opvanggezin voor buitenlandse stichting

Ik heb vorige week contact gehad met een stichting voor buitenlandse honden.
Ze hebben een heel groot tekort aan opvanggezinnen in België en Nederland.
Ik vroeg dus wat hun eisen zijn en die zijn er niet echt, enkel liefde geven aan de hond en natuurlijk openstaan voor bezoek van kandidaat adoptanten.
Ikzelf zou dus heel graag deze mensen helpen door zelf opvanggezin te worden, maar nu vroeg ik mij af of dit niet zwaar wordt voor Jerome en Lasco? Sowieso zou ik willen wachten totdat Lasco uitgepuberd is.

Als er mensen zijn die ook hondjes opvangen: is het niet moeilijk om je niet aan hen te hechten? Want tenslotte zorg je er toch wel een aantal maanden voor tot ze een huisje gevonden hebben?

wat zijn jullie bevindingen hierover??

Hoi wat leuk dat je opvang gezin wilt worden voor buitenlandse honden.Misschien is  http://www.buitenlandsehonden.nl/forum/phpBB3/index.php
wel handig.
Hier zitten heel wat opvang gezinnen die je alles kunnen vertellen.
Groetjes Erny

Dank je wel Erny,

ik zal zeker eens rondsnuffelen op dit forum!

om welke organisatie gaat het?

ik heb veel organisaties aangeschreven, maar van weinig echt iets gehoord (terwijl ze roepen dat ze opvang gezinnen nodig hebben)

Marloes volgens mij zijn Huize zwerfhond of Sphoek of Animal in Need wel stichtingen die met gastgezinnen werken.De stichting waar mijn honden vandaan komen (Dierenmissies) hebben alleen gast gezinnen nodig voor het geval een geadopteerde hond weer terug moet wegens omstandigheden.
Dan zou een tijdelijk gezin de hond opvangen tot er een nieuw baasje gevonden is.
De andere stichtingen plaatsen juist meteen honden uit het buitenland eerst bij een gezin zodat een eventuele adoptant al een beetje weet hoe de hond is.

Ikzelf vang tijdelijk honden op voor de stichting honden zonder toekomst.
Erg fijne mensen van de stichting

In het begin is het moeilijk dat de pleeghond weer weggaat, maar sinds ik mijn eigen hond heb is het toch wel iets makkelijker en heel raar gezegd je went eraan en je stelt je er ook op in.
Hoe langer de honden blijven hoe moeilijker het wordt en het ligt er ook aan wat voor hond het is.
Ik heb nu een hond in de pleegopvang zitten die ik sinds okt hier heb. Ze gaat woensdag a.s naar een defintief baasje en tja het wordt even moeilijk maar je weet dat ze het goed krijgen.

Mocht je nog vragen hebben stel ze gerust

Eigenlijk reageerd woezel er heel goed op.
Als ze net hier zijn is het altijd wel even aftasten.
De pleeghond die ik nu heb gaat het helemaal super mee, tuurlijk soms zijn ze wel eens aan t ruzien maar dat is meer om de plaats te bepalen meer niet.
Als de pleeghonden weggaan is woezel de 1e dag wel een beetje uit zijn doen maar dat gaat snel weer beter.

Bij ons was het in het begin ook tranen met tuiten en de honden ook nog depressief.Maar wanneer je er meerdere heb gedaan die je fijn plaatst bij iemand wordt je ook weer nieuwsgierig naar de volgende hond en er zijn stichtingen weet ook niet of dat bij allemaal is dat jij diegene bent die de adoptie door laat gaan bij een goed gevoel over de nieuwe eigenaar

is idd een goede zaak natuurlijk dat ze genoeg opvanggezinnen hebben maar wat ik dan wel raar vind is een kennis van mij die heeft net afgelopen week zijn 1e opvang hondje gekregen en die hebben ze wel gewoon aangenomen .

Bedankt allemaal voor de reacties!!

De stichting die ik heb aangeschreven hebben ze echt wel nog wat opvanggezinnen nodig. Ze hadden nu een teefje waar ze nog steeds geen opvanggezin voor hadden, ik kan ze nog niet opvangen omdat ik echt graag zou hebben dat Lasco zeker een jaar is.

Daar ben ik ook bang voor, dat mijn hondjes hun ook gaan hechten aan dat beestje en dat hij/zij hen dan weer verlaat.
Ze zeiden me dat ze al vaak hebben gehad dat een opvanggezin had die het pleeghondje zelf adopteerden, maar dat ze dat liever niet hadden omdat ze hun opvang dan kwijt waren...

Ik heb nog veel om over na te denken, ook nog eens goed over praten met mijn partner, want hij moet er natuurlijk ook mee samenleven

Wij zijn ook opvanggezin voor een stichting.
Ik doe al 2 jaar vrijwilligerswerk voor hen. Pas sinds eind januari hebben we ons eerste opvangertje in huis.
Groot probleem............................

Ik ga tranen met tuiten huilen wanneer ze naar haar definitieve baasjes zal vertrekken want ze is zooooo verschrikkelijk lief.

zie nu pas dit topic ... kwam hier laatst een iets voorbij en ben me er toen iets meer in gaan verdiepen want wellicht in toekomst ( nu 2 pups in huis ) als gastgezin opgeven maar ook hier zoveel verschillende organisaties dat ik het soms niet weet. 

En idd hoe reageren je andere honden hierop ... dat is dan nog mijn grootste zorg. ( en mss maakikme meer zorgen dan nodig is )

Het gekke is de hond die je opvangt zijn vaak zo makkelijk spreken zo'n goede hondentaal dat het eigenlijk heel goed gaat over het algemeen

Wij hebben inmiddels ook twee opvangers gehad en wat logéés die langer bleven en ik vind het bewonderenswaardig hoe de eigen honden hierop reageren.

onze honden zijn erg pittig, maar wat we ook naar binnen halen, ze vertrouwen ons erop dat het goed is en daar gedragen ze zich ook naar.
Met E.T., het teefje wat even oud was als onze Enya (allebei bijna een jaar) merkte ik wel dat vooral Enya er even kapot van was.. Die moest even bijkomen want E.T. was echt een perfect maatje voor Enya.
Na een goede begeleiding was enya binnen een week weer helemaal de oude en was Chafuko weer haar pineut  

Ook kijken we goed wat ons zoontje aankan (ik weet niet of jullie kinderen hebben) maar voor hem is het ook moeilijk, elke dag praten we er altijd even over als we opvangers hebben dat de opvanger alleen logeert en op zoek is naar een nieuw thuis. Hij hecht zich dan wel maar weet waar hij aan toe is en heeft dan geen moeite als ze weggaan, even verdrietig maar met bv ET troostte hij mij, "mamma, je wist toch dat E.T. ging verhuizen, nu heeft ze haar eigen mensen" (en dat is 3 jaar)

Het is heel mooi om te doen, maar wel emotioneel.. Bij ons (zal bij ieder anders zijn misschien) is het het moeilijkst voor de volwassenen (ons dus)

@ Safi voordat wij de pups hadden, had ik me opgegeven voor gastgezin hulphond maar kreeg daar hier in belg. nou niet direct antw. op enzo dus dat had ik van de baan geschoven. 

Nu recent kwam ik hier wat tegen en ook verhaal van jou met Bobo. Punt is kunnen geen reu, durf ik ook niet met mc wellicht gaat het prima maar bon. 

Onze jongens zijn al ouder 24 / 21 / 17 dus dat is ook geen punt en die kennen hun moeder ondertussen 

Ik denk ook dat het wellicht meer de volwassenen het zijn die er moeite mee hebben dan de honden zelf. Ik ga me er toch iets meer in verdiepen, verschillende organisaties aanschrijven ofzo en dan kijken wanneer het het beste past, eerst met mijn eigen pups aan de gang en daar alles op de rails zetten wat het sporten betreft.

Ik lees graag even mee want ik denk er ook over om me als gastgezin te gaan opgeven, maar ook bijmij 'bij welke stichting of misschien wel asiel'.

Ik ben geen opvanggezin wil dit wel graag in de toekomst.

Maaar ik zou je Sphoek aanbevelen!

Ik heb mijn hond bij een vrouw vandaan die in haar eentje meerdere honden opving via deze stichting. Ik ben daar eerst op gesprek geweest, en was eigenlijk gelijk helemaal weg van hem. Moest alleen mijn toenmalige vriend nog even overtuigen maar dat deed Bink zelf al . We hebben daar lekker ontspannen gekletst, en contact gehouden en een week of wat later hebben we hem opgehaald. Bij deze stichhting is het inderdaad dat de persoon die de hond opvangt bepaald of je de hond meekrijgt of niet. ALs die er geen goed gevoel bij heeft krijg je de hond niet mee.
Ik stuur zo'n 4 keer per jaar een updatje wat altijd gewaardeerd word. Ik heb er een positieve ervaring mee iig

Hallo, ik ben sinds een paar maanden ook opvanggezin voor 2 stichtingen. Ze hebben best goede regels en begeleiding. Het zijn HUVO en Dutch Animal Care. Ik denk dat iedere stichting zijn best doet om er voor te zorgen dat de honden goed terecht komen. Vooroordelen zoals; in de asiels in Nederland zitten ook nog genoeg honden te wachten op een baasje; zijn bekend. Maar de honden in het buitenland worden naar hier gehaald omdat ze daar idd in dodingsstations zitten. En de asiels daar worden ook geholpen door donaties. Voor iedere hond die naar hier komt kan er daar weer een andere hond geholpen worden. Wat je hier vaak ziet zitten in de asiels zijn toch vaak "probleem"honden, maar met heel veel liefde en geduld kan iedere hond,uit Nederland of buitenland, weer lekker in z'n vel gaan zitten. Jammer dat veel mensen dat geduld en de liefde niet hebben.

Gaaf! Ik ben sinds gisteren bekend met de HUVO, een vriendin van mij wil er een hondje van adopteren. 

Heel knap van je dat je die hondjes opvangt! Zijn natuurlijk niet altijd even makkelijk en sociaal... Respect!

Ik zou helemaal vergeten te vertellen dat het hartstikke leuk is om opvanggezin te zijn. En het is wel even slikken als het hondje (of hond) weggaat, maar je weet dat het goed is. Ik hoop dat steeds meer mensen het gaan doen en dat de asiels in Nederland ook met opvanggezinnen gaan werken. Het is echt beter voor een hond om in een roedel te leven en niet alleen in een kennel. Ik ben er trots op dat ik dit ben gaan doen.

Ik ben dus geen opvang en ben het ook niet van plan in de toekomst, maar ik heb zo n bewondering voor jullie, ik kan niet beschrijven hoe groot 

Ja, die opvangertjes laten gaan is moeilijk.
De 3 eerste heb ik laten gaan, de vierde heb ik gehouden

Binnenkort komt er een nieuwe opvanger, ik kijk er al naar uit.

In het verleden hebben wij ook hondjes opgevangen. Maar de manier van hoe en wat stond me bij deze stichting zo tegen dan we daar na 2 jaar mee zijn gestopt.
Ik heb overgens wel mijn Dexx eraan overgehouden.
Die was zo verschrikkelijk verwaarloost en totaal niet gesosialiseerd.
Het heeft me zoveel moeite en tijd gekost om er een leuk hondje van te maken dat een herplaatsing niet meer aan de orde was.
Dexx hoort bij ons gezin.
Daarna werden de honden middels die stichting op ze een nare manier gebracht en hadden mijn man en ik het ide dat eer niks van klopte en zijn toen direct gestopt.
En daarnaast vond ik het afstaan van de hondjes vreselijk emotioneel!
Wetende dat ze een goed plekje hebben gekregen, je bouwt toch een band op.

Nu enkel heel zelden een hondje die we opvangen thuis vanuit het assiel.
Maar dat is dan tijdelijk in de zin van een week, 2 weken. En dat is dan al moeilijk voor me! Haha