Afgelopen woensdag is mijn hond die al 11 jaar bij ons inwoont dood gegaan, dit kwam alleen voor in mijn nachtmerrie, en nu is het werkelijkheid geworden.
de meeste mensen denken hier te luchtig over en denken dat je het vergeet, maar als een hond waarvan je 11 jaar het meest aan gehecht bent dan wie dan ook, is het echt een doodslag op jezelf.
haar niertjes werkten niet goed meer en ze kon soms haar blaas niet ophouden, we hebben het geprobeerd om goed in de gaten te houden, maar ze plaste soms wel in huis.
elke keer dacht ik dan: dit is toch nog niet het einde van mijn hondje?
elke vakantie is hij meegeweest, heeft me nog nooit gebeten wat ik ook deed, ik kon gewoon alles maken bij dat hondje, ook nooit gezeur mee gehad, altijd luisteren en dan nu dit...
we kregen pillen tegen incontinentie maar ik raad het je sterk AF om dit nooit te doen, want voor mijn gevoel is dat nadat ze die pillen had genomen dezelfde dag de slag heeft gegeven.
ik vergeef daarom de dierenarts ook nooit, omdat ze afgelopen week nog door het huis stond te springen.
het gevoel is onbeschrijfelijk als dat hondje naar adem snakt omdat ze vocht achter de longen had en een ruisje bij haar hart had.
ze had gebrek aan adem en er kwam al bloed uit haar neusje en ze liet al alles lopen, de dierenarts was dicht dus een spuitje kon niet meer, misschien ook beter dat het thuis met iedereen erbij dood is gegaan.
Ze heeft nog ruim een uur in de mandje gelegen, nadat ze ineens op de grond viel en haar pootjes slap werden, ik heb haar gelijk in mijn armen gelegd en ze keek me met verdrietige oogjes aan> dat is het ergste wat ik ooit heb gezien!!
ze bleef dat uur zo sterk vechten, we dachten dat het gelijk klaar was maar het hartje klopte nog heel langzaam en toen weer heel sterk, ze bleef maar tegenvechten wat normaal is bij moeder natuur. maar zo'n klein hondje? zo sterk tegen vechten?? dat had ik nooit verwacht!
na vele stuiptrekkingen en veel gehijg na ruim een uur was het langzaam overleden, ze bleef maar langzaam met haar bolle chihuahua oogjes die alles voor mekaar krijgen om eten te krijgen, die tranen kunnen maken en kunnen knipogen als haar iets bevalt of zielig kunnen kijken bij het schooien, rustig bewegen naar iedereen.
Ik snap mensen volkomen bij dit verlies van de hondjes en kan het nog steeds niet begrijpen dat ze weg is..
het eerste wat ik deed is zo ver mogelijk gaan lopen, constant het muziekje gedraaid I don't wanna die en pain van hollywood undead, over en over, en nog nooit zo'n groot verdriet gehad, s'avonds lig je dan in je bed nog haar hele leven te overdenken en nu nog.
Me zenieuwen kunnen het nog steeds niet aan en ik ben er kapot van, zo'n lieg klein hondje, waarom moet dat zo dood gaan?? waarom gebeurt dat bij mij??
Het ergste is dat je niks kan doen, ik zou al me bezittingen geven om dat hondje nog een jaar bij me te hebben, maar dat is helaas onmogelijk, ik hoop dat mensen dit volkomen begrijpen, want ik kan dat verlies geen plaats geven, hoe gek dat ook klinkt, straks moet ik er gaan begraven ze licht er nog net zo bij als ze leven was.....
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "chihuahua overleden, pijn en verdriet" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Verschrikkelijk.ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je hondje.
Sterkte William, Ik leef met jou mee!
Ik snap je verdriet , onze kat van 18jr is p 11/01/13 ook overleden .
Hij was langer p aarde dan ik nu
Ik blijf mezelf de schuld geven, waarom was ik er niet toen het beestje beneden was? ik krijg het gevoel dat ze meer aandacht wou, ze wou altijd meer aandacht.
ik kon het hondje aanvoelen, wanneer ze eten wou, wanneer ze drinken wou, wanneer ze er uit moest, of wanneer haar mandje lekker bij de kachel wou liggen.
mijn ouders wisten daar geen raad mee dus wist ik precies wat ze wou, ze gaf dan telkens een klein ander symptoontje aan.
Ze ging met haar kop tegen je broek aan duwen met een klein krachtje, dat ze er uit moest..
nog steeds onbeschrijfelijk :((((
dat je je zelf de schuld geeft komt omdat je het nog moet verwerken.mijn hond is in nov ook overleden.ik gaf me zelf ook de schuld nu is het bijna 3 maanden later en nu zie ik in dat het een goede keus was.maar missen doe ik hem elke dag.ik heb hem dan ook later cremeren en staat hier in huis waar hij hoord te zijn
is dat dezelfde hond op de afbeelding van je? met die bruine vacht? want onze chihuahua zag er precies zo uit, iets steviger gezet.
Hoi William,
Wat is het erg, en pijnlijk als je hond dood gaat. Ik heb het een paar keer meegemaakt. Natuurlijk mis je haar dan enorm. Zeker als ze 11 jaar bij je heeft gewoont.
Toch vind ik niet dat je jezelf iets kwalijk moet nemen. Jij kunt niets doen aan haar dood. Het overkomt niet alleen jou, maar ieder levend wezen verlaat een keertje de aarde.
Jouw hondje moet gevoeld hebben hoeveel je van haar hield, Hoe goed je voor haar was. Laat dat je troost zijn, dat zij jou ook niets kwalijk neemt...Zij heeft nu rust voor altijd.
Heel veel sterkte in je verdriet!
Nog even dit.....
Gedicht "De Regenboogbrug"
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...
Nee die grote engelse stafford.die chihuahua heb ik nog zei is net 1 jaar en heb twee chihuahua pups erbij.
Heel veel sterkte met je verdriet William !
William ik wens je heel veel sterkte toe en leef met jou mee
dankjulliewell voor alle reacties, ze is nu bij ons nieuwe huis in de tuin begraven in een houten kist, want het is anders zo vreemd als je er in 1 keer zand over gaat gooien..
heel veel sterkte
Heel veel sterkte!
Een hond verliezen is hetzelfde als je iemand uit je familie moet missen.
Teminste mijn hond voelt als een familie lid aan, dat zal jij ook wel hebben gehad.
Durf het bijna niet te vragen, waarom word je boos op dierenarts voor de plaspillen?
De dierenarts dacht misschien je hondje ermee te helpen?
Maarja t is helaas al gebeurd:(.
Sterkte de komende tijd!
ja het is echt bijna net zo erg, nadat wij die pillen hadden gegeven begon ze zo raar te doen, toen las ik op internet dat de bijwerkingen ook met de ademwegen hadden te maken, zodoende maar ik weet nu dat uiteraard de dierenarts er niks aan kon doen en ik ben blij dat we zulke mensen hebben!
Heel veel sterkte
nogmaals bedankt voor alle reacties! ben blij dat je hier goeie steun kan hebben
Heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verdriet.
Wij weten hoe je je voelt.
Sorry reactie hierboven.
Sterkte
Man toch ik wou dat ik je verdriet kon wegtoveren. Huil jij maar flink uit, jouw maatje weg. .......Je moet dit verwerken en met het op te kroppen doe je dat niet. Mooi plaatsje in de tuin, ook altijd bij je nu.
Nadien ga je merken dat verdriet slijt. Veel sterkte man en een virtuele knuffel van mij.
Afgelopen woensdag is ook mijn hondje overleden, je bent dus niet alleen met je verdriet... Ik zal mijn verhaal voor je in een privé berichtje sturen als ik weet uit te vinden hoe dat moet... Heel veel sterkte en kracht... Ik weet wat je mee maakt en voelt. Snap je helemaal....dikke knuffel..
Veel sterkte met dit grote verlies!
Ik hoop dat je verdriet een plekje gaat krijgen in je hart!
Stop je tranen nooit weg vanwege verdriet om je hondje dat is het grootste respect wat je haar kan geven, en niks om voor te schamen!
Heel veel sterkte gewenst. We weten hoe zwaar het verlies van zo'nlieve schat is. Ze wordt nooit vergeten en kreeg een plekje in je hart. Voor altijd.
ik waardeer het zeer voor alle reacties, dat doet me zeer goed!ik probeer haar nooit te vergeten en heb toch maar een groot canvasdoek met haar foto laten maken, gelukkig heb ik nog heel veel foto's van haar!
Waarom klinkt dat gek dat jij het verlies van je hondje geen plek kan geven? dat is toch helemaal niet gek?? Ik kan me het helemaal voorstellen.
Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen in deze moeilijke tijd.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "chihuahua overleden, pijn en verdriet" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?