Niet zo leuk, Lennon moet weg?

Wordt het niet tijd voor een subforum: "minder leuke verhalen" ?
Weet niet waar ik dit neer moet zetten namelijk. Er volgt nu een heel verhaal omdat ik vooral even van me af wil schrijven.

Een enkeling van jullie heeft het misschien op facebook langs zien komen. Lennon en Muttley kunnen niet meer met elkaar door 1 deur. Het begon met wat gebrom en wat gemopper naar elkaar, maar eindigde in hevige knokpartijen.

Mijn vader en zijn vriendin hebben ze het 1 keer uit laten vechten, dat duurde ongeveer een kwartier, waarbij ze allebei hard tegen hard gingen. Uiteindelijk had Muttley Lennon op de grond, maar die draaide zich rond en kwam weer omhoog. Op dat moment zijn ze alsnog uit elkaar gehaald. Ik ben zelf niet zo van de: laat-het-ze-maar-uitvechten theorie en vond het dan ook niet erg leuk toen ik hoorde dat dit gebeurd was. Beide honden hadden hier en daar wat gaatjes, en Lennon een klein scheurtje in zijn hoor, maar gelukkig niks ernstigs.

Vorige week was er niemand thuis en zijn ze elkaar weer in de haren gevlogen. De buurvrouw stond buiten te kletsen en is naar binnen gegaan om ze uit elkaar te halen (thank god voor de lieve en dappere buurvrouw! Niet iedereen gaat een huis met 7 honden in waarvan er 2 hard tegen hard aan het vechten zijn). Sinds dien de reuen apart als er niemand thuis is.

Dit keer kwamen ze er helaas minder goed vanaf. Muttley had twee gaten in zijn poten (een dikke opgezette poot, hechtingen en antibiotica). Lennon had een gat tussen zijn oren, een gaatje onder zijn oog en een gaatje op zijn borst. Deze moesten dicht geniet worden en ook hij aan de antibiotica, alle overige kleine gaatjes zijn heel oppervlakkig en genezen vanzelf.

Muttley en Lennon schelen maar een maandje. Ze zijn nu ruim 2 en in een leeftijd waarop ze wat volwassener worden. Tot nu toe was Lennon altijd de baas in huis, en zijn er nooit problemen geweest. Nu is Lennon alleen redelijk vaak weg (naar mij of naar mijn vriend) omdat hij wat last heeft van hormonen als er een teefje loops is. Sinds Lennon een maand bij mijn vriend is geweest is het bergaf gegaan. Muttley accepteerd Lennon niet meer in de roedel.

Als wij (mn vader, zijn vriendin, of ik) er bij zijn gaat het goed. Dan kunnen we zelf ingrijpen en loopt het niet uit de hand. Althans... Tot op gisteren. Gister werd ik na mijn werk gebeld door mijn vader: ze hebben weer gevochten. Het duurde maar een paar luttele seconden omdat er meteen ingegrepen kon worden, en toch was het weer raak. Lennon heeft nu dus 2 gaten in zijn hoofd. Het tweede gat is nog een stuk groter dan het gat dat er al zat. Diezelfde dag nog is Lennon chemisch gecastreerd om te kijken of dat misschien scheelt (als het helpt zien we dat pas over minstens 6 weken).

Nu zit ik met een groot dilemma. Ik wil eigenlijk mijn hondje zo snel mogelijk uit die situatie halen (voor de duidelijkheid: ik ben mede eigenaar van Lennon, die woont bij de roedel en mijn vader en zijn vriendin. Zelf woon ik met Joey en Cindy bij mijn moeder). Lennon zit daar voor mijn gevoel gewoon niet goed. Als ik daar nu ben zie ik Lennon steeds onzeker bij mij, op de bank of naast iemand anders zitten. Als hij wat rond wil lopen kijkt hij eerst om zich heen, opzoek naar een "vluchtroute" uit zijn huidige plekje. Ik vind dit ontzettend sneu en zie hem (in mijn ogen) gewoon steeds ongelukkiger worden en hij kan me dan zo aankijken van: help me nou!? Persoonlijk heb ik het idee dat de aanleiding meer van Muttley komt dan van Lennon (het is immers Muttley die Lennon niet meer accepteert en naar hem staat te grommen zonder aanleiding. Bijv: Lennon staat bij de deur te wachten tot ik met hem naar buiten ga (Lennon zijn volle aandacht ligt bij mij), en Muttley staat met een vijandige houding zachtjes naar hem te grommen). Nu zeg ik niet dat het altijd door Muttley komt, soms is het ook andersom en ik ben er grotendeels niet bij natuurlijk.

Muttley en Lennon zijn eigenlijk twee hele sociale reuen. Ze gaan goed om met andere honden en zeker Muttley laat nooit macho gedrag zien. Maar dat is naar honden van buiten de roedel. Binnen de roedel gaat het gewoon niet meer goed en de hele onderlinge rangorde ligt overhoop bij die twee. Muttley is pas later als herplaatser bij de roedel gekomen (dat was ongeveer pakembeet een jaar geleden). Het helpt waarschijnlijk ook niet dat er pups in huis zijn (nu 3 weken oud), het zou best kunnen dat Muttley zijn gedrag daar ook aan te wijten is.

Nouja, het gaat gewoon niet goed en ik zie mijn hondje wegkwijnen. Ik deel niet op alle vlakken de mening van mijn vader en zijn vriendin (hoewel we grotendeels op 1 lijn zitten hoor). Maar heb heel weinig invloed op hoe hier mee om wordt gegaan. Ik ben daar maar een paar (halve)dagen per week en heb geen kijk of invloed op wat er de rest van de week gebeurd.

Nu heb ik al vaker pogingen gedaan om Lennon bij mij en mijn moeder te laten wonen. Maar mijn moeder is streng tegen een derde hond (dit heeft ze van begin af aan duidelijk gemaakt). Aan de andere kant vindt ook zij dit wel erg oneerlijk tegenover Lennon. En hoewel ze zich mateloos gaat irriteren aan alle extra haren en zand en vochtige pootjes op de vloer, heeft zij nu toch ingestemd. Maar ik heb ook de instemming van mijn moeders vriend nodig. Ik heb het her met hem over gehad maar hij heeft even bedenk tijd nodig.

Hier ben ik ontzettend blij mee, maar het gevoel dat; als ik Lennon niet bij mij thuis kan wonen, ik hem weg moet doen knaagt heel erg. Niks moet, en er is niemand die het gezegd heeft (behalve ik dan), maar ik vind dat het voor Lennon gewoon beter zou zijn als hij niet in die roedel woont. Hoe goed mijn vader en zijn vriendin ook zijn voor hun honden, Lennon is er gewoon niet meer op zijn plek. Het zou egoistisch van me zijn om het daar te houden alleen zodat ik hem niet hoef op te geven. Ik heb hier de nodige hikkende tranen al voor gelaten en heb er ontzettend over lopen piekeren. Maar ik heb voor mezelf besloten dat:
- Als gemische castratie niet blijkt te helpen
- Lennon niet bij mij kan wonen

Dat ik dan afstand van hem ga doen Dit is me behoorlijk zwaar gevallen en ik heb het er echt heel erg moeilijk mee. Lennon is mijn maatje, mijn vrolijke clown en allemansvriend, hij heeft geen probleem gedrag, is een sociale reu/hond, een echte knuffelkont en ontzettend lief. Maar hem een ander/beter thuis gunnen zou dan nog het enige zijn wat IK voor Lennon zou kunnen doen. Het liefst heb ik dat dat betere thuis gewoon bij mij is, maar dat kan ik niet doen tenzij ook mijn moeders vriend er mee instemd. Dus ik wil jullie bij deze vragen om allemaal flink met mee te duimen!

Bah wat een lastige situatie.Mijn duimen draaien voor je/jullie.

Mijn duimen draaien ook !!!!

Ik duim ook.

denk dat we allemaal voor je gaan duimen

vind het erg dapper van je,dat je je hond boven jezelf stelt.
het hangt dus nu van de vriend van je moeder af!!!

Ik duim voor je meis!
Had het idd vorige week op facebook voorbij zien komen maar wist niet dat er nog meer van zulke situaties waren geweest.
Hoe denk je dat de vriend van je moeder gaat reageren?

Mocht je moeten herplaatsen, zou Lennon dan niet eventueel bij je vriend terecht kunnen?
Die doet behendigheid met hem toch?

Ja mijn vriend bood ook al aan om Lennon in huis te nemen. Maar dat moet dan wel eerst goed overlegd worden met zijn ouders en broertje. Op zich is Lennon redelijk "aanwezig" zeg maar. En zij hebben daar thuis (in een bovenwoning) al 4 borders en een ouder kruisinkje. Op zich zou ik het heel fijn vinden als hij daar heen kon, maaar aan de andere kant vind ik dat hij ergens heen moet met max (incl Lennon) 4 honden, en waar elke dag veel met de honden gedaan wordt. Mijn vriend woont in hartje den haag (bij zijn ouders en die 5 honden) en iedereen werkt. Hij zou daar beter zitten dan hoe hij nu zit maar helemaal ideaal is het ook niet denk ik.

Dat is idd ook wel erg druk, kan me voorstellen dat dat ook geen ideale oplossing is.
Hoop dat je uberhaupt geen oplossing nodig gaat hebben natuurlijk!

Suzanne wat ontzettend verdrietig voor je

Ik hoop dat er zich een oplossing aandient waardoor je Lennon zelf kan houden en het voor alle partijen leefbaar is. Kan Lennon niet bij je vriend wonen?

Jammer dat je niet alle factoren zelf in de hand hebt he :(

Sterkte

Hij zou wel naar mijn vriend kunnen (als zijn ouders het ook goed vinden) maar ik weet niet of dat helemala ideaal is. Zie de reactie boven je

Pfff wat een situatie hier duimen we ook voor je

jeetje suzanne, ik had het idd al op facebook zien langskomen.
maar ik had niet het idee dat het tussen die 2 zo erg was
ik hoop dat lennon gewoon lekker bij jou kan blijven wonen en niet dat je hem moet herplaatsen.
mijn duimen hebben nog nooit zo hard gedraaid!!!!!!!!!!!
sterkte meid *knuf*

Bedankt!

Ja het staat natuurlijk allemaal niet even uitgebreid op facebook (is ook niet nodig) maar moest het nu toch kwijt. En wie weet heeft er iemand nog een geniaal idee dat ik over het hoofd heb gezien.

Moet wel nog even zeggen dat ik wel denk dat mijn moeders vriend om gaat hoor. Hij is geen honden mens maar stiekem vind hij het allemaal best leuk en tja... Lennon weet mensen goed voor hem te winnen. Inmiddels is mijn zusje er helemaal voor (ookal is ook zij geen honden mens) en vind mijn moeder het ook goed. Het is dus eigenlijk 3 tegen 1. En als hij nee zegt maakt het me nogal verdrietig (ook al begrijp ik hem heel goed hoor en is het in principe niet hun probleem), en volgens mij zit hij daar ook niet op te wachten en wil hij niet verantwoordelijk zijn voor mijn tranen

Maaaar tot ik het 100% zeker weet mogen jullie die duimen allemaal goed laten draaien voor ons!

Wat een nare situatie! Wij duimen voor jou en Lennon mee!

Ik ga hard voor je duimen Suzanne !!
Heavy zo !!

Suzanne wat een rot situatie...Ook ik duim met je mee dat Lennon bij je moeder en vriend mag blijven!
Als de Chemische castratie helpt gaat hij dan weer terug naar je vader en vriendin?
Sterkte ermee!

Hij zit daar nog steeds. Als (en ik betwijfel dat een beetje) de chemische castratie alles op lost zou hij daar kunnen blijven. Maar ik weet het dus zo net nog niet... En sowieso zou dat pas over minstens 6 weken merkbaar zijn.

Dat weet ik dat hij nu nog bij je vader zit...ik bedoel als Lennon naar je moeder mag, of jullie het na die 6 weken gaan proberen bij je vader?

Suzanne, ik hoop dat je een oplossing vind waar zowel jij als Lennon gelukkig mee zijn. En liefst nog een oplossing waar jullie veel tijd samen kunnen doorbrengen!
Ik duim mee

Jeetje Suzanne, wat een dilemma.

Natuurlijk wil je het beste voor Lennon..., maar eigenlijk wil je hem gewoon helemaal niet kwijt..., en logisch toch !


Hopelijk gaat de vriend van je moeder om en kan je hem lekker bij je houden..., ik duim mee voor jullie

Pff, heftig zeg, van deze situatie's!

Ik moet zeggen dat ik jullie site ook volg en er regelmatig op kijk, zag
de naam Lennon staan en moest gelijk aan jullie/jou denken!

Heel veel sterkte en ik duim mee

Wat een klote situatie!
Van wat ik begrijp is Muttley er later bij gekomen?
Is het dan niet beter een goed gast gezin voor hem te zoeken?
Waar gaat Lennon heen als de dames loops zijn, is het niet mogelijk dat hij daar blijft?
Ik probeer maar een beetje mee te denken....
Natuurlijk hoop ik gewoon dat de chemische castratie werkt en dat hij gewoon kan blijven.
Ik duim mee voor je!

Lennon gaat naar mij als de dames loops zijn, maar dan gaat mijn Joey (gecastreerde reu) naar mijn vader en lette. Ze ruilen dan even van plek.

En een gastgezin voor Muttley lijkt mij ook een goed idee, daar hebben we het nog niet over gehad maar heb ik wel al aan gedacht. Alleen krijg ik over het algemeen de indruk dat ze Muttley liever zelf houden. Maar daar hebben we het dus nog niet over gehad, misschien wel handig om er eens over te beginnen.

Wat erg allemaal.  Beau en ik duimen mee voor je mooie man!

Ik had het inderdaad gezien op Facebook, echt heel erg naar allemaal!

Zou Lennon misschien niet naar mensen kunnen die al gastgezin bij jullie zijn? Dan zit hij toch nog een beetje bij je in de buurt en dan kun je nog op bezoek. Misschien zijn er wel mensen in de omgeving die wel ruimte hebben voor een Border, dan zou jij met hem kunnen blijven sporten.

Ik ga duimen dat Lennon gewoon lekker bij jou mag komen, dat zou het fijnste zijn!

Kennen jullie toevallig niet een bevriende fokker, koper van een puppy of iemand die een puppy van jullie wil gaan kopen die Lennon een nieuw thuis zou kunnen bieden? Voor het geval dat de chemische castratie niet werkt en je moeders vriend Lennon niet in huis wilt nemen.

Ik snap ook niet echt zo goed waarom Lennon meteen chemisch gecastreerd is en niet Muttley? Ik maak uit je verhaal toch op dat je het hem in de meeste gevallen ziet veroorzaken. Ook is Lennon al een stuk langer lid van jullie roedel?

Ik duim ook heel hard mee. Het zou voor zowel hem als voor jou heel fijn zijn als hij bij jullie zou kunnen komen en zo'n lieve hond...dat moet toch haast wel lukken....

xxx

Daar heb ik ook aan gedacht. Maar op dit moment hebben we maar 1 gastgezin, daar zit Meggy met haar zoon Blaze. Maar daar hebben ze ook een jong zoontje en blaze en meggy zijn samen al erg druk. Ik denk dat Lennon er bij te veel zou zijn (hoewel Lennon wel helemaal hotel de botel is op dat zoontje).

En ook al zou hij naar iemand hier in de buurt gaan... Dan zou ik 3 honden in 3 verschillende huizen hebben en heeft Lennon 3 eigenaren. Ik weet niet hoe handig dat is... Maar het is wel iets om in mn achterhoofd te houden.

Tja dat ligt een beetje gevoelig. Muttley hebben ze er vooral bij genomen voor de fok (hij komt uit mooie lijnen en hij is een geweldige aanwist voor de kennel). Ook is Muttley de hond van mijn vader en de rest van zijn vriendin (met uitzondering van Yuna en Lennon die zijn ook van mij). Hoewel Muttley en Lennon alle twee ter beschikking staan als dekreu, heeft Muttley Engels bloed uit mooie werklijnen en is Lennon CEA drager. Ook heeft Muttley al wat aanvragen gehad voor in de (nabije) toekomst. Daarnaast zijn mijn vader en en zijn vriendin van mening dat Lennon de gene is die opzij moet stappen voor Muttley, omdat Lennon vaker van huis is (dit is een van de punten waar ik anders over denk).

Ik denk dat er binnen de puppyeigenaren en toekomstig kopers wel iemand te vinden is die Lennon graag in huis zou nemen. Op zich lijkt het mij niet moeilijk om voor hem een geschikt plekje te vinden, hij is immers verder een hele makkelijke en lieve hond en werkt graag met frisbees en op de behendigheid. Het is alleen voor mij zo moeilijk dat ik hem dat zelf misschien niet kan geven.

Suzanne jij kan hem dat allemaal echt wel geven! Ik lees hier altijd de mooiste verhalen over jouw honden en die hebben volgens mij een heerlijk leventje. Ook zegt het genoeg over jouw als baas, dat je bereid bent om Lennon af te staan als je moeders vriend Lennon niet in huis wil. 
Ik hoop en weet bijna zeker dat het allemaal goed af zal lopen voor zowel Lennon als voor jou!