te leven heeft; "ik wil dan dat Toby bij de dierenarts blijft, dan is ze bij Fientje". En dan te bedenken dat Fientje, ons konijn,  al 3 1/2 jaar geleden is overleden bij de dierenarts, onze dochter was toen dus zelf 3 1/2 jaar oud! Wat kinderen toch al niet opslaan zeg. Zij was ook wel helemaal weg van Fientje, dat wel.
Maar ik vind het wel een hele mooie gedachte van haar, alleen weet ik niet hoe fijn ik dat zelf vind....Toen ik mijn dochter uitlegde dat we haar ook samen kunnen begraven of kunnen laten cremeren (zij weet wat dat is omdat 6 maanden geleden mijn vader is overleden en gecremeerd, dochterlief wilde toen ook het naadje van de kous weten over hoe dat dan gaat), ook toen bleef ze er pertinent bij dat Toby echt bij Fientje moet zijn want dan zijn ze niet alleen....slik.....ik vind het zo mooi en lief van haar hoe ze hier in staat, de schat. Maargoed, ga ik mee in die mooie gedachte, terwijl ik weet dat het zo mooi niet is wat er gebeurd als je ze gewoon bij de dierenarts achterlaat....
Wij waren overigens op vakantie toen Fientje stierf en is zij in overleg daar bij de dierenarts gebleven...

Als eerste heel veel sterkte met deze moeilijke en moedige beslissing.
Ja met meerdere word de keus toch moeilijker, ik had toen het "geluk" dat mijn zoontje en ik op 1 lijn zaten en Jackie toen hebben laten cremeren en zij staat nu in een tennisbal urn op de kast (ze was gek op tennisballen).
Maar die beslissing zal je toch echt zelf moeten maken hoe moeilijk het ook is.
Geniet nog zoveel mogelijk van Toby en nogmaals STERKTE

heb zelf mijn dieren laten cremeren alleen mijn vorige kat heb ik begraven in de tuin een heel diep gat gegraven daar de kat ingelegd haar kleedje er over en toen heb ik een mooie treur roos er bij geplant afgedekt met grind zo dat Vlaai en de honden er niet gingen graven mijnn huis is gesloopt maar de treur roos staat er nog en de huidige bewoners van het nieuwe huis zijn er trots op. je kan toby achterlaten om haar daar opte laten halen dat is met een van mijn honden ook gebeurt ik was toen zelf ziek. gewoon vragen aan de da groeten Hein.

veel sterkte met deze beslissing,
het zal wel een heel moeilijke beslissing voor je zijn,maar zoals je zelf zegt,is het nog een waardig bestaan voor je beste maatje?
je probeert het telkens uit te stellen,ik weet het ,omdat ik het zelf ook heb gedaan maar als je eerlijk blijft met jezelf dan zie je op een bepaald moment dat het zo niet meer verder kan,niet zozeer voor jezelf voor vooral voor je maatje,weet als je die vreselijke beslissing hebt genomen dat je het enkel uit liefde hebt gedaan,hoe pijnlijk ze ook is!
geef hem nu al je liefde en veel aandacht,geniet nog van de tijd samen

ik zelf ben voor het cremeren van mijn maatjes,zo heb ik ze echt nog bij me hier in huis,in het crematorium krijgen ze een waardig afscheid en komen ze terug thuis
ook heb ik een hangertje met wat as dat geeft mij een "goed" gevoel,het gevoel ze altijd dicht bij me te hebben
veel sterkte

Ach Duuk. Kan me goed voorstellen dat je hier helemaal door van streek bent.
De lieve hond, die jij op 1 jarige leeftijd uit het asiel redde en 16 jaar bij jullie mocht zijn.
Begin december was ze al heel slecht en nu heb je besloten om haar uit haar lijden te verlossen.
Zij zal je dankbaar zijn voor alles wat je voor haar gedaan hebt en haar nu uit liefde laat gaan.
Mooi de gedachte van je dochter, maar ik zou niet graag mijn ingeslapen hond bij een dierenarts achterlaten. Mijn hondjes heb ik na het inslapen, laten cremeren.
Toen ik mijn Kooiker van 15 jaar moest laten inslapen; ging de geschiedenis van die 15 jaar ook door mijn hoofd. Het is toch een aanzienlijk deel van je eigen leven.
Koester je hondje de laatste dagen dat ze bij jullie is.
Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte.

Ik wens je heel veel sterkte de komende dagen.

wat verdrietig he.... als ik zo lees, heeft Toby het heerlijk bij je gehad, geen beter tehuis dan bij jou.

Een mooi leven gehad , en nu een waardig einde, mooi bij je houden, als de dierenarts komt, mooi thuis bij je, op schoot. je dochtertje van te voren vertellen wat er gaat gebeuren ? thuis is heel veilig voor jullie en voor toby.

misschien cremeren en de urn in de tuin begraven / op een heel mooi plekje ? daarboven een mooie plant neer zetten, dan toch heel dichtbij, ga je ooit verhuizen kan je toby mee nemen.

Voor jullie heel veel sterkte, geniet nog van de laatste dagen.

Wat een vreselijke gedachten dat je vrijdag afscheid moet nemen van je maatje Toby,heel veel sterkte toegewenst en probeer deze laatste dagen toch nog zoveel mogelijk van elkaar te genieten.

Ik zelf heb wel mijn lieve hondenmeisje begraven in mijn tuintje en het voelt heel goed,ik heb toen een steentje in de vorm van heen hart en met hondenpootjes bij huis en comfort besteld en die heeft een collega van mij beschreven.
Ik kijk regelmatig even naar buiten naar haar plekje en s,zomers houd ik het netjes bij en ga ik er bij zitten. Ik heb een foto van haar plekje bij mijn foto,s staan...

In het begin wilde mijn andere hondje wel veel graven bij haar,maar dat heb ik goed in de gaten gehouden en nu doet hij het niet meer,dus wel even in de gaten houden.

Heel veel sterkte vrijdag Duuk,en volg je hart

links achter is Charley haar plekje

Er is voor alles iets te zeggen maar de da thuis laten komen heeft mijn voorkeur.Samen met je gezin de hond begeleiden op zijn laatste reis. Zelf de hond naar het crematorium brengen of hem op laten halen. De hond laten cremeren en een mooie urn uitzoeken of de as zelf uitstrooien .Mogelijkheden te over maar je moet doen waar jij een goed gevoel bij hebt.

Verder voor de komende dagen en tijd heel veel sterkte, en wat ik zo lees is het de juiste keus.Moeilijk maar de tijd is daar.

Bedankt voor jullie medeleven...dat doet goed. Ik heb hier weinig mensen om me heen die ook een hond hebben dus die reageren toch anders...wel zijn ze erg begaan maar jullie als ook echte hondenliefhebbers kunnen zich beter inleven.Ik ga vanavond met mijn man eens de mogelijkheden bespreken. Jullie hebben al mogelijkheden genoemd waar ik nog niet aan had gedacht, bedankt.

Ik wens jullie heel veel sterkte ik heb mijn hondje laten cremeren hij staat nu thuis op een speciaal plekje,ik voel me er goed bij want hij is bij mij.
Veel sterkte

Gisterenavond heeft Toby weer heerlijk de hele avond liggen smikkelen van een botje, ze krijgt er nu gewoon lekker zoveel als ze wil...Om 23 uur nog uitgelaten en vanmorgen toch weer in haar mand gepoept...Gisteravond met mijn man gesproken, hij staat heel anders hierin dan ik. Hij heeft zelf zoiets van gewoon bij de dierenarts laten nadien, is toch prima...Maar als ik graag anders wil vind hij het ook prima, hij is er zo koeltjes en bot over, baal er best van dat hij er zo reageert maargoed dat is hij met alles. Zo heeft hij om de week op vrijdag vriendenavond, zo ook a.s vrijdag. Ik vroeg hem dus om thuis te blijven die avond, anders zit ik hier helemaal alleen met mijn verdriet om Toby. Nou hij wil eigenlijk gewoon gaan, maar als ik perse wil dan blijft hij wel thuis...nou als het zo moet dan ga alsjeblieft heb ik dus dan als reactie....Het is verder een schat van een vent, maar in dit soort situaties is hij echt een hork...
Hij is er wel bij hoor als de dierenarts hier komt om Toby in te laten slapen. Ik voel me nu best alleen, door zijn gedrag, zo jammer. Ik wil er nu nog voor Toby zijn en me niet druk maken over andere dingen, dus dat probeer ik dan maar.
Ik ga zo het crematorium hier in de buurt bellen voor info. En verder heb ik 1 vriendin gisteren gebeld, zij heeft ook een hond. Zij boodt me aan dat ik Toby bij haar op de wei mag begraven als ik wil. Heel lief! Haar vorige hond ligt daar ook en dat was een echte vriend van Toby, dus ik zal daar even over nadenken. Het enige is dat ik op die wei zelf eigenlijk nooit kom, is niet bij het huis van mijn vriendin, maar een paar 100 meter verderop, haar paard staat daar.
Ik ga dus nog even verder overwegen hoe of wat....

Ha Duuk als eerste sterkte en nog een aantal heerlijke dagen.

Met de keuze van bestemming kan ik je niet helpen zoals je leest is er veel mogelijk.
Ik kan er nog veel meer noemen.
Als je hem begraaft doe dat tussen de 60 en de 100 cm maar niet in het grondwater.

Dat je man een zogenaamde hork is, sommige mannen uiten zich minder. Maar dat is niet fijn voor jouw.
Ik zou eerder je vriendin vragen of ze vrijdag avond langs wil komen dan dat je man met een lang gezicht thuis zit.

Voor de vrijdag heb ik wel wat adviezen om de euthanasie zo mooi en vlekkeloos als mogelijk te maken.
1 een paar uur voor dat de da komt geen eten/drinken meer. ivm mogelijk braken door de narcose.
2 goed uitlaten voor dat de da komt ivm het laten lopen.
3 na euthanasie Toby netjes neerleggen ivm stijf worden.

Geef Toby een lekker knuffel namens mij

Alvast heel veel sterkte toegewenst.
Hier hebben we in een half jaar tijd tweemaal de beslissing moeten nemen. Beide boxers zijn thuis ingeslapen en zelf weggebracht naar het crematorium, later opgehaald in een mooie urn die beide in de woonkamer staan. Hier een goed gevoel bij gehad.
Wat je ook voor beslissing neemt, doe dat gene waar je jezelf goed bij voelt.

Heel veel sterkte gewenst Duuk. We zouden onze hondjes voor altijd bij ons willen houden... Maar het leven beslist daar anders over.

Toby heeft een mooie leeftijd bereikt, maar dat maakt het voor jou niet makkelijker. Integendeel misschien, want ze is gewoon een deel van je leven geworden.

Hoe moeilijk ook, ik hoop dat je gevoel van dankbaarheid voor dit lange samenzijn naar boven komt. Het missen gaat nooit over, maar ze blijft verder leven in je hart en in je gedachten.

Vandaag om 13.30 uur komt de dierenarts hier....Mijn dochtertjes nemen vooraf afscheid en worden om 13 uur door mijn schoonouders opgehaald.
Mijn man en ik zullen samen bij het afscheid zijn. Nadien brengen mijn man en ik samen Toby naar het crematorium.
Ik vind het allemaal nog zo onwerkelijk...ik heb dit nog nooit (gelukkig) eerder meegemaakt. Wel het overlijden van een dierbaar dier maar niet dat het ingeslapen wordt.
Zo gek, nu ligt ze hier naast me diep te slapen in haar mand en over 2 1/2 uur is ze er gewoon niet meer....
Ik ben er wel echt van overtuigd nu dat we de juiste beslissing maken voor Toby,maar toch...
Ik ga geen as bewaren, wel knip een plukje van haar vacht en dat wil ik in een mooi doosje bewaren bij haar foto.
.............

Duuk,
Hoe triest en onwerkelijk deze beslissing ook is; het is de juiste!
Duuk zal jullie dankbaar zijn voor zijn mooie leven bij jullie.
Ik wens jullie heel veel sterkte en leef met jullie mee.

Ik zit hier met een brok in mijn keel.

Wat moet dit ontzettend moeilijk voor je zijn.
Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen.

Heel veel sterkte

Ik wil je heel veel erg sterkte wensen als het vanmiddag zover is...........

Probeer nog even van Toby zijn aanwezigheid te genieten......knuffel voor Toby..

Heel erg veel sterkte vandaag!

Het is ons maar geleend
de vele mooie dingen
Ons onbetwistbaar eigendom
zijn de herinneringen

Heel veel sterkte en geef Toby nog maar een knuffel.

Duuk, ik leef met jullie mee.(is een heel wijze en moedige beslissing)
Veel sterkte....hoop dat het sereen en zacht kan gebeuren, geen onrust of paniek.

Dacht ineens aan jullie en aan de laatst reis van Toby. Het gaat bijna gebeuren en vind het fijn voor jullie dat de da thuis komt.Het blijft hoe je het ook doet, een afscheid van je maatje.Na zoveel jaren vreugde te hebben beleefd aan elkaar houd dat ineens op ,maar gelukkig houdt het daar niet helemaal op. Ja het lichaam gaat weg maar de band die je met Toby had blijft bestaan, de mooie herinneringen blijven achter in je hart en die gaan je helpen het verdriet en gemis een plekje te geven.Je vind troost in alle mooie en dierbare herinneringen.Veel sterkte en kracht voor de komende tijd.In gedachten ben ik bij jullie.

Lieve baasje van Toby,

Het is zover
IK wil je heel heel veel sterkte wensen ik weet het, het is verschrikkelijk om je allerliefste maatje te verliezen...

Ik weet er alles van, ik ben mijn Lizzie nu een jaar kwijt, en voelde me toen Lizzie net was overleden, heel erg gesteund, en nog als ik het over haar heb, en dat gelt voor een hele hoop mensen hier die hun maatje zijn kwijtgeraakt.

Huilen is niet erg, integendeel, je verdriet moet eruit, Maar er komt echt een dag, dat je een lach op je gezicht krijgt als je aan je lieve hondje denkt.
Ik dacht ook toen onze Lizzie overleed, hier kom ik nooit meer overheen, mijn leven stond stil, maar heel langzaam werden de tranen minder.
Het is niet zo dat ik onze Liz niet mis, integendeel, mis haar verschrikkelijk, ooit krijgt het een plekje, ook voor jou.
Hij heeft een goed leven bij je gehad, hou dat vast!